Wyrok z dnia 1998-02-11 sygn. III CKN 355/97

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt III CKN 355/97

Wyrok z dnia 11 lutego 1998 r.

Nie stanowi bezprawnego naruszenia dóbr osobistych członka koła łowieckiego skreślenie go z listy członków uchwałą uprawnionego organu statutowego, także w razie zmiany tej decyzji przez organ nadrzędny.

Przewodniczący: sędzia SN K. Kołakowski (sprawozdawca).

Sędziowie SN: F. Barczewska, M. Słoniewski.

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu w dniu 11 lutego 1998 r. na rozprawie sprawy z powództwa Zbigniewa Ł. przeciwko Wojskowemu Kołu Łowieckiemu "J. (...)" w G. i Wojewódzkiej Radzie Łowieckiej w S. o ochronę dóbr osobistych i zapłatę, na skutek kasacji powoda od wyroku Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 26 czerwca 1997 r. sygn. akt (...)

oddalił kasację i odstąpił od obciążenia powoda obowiązkiem zwrotu stronie pozwanej kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie:

Kasacja od wyroku Sądu Apelacyjnego w Białymstoku, oddalającego apelację powoda od wyroku oddalającego jego powództwo o ochronę dóbr osobistych, oparta została na podstawie naruszenia prawa materialnego. Zdaniem skarżącego, doszło do błędnej wykładni art. 24 § 1 k.c. w związku z przepisami Statutu Polskiego Związku Łowieckiego i statutu pozwanego Koła Łowieckiego przez uznanie, że decyzja o skreśleniu powoda z listy członków tego Koła, gdy był on przewodniczącym Komisji Rewizyjnej, była prawnie dopuszczalna, i naruszenia art. 23 k.c. przez uznanie, że czasowe ograniczenie przynależności powoda do pozwanego Koła i związane z tym konsekwencje nie stanowiły naruszenia jego dóbr osobistych.

Sąd Najwyższy oddalił tę kasację, uznając, że nie ma ona usprawiedliwionej podstawy (art. 393¹² k.p.c.).

Intencją powoda było przeniesienie na drogę procesu cywilnego oceny prawidłowości postępowania władz Koła Łowieckiego, jako przesłanki przyznania mu odszkodowania. Powód - jak trafnie przyjęły sądy obu instancji - korzystając ze swoich statutowych uprawnień poddał ocenie właściwych organów zasadność podjętej w stosunku do niego uchwały. Ostatecznie utrzymała się decyzja Zarządu Wojewódzkiego Polskiego Związku Łowieckiego oparta na uznaniu, że podjęte wobec powoda sankcje są - gdy się uwzględni wieloletni staż członkowski powoda, jego wiek i pełnione funkcje - zbyt daleko idące.

Właściwe statutowe organy, a także właściwy Minister, w trybie sprawowanego nadzoru, działały w granicach swoich uprawnień. Jeśli więc nawet doszło przy tym - w ramach rzeczowej i znajdującej podstawę w statucie potrzeby - do ujemnej oceny postępowania powoda, jako członka Koła, to wbrew stanowisku powoda nie była to ocena bezprawnie naruszająca jego dobra osobiste (por. np. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23 lipca 1997 r. II CKN 285/97, nie publ.). Powód, decydując się na członkostwo w. określonej organizacji, poddał się bowiem przepisom obowiązującego w niej statutu, a tym samym kompetencjom statutowych organów do dokonywania takiej oceny. Powód sięgnął również skutecznie po środki ustawowo przewidzianego nadzoru władzy wykonawczej, a zatem brak jest jakichkolwiek podstaw, by wykorzystując drogę sądową poszukiwał dalej idącej ingerencji władzy sądowniczej w działanie samorządnej organizacji.

Sąd Apelacyjny trafnie również ocenił, że pomijając nawet możliwość zaliczenia prawa do zrzeszania się do kategorii dóbr osobistych, chronionych normami prawa cywilnego, wydawanie decyzji w kwestii członkostwa w jakiejkolwiek organizacji przez jej statutowe organy nie może być uznane za naruszenie dóbr osobistych. W przeciwnym razie - istotnie - władze te nie mogłyby samorządnie spełniać swoich statutowych czy regulaminowych obowiązków.

Prowadzi to do sformułowania tezy, że skorygowanie przez uprawniony do tego statutowy organ pierwotnej decyzji w przedmiocie członkostwa w organizacji nie może prowadzić do uznania, że naruszyła ona w sposób bezprawny dobra osobiste.

OSNC 1998 r., Nr 9, poz. 149