Postanowienie z dnia 1997-10-22 sygn. II CZ 126/97

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt II CZ 126/97

Postanowienie z dnia 22 października 1997 r.

W sprawie o ustanowienie kuratora na podstawie art. 159 § 2 k.r.o. w związku z art. 99, 175 i 178 § 2 k.r.o. kasacja jest dopuszczalna.

Przewodniczący: sędzia SN J. Gudowski (sprawozdawca).

Sędziowie SN: T. Domińczyk, B. Myszka.

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu w dniu 22 października 1997 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku Genowefy B., z udziałem uczestniczki Marii B., o ustanowienie kuratora dla całkowicie ubezwłasnowolnionej Zofii T., na skutek zażalenia uczestniczki na postanowienie Sądu Wojewódzkiego w Bielsku-Białej z dnia 28 maja 1997 r. sygn. akt (...)

postanowił uchylić zaskarżone postanowienie.

Uzasadnienie:

Postanowieniem z dnia 4 czerwca 1996 r. Sąd Rejonowy w Wadowicach - działając na wniosek Genowefy B. - ustanowił dla Zofii T. kuratora w osobie Stanisława J., celem reprezentowania jej spraw jako powódki w sprawie o ustalenie nieważności umowy [sygn. akt (...)].

Rewizja uczestniczki Marii B. od tego postanowienia została orzeczeniem Sądu Wojewódzkiego w Bielsku Białej z dnia 29 października 1996 r. - oddalona. Kasacja od tego orzeczenia, wniesiona przez uczestniczkę, została jako niedopuszczalna, odrzucona postanowieniem z dnia 28 maja 1997 r.

W zażaleniu uczestniczka podważyła stanowisko sądu drugiej instancji i wyraziła zapatrywanie, że w sprawach o ustanowienie kuratora "kolizyjnego" kasacja jest dopuszczalna.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Za utrwalone w judykaturze Sądu Najwyższego należy uznać stanowisko, że zgodnie z art. 519¹ § 1 k.p.c. w postępowaniu nieprocesowym - pominąwszy wyłączenia przedmiotowe określone w § 2 i 3 tego przepisu - kasacja od postanowienia sądu drugiej instancji orzekającego co do istoty sprawy nie przysługuje tylko wówczas, gdy uzasadnienie jej podstaw ogranicza się do zarzutów umożliwiających zmianę lub uchylenie zaskarżonego postanowienia na podstawie art. 523 in fine, 539, 559, 577, 678, 679 oraz 660 § 2 k.p.c. (por. np. postanowienia: z dnia 11 marca 1997 r. III CZP 9/97, OSNC 1997, z. 8, poz. 99, z dnia 8 kwietnia 1997 r. I CZ 18/97, Biuletyn SN 1997, nr 6, s. 10, z dnia 15 kwietnia 1997 r. I CZ 25/97, Biuletyn SN 1997, nr 6, s. 10, z dnia 4 lipca 1997 r. III CZ 28/97, Biuletyn SN 1997, nr 9, s. 15).

Aprobata dla tego stanowiska wystarcza, aby uwzględnić zażalenie uczestniczki, nie budzi bowiem wątpliwości fakt, że postanowienie ustanawiające - na podstawie art. 159 § 2 k.r.o. w związku z art. 99, 175 i 178 § 2 k.r.o. - kuratora dla całkowicie ubezwłasnowolnionej jest orzeczeniem co do istoty, kończącym postępowanie w sprawie. Jest także jasne, że żaden przepis księgi drugiej części pierwszej kodeksu postępowania cywilnego - wbrew temu, co bez jakiegokolwiek uzasadnienia sugeruje Sąd Wojewódzki - nie przewiduje zmiany lub uchylenia prawomocnego postanowienia w rozumieniu art. 519¹ § 1 in fine k.p.c. W szczególności nie jest takim przepisem art. 592 (w związku z art. 605 k.p.c. oraz art. 152 i 178 § 2 k.r.o.), regulujący zwolnienie od obowiązku objęcia kurateli, ani art. 591 § 2 (w związku z art. 605 k.p.c. oraz art. 169 § 1, art. 180 § 1 i art. 178 § 2 k.r.o.), dotyczący zwolnienia kuratora z kurateli oraz uchylenia kurateli.

W tym stanie rzeczy, stwierdziwszy, że w sprawie o ustanowienie kuratora na podstawie art. 159 § 2 k.r.o. w związku z art. 99, 175 i 178 § 2 k.r.o. kasacja jest dopuszczalna, Sąd Najwyższy uchylił zaskarżone postanowienie - jak w sentencji (art. 393¹⁸ k.p.c.).

OSNC 1998 r., Nr 4, poz. 62