Postanowienie z dnia 2016-08-31 sygn. IV SA/Gl 701/15

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sentencja

Starszy referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Gliwicach Andrzej Majzner po rozpoznaniu w dniu 31 sierpnia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M.D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie przyznania zasiłku stałego w kwestii wniosku pełnomocnika skarżącego o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej postanawia: przyznać adwokatowi T.D. kwotę 147,60 zł (sto czterdzieści siedem zł 60/100) tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącemu z urzędu;

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 22 lutego 2016 r., starszy referendarz sądowy ustanowił dla skarżącego pełnomocnika z urzędu, na którego Okręgowa Rada Adwokacka w K. wyznaczyła adwokata T.D.

Wyrokiem z dnia 20 czerwca 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach orzekł o oddaleniu skargi.

Następnie, w dniu 22 sierpnia 2016 r. adwokat T.D. złożył do Sądu opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od powyższego orzeczenia wywodząc, iż przy jego wydawaniu nie doszło do naruszenia prawa materialnego ani procesowego. W treści tej opinii wniósł nadto o przyznanie kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu składając oświadczenie, iż nie zostały one uiszczone w całości ani w części.

W toku rozpoznania wniosku zważono, co następuje.

Artykuł 250 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718) stanowi, że pełnomocnik procesowy wyznaczony w ramach przyznanego prawa pomocy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.

W rozpoznanej sprawie zastosowanie mają zasady określone w uregulowaniach rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. poz. 1801). Zgodnie z § 2 tego aktu wykonawczego, koszty nieopłaconej pomocy prawnej ponoszone przez Skarb Państwa obejmują: opłatę ustaloną zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia oraz niezbędne i udokumentowane wydatki adwokata. Stosownie do § 4 ust. 1 rzeczonego aktu, opłatę ustala się w wysokości co najmniej 1/2 opłaty maksymalnej określonej w jego rozdziałach 2-4. Ustęp 2 tego przepisu określa zaś, że ustalenie opłaty w wysokości wyższej niż określona w przywołanym ust. 1, a nieprzekraczającej opłaty maksymalnej następuje z uwzględnieniem stopnia zawiłości sprawy oraz nakładu pracy adwokata oraz wkładu jego pracy w przyczynienie się do wyjaśnienia i rozstrzygnięcia sprawy, a w szczególności czasu poświęconego na przygotowanie się do prowadzenia sprawy, liczby stawiennictw w sądzie, w tym na rozprawach i posiedzeniach, czynności podjętych w sprawie, w tym czynności podjętych w celu polubownego rozwiązania sporu, również przed wniesieniem pozwu, wartości przedmiotu sprawy, wkładu pracy adwokata w przyczynienie się do wyjaśnienia okoliczności faktycznych, jak również do wyjaśnienia i rozstrzygnięcia istotnych zagadnień prawnych budzących wątpliwości w orzecznictwie i doktrynie, a także trybu i czasu prowadzenia sprawy, obszerności zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego lub biegłych sądowych, dowodu z zeznań świadków, dowodu z dokumentów o znacznym stopniu skomplikowania i obszerności.

Mając na uwadze treść przywołanych wyżej unormowań, w tym oceniwszy działanie pełnomocnika strony przez pryzmat kryteriów wskazanych w cytowanym § 4 ust. 2 rozporządzenia z dnia 22 października 2015 r., przyznano mu zwrot kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, w wysokości 147,60 zł, na którą składa się wynagrodzenie za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej ustalone na podstawie § 4 ust. 1 wspomnianego rozporządzenia, w kwocie 120 zł - jako ½ opłaty maksymalnej określonej w § 21 ust. 1 pkt 2 lit. b tego aktu (wynoszącej 240 zł - czyli odpowiadającej 50 % stawki wskazanej w § 21 ust. 1 pkt 1 lit. c). Kwotę tą podwyższono - stosownie do § 4 ust. 3 powołanego rozporządzenia - o podatek od towarów i usług obliczony według stawki 23 %, wynoszący 27,60 zł.

Niezależnie od powyższego uznano, że brak jest podstaw do przyznania wnioskującemu adwokatowi wynagrodzenia za pomoc prawną udzieloną skarżącemu wcześniej, a mianowicie w toku postępowania pierwszoinstancyjnego, czyli jeszcze przed wydaniem w sprawie wyroku. Choć bowiem ustanowienie wspomnianego pełnomocnika nastąpiło jeszcze na tym etapie postępowania, to jednak nie podejmował on wtedy - poza przejrzeniem akt sprawy - jakichkolwiek działań. Nie składał w szczególności żadnych wniosków procesowych, nie przedkładał pism zawierających stosowną argumentację, nie wskazywał dowodów, ani też - co trzeba podkreślić - nie stawił się na rozprawie przed tutejszym Sądem w dniu 20 czerwca 2016 r. (vide protokół - karta nr 50). W tym stanie rzeczy nie sposób zgodzić się, aby wspomniany adwokat udzielił skarżącemu na tamtym etapie sprawy rzeczywistej pomocy prawnej, a tylko za taką może być przyznanie wynagrodzenie, o którym mowa w art. 250 p.p.s.a.

Zważywszy wszystkie powyższe okoliczności postanowiono jak w sentencji działając na podstawie art. 258 § 1 i § 2 pkt 8 p.p.s.a.