Postanowienie z dnia 2016-09-07 sygn. I SA/Ke 466/16

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Ewa Rojek po rozpoznaniu 7 września 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi E. S. i S. S. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w K. z [...] r. [...] w przedmiocie ustalenia kosztów opinii biegłego postanawia: odrzucić skargę S. S..

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Skarbowej w K. [...] r. wydał postanowienie nr [...], którym utrzymał w mocy postanowienie Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w K. z [...]. nr [...] wydane dla E. S. w przedmiocie ustalenia kosztów opinii biegłego. Skargę na postanowienie złożyli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach E.S. i S. S..

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach zważył, co następuje:

Skarga S. S. podlega odrzuceniu.

Zgodnie z art. 50 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 718), dalej: ustawy p.p.s.a., uprawnionym do wniesienia skargi jest każdy, kto ma w tym interes prawny. Prawo do żądania przeprowadzenia kontroli określonego aktu prawnego lub czynności organu administracji publicznej pod względem zgodności z prawem przysługuje zatem temu, kto wykaże swój interes prawny. Oznacza to, że zaskarżony akt musi mieć związek ze sferą indywidualnych praw i obowiązków skarżącego. Treścią interesu prawnego jest bowiem przyznanie podmiotowi wskazanemu przez przepis prawa konkretnego uprawnienia (korzyści) lub nałożenie na niego obowiązku, które można realizować w postępowaniu administracyjnym przez wydanie decyzji administracyjnej. Cechą tego interesu jest to, że jest on indywidualny, konkretny, aktualny i sprawdzalny, a jego istnienie znajduje potwierdzenie w okolicznościach faktycznych, będących przesłankami zastosowania przepisu materialnego. Istotę interesu prawnego stanowi jego związek z konkretną normą prawa materialnego, którą można wskazać jako podstawę tego interesu (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z 19 września 2014 r. II FSK 2143/14, LEX nr 1529985). Z powyższego wynika, że skarga może więc dotyczyć tylko własnej sprawy administracyjnej danego podmiotu.

W przedmiotowej sprawie zaskarżone przez E. S. i S. S. postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w K., tak jak i poprzedzające je postanowienie organu pierwszej instancji, zostało skierowane wyłącznie do E. S.. Oznacza to, że uprawnieniem do wniesienia skargi dysponuje jedynie E. S., gdyż wyłącznie jej dotyczy zaskarżone postanowienie. S. S. nie ma interesu prawnego w złożeniu skargi od rozstrzygnięcia, które dotyczy innej osoby. Sam też fakt, że S.S. podpisał zażalenie na postanowienie organu pierwszej instancji nie ma w tym przypadku znaczenia prawnego. Brak jest więc podstaw do przyjęcia w oparciu o akta sprawy i powołany przepis art. 50 § 1 ustawy p.p.s.a., by uprawnienie do wniesienia skargi służyło S.S..

W związku z powyższym Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 p.p.s.a. odrzucił skargę S. S. jako niedopuszczalną.