Postanowienie z dnia 2013-06-14 sygn. IV KZ 32/13

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania Pokaż dokument źródłowy

Sygn. akt IV KZ 32/13

POSTANOWIENIE

Dnia 14 czerwca 2013 r. Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Roman Sądej

na posiedzeniu w trybie art. 530 § 3 k.p.k.

po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 14 czerwca 2013 r., zażalenia wniesionego przez oskarżyciela posiłkowego S. M., na zarządzenie wydane przez upoważnionego sędziego Wydział VI Karnego Odwoławczego Sądu Okręgowego w K. z dnia 12 kwietnia 2013 r., o odmowie przyjęcia zażalenia oskarżyciela posiłkowego na postanowienie Sądu Okręgowego w K. z dnia 3 kwietnia 2013 r. o odmowie zwolnienia od opłaty od kasacji

p o s t a n o w i ł

utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie.

UZASADNIENIE

Podstawą prawną zaskarżonego zarządzenia było stwierdzenie, że na podstawie art. 528 §1 pkt 1 k.p.k. nie przysługuje środek odwoławczy (zażalenie) na postanowienie o odmowie zwolnienia strony od uiszczenia opłaty sądowej od kasacji.

W zażaleniu na to zarządzenie oskarżyciel posiłkowy zakwestionował jego zasadność, twierdząc, że „nie jest w procesie karnym stroną oskarżoną i skazaną lecz oskarżycielem posiłkowym prokuratury, dlatego przez analogię, tak jak Prokuratura, nie powinno go dotyczyć dołączanie do kasacji dowodu uiszczenia opłaty sądowej”, wskazując przepis art. 527 § 1 k.p.k. Nadto skarżący wyraził przekonanie, że odmowa zwolnienia go od opłaty kasacyjnej stanowiła celowe „pogrążanie go” jako pokrzywdzonego, a była wyrazem ochrony skazanego.

W obszernym zażaleniu skarżący przedstawił swoją sytuację życiową oraz twierdził, że w toku całego postępowania Sądy łamały jego gwarancje konstytucyjne i konwencyjne, działały na jego szkodę i uczyniły z niego ofiarę, pozbawiając należnej ochrony i środków do życia. Wyraził przekonanie, że Sąd Najwyższy „udowodni, że tak nie jest, czyli zwolni go do końca jego dni z wszystkich opłat (...) do czasu odzyskania należnych mu pieniędzy”.

Sąd Najwyższy rozważył, co następuje.

Zażalenie nie mogło zostać uwzględnione.

Kontroli instancyjnej w niniejszym postępowaniu podlega wyłącznie zasadność wydanego zarządzenia z dnia 12 kwietnia 2013r., a pozostałe poruszane przez skarżącego kwestie przekraczają jego ramy i obecnie kognicji nie mogą podlegać.

Istotą tej sprawy jest natomiast ocena, czy prawidłowo – zgodnie z obowiązującymi przepisami Kodeksu postępowania karnego – odmówiono przyjęcia zażalenia oskarżyciela posiłkowego na postanowienie Sądu Okręgowego w K. z dnia 3 kwietnia 2013r., którym nie uwzględniono wniosku o zwolnienie od uiszczenia opłaty od kasacji. W tej natomiast mierze nie ulega wątpliwości, że zaskarżone zarządzenie było zasadne. Wszak wprost art. 528 § 1 pkt 1 k.p.k. stanowi, że „środek odwoławczy nie przysługuje na odmowę zwolnienia od uiszczenia opłaty, o której mowa w art. 527 § 1”, a więc opłaty sądowej od kasacji. Zarzut skarżącego, że podobnie jak prokuratora, również oskarżyciela posiłkowego nie powinien dotyczyć obowiązek uiszczenia tej opłaty, był jaskrawo bezzasadny. Oskarżyciel posiłkowy jest odrębna stroną procesową, co wprost wynika z regulacji przewidzianej w Rozdziałach 3. i 5. k.p.k. Z kolei przepis art. 527 § 1 k.p.k., ustanawiający obowiązek opłaty od kasacji, równie jednoznacznie przewiduje, że nie dotyczy on wyłącznie prokuratora. W konsekwencji, obowiązek ten obejmuje oskarżyciela posiłkowego, a w takim charakterze występuje w sprawie S. M.

Implikację tego stanu sprawy musiało być nieuwzględnienie zażalenia i utrzymanie w mocy zaskarżonego zarządzenia.

Dodatkowo należy podkreślić, że zaskarżone zarządzenie nie zablokowało oskarżycielowi możliwości wniesienia kasacji – tę bowiem wniósł jego pełnomocnik, a oskarżyciel, po odmowie zwolnienia od opłaty, uiścił ją (k.2818), konsekwencja czego było przyjęcie kasacji i przekazanie jej do rozpoznania Sądowi Najwyższemu (k.2819 i k.2898).

Zasadnie oskarżyciel posiłkowy w zażaleniu wskazał na treść art. 527 § 4 k.p.k., dotyczącego zwrotu opłaty od kasacji. Jednakże rozstrzygnięcie w tym zakresie może zapaść dopiero po merytorycznym rozpoznaniu wniesionej przez pełnomocnika kasacji.

Mając powyższe na uwadze orzeczono, jak w części dyspozytywnej postanowienia.