Postanowienie z dnia 2016-10-05 sygn. IV SA/Gl 701/15

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Beata Kalaga- Gajewska, , , po rozpoznaniu w dniu 5 października 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M.D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie przyznania zasiłku stałego po rozpoznaniu sprzeciwu pełnomocnika strony skarżącej od postanowienia starszego referendarza sądowego z dnia 31 sierpnia 2016 r. postanawia: przyznać adwokatowi T.D. kwotę 147,60 zł (sto czterdzieści siedem zł 60/100) tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącemu z urzędu.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 22 lutego 2016 r., starszy referendarz sądowy ustanowił dla skarżącego pełnomocnika z urzędu, na którego Okręgowa Rada Adwokacka w K. wyznaczyła adwokata T.D.

Wyrokiem z dnia 20 czerwca 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach orzekł o oddaleniu skargi.

Następnie, w dniu 22 sierpnia 2016 r. adwokat T.D. złożył do Sądu opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od powyższego orzeczenia wywodząc, iż przy jego wydawaniu nie doszło do naruszenia prawa materialnego ani procesowego. W treści tej opinii wniósł nadto o przyznanie kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu składając oświadczenie, iż nie zostały one uiszczone w całości ani w części.

Postanowieniem z dnia 31 sierpnia 2016 r. starszy referendarz sądowy przyznał adwokatowi T.D. kwotę 147, 60 zł (sto czterdzieści siedem zł 60/100) tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącemu z urzędu.

Od powyższego postanowienia pełnomocnik wniósł sprzeciw domagając się jego zmiany poprzez przyznanie wynagrodzenia w kwocie 240 zł powiększonej

o podatek VAT w wysokości 55,20 zł.

Zdaniem adwokata rozstrzygnięcie referendarza jest błędne, gdyż zgodnie

z § 14 pkt 1 ust 1c rozporządzenia ministra sprawiedliwości z dnia 22 października

2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie stawka minimalna w sprawach przed sądami administracyjnymi wynosi 480 zł. Wynagrodzenie za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej wynosi 50 % stawki minimalnej, tj. 240 zł i taka kwota powiększona o podatek VAT, zdaniem adwokata, powinna być przyznana.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

W niniejszej sprawie postępowanie sądowe zostało wszczęte 26 czerwca 2015 r. zatem zastosowanie powinny mieć przepisy ustawy Prawo o postępowaniu prze sądami administracyjnymi w brzmieniu obowiązującym przed 15 sierpnia 2015 r. tj. przed wejściem w życie ustawy z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U z 2015 r., poz. 658) zmieniającej).

Stosownie do treści art. 260 p.p.s.a. (w brzmieniu obowiązującym przed

15 sierpnia 2015 r.) wniesienie sprzeciwu na postanowienie referendarza sądowego, który nie został odrzucony ma ten skutek, że postanowienie, przeciwko któremu został on wniesiony traci moc, a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznaniu przez sąd na posiedzeniu niejawnym. Sąd rozstrzyga ją w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Przechodząc do analizy argumentów sprzeciwu i oceny zasadności rozstrzygnięcia referendarza sądowego zauważyć należy na wstępie, że zgodnie z treścią art. 250 ustawy p.p.s.a., wyznaczony adwokat otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności radców prawnych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.

W rozpoznanej sprawie zastosowanie mają zasady określone w uregulowaniach rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. poz. 1801). Zgodnie z § 2 tego aktu wykonawczego, koszty nieopłaconej pomocy prawnej ponoszone przez Skarb Państwa obejmują: opłatę ustaloną zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia oraz niezbędne i udokumentowane wydatki adwokata. Stosownie do § 4 ust. 1 rzeczonego aktu, opłatę ustala się w wysokości co najmniej 1/2 opłaty maksymalnej określonej w jego rozdziałach 2-4. Ustęp 2 tego przepisu określa zaś, że ustalenie opłaty w wysokości wyższej niż określona w przywołanym ust. 1, a nieprzekraczającej opłaty maksymalnej następuje z uwzględnieniem stopnia zawiłości sprawy oraz nakładu pracy adwokata oraz wkładu jego pracy w przyczynienie się do wyjaśnienia i rozstrzygnięcia sprawy, a w szczególności czasu poświęconego na przygotowanie się do prowadzenia sprawy, liczby stawiennictw w sądzie, w tym na rozprawach i posiedzeniach, czynności podjętych w sprawie, w tym czynności podjętych w celu polubownego rozwiązania sporu, również przed wniesieniem pozwu, wartości przedmiotu sprawy, wkładu pracy adwokata w przyczynienie się do wyjaśnienia okoliczności faktycznych, jak również do wyjaśnienia i rozstrzygnięcia istotnych zagadnień prawnych budzących wątpliwości w orzecznictwie i doktrynie, a także trybu i czasu prowadzenia sprawy, obszerności zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego lub biegłych sądowych, dowodu z zeznań świadków, dowodu z dokumentów o znacznym stopniu skomplikowania i obszerności.

Ustalenie- tytułem opłaty za nieopłaconą pomoc prawną z urzędu- kwoty wyższej niż minimalna uzależnione jest od oceny sądu, uwzględniającej kryteria określone w § 4 ust. 2 rozporządzenia z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (por. postanowienie SN z dnia 28 lipca 2016 r. sygn. akt IV KZ 37/16, LEX).

Sąd oceniwszy działanie pełnomocnika strony przez pryzmat kryteriów wskazanych w cytowanym § 4 ust. 2 rozporządzenia z dnia 22 października 2015 r., przyznał mu zwrot kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, w wysokości 147,60 zł, na którą składa się wynagrodzenie za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej ustalone na podstawie § 4 ust. 1 wspomnianego rozporządzenia, w kwocie 120 zł - jako ½ opłaty maksymalnej określonej w § 21 ust. 1 pkt 2 lit. b tego aktu (wynoszącej 240 zł - czyli odpowiadającej 50 % stawki wskazanej w § 21 ust. 1 pkt 1 lit. c). Kwotę tą podwyższono - stosownie do § 4 ust. 3 powołanego rozporządzenia - o podatek od towarów i usług obliczony według stawki 23 %, wynoszący 27,60 zł.