Postanowienie z dnia 2016-12-01 sygn. IV SA/Gl 972/16

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Walentek, , , po rozpoznaniu w dniu 1 grudnia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie świadczenia wychowawczego w kwestii wniosku strony skarżącej o wstrzymanie wykonania decyzji Prezydenta Miasta K. z dnia [...] nr [...] p o s t a n a w i a odmówić wstrzymania wykonania decyzji Prezydenta Miasta K. z dnia [...] nr [...].

Uzasadnienie

W piśmie z dnia 16 października 2016 r. pełnomocnik M. B. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] nr [...] utrzymującą w mocy decyzję Prezydenta Miasta K. z dnia [...] wstrzymującą z dniem [...] realizację świadczenia wychowawczego przyznanego M. B. na dziecko- W. B.

W skardze został zawarty wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji organu

I instancji. Zdaniem pełnomocnika wstrzymanie wypłaty świadczenia wychowawczego na drugie dziecko skarżącego w sposób niekorzystny wpłynie na jego stację finansową, bowiem świadczenie 500 + stanowi znaczne wsparcie dla domowego budżetu M. B.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo

o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm. zwanej dalej P.p.s.a.) wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. W myśl natomiast § 3 tego przepisu, po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba, że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy.

Co do zasady zatem, przedmiotem postanowienia o wstrzymanie wykonania jest akt zaskarżony do sądu administracyjnego. Natomiast art. 61 § 3 P.p.s.a. (in fine) rozszerza możliwość wstrzymania wykonania zaskarżonych aktów na akty wydawane lub podjęte we wszystkich postępowaniach prowadzonych "w granicach tej samej sprawy". Dla ustalenia zakresu znaczenia sformułowania "w granicach tej samej sprawy" użytego w cytowanym wyżej przepisie w orzecznictwie sądów administracyjnych oraz piśmiennictwie przyjmuje się, że zwrot ten dotyczy sprawy w ujęciu materialnym, a jej tożsamość wyznaczają elementy wyznaczające tożsamość skonkretyzowanego w decyzji administracyjnej stosunku prawnego, a więc identyczność podmiotów, identyczność przedmiotu tego stosunku oraz identyczność obu jego podstaw – prawnej i faktycznej (tak też postanowienie NSA z dnia 6 marca 2012 r., sygn. akt II OZ 138/12, publ.: Lex nr 1121276).

Wobec tego należy stwierdzić, że wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji organu I instancji należy do zakresu pojęcia tej samej sprawy, co zaskarżona decyzja.

Jednocześnie podnieść należy, że regulacja prawna powyższego przepisu wskazuje, iż wnioskodawca zobowiązany jest do rzeczowego uzasadnienia swego wniosku poprzez poparcie go twierdzeniami oraz stosownymi dokumentami na okoliczność spełnienia ustawowych przesłanek udzielenia ochrony tymczasowej. Uzasadnienie wniosku winno odnosić się do konkretnych zdarzeń (okoliczności) świadczących o tym, że w stosunku do wnioskodawcy wstrzymywanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest uzasadnione.

Tymczasem wniosek pełnomocnika strony skarżącej o wstrzymanie wykonania decyzji Prezydenta Miasta K. nie czyni zadość wskazanym wymogom. Pełnomocnik podniósł jedynie, że wstrzymanie wypłaty świadczenia wychowawczego w sposób niekorzystny wpłynie na sytuację finansową rodziny skarżącego, nie przedłożył jednak żadnych dokumentów na poparcie swojego twierdzenia. Jednocześnie z analizy akt administracyjnych oraz akt sądowych nie wynika, aby istniały dodatkowe przesłanki do uwzględnienia wniosku, które Sąd mógłby wziąć pod uwagę.

Ponadto należy wskazać, że wstrzymanie realizacji świadczenia wychowawczego, nie wywołuje skutku nieodwracalnego, skoro chodzi o świadczenie pieniężne, którego spełnienie z natury rzeczy jest odwracalne. W przedmiotowej sprawie w razie uwzględnienia skargi istnieje możliwość wypłaty zaległych kwot. Tymczasem jak wskazuje się w orzecznictwie, przesłanki wstrzymania wykonania decyzji odnoszą się do takiej szkody, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego świadczenia, czy też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu poprzedniego (por. post. Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 grudnia 2004r, sygn. akt GZ 138/2004).

Wobec powyższego nie można stwierdzić zaistnienia przesłanek wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji z art. 61 P.p.s.a. nie wykazano bowiem, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do usunięcia skutków.

W tym stanie rzeczy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach na podstawie 61 § 3 i § 5 P.p.s.a. orzekł jak w sentencji postanowienia.