Wyrok z dnia 2016-12-08 sygn. III SA/Łd 704/16

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział III w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Małgorzata Łuczyńska Sędziowie Sędzia NSA Teresa Rutkowska (spr.) Sędzia WSA Krzysztof Szczygielski Protokolant asystent sędziego Anna Dębowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 grudnia 2016 r. sprawy ze skargi M.M. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy zmiany nazwiska 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Kierownika Urzędu Stanu Cywilnego w P. z dnia [...] r. nr [...]; 2. zasądza od Wojewody [...] na rzecz skarżącego M. M. kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] r. nr [...] Wojewoda [...], na podstawie art. art. 4 ust. 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 17 października 2008 r. o zmianie imienia i nazwiska (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 10) i art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 23 ze zm.), po rozpatrzeniu odwołania M. M. od decyzji Kierownika Urzędu Stanu Cywilnego w P. z dnia [...] r. nr [...], orzekającej o odmowie zmiany nazwiska M. G. M., nazwisko rodowe M. na nazwisko M., utrzymał w mocy powyższe rozstrzygnięcie.

Jak wynika z akt sprawy, w dniu 1 marca 2016 r. do Kierownika Urzędu Stanu Cywilnego w P. wpłynął wniosek M. G. M. o dokonanie, w trybie administracyjnym, zmiany nazwiska M. na nazwisko M.. Prośbę wnioskodawca uzasadnił chęcią podpisywania swoich prac nazwiskiem M., dzięki czemu zachowałby swój dotychczasowy dorobek artystyczny. Zaznaczył również, iż jego rodzice od kilku lat są rozwiedzeni, a on nie czuje się związany z nazwiskiem danym mu przy urodzeniu. Wnioskodawca podkreślił również, że pod nazwiskiem M. znany jest nie tylko wśród znajomych, ale także w kręgu twórców grafiki użytkowej i artystycznej. Ponadto wskazał, że pod nazwiskiem M. chciałby rozwijać swą artystyczną karierę.

Decyzją z dnia [...] r., Kierownik Urzędu Stanu Cywilnego w P., na podstawie art. 4 ust. 1 oraz art. 12 ust. 1 ustawy o zmianie imienia i nazwiska, odmówił zmiany nazwiska M. G. M., na nazwisko M.. W uzasadnieniu decyzji organ uznał, że powody, które wskazuje skarżący nie są powodami ważnymi w rozumieniu ustawy, art. 4 ust. 1 ustawy o zmianie imienia i nazwiska.

W odwołaniu skarżący opisał swój dorobek artystyczny. Zaznaczył, że w środowisku twórczym znany jest pod nazwiskiem M. oraz, że na swoje nazwisko zapracował. Podkreślił również, iż nie chce, by w przyszłości zarzucano mu, że to nie on jest autorem prac podpisywanych nazwiskiem M..

Zaskarżoną decyzją Wojewoda [...] utrzymał w mocy powyższe rozstrzygnięcie. W uzasadnieniu wskazał, że stosownie do treści art. 4 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że wniosek o zmianę nazwiska podlega uwzględnieniu wyłącznie z ważnych powodów. Katalog ważnych powodów jest katalogiem otwartym i ogranicza się jedynie do wymienienia kilku przykładowych okoliczności uzasadniających taką zmianę, w szczególności zaś, gdy zmiana dotyczy nazwiska ośmieszającego albo nielicującego z godnością człowieka, zmiany na nazwisko używane, na nazwisko, które zostało bezprawnie zmienione lub na nazwisko noszone zgodnie z przepisami prawa państwa, którego obywatelstwo również się posiada.

Organ wyjaśnił, że przepis ten formułuje dwie podstawowe zasady rozpatrywania wniosków o zmianę nazwiska. Pierwsza zasada sprowadza się do stwierdzenia, że chociaż nazwisko jest dobrem osobistym każdego człowieka, którym może on swobodnie dysponować, to jednak swoboda ta nie ma charakteru zupełnego. Do zmiany nazwiska nie jest bowiem wystarczająca sama wola zainteresowanego. Musi być ona uzasadniona ważnymi powodami. Takie ograniczenie dowolności jest konsekwencją zasady stabilizacji nazwisk, które służyć mają przede wszystkim identyfikacji konkretnej osoby.

Wojewoda [...] podkreślił, że sama wola wnioskodawcy co do zmiany nazwiska, nie stanowi przesłanki samej w sobie, jeśli nie jest ona poparta ważnymi powodami. Ustawodawca wymieniając przykładowo przesłanki oznaczające ważne powody, umożliwił organom administracji potraktowanie jako ważnych powodów również innych, niewymienianych w ustawie przesłanek.

Organ odwoławczy podzielił stanowisko organu I instancji o odmowie zmiany M. G. M. nazwiska, na podstawie przepisu art. 4 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, na nazwisko M.. Zdaniem organu przypadek opisany w przepisie art. 4 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy o zmianie imienia i nazwiska dotyczy osób używających innego imienia lub nazwiska niż to, które zostało wpisane w akcie urodzenia tych osób. Organ odwoławczy podzielił pogląd wyrażony w komentarzu do art. 4 cytowanej ustawy, którego autorem jest P. R., iż używanie innego imienia lub nazwiska, nawet wieloletnie, nie legalizuje tego stanu rzeczy. W każdym przypadku do zmiany imienia lub nazwiska konieczna jest konstytutywna decyzja administracyjna. Jednakże, sam fakt używania innego imienia lub nazwiska niż to, które prawnie danej osobie przysługuje, stanowi ważną przyczynę, uzasadniającą wystąpienie z wnioskiem o zmianę nieużywanego imienia lub nazwiska, co nie oznacza wydania decyzji zgodnej z żądaniem strony.

Zdaniem organu odwoławczego, ważne powody zmiany nazwiska winny być osadzone w zweryfikowanych ustaleniach faktycznych dotyczących istotnego stanu rzeczy, a nie opierać się na słownych czy pisemnych deklaracjach wnioskodawcy co do jego zamierzeń.

W ocenie Wojewody [...] zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, a w szczególności przedstawione przez skarżącego argumenty oraz zeznania wskazanych przez niego świadków, nie dają podstaw do zmiany nazwiska w trybie ww. przepisu. Skarżący wskazuje, że chciałby żyć na własny rachunek, swoje prace podpisuje M. M. i nie chce, żeby kiedykolwiek zarzucono mu, iż nie jest ich autorem. Zdaniem Wojewody [...] powyższe świadczy o używaniu przez skarżącego pseudonimu artystycznego: M. M.. Również zeznania wskazanych przez odwołującego świadków nie dają podstaw do uznania, że skarżący używa nazwiska M.. Organ podkreślił, że świadkowie zeznają, że: M. M. to pseudonim artystyczny M. G. M., który chce wykorzystywać za granicą. Ponadto, H. M., matka odwołującego zeznała, że nazwisko M., zdaniem syna, jest obraźliwe i krępuje go. Jednak, Wojewoda [...] nie odniósł się do tej okoliczności z uwagi na zawartą w odwołaniu prośbę skarżącego.

W ocenie Wojewody zgromadzony w niniejszej sprawie materiał dowodowy, a w szczególności przedstawione przez skarżącego argumenty, nie dają podstaw do stwierdzenia, że w przedmiotowej sprawie zachodzą ważne powody (używanie nazwiska M.), uzasadniające zmianę nazwiska strony M., na nazwisko M., co nie wyklucza dalszego posługiwania się pseudonimem, który obok nazwiska jest dobrem osobistym człowieka, chronionym przepisem art. 23 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny.

W skardze M. M. podkreślił, że jego sprawa nie jest traktowana do końca poważnie, a otwartość przepisów w kwestii zmiany imienia i nazwiska pozwala na pozytywne rozpatrzenie jego prośby.

Skarżący wniósł również skargę na decyzję Wojewody [...] odmawiającą zmiany imion M. G. na M., która zarejestrowana została pod sygn. III SA/Łd 703/14.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, podtrzymując dotychczasowe stanowisko wyrażone w decyzji.

Na rozprawie skarżący wyjaśnił, że pseudonimu używa od czasów liceum, a obecnie ma 26 lat. Podniósł, ze wygrał konkurs pod pseudonimem artystycznym M.M., co wiąże się z możliwością wyjazdu do USA, ale aktualnie starając się o wizę ma problemy, bo musi wyjaśniać, że laureat konkursu to faktycznie M. M.. Ponadto swojego nazwiska "M." nie akceptuje.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga M. M. jest zasadna.

Zgodnie z treścią art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1066 t.j.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej. Kontrola, o której mowa w § 1 sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej (art. 1 § 2 powołanej ustawy).

Stosownie zaś do treści art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718 t.j.) sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie.

W myśl natomiast przepisu art. 134 § 1 p.p.s.a. Sąd wydaje rozstrzygnięcie w granicach danej sprawy, nie będąc przy tym związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawa prawną. Oznacza to, że Sąd bierze z urzędu pod uwagę wszelkie naruszenia prawa proceduralnego i materialnego niezależnie od podnoszonych w skardze zarzutów, jednakże tylko w granicach sprawy, w której skarga została wniesiona.

Przedmiotem kontroli jest decyzja Wojewody [...] z dnia [...] r. utrzymująca w mocy decyzję Kierownika Urzędu Stanu Cywilnego w P. z dnia [...] r. orzekająca o odmowie zmiany nazwiska M. G. M. na nazwisko M.. Oceniając wydane w sprawie rozstrzygnięcia przy zastosowaniu powyższych kryteriów Sąd uznał, że zaskarżona decyzja narusza przepisy postępowania tj: art. 80 k.p.a przez uznanie w okolicznościach rozpoznawanej sprawy, że skarżący od wielu lat używa, jako pseudonimu artystycznego imienia i nazwiska "M. M." , ale nie używa nazwiska "M.", przepisy prawa materialnego tj. art. 4 ust. 1 pkt 2 ustawy o zmianie imienia i nazwiska przez uznanie, że stan faktyczny sprawy nie wypełnia przesłanki wskazanej w tym przepisie i wynikającą z art. 7 k.p.a. zasadę uwzględniania interesu społecznego i słusznego interesu obywateli przez nierozważenie obu interesów. Powyższe naruszenia uzasadniają uchylenie decyzji obu instancji.

Przechodząc do merytorycznego uzasadnienia zapadłego rozstrzygnięcia przypomnieć należy, że przepis art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 17 października 2008 r. o zmianie imienia i nazwiska (Dz. U. z 2016 r. poz. 10) [dalej u.z.i.n.] stanowi, że zmiany imienia i nazwiska można dokonać wyłącznie z ważnych powodów, w szczególności gdy dotyczą zmiany:

1) imienia lub nazwiska ośmieszającego albo nielicującego z godnością człowieka;

2) na imię lub nazwisko używane;

3) na imię lub nazwisko, które zostało bezprawnie zmienione;

4) na imię lub nazwisko noszone zgodnie z przepisami prawa państwa, którego obywatelstwo również się posiada.

W przepisie tym ustawodawca przyjął jako zasadę , względną stabilizację imion i nazwisk, dopuszczając dokonanie zmiany imienia i/lub nazwiska w trybie administracyjnym tylko i wyłącznie z ważnych powodów. Imię i nazwisko są bowiem trwałymi atrybutami człowieka, prawnie mu przypisywanymi poprzez zarejestrowanie w aktach stanu cywilnego .Są to dwa elementy identyfikujące daną osobę więc, co do zasady, powinny one być stabilne.

Brzmienie cytowanego wyżej art. 4 ust. 1 u.z.i.n. wskazuje także, że zmiany imienia lub nazwiska można dokonać wyłącznie z ważnego powodu, ale także takiego, który nie mieści się w otwartym katalogu powodów, ustawowo uznanych za ważne.

Pojęcie "ważne powody" jest wprawdzie pojęciem nieostrym i niedookreślonym, jednak jego wykładnia nie może nosić cech dowolności. Z przepisów ustawy wynika, że zmiana nazwiska może nastąpić tylko na wniosek strony. Wskazuje to, że "ważne powody" należy rozumieć w znaczeniu subiektywnym, a zatem należy je oceniać jako ważne przede wszystkim dla strony, a nie dla organu. Niemniej jednak "ważne powody" (tożsame z pojęciem "ważne względy" w poprzednio obowiązującym stanie prawnym) nie mogą wynikać wyłącznie z subiektywnego przekonania osoby żądającej zmiany, ale muszą również sprostać zobiektywizowanym i zracjonalizowanym kryteriom oceny ( por. wyrok NSA z 9 lipca 1993 r., SA 605/93, ONSA 1994 nr 3, poz. 110, A. Czajkowska, Zmiana imienia i nazwiska, LexisNexis 2012, t. 5 do art. 9 ).

Z treści art. 4 u.z.i.n. wynika także, że decyzja wydawana w przedmiocie wniosku o zmianę imienia lub nazwiska ma charakter uznaniowy, a nie jak poprzednio - związany, co oznacza, że w przypadku zaistnienia ustawowo określonych przesłanek, w tym przypadku "ważnych powodów", organ administracji ma możliwość wyboru treści rozstrzygnięcia. Uznaniowy charakter decyzji przesądza użycie przez ustawodawcę sformułowania: "Zmiany imienia lub nazwiska można dokonać /.../". Zgodnie z art. 12 ust. 1 u.z.i.n. decyzję o zmianie imienia lub nazwiska bądź decyzję o odmowie zmiany imienia lub nazwiska wydaje kierownik urzędu stanu cywilnego, do którego został złożony wniosek, albo jego zastępca.

Organ może zatem odmówić zmiany nazwiska (imienia) pomimo istnienia ustawowo wskazanych przesłanek dokonania takiej zmiany, ale nie ma jednak w tym zakresie dowolności. Przy wydawaniu decyzji na podstawie art. 4 ust. 1 w zw. z art. 12 ust. 1 u.z.i.n. organ ma bowiem obowiązek, zgodnie z art. 7 k.p.a. uwzględnić interes społeczny i słuszny interes obywatela, który zwrócił się z wnioskiem o załatwienie swojej sprawy. Takie uregulowanie powoduje, że organ sam we własnym zakresie musi przed podjęciem rozstrzygnięcia każdorazowo dokonać wartościowania obu interesów, co musi znaleźć odzwierciedlenie w uzasadnieniu decyzji ( art. 107 § 3 k.p.a.). Pojęcia "interes społeczny" i "słuszny interes obywatela" są pojęciami niedookreślonymi i były przedmiotem rozważań w wielu orzeczeniach. Sąd Najwyższy w wyroku z 18.11. 1993 r. III ARN 49/93 OSNC 1994 r. Nr 9, poz. 181 stwierdził, że w państwie prawa nie ma miejsca dla mechanicznie i sztywno pojmowanej zasady nadrzędności interesu ogólnego nad interesem indywidualnym. Oznacza to, że w każdym przypadku organ ma obowiązek wskazać, o jaki interes publiczny chodzi i udowodnić, że jest on na tyle ważny i znaczący, że bezwzględnie wymaga ograniczenia uprawnień indywidualnych obywateli (w rozpoznawanej sprawie prawa skarżącego do zmiany imienia i nazwiska). Równocześnie, w orzecznictwie sądów administracyjnych jednolicie przyjmuje się, że granicą uwzględnienia w postępowaniu administracyjnym słusznego interesu strony jest zaistnienie kolizji z interesem społecznym. Uznanie interesu za słuszny powinno wynikać z obiektywnej i racjonalnej oceny sytuacji, a interes społeczny powinien być pojmowany jako wartość istotna z punktu widzenia społeczeństwa. Wartości takie, jak stwierdził Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 15.12. 2008 r. P 57/07 ( Dz. U. Nr 229, poz. 1539) powinny być chronione za pomocą norm prawa powszechnie obowiązującego, zatem granica uwzględniania słusznego interesu społecznego zostanie naznaczona poprzez kolizję z normą prawną, która chroni określoną wartość.

Z uznaniem administracyjnym mamy do czynienia na ostatnim etapie stosowania prawa, tj. po dokonaniu subsumcji, a przed podjęciem rozstrzygnięcia. W literaturze i orzecznictwie na ogół pojęcie uznania jest identyfikowane z możliwością wyboru treści rozstrzygnięcia, czyli wyboru konsekwencji prawnych normy prawnej w odniesieniu do konkretnego stanu faktycznego. Natomiast interpretacja pojęć nieostrych, w tym wypadku pojęcia "ważnych powodów", następuje podczas dokonywania wykładni, tj. rekonstrukcji normy prawnej z przepisów. Tak więc, sferę pojęć nieostrych należy odróżnić od sfery uznania administracyjnego. Pierwsza podlega pełnej wykładni w procesie interpretacji prawa, druga zaś dotyczy wyboru konsekwencji prawnych. Zdaniem Trybunału Konstytucyjnego, uznanie administracyjne nie dotyczy ani wykładni tekstu prawnego, ani oceny występujących faktów, ani nawet wykładni pojęć nieostrych czy niedookreślonych ( por. wyrok TK z dnia 3 czerwca 2003 r., K 43/02, OTK-A 2003, nr 6, poz. 49., P. Ruczkowski, U.z.i.n. Komentarz , ABC 2010 , t. 9 do art. 4 i powołane tamże piśmiennictwo ) .

W niniejszej sprawie skarżący wskazuje na okoliczność uzasadniającą zmianę nazwiska, określoną w art. 4 ust. 1 pkt 2 u.z.i.n., a mianowicie używanie od wielu lat nazwiska M., którym podpisuje swoje prace i pod którym znany jest w środowisku grafików użytkowych i artystycznych od wielu lat. Skarżący podkreślił, że swoje prace od czasów nauki w liceum podpisuje jako M. M. i w ten sposób jako twórca jest z nimi identyfikowany. Okoliczności te nie były przez organ kwestionowane i wynikają ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego w postaci wyjaśnień strony, zeznań świadków i wydruków prac skarżącego. Okoliczności te nie budzą, w ocenie sądu, wątpliwości, co do zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy . Nie ma także racjonalnych podstaw aby kwestionować subiektywnie negatywny stosunek skarżącego do nazwiska rodowego noszonego po ojcu . Skarżący uzasadnił swoje stanowisko tym, że jego rodzice są rozwiedzeni, a on nie czuje się związany z nazwiskiem danym przy urodzeniu , a także nie chce być z tym nazwiskiem kojarzony z powodu niezgodnych z prawem zachowań ojca. Skarżący podkreślił, że jedynie w kontaktach urzędowych zmuszony jest posługiwać się nazwiskiem wynikającym z aktu urodzenia i ujawnionym w dowodzie osobistym, co także nie może budzić większych wątpliwości.

Wprawdzie przepis art. 4 ust. 1 pkt 2 u.z.i.n. nie wprowadza żadnych dodatkowych kryteriów, które mają wpływ na zmianę imienia i nazwiska na to faktycznie używane np. nie wskazuje czasu posługiwania się innymi imieniem i nazwiskiem., ale nie oznacza to jednak, że organy administracji nie są uprawnione do badania, czy używanie innego imienia i nazwiska jest w świetle zobiektywizowanych okoliczności uzasadnione i może prowadzić do ich zmiany ( por. wyrok WSA w Łodzi z dnia 31 stycznia 2012 r. , sygn. akt III SA/Łd 1/12, publ. www.orzeczenia.nsa.gov.pl). Trudno bowiem z jednej strony uznać, że samo używanie innego imienia i nazwiska spowodowane jedynie kaprysem, fanaberią, przekorą mogło być uznane za ważny powód w rozumieniu art. 4 ust. 1 u.z.i.n., a z drugiej strony nie można pomijać wieloletnich starań strony o to, aby funkcjonować w swoim środowisku rodzinnym, zawodowym i wśród znajomych pod innym imieniem i nazwiskiem, tym, na które sama "zapracowała", gdy równocześnie nie akceptuje ona swojego dotychczasowego nazwiska.

W ocenie Sądu, wieloletnie stale używanie innego imienia i nazwiska (pseudonimu) w działalności artystycznej , która z upływem lat stała się działalnością zawodową strony, może stanowić ważny powód w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 2 u.z.i.n. do dokonania zmiany nazwiska . Zmiana nazwiska na używany od wielu lat pseudonim, pod którym dana osoba funkcjonuje w najbliższym otoczeniu i w środowisku zawodowym może być niewątpliwie uznana w konkretnych okolicznościach za ważną przyczynę z subiektywnego punktu widzenia strony i tak samo może być oceniona przez podmiot oceniający te okoliczności z boku. Obiektywnie, uwzględnienie wniosku może bowiem uprościć kwestię wykazywania przez skarżącego autorstwa dotychczasowych prac oraz umożliwi kontynuowanie kolejnych projektów już nie pod pseudonimem, lecz pod nazwiskiem "M.", a także pozwoli uniknąć w przyszłości trudności podobnych do tych opisanych przez skarżącego na rozprawie, związanych ze staraniem o wizę do USA. Stwierdzić również należy, że używanie przez dłuższy czas przez stronę innego imienia i nazwiska jako pseudonimu artystycznego nie oznacza, że pseudonim ten nie może być uznany za imię i nazwisko używane przez stronę. Używanie przez wiele lat przez skarżącego pseudonimu artystycznego "M. M." , nie wykluczało uznania , że M. M. używa od wielu lat tego pseudonimu jako swojego imienia i nazwiska . W tym zakresie ocena zebranego w sprawie materiału narusza zawartą w art. 80 k.p.a. zasadę swobodnej oceny dowodów, która musi uwzględniać zasady logiki i doświadczenia życiowego. Także okoliczność, że skarżący załatwiając sprawy urzędowe np. wizę zmuszony był posługiwać się nazwiskiem M. , nie może osłabiać jego argumentacji.

Wskazywane przez skarżącego przyczyny uzasadniające jego wniosek tj. posługiwanie się innym nazwiskiem i innym imieniem w działalności artystycznej ( zawodowej) i chęć zachowania dotychczasowego dorobku artystycznego oraz niechęć do noszonego nazwiska mogą więc być uznane za ważne zarówno subiektywnie jak i obiektywnie, a także racjonalne, a więc nie sposób - jak czynią to organy administracji - nie kwalifikować ich jako ważnych powodów w rozumieniu art. 4 ust. 1 u.z.i.n. W tym zakresie doszło więc do naruszenia przepisów prawa materialnego tj. art. 4 ust. 1 pkt 2 przez uznanie, że stan faktyczny sprawy nie odpowiada hipotezie określonej w tym przepisie ( błąd subsumcji).

Zauważyć także należy brak konsekwencji organu, który w jednym miejscu uzasadnienia decyzji stwierdza, że " sam fakt używania innego imienia lub nazwiska niż to, które prawnie danej osobie przysługuje, stanowi ważną przyczynę uzasadniającą wystąpienie z wnioskiem o zmianę nieużywanego imienia lub nazwiska, co nie oznacza wydania decyzji zgodnej z żądaniem strony" , a na ostatniej stronie uzasadnienia decyzji organ uznając, że skarżący używa pseudonimu artystycznego "M. M.", stwierdza ,iż materiał dowodowy nie daje podstaw do stwierdzenia, iż w przedmiotowej sprawie zachodzą ważne powody ( używanie nazwiska M.) uzasadniające zmianę nazwiska strony z "M." na "M.".

W kontekście powyższych uwag Sąd uznał, że organy administracji w prowadzonym postępowaniu nieprawidłowo oceniły zebrany w sprawie materiał dowodowy, co skutkowało następnie naruszeniem art. 4 ust. 1 pkt 2 u.z.i.n. i uznaniem, że powyżej wskazane okoliczności nie stanowią ważnego powodu w rozumieniu tego przepisu . Uznanie, że w tym konkretnym stanie faktycznym sprawy zachodzi ważny powód uzasadniający dokonanie zmiany nazwiska , o jakim mowa w art. 4 ust. 1 pkt 2 tj na nazwisko używane, nie przesądza jeszcze oczywiście o treści rozstrzygnięcia organu, który w granicach uznania administracyjnego będzie zobowiązany do rozważenia interesu społecznego i słusznego interesu skarżącego i wydania stosownej do wyniku tej oceny decyzji . Rozważania w tym zakresie, jak wskazywano powyżej powinny, zgodnie z art. 107 § 3 k.p.a. znaleźć swoje odzwierciedlenie w uzasadnieniu decyzji. Uzasadnienie faktyczne decyzji powinno zawierać wskazanie faktów, które organ uznał za udowodnione, dowodów, na których się oparł, oraz przyczyn, z powodu których innym dowodom odmówił wiarygodności i mocy dowodowej, zaś uzasadnienie prawne - wyjaśnienie podstawy prawnej decyzji, z przytoczeniem przepisów prawa (art. 107 § 3 k.p.a.). Organ przy wydawaniu decyzji o charakterze uznaniowym obowiązany jest do rzetelnej analizy wszystkich okoliczności sprawy w celu stwierdzenia, czy zostały spełnione określone w przepisach przesłanki i zindywidualizowanej oceny sytuacji skarżącego.

Mając na uwadze powyższe naruszenia przepisów prawa materialnego i procesowego, które miały lub mogły mieć istotny wpływ na rozstrzygnięcie, Sąd na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 a i c p.p.s.a. w związku z art. 135 p.p.s.a. uchylił decyzje I i II instancji. O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 200 p.p.s.a. (wpis od skargi – 100 zł).

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy organ uwzględni ocenę prawną wyrażoną w niniejszym uzasadnieniu i odniesie się do możliwości zmiany nazwiska skarżącego. Organ nie może pomijać, że skarżący przez wiele lat stale używa innego nazwiska tak w życiu zawodowym jak i prywatnym .

e.o.