Wyrok z dnia 2017-01-05 sygn. I OSK 2569/15

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Jaśkowska (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Małgorzata Borowiec Sędzia del. WSA Arkadiusz Blewązka Protokolant starszy sekretarz sądowy Magdalena Błaszczyk po rozpoznaniu w dniu 5 stycznia 2017r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Prezesa Sądu Okręgowego w T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 20 maja 2015 r. sygn. akt II SAB/Rz 34/15 w sprawie ze skargi K. G. na bezczynność Prezesa Sądu Okręgowego w T. w przedmiocie udzielenia informacji publicznej oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 20 maja 2015 r., sygn. akt II SAB/Rz 34/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie, po rozpoznaniu skargi K. G. na bezczynność Prezesa Sądu Okręgowego w T., zobowiązał organ do rozpoznania wniosku o udzielenie informacji publicznej w zakresie dat urodzenia sędziów, tj. dnia i miesiąca ich urodzenia w terminie tygodnia od dnia zwrotu akt, stwierdził, że bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa oraz zasądził na rzecz skarżącego kwotę 357 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego. Wyrok ten zapadł na tle następującego stanu faktycznego i prawnego sprawy.

Pismem z dnia 10 sierpnia 2014 r. K. G. zwrócił się za pośrednictwem poczty elektronicznej do Prezesa Sądu Okręgowego w T. z wnioskiem o udostępnienie informacji w zakresie dziennych dat urodzenia i miejscowości zamieszkania wszystkich sędziów tego Sądu z rozbiciem na poszczególne wydziały. Informacja zwrotna miała zostać udzielona w formie elektronicznej - na adres e-mail wnioskodawcy.

W odpowiedzi na wniosek Prezes Sądu Okręgowego w T. pismem z dnia 25 sierpnia 2014 r. (przesłanym drogą elektroniczną) przedstawił w formie tabeli datę roczną urodzenia i miejscowość zamieszkania wszystkich sędziów Sądu Okręgowego w T. Jednocześnie wskazał, że data dzienna urodzenia nie stanowi informacji publicznej.

W piśmie z dnia 28 stycznia 2015 r. K. G. reprezentowany przez adwokata wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie skargę na bezczynność Prezesa Sądu Okręgowego w T. w przedmiocie rozpoznania wniosku o udostępnienie informacji publicznej. W skardze zarzucano naruszenie art. 1 ust. 1 i art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. "d" ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r., poz. 1764 – powoływanej dalej jako ustawa o dostępie do informacji publicznej), przez ich błędną wykładnię i niezastosowanie wskutek przyjęcia, że dzienna data urodzenia sędziego nie stanowi informacji publicznej oraz naruszenie art. 13 ust. 1 i art. 16 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej przez ich niezastosowanie, mimo że objęte żądaniem wniosku dane stanowią informację publiczną.

W piśmie z dnia 13 marca 2015 r. Prezes Sądu Okręgowego w T. udzielił odpowiedzi na skargę, wnosząc o jej oddalenie i w całości podtrzymując swoje dotychczasowe stanowisko. Zdaniem organu, informacje w zakresie dziennych dat urodzenia sędziów nie stanowią informacji publicznej, do uzyskania której skarżący jest uprawniony. Nadmienił nadto, że nie pozostawał w bezczynności z uwagi na udzielenie odpowiedzi na wniosek skarżącego, tj. informacji w zakresie dat rocznych urodzenia sędziów, które mogą zostać uznane za informacje publiczne.

Uwzględniając w zaskarżonym wyroku skargę wskazano, że informacja o dacie urodzenia (wieku) sędziego, jako osoby pełniącej funkcję publiczną, stanowi informację publiczną w rozumieniu art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. "d" ustawy o dostępie do informacji publicznej. Zauważono przy tym, że ustawodawca przyjmuje wprost w przepisach stosownych ustaw, że sędziami lub sędziami sądu określonego rodzaju nie mogą być osoby poniżej i powyżej określonego wieku. Dane odnoszące się do wieku sędziego, zakreślające cezurę czasową pełnienia przez niego funkcji sędziego, są nierozerwalnie związane z tą funkcją, a zatem stanowią informację publiczną. Stanowisko to znajduje potwierdzenie w treści art. 5 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej, dając podstawę do stwierdzenia, że pozostające w dyspozycji organu dane osobowe osób wykonujących w ramach różnych stosunków prawnych funkcje publiczne są informacją o sprawach publicznych i jako takie mają charakter publiczny.

W dalszej kolejności wskazano, że w rozpatrywanej sprawie nie znajduje zastosowania ograniczenie prawa do informacji publicznej przewidziane w art. 5 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Podano przy tym, że wiek ma wpływ na możliwość kandydowania na stanowisko sędziego, jak i na możliwość bycia sędzią. Bez znaczenia pozostaje przy tym okoliczność, że w procesie obsadzania stanowisk sędziowskich sprawdzane są wiek kandydata na sędziego, czy też, że wiek sędziego związany ze stanem spoczynku pozostawiony jest trosce podmiotów odpowiedzialnych za to, by czynny sędzia po osiągnięciu określonego wieku nie wykonywał swojej funkcji. Okoliczność, że wiek sędziego jest brany pod uwagę przez odpowiednie służby, nie oznacza zatem, że kwestia ta, jako związana z osobą pełniącą funkcję publiczną, nie może stanowić przedmiotu zainteresowania innych podmiotów, opierających swoje uprawnienie w tym zakresie na przepisach ustawy o dostępie do informacji publicznej.

W konkluzji wskazano, że wiek sędziego (data urodzenia) stanowi informację publiczną w rozumieniu art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. "d" w związku z art. 5 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej i podlega udostępnieniu w trybie tej ustawy. Dodano, że nie ma podstaw, aby uznawać rok urodzenia sędziego za dostępną informację publiczną, a dzień i miesiąc urodzenia już nie. Dla ustalenia, czy konkretny sędzia osiągnął wiek uprawniający go m.in. do pełnienia funkcji sędziego w sądzie wyższej instancji czy przejścia w stan spoczynku, konieczna jest znajomość pełnej daty urodzenia, tj. dnia, miesiąca, roku.

Poza tym uznano, że bezczynność w tej sprawie nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa. Organ w terminie podjął bowiem czynności, aby zadośćuczynić żądaniom wniosku. Żądanie skarżącego nie zostało przez organ zignorowane, a rodzaj żądanej informacji i możliwość zróżnicowanej interpretacji przepisów mogły uzasadnić powściągliwość w jej udzieleniu.

W piśmie z dnia 15 lipca 2015 r. Prezes Sądu Okręgowego w T. wniósł skargę kasacyjną zaskarżając wyrok Sądu I instancji w całości.

W granicach wskazanych w art. 174 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm. – powoływanej dalej jako p.p.s.a.) zaskarżonemu wyrokowi zarzucono:

1. naruszenie prawa materialnego przez jego błędną wykładnię, to jest art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. "d" w związku z art. 5 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej, prowadzące do uznania, iż data dzienna urodzenia sędziów Sądu Okręgowego w T. stanowi informację publiczną, a obowiązek jej udostępnienia nie podlega ograniczeniu z uwagi na prywatność osoby fizycznej;

2. naruszenie prawa materialnego przez jego niezastosowanie, to jest art. 5 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej i w konsekwencji uznanie, iż obowiązek udostępnienia informacji wnioskowanych przez skarżącego nie podlegał ograniczeniu w zakresie i na zasadach określonych w przepisach o ochronie tajemnic ustawowo chronionych, tj. w oparciu o przepisy ustawy o ochronie danych osobowych;

3. naruszenie prawa materialnego poprzez jego niezastosowanie, to jest art. 1, art. 6, art. 23 oraz art. 31 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (aktualnie tekst jedn. z 2016 r., poz. 922 – powoływanej dalej jako ustawa o ochronie danych osobowych) poprzez przyjęcie, iż data dzienna urodzenia sędziów Sądu Okręgowego w T. nie stanowi danych osobowych sędziów podlegających ochronie przewidzianej w ustawie o ochronie danych osobowych i w konsekwencji uznanie, iż każdy podmiot, z pominięciem przesłanek i procedur udostępnienia danych osobowych, przewidzianych w art. 23 i art. 31 ustawy o ochronie danych osobowych może żądać udostępnienia mu takich danych.

W granicach przewidzianych w art. 174 pkt 2 p.p.s.a. zaskarżonemu wyrokowi zarzucono naruszenie przepisów postępowania, mające istotny wpływ na wynik sprawy, to jest art. 58 § 1 pkt 2 p.p.s.a. w związku z art. 53 i 54 p.p.s.a. oraz w związku z art. 21 ustawy o dostępie do informacji publicznej, poprzez nieodrzucenie skargi na bezczynność organu, mimo iż skarga ta została wniesiona po upływie przepisanego terminu.

Z uwagi na powyższe wniesiono o:

1. uchylenie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie oraz odrzucenie skargi, na podstawie art. 189 p.p.s.a., a na wypadek gdyby uznano, że w sprawie nie doszło do naruszenia przepisów postępowania stanowiącego przesłanki odrzucenia skargi, wniesiono o:

2. uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i rozpoznanie skargi, poprzez jej oddalenie, na podstawie art. 188 p.p.s.a.,

3. zasądzenie na rzecz organu zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów wynagrodzenia pełnomocnika.

W uzasadnieniu skargi wskazywano, że nie sposób zgodzić się z argumentacją Sądu I instancji, zgodnie z którą walor takiej informacji, podlegającej nieograniczonemu udostępnieniu, posiada również informacja o dacie dziennej urodzenia sędziego. Podnoszono również, że data dzienna urodzenia sędziego w powiązaniu z innymi danymi w zakresie imienia i nazwiska sędziego oraz wydziału w którym orzeka, stanowi dane osobowe tego sędziego - umożliwia bowiem jego identyfikację. Co więcej, udostępnienie takiej informacji narusza prawo sędziego do prywatności zagwarantowane każdemu obywatelowi w Konstytucji RP. W konsekwencji informacja w zakresie daty dziennej urodzenia sędziego podlega ochronie przewidzianej w art. 5 ust.1 i 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej oraz w przepisach ustawy o ochronie danych osobowych, która zapewnia każdemu prawo do ochrony jego danych osobowych.

Wskazywano również, że zgodnie z ustawą z dnia 27 lipca 2001 r. Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 2015 r., poz. 133 ze zm. - powoływana dalej jako ustawa o ustroju sądów powszechnych) sędzia przechodzi w stan spoczynku po ukończeniu 67 roku życia, chyba że na sześć miesięcy przed ukończeniem tego wieku oświadczy wolę dalszego zajmowania stanowiska i przedstawi zaświadczenie stwierdzające, że jest zdolny, ze względu na stan zdrowia, do pełnienia obowiązków sędziego. Wskazanie w odpowiedzi na wniosek skarżącego roku urodzenia każdego z sędziów sądu stanowiło udzielenie odpowiedzi na wniosek skarżącego w stopniu wystarczającym, a jednocześnie nienaruszającym prawa każdego sędziego do zachowania prywatności i ochrony jego danych osobowych. Rok urodzenia sędziego, wskazujący jego wiek, pozwala bowiem w sposób wystarczająco precyzyjny na określenie cezury czasowej pełnienia przez sędziego jego funkcji. Przyjąć bowiem można, iż najpóźniej z końcem roku kalendarzowego, w którym sędzia ukończył 67 rok życia, będzie on uprawniony (o ile nie wyrazi woli dalszego pełnienia funkcji) do przejścia w stan spoczynku. Tego rodzaju informacja, jako informacja związana z pełnieniem przez sędziego funkcji publicznej, a konsekwencji informacja publiczna w rozumieniu art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. "d" ustawy o dostępie do informacji publicznej, została skarżącemu udostępniona. Udostępnienie informacji w zakresie daty dziennej urodzenia sędziego w powiązaniu z jego imieniem i nazwiskiem oraz miejscowością zamieszkania stanowiłoby niczym nieuzasadnioną ingerencję w sferę życia prywatnego sędziego oraz naruszałoby przepisy chroniące dane osobowe sędziego przed nieuzasadnionym udostępnieniem, bez jednoczesnego zapewnienia bezpieczeństwa ich przetwarzania.

W dalszej kolejności wskazywano, że w dobie powszechnego dostępu do rozwiniętej sieci internetowej zidentyfikowanie osoby fizycznej (w tym sędziego) przy posłużeniu się informacjami, o udostępnienie których wnioskował skarżący, nie jest w żaden sposób utrudnione, co więcej, nie wymaga nadmiernych kosztów, czasu czy działań. Mając zaś na uwadze specyfikę zawodu sędziego oraz odpowiedzialność związaną z jego wykonywaniem, uznać należy, że udostępnienie tego rodzaju informacji bez spełnienia ustawowych przesłanek wskazanych w ustawie naruszałoby dobra osobiste sędziego, a także mogłoby zagrażać jego bezpieczeństwu.

Zwracano również uwagę, że w sprawie tej nie zaistniały przesłanki uzasadniające powierzenie wnioskodawcy przetwarzania danych osobowych sędziów Sądu Okręgowego w T. Stąd organ był prawnie legitymowany do odmówienia udzielenia skarżącemu odpowiedzi na jego wniosek w szerszym zakresie, tj. w odniesieniu do dat dziennych urodzenia sędziów. Zauważono także, że choć wnioskowanie o udostępnienie informacji w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej stanowi uprawnienie każdego obywatela RP, to jednak nie może ono stanowić środka służącego nieuzasadnionemu pominięciu przesłanek i procedur udostępniania danych osobowych na zasadach określonych ustawą o ochronie danych osobowych.

Odnośnie do naruszenia przez Sąd I instancji norm proceduralnych wskazywano, że skarżący złożył wniosek o udostępnienie informacji publicznej w sierpniu 2014 r. Odpowiedź na wniosek skarżącego została do niego przesłana w dniu 25 sierpnia 2014 r. Skarżący nie występował zaś do organu z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa. W konsekwencji uznać należy, iż skarga wniesiona przez skarżącego w dniu 2 lutego 2015 r., jako wniesiona po upływie przepisanego terminu, winna zostać przez Sąd I instancji odrzucona.

Strona przeciwna nie skorzystała z prawa do wniesienia odpowiedzi na skargę kasacyjną.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

Skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie. Zaskarżony wyrok Sądu I instancji odpowiada bowiem prawu, choć nie wszystkie stwierdzenia zawarte w jego uzasadnieniu mogą zostać zaakceptowane przez Naczelny Sąd Administracyjny.

Na wstępie należy jednak wskazać, że w postępowaniu kasacyjnym obowiązuje wynikająca z art. 183 § 1 p.p.s.a. zasada związania Naczelnego Sądu Administracyjnego podstawami i granicami zaskarżenia, wskazanymi w skardze kasacyjnej. Przytoczone w tym środku prawnym przyczyny wadliwości kwestionowanego orzeczenia determinują zakres kontroli dokonywanej w ramach nadzoru judykacyjnego. Do podjęcia działań z urzędu Naczelny Sąd Administracyjny zobowiązany jest jedynie w sytuacjach określonych w art. 183 § 2 p.p.s.a., które w tej sprawie nie występują.

W skardze kasacyjnej zaskarżonemu orzeczeniu zarzucono naruszenie zarówno przepisów prawa procesowego, jak i materialnego. W takiej sytuacji w pierwszej kolejności Sąd poddaje analizie zasadność zarzutów naruszenia przepisów postępowania. Co do zasady bowiem weryfikacja prawidłowości wykładni lub zastosowania przepisów prawa materialnego jest możliwa jedynie w przypadku stwierdzenia braku uchybień natury procesowej, mogących mieć istotny wpływ na treść rozstrzygnięcia. W rozpatrywanej sprawie zarzut naruszenia prawa procesowego dotyczył nieodrzucenia przez Sąd I instancji skargi na bezczynność organu, mimo iż została ona wniesiona po upływie przepisanego terminu. Wskazywano również, że skarżący nie wystąpił do organu z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa. Odnosząc się w pierwszej kolejności do tak sformułowanego zarzutu należy stwierdzić, że zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem Naczelnego Sądu Administracyjnego skarga na bezczynność organu w przedmiocie informacji publicznej nie musi być poprzedzona żadnym środkiem zaskarżenia na drodze administracyjnej. Nie przewiduje tego bowiem ustawa o dostępie do informacji publicznej, a w odniesieniu do aktów i czynności, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a. nie przewiduje środka zaskarżania również ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r., poz. 23 ze zm.). Możliwość wniesienia skargi na bezczynność organu w zakresie dostępu do informacji publicznej nie jest zatem objęta cezurą czasową, o której mowa w art. 53 p.p.s.a. (zob. wyrok NSA z 24 maja 2006 r. sygn. akt I OSK 601/05 oraz postanowienie NSA z dnia 4 kwietnia 2010 r., sygn. akt I OSK 462/10 publ. orzeczenia.nsa.gov.pl). Dlatego też wniesienie skargi na bezczynność organu w dniu 2 lutego 2015 r. nie mogło prowadzić do jej odrzucenia. W tym świetle nie mógł zostać uznany za trafny zarzut naruszenia przez Sąd I instancji art. 58 § 1 pkt 2 p.p.s.a. w związku z art. 53 i 54 p.p.s.a. oraz w związku z art. 21 ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Stwierdzenie braku uchybień w zakresie naruszenia prawa procesowego uprawniało Naczelny Sąd Administracyjny do merytorycznego odniesienia się do podniesionych w skardze kasacyjnej zarzutów naruszenia prawa materialnego. Przede wszystkim należy jednak zauważyć, że stanowisko Sądu I instancji zawarte w zaskarżonym wyroku, choć - co do zasady - trafne, w pewnym zakresie i na aktualnym etapie rozpoznania sprawy jest przedwczesne. Nie można bowiem tracić z pola widzenia, że na etapie rozpoznawania skargi na bezczynność organu, w tym przypadku dotyczącej uznania, że dzienne daty urodzenia sędziego nie stanowią informacji publicznej, ocenie Sądu I instancji podlegać powinna jedynie kwestia, czy dzienne daty urodzenia sędziego stanowią informację publiczną w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej, czy też tego rodzaju informacji nie stanowią. Sam sposób rozpatrzenia wniosku K. G. z dnia 10 sierpnia 2014 r. pozostaje na tym etapie w gestii Prezesa Sądu Okręgowego w T. Do tego organu należy bowiem decyzja, czy udzieli skarżącemu żądanych informacji, czy odmówi ich udzielenia w drodze decyzji administracyjnej na przykład z uwagi na ochronę prywatności przewidzianą w art. 5 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Tymczasem w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku stwierdzono, że "w rozpatrywanej sprawie nie znajduje zastosowania ograniczenie prawa do informacji publicznej przewidziane w art. 5 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej". Poza tym w konkluzji uzasadniania wyroku Sąd I instancji wskazał, że data dzienna urodzenia sędziego stanowi informację publiczną w rozumieniu art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. "d" w związku z art. 5 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej i podlega udostępnieniu w trybie tej ustawy. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, tego rodzaju sformułowanie należy uznać za zbyt daleko idące i niejako wiążące organ co do sposobu dalszego załatwienia sprawy. Jak już wspominano, na tym etapie rozpoznania sprawy zakres kognicji Sądu I instancji, podobnie jak i Naczelnego Sądu Administracyjnego, jest bowiem ograniczony do oceny stanu bezczynności organu i Sąd nie powinien wypowiadać się w kwestii dalszego sposobu załatwienia sprawy przez organ w świetle ustawy o dostępie do informacji publicznej. W związku z tym nie mógł podlegać ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego zarzut skargi kasacyjnej dotyczący niezasadnego przyjęcia w zaskarżonym wyroku, że udostępnienie informacji w postaci dziennej daty urodzenia sędziów Sądu Okręgowego w T. nie podlega ograniczeniu z uwagi na prywatność osoby fizycznej (zarzut błędnej wykładni art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. "d" w związku z art. 5 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej).

Problem dotyczył w istocie tego, czy informacja o dziennej dacie urodzenia sędziego jest informacją publiczną. Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że tego rodzaju informacja stanowi informację publiczną w rozumieniu zarówno art. 61 Konstytucji Rzeczpospolitej, jak też ustawy o dostępie do informacji publicznej. Przykładowo bowiem, w postępowaniu nominacyjnym, w którym bierze udział większa liczba kandydatów niż liczba wolnych stanowisk sędziowskich, wiek kandydata może stanowić usprawiedliwione (niedyskryminujące) kryterium wyboru dokonanego przez Krajową Radę Sądownictwa, jeżeli (zwłaszcza w połączeniu z innymi kryteriami) będzie to uzasadnione racjonalną, rzetelną i sprawiedliwą argumentacją. Jedynie w przypadku nieprzedstawienia kandydata i nieobsadzenia wolnego stanowiska sędziowskiego, ze względu na zastosowanie "wyłącznie" kryterium wieku (zbyt młodego lub zbyt zaawansowanego, choć w granicach określonych ustawą), można mówić o dyskryminacji ze względu na wiek (wyrok SN z dnia 23 października 2014 r. III KRS 54/14, publ. OSN nr 11 z 2016 r., poz. 147). Jednocześnie należy podkreślić, że w bezpośredniej sprzeczności z takim stanowiskiem nie stoją unormowania przewidziane w ustawie o ochronie danych osobowych (w tym powołane w ramach zarzutów kasacyjnych przepisy art. 1, art. 6, art. 23 oraz art. 31 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych). Trudno byłoby bowiem w płaszczyźnie aksjologicznej wskazać tego rodzaju wartości, które miałyby w tym konkretnym przypadku uzasadniać przyznanie pierwszeństwa prawu do ochrony danych osobowych przed prawem dostępu do informacji publicznej.

W konsekwencji za nieusprawiedliwione należało uznać zarzuty sformułowane w ramach podstawy dotyczącej naruszenia prawa materialnego, tj. art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. "d" i art. 5 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej oraz art. 1, art. 6, art. 23 oraz art. 31 ustawy o ochronie danych osobowych. Trzeba bowiem przyjąć szerokie rozumienie informacji publicznej w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej dające podstawę do stwierdzenia, że żądane a pozostające w dyspozycji organu dane osobowe sędziów pełniących funkcje publiczne, są informacją o sprawach publicznych i jako takie mają walor informacji publicznej. Wobec skierowania wniosku o informację dotyczącą daty urodzenia sędziów sądu okręgowego, odwołując się do regulacji dotyczącej m.in. powoływania, odwoływania oraz statusu sędziów sądów powszechnych, tj. ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. Prawo o ustroju sądów powszechnych. (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 2062 z późn. zm.), wskazać należy, że wiek sędziego stanowi jedną z kilku przesłanek objęcia urzędu sędziego sądu rejonowego i późniejszego awansu do sądów wyższej instancji (art. 61 § 1 pkt 5) oraz decyduje o przejściu w stan spoczynku (art. 69). Powyższe oznacza, że dane odnoszące się do wieku sędziego są związane z pełnioną przez niego funkcją publiczną. Zatem informacja o dziennej dacie urodzenia (wieku) sędziego jest informacją publiczną (wyrok NSA z dnia 23 listopada 2016 r., sygn. akt I OSK 1323/15, publ. www.orzeczenia.nsa.gov.pl).

Naczelny Sąd Administracyjny podkreśla jednocześnie, że wniosek skarżącego powinien być rozpoznany przez organ w trybie określonym w przepisach ustawy o dostępie do informacji publicznej. Żądane informacje mają bowiem walor informacji publicznej. Organ powinien zakończyć wszczęte tym wnioskiem postępowanie w sposób przewidziany prawem, udzielając informacji publicznej albo wydając decyzję o jej odmowie, gdyby zaistniały przesłanki do wydania takiej decyzji.

Z tych wszystkich względów orzeczono na podstawie art. 184 p.p.s.a. jak w sentencji.