Wyrok z dnia 2017-03-16 sygn. II OSK 1434/16

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sentencja

Dnia 16 marca 2017 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Paweł Miładowski (spr.) sędzia NSA Małgorzata Miron sędzia del. WSA Sławomir Pauter po rozpoznaniu w dniu 16 marca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. B. E. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 stycznia 2016 r. sygn. akt IV SA/Wa 3082/15 w sprawie ze skargi J. B. E. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] sierpnia 2015 r., nr [...] w przedmiocie odmowy zamieszczenia wzmianki w akcie urodzenia oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 22 stycznia 2016 r., sygn. akt IV SA/Wa 3082/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, oddalił skargę J. B. E. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] sierpnia 2015 r., nr [...], w przedmiocie odmowy zamieszczenia wzmianki w akcie urodzenia. Stan faktyczny i prawny sprawy przedstawia się następująco.

Decyzją z dnia [...] czerwca 2015 r., nr [...], Kierownik Urzędu Stanu Cywilnego [...] odmówił wpisania wzmianki do aktu urodzenia nr [...], sporządzonego w księdze za rok 1934 w Izraelickim Urzędzie Metrykalnym w Drohobyczu na imię i nazwisko J. B., polegającej na zastąpieniu imion ojca wnioskodawcy "M. H." imionami "M. Z.".

Decyzja ta zapadła w administracyjnym toku instancji, ponieważ na wcześniejszym etapie postępowania decyzją z [...] stycznia 2015 r. Wojewoda [...] uchylił decyzję ww. Kierownika z [...] sierpnia 2014 r. o odmowie wpisania wzmianki w akcie urodzenia i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji.

W motywach decyzji z [...] czerwca 2015 r. Kierownik wskazał, że naniesienie wzmianki o zmianie imion ojca w akcie urodzenia J. B. E. na podstawie przedłożonego wyciągu z rejestru ludności Ministerstwa Spraw Wewnętrznych Państwa Izrael byłoby sprzeczne z podstawowymi zasadami porządku prawnego Rzeczypospolitej Polskiej i stało w kolizji z przepisami zawartymi w ustawie (wcześniej dekrecie) o zmianie imion i nazwisk.

Odwołanie od ww. decyzji wniósł J. B. E..

Zaskarżoną decyzją Wojewoda [...] utrzymał w mocy decyzję Kierownika z [...] czerwca 2015 r.

W uzasadnieniu Wojewoda wskazał na zebrany w sprawie materiał dowodowy. Ponadto wyjaśnił, że celem niniejszego postępowania było zbadanie i ocena, czy przedstawiony przez wnioskodawcę dokument z dnia 1 sierpnia 2013 r. wydany przez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych Państwa Izrael, z którego wynika, że w dniu 29 marca 1950 r. M. H. H. (jednego nazwiska) dokonał zmiany imion i nazwiska na "M. Z. B. E.", spełnia wszystkie wymogi "innego dokumentu, niewymagającego uznania, pochodzącego od organu państwa obcego", o którym mowa w art. 108 ust. 2 ustawy z dnia 28 listopada 2014 r. – Prawo o aktach stanu cywilnego (Dz. U. z 2014 r., poz. 1741 ze zm.).

Ze zgromadzonego materiału dowodowego, zdaniem organu, bezsprzecznie wynika, że ojciec J. B. E. nie utracił obywatelstwa polskiego oraz nie dokonał zmiany imion i nazwiska na "M. Z. B. E." według prawa polskiego. Przepisy ustawy z dnia 2 kwietnia 2009 r. o obywatelstwie polskim (Dz. U. z 2012 r., poz. 161 ze zm.) stanowią, że obywatel polski nie może wobec władz Rzeczypospolitej Polskiej powoływać się ze skutkiem prawnym na posiadane równocześnie obywatelstwa innego państwa i na wynikające z niego prawa i obowiązki (art. 3 ust. 2 ww. ustawy). Jednocześnie wskazać należy, że imię i nazwisko oraz zdolność do czynności prawnych osoby fizycznej podlegają jej prawu ojczystemu, co wynika z art. 15 ust. 1 i art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 2011 r. – Prawo prywatne międzynarodowe (Dz. U. Nr 80, poz. 432 ze zm.). Kwestię zmiany imienia i nazwiska reguluje art. 15 ust. 2 Prawa prywatnego międzynarodowego, na mocy którego do nabycia albo zmiany imienia lub nazwiska stosuje się prawo właściwe do oceny skutków zdarzenia, które prowadzi do nabycia albo zmiany imienia lub nazwiska. Jakkolwiek możliwe jest dokonanie przez obywatela polskiego zmiany imienia lub nazwiska za granicą, to uwzględniając, że osoba jest obywatelem polskim wskazać należy, że w stosunku do niej właściwe pozostaje prawo polskie. W tym stanie rzeczy skuteczność na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej czynności dokonanej poza jej granicami oraz w konsekwencji możliwość dołączenia do polskiego aktu stanu cywilnego wzmianki dodatkowej o niniejszej zmianie powinna być oceniana przez pryzmat prawa polskiego. Biorąc powyższe pod uwagę, jeżeli obywatel polski dokonał administracyjnej zmiany imienia lub nazwiska za granicą (zgodnie z prawem obowiązującym w tym państwie) w czasie, gdy posiadał obywatelsko polskie, to powyższe nie wywołuje skutków prawnych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i nie może być ujawnione w polskim akcie stanu cywilnego.

Wojewoda [...] podzielił stanowisko, że za podstawę dokonania wzmianki w akcie stanu cywilnego nie można uznać zagranicznego dokumentu z grupy ewidencji ludności informującego o takich zmianach. Może to być jedynie dokument orzekający o zmianie imienia bądź nazwiska albo potwierdzający przyjęcie oświadczenia woli zmiany imienia bądź nazwiska, skutkujący taką zmianą. Należy mieć na uwadze, że zmiana imienia bądź nazwiska ma charakter konstytutywny i tylko dokument o takim charakterze może stanowić podstawę wpisu w formie wzmianki dodatkowej (A. Czajkowska "Charakter prawny wzmianki dodatkowej w aktach stanu cywilnego"; Metryka. Studia z zakresu prawa osobowego i rejestracji stanu cywilnego, Rok IV 2014 Nr 2, str. 203). Ponadto organ odwoławczy wskazał, że w treści przedłożonych przez stronę dokumentów występują rozbieżności w stopniu niepozwalającym na jednoznaczne wskazanie danych ojca J. B. E.. Zarówno z aktu urodzenia nr [...], jak i aktu małżeństwa nr [...] wynika, że ojciec J. B. E. nosi imiona M. H. i nazwisko H. r. N.. W akcie małżeństwa nr [...] jako ojca wpisano tylko imię "M.". Z przedłożonego wyciągu z rejestru ludności (k-13) wynika, że ojciec J. B. E. ma na imię "M.". Tymczasem z wyciągu z rejestru ludności (k-15) dotyczącego ojca wymienionego wynika, że zarejestrowany jest on jako M. Z. B. E.. Tym samym zdaniem organu zasadne są wątpliwości, czy przedstawione przez odwołującego się dokumenty dotyczą tej samej osoby, której akty stanu cywilnego zgromadzone są w polskich księgach stanu cywilnego.

Powyższą decyzję zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie J. B. E., wnosząc o uchylenie w całości zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Kierownika USC [...] z dnia [...] czerwca 2015 r., a także o zasądzenie kosztów postępowania według norm prawem przepisanych.

Zaskarżonej decyzji skarżący zarzucił naruszenie art. 24 ust. 1 i art. 108 ust. 2 ustawy – Prawo o aktach stanu cywilnego przez uznanie, że: - jest możliwe wpisanie wzmianki do aktu urodzenia skarżącego wyłącznie w przypadku dokonania zmiany danych osobowych jego ojca w trybie właściwej polskiej ustawy o zmianie imienia i nazwiska; - izraelski wyciąg z rejestru ludności nie może stanowić podstawy do wpisania wzmianki; - istniejące w dokumentach skarżącego rozbieżności uniemożliwiają wpisanie wzmianki.

W odpowiedzi na skargę Wojewoda [...] wniósł o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 22 stycznia 2016 r., sygn. akt IV SA/Wa 3082/15, oddalając skargę, wskazał, że wbrew stanowisku podniesionemu przez stronę skarżącą, organy dokonały oceny przedłożonego przez skarżącego dokumentu pod kątem spełniania przez niego następujących przesłanek: czy dotyczy zdarzenia lub czynności prawnej należących do zakresu rzeczowego polskiej rejestracji stanu cywilnego, czy w odniesieniu do obywatela polskiego obcy organ państwowy był uprawniony do wydania orzeczenia w sprawie danego rodzaju, czy orzeczenie pochodzi od organu, który w świetle prawa danego państwa jest właściwy do jego wydania, czy orzeczenie nie jest sprzeczne z polskim porządkiem prawnym i jest prawomocne, czy w odniesieniu do obywatela polskiego nie zapadło wcześniej orzeczenie organu polskiego w tym przedmiocie, czy zastosowano prawo polskie, jeżeli w sprawie danego rodzaju organ państwa obcego powinien był orzec na podstawie polskiego prawa materialnego, chyba, że stosowanie prawa miejsca i orzekania nie różni się w istotny sposób od prawa polskiego (zob. A. Czajkowska [w:] A. Czajkowska, E. Pachniewska – Prawo o aktach stanu cywilnego. Komentarz. Orzecznictwo. Wzory dokumentów i pism, Wyd. V, Warszawa 2011, s. 258-259; por. też wyroki NSA: z 24 stycznia 2014 r., II OSK 2033/12; z 6 sierpnia 2014 r., II OSK 407/13).

Z akt sprawy wynika, że ojciec skarżącego do śmierci nie utracił obywatelstwa polskiego oraz nie dokonał zmiany imion i nazwiska na "M. Z. B. E." według prawa polskiego. Kwestię zmiany imienia i nazwiska reguluje zaś m.in. art. 15 ust. 2 ustawy – Prawo prywatne międzynarodowe, na mocy którego do nabycia albo zmiany imienia lub nazwiska stosuje się prawo właściwe do oceny skutków zdarzenia, które prowadzi do nabycia albo zmiany imienia lub nazwiska. Jakkolwiek możliwe jest dokonanie przez obywatela polskiego zmiany imienia lub nazwiska za granicą, to uwzględniając, że osoba jest obywatelem polskim wskazać należy, że w stosunku do niej właściwe pozostaje prawo polskie. W tym stanie rzeczy skuteczność na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej czynności dokonanej poza jej granicami oraz w konsekwencji możliwość dołączenia do polskiego aktu stanu cywilnego wzmianki dodatkowej o niniejszej zmianie powinna być oceniana przez pryzmat prawa polskiego. Biorąc powyższe pod uwagę, jeżeli obywatel polski dokonał administracyjnej zmiany imienia lub nazwiska za granicą (zgodnie z prawem obowiązującym w tym państwie) w czasie, gdy posiadał obywatelsko polskie, to powyższe nie wywołuje skutków prawnych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i nie może być ujawnione w polskim akcie stanu cywilnego. Tym samym, w ocenie Sądu, zasadnie organy uznały, że za podstawę dokonania wzmianki w akcie stanu cywilnego nie można uznać zagranicznego dokumentu z grupy ewidencji ludności informującego o takich zmianach. Może to być jedynie dokument orzekający o zmianie imienia bądź nazwiska albo potwierdzający przyjęcie oświadczenia woli zmiany imienia bądź nazwiska, skutkujący taką zmianą (por. wyrok NSA z 24 stycznia 2014 r., II OSK 2033/12). Zmiana imienia bądź nazwiska ma bowiem charakter konstytutywny i tylko dokument o takim charakterze może stanowić podstawę wpisu w formie wzmianki dodatkowej (A. Czajkowska "Charakter prawny wzmianki dodatkowej w aktach stanu cywilnego"; Metryka. Studia z zakresu prawa osobowego i rejestracji stanu cywilnego, Rok IV 2014 Nr 2, str. 203).

W ocenie Sądu, nie można także zarzucić organom oceny w zakresie występujących rozbieżności w stopniu nie pozwalającym na jednoznaczne wskazanie danych ojca skarżącego. Zarówno z aktu urodzenia nr [...], jak i aktu małżeństwa nr [...] wynika, że ojciec J. B. E. nosi imiona M. H. i nazwisko H. r. N.. W akcie małżeństwa nr [...] jako ojca wpisano zaś tylko imię "M.", co bez wątpienia nie odzwierciedla faktycznego stanu sprawy bowiem z przedłożonego przez skarżącego wyciągu z rejestru ludności wynika, że jego ojciec nazywa się "M. Z. B. E.".

Reasumując Sąd uznał, że w rozpoznawanej sprawie stanowisko organów jest uzasadnione.

Sąd nie stwierdził także, by doszło do naruszenia art. 6, art. 7, art. 77 i art. 80 K.p.a. przy wydaniu decyzji obu instancji. Materiał zgromadzony w sprawie był wystarczający do wydania rozstrzygnięcia przez organy. Strony miały możliwości zapoznania się ze zgromadzonymi materiałami. Organ odwoławczy nie uchybił także art. 15 K.p.a. W toku postępowania organy podjęły szereg działań, które mogły się przyczynić do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy oraz wyczerpującego zebrania i rozpatrzenia materiału dowodowego.

Wskazane materiały i ustalenia organy obu instancji przeanalizowały z uwzględnieniem obowiązku dwukrotnego rozważenia sprawy w jej całokształcie, prowadzone przez organy postępowania cechowała wszechstronność, dążność do ustalenia prawdy obiektywnej. Wobec wskazanych przyczyn nie można zarzucić organom, by stanowisko swe sformułowały z naruszeniem art. 11 K.p.a. Sporządzone uzasadnienia i rozstrzygnięcia spełniają zaś wymogi wynikające z art. 107 § 3 K.p.a. W zaskarżonej decyzji odniesiono się także do argumentacji odwołania. Brak podzielenia jej przez organ nie jest natomiast tożsamy z błędnym rozstrzygnięciem sprawy.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku opartą na przesłankach z art. 174 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej "p.p.s.a.", złożył J. B. E., wnosząc o uchylenie w całości zaskarżonego wyroku oraz zaskarżonej decyzji Wojewody [...] z dnia [...] sierpnia 2015 r. oraz utrzymanej nią w mocy decyzji Kierownika Urzędu Stanu Cywilnego [...] z dnia [...] czerwca 2015 r., a także o zasądzenie kosztów postępowania według norm prawem przepisanych.

Zaskarżonemu wyrokowi zarzucono naruszenie prawa, które miało istotny wpływ na treść rozstrzygnięcia, gdyż w ich wyniku doszło do oddalenia skargi przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, a mianowicie:

- błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie art. 24 ust. 1 i 2 i art. 108 ust. 2 ustawy – Prawo o aktach stanu cywilnego przez uznanie, że: "jest możliwe wpisanie wzmianki do aktu urodzenia skarżącego polegającej na zastąpieniu imion jego ojca "M. H." imionami "M. Z." wyłącznie w przypadku dokonania zmiany danych osobowych w trybie właściwej polskiej ustawy o zmianie imienia i nazwiska", oraz że "izraelski wyciąg z rejestru ludności nie może stanowić podstawy do wpisania wzmianki";

- naruszenie art. 141 § 4, art. 145 § 1 pkt 1 lit. c, art. 151 p.p.s.a. oraz art. 7, art. 16 § 1, art. 76 § 1, art. 77, art. 80 oraz art. 138 § 1 pkt 1 K.p.a. przez uznanie, że "w treści przedłożonych przez stronę dokumentów występują rozbieżności w stopniu nie pozwalającym na jednoznaczne wskazanie danych ojca skarżącego".

W pismach z dnia 12 i 16 maja 2016 r. pełnomocnik strony skarżącej kasacyjnie oświadczył, że zrzeka się przeprowadzenia rozprawy, a pozostałe strony postępowania nie zażądały przeprowadzenia rozprawy.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

Skarga kasacyjna nie zasługiwała na uwzględnienie.

Stosownie do treści art. 183 § 1 p.p.s.a., Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej z urzędu biorąc pod rozwagę jedynie nieważność postępowania.

Wobec tego, że w rozpoznawanej sprawie nie zachodzi żadna z okoliczności skutkujących nieważnością postępowania, o jakich mowa w art. 183 § 2 p.p.s.a., a nadto nie zachodzi również żadna z przesłanek, o których mowa w art. 189 p.p.s.a., które Naczelny Sąd Administracyjny rozważa z urzędu dokonując kontroli zaskarżonego skargą kasacyjną wyroku Sądu pierwszej instancji, Naczelny Sąd Administracyjny dokonał takiej kontroli zaskarżonego wyroku jedynie w zakresie wyznaczonym podstawami skargi kasacyjnej.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekający w niniejszej sprawie za niezasadne uznał zarzuty skargi kasacyjnej naruszenia prawa materialnego i procesowego.

Wbrew twierdzeniom strony skarżącej kasacyjnie Sąd I instancji prawidłowo wskazał jakie dokumenty mogłyby stanowić podstawę do zawarcia na akcie stanu cywilnego wzmianki o zmianie imienia i nazwiska ojca strony skarżącej kasacyjnie. Nie mogą to być dokumenty dowolne, lecz te, o których mowa w art. 24 ust. 2 pkt 5 i art. 108 ust. 2 ustawy – Prawo o aktach stanu cywilnego. Chodzi więc czy w tej sprawie wykazano aby dokument, na który powołuje się strona skarżąca, tj. wydany przez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych Państwa Izrael wyciąg z rejestru ludności potwierdzający zmianę imienia i nazwiska M. H. H. na M. Z. B. E. w dniu 29 marca 1950 r., zalicza się do innego dokumentu, o którym mowa w ww. przepisach, niewymagającego uznania, pochodzącego od organu państwa obcego, jeżeli nie jest to sprzeczne z podstawowymi zasadami porządku prawnego Rzeczypospolitej Polskiej. Już chociażby z samego charakteru wyciągu z rejestru ludności brak jest podstaw do przyjęcia aby taki dokument mógł stanowić podstawę wpisu wzmianki o zmianie imienia i nazwiska ojca skarżącego kasacyjnie. Nie jest to bowiem dokument na podstawie, którego doszło do zmiany danych osobowych danej osoby. Nie jest to także dokument, który odpowiednio mógłby stanowić w ramach obowiązującego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej porządku prawnego podstawę do uznania, że doszło do zmiany danych osobowych osoby, a co za tym idzie, jako dającego podstawę do wzmiankowania na akcie urodzenia. Jednocześnie w skardze kasacyjnej nie przedstawiono żadnego wywodu prawnego na okoliczność wykazania, że przedstawiony wyciąg z rejestru ludności wbrew ocenie Sądu I instancji stanowi jeden z dokumentów, o których mowa w art. 24 ust. 2 pkt 5 i art. 108 ust. 2 ustawy – Prawo o aktach stanu cywilnego. Jeżeli strona skarżąca kasacyjnie stoi na stanowisku, że mamy do czynienia z takim dokumentem, to powinna to wykazać w skardze kasacyjnej. W innym wypadku skarga kasacyjna nie zawiera usprawiedliwionych podstaw. Tym samym, mając na uwadze stanowisko Sądu I instancji, które odpowiada wypracowanemu dorobkowi orzeczniczemu i doktryny, należy ocenić, że Sąd I instancji prawidłowo ocenił, że w tej sprawie zasadnie organy uznały, że za podstawę dokonania wzmianki w akcie stanu cywilnego nie można uznać zagranicznego dokumentu z grupy ewidencji ludności informującego o takich zmianach. Nie jest to bowiem dokument niewymagający uznania pochodzący od organu obcego państwa. Takim dokumentem zaś może być jedynie dokument orzekający o zmianie imienia bądź nazwiska albo potwierdzający przyjęcie oświadczenia woli zmiany imienia bądź nazwiska, skutkujący taką zmianą, a z takim dokumentem nie mamy do czynienia w niniejszej sprawie. Ponadto Sąd I instancji akcentował w swoim wywodzie prawnym kwestię zastosowania w tej sprawie normy kolizyjnej wynikającej z ustawy – Prawo prywatne międzynarodowe z 2011 r., tj. art. 15 ust. 2 tej ustawy, który stanowi wyjątek od norm kolizyjnych zawartych w art. 2 ust. 1 i art. 15 ust. 1 tej ustawy, i wywiódł, że to normy prawa polskiego mają pierwszeństwo. Odnośnie kwestii zmiany imienia lub nazwiska istotne są również normy kolizyjne zawarte w ww. przepisach ustawy. Zgodnie z nimi imię i nazwisko osoby fizycznej podlega jej prawu ojczystemu (prawem ojczystym M. H. H. r. N. obywatela polskiego jest prawo polskie, nawet jeżeli osoba ta otrzymała obywatelstwo innego państwa – art. 2 ust. 1 ww. ustawy). Ustawa wyznacza zasadę, że do zmiany imienia lub nazwiska stosuje się prawo właściwe do oceny skutków zdarzenia, które prowadzi do zmiany imienia lub nazwiska (patrz: J. Wilk [w:] Materialne Prawo Administracyjne red. naukową M. Miemiec, Wolters Kluwer Polska SA, Warszawa 2013, s. 58). Skarga kasacyjna nie zawiera żadnego wywodu prawnego w zakresie zastosowania ww. norm kolizyjnych, a tym samym nie podważa oceny Sądu I instancji, zgodnie z którą możliwość dołączenia do polskiego aktu stanu cywilnego wzmianki dodatkowej o zmianie danych osobowych ojca skarżącego powinna być oceniana przez pryzmat prawa polskiego.

Ponadto wskazania wymaga, że ustawa – Prawo o aktach stanu cywilnego z 2014 r., co prawda upraszcza, kwestię uznania dokumentów wytworzonych przez organy obcego państwa, ponieważ takie uznanie następuje z mocy samego prawa; jednak wymóg taki nie dotyczy wszystkich dokumentów wytworzonych przez organy obcego państwa, lecz tylko tych, na podstawie których można jednoznacznie stwierdzić określone okoliczności w konkretnej sprawie i nie ma wątpliwości co do ich prawdziwości. Chodzi tu o zapadłe orzeczenia sądowe obcych państw. W innym wypadku brak jest podstaw do stwierdzenia czy mamy do czynienia z problematyką prawną dotyczącą uznania. Ponadto zgodnie z art. 1138 K.p.c. Zagraniczne dokumenty urzędowe mają moc dowodową na równi z polskimi dokumentami urzędowymi. A zgodnie z polskimi przepisami nie można stwierdzić, że doszło do zmiany danych osobowych jedynie na podstawie wypisu z rejestru ludności. Jak już wyżej wskazano takim dokumentem może być jedynie dokument orzekający o zmianie imienia bądź nazwiska albo potwierdzający przyjęcie oświadczenia woli zmiany imienia bądź nazwiska, skutkujący taką zmianą. Ze swojej istoty wypis z rejestru ludności nie stanowi podstawy do zmiany danych osobowych, a jedynie odzwierciedla treść prowadzonego rejestru. Nie może więc to być dokument, o jakim mowa w art. 24 ust. 2 pkt 5 i art. 108 ust. 2 ustawy – Prawo o aktach stanu cywilnego, a więc taki, który nie wymaga uznania. Ponadto w tej sprawie w odniesieniu do przedstawionego wyciągu z rejestru ludności komplikuje wskazana przez Sąd rozbieżność danych osobowych zawartych w innych przedstawionych dokumentach. W tym zakresie Sąd I instancji prawidłowo ocenił znajdujący się w aktach sprawy materiał dowodowy, ponieważ z aktu urodzenia nr [...], jak i aktu małżeństwa nr [...] wynika, że ojciec J. B. E. nosi imiona i nazwisko M. H. H. r. N.. W akcie małżeństwa nr [...] jako ojca wpisano zaś tylko imię "M.", co bez wątpienia nie odzwierciedla faktycznego stanu sprawy bowiem z przedłożonego przez skarżącego wyciągu z rejestru ludności wynika, że jego ojciec ma na imię "M. Z." i nazwisko "B. E.". Ponadto należy wskazać na pewną niekonsekwencję strony skarżącej kasacyjnie, ponieważ domaga się wzmianki na własnym akcie urodzenia tylko w zakresie zmiany imienia ojca "M. H.", tj. widniejącego w akcie urodzenia J. H. r. N. (aktualnie J. B. E.). Natomiast z przedstawionego wypisu z rejestru ludności wynika, że widniejąca w nim osoba zmieniała nie tylko imię, lecz także i nazwisko i to nie z H. r. N., ale z H. na B. E.. Oznacza to, że zakres zmiany danych osobowych objęty wnioskiem o zamieszczenie wzmianki na akcie urodzenia skarżącego tak czy inaczej nie odpowiada danym wynikającym z wyciągu z rejestru ludności dotyczącego M. Z. B. E.. A więc ewentualne uwzględnienie wniosku prowadziłoby nie tyle do umieszczenia danych osobowych ojca w wzmiance wynikających z wyciągu z rejestru ludności, co dalszemu skomplikowaniu i tak istniejących nieścisłości pomiędzy przedstawionymi dokumentami w zakresie tego jak nazywał się ojciec skarżącego po ewentualnych prawnych zmianach danych osobowych. Ponadto przedstawione dokumenty dotyczą też określonych niezgodności danych osobowych dotyczących samego J. B. E.. Z przedstawionego wyciągu z rejestru ludności nie wynika aby osoba ta poprzednio nosiła nazwisko jak w przedstawionym akcie urodzenia, tj. "H. r. N.". Jak wynika z ww. wyciągu J. B. E. poprzednio nosił nazwiska w dacie rejestracji, tj. 8 listopada 1948 r. jako "H.", a w dacie zmiany z 29 marca 1950 r. jako "B.". Zarzuty skargi kasacyjnej dotyczące naruszenia art. 24 ust. 1 i 2 i art. 108 ust. 2 ustawy – Prawo o aktach stanu cywilnego, art. 141 § 4, art. 145 § 1 pkt 1 lit. c, art. 151 p.p.s.a. oraz art. 7, art. 16 § 1, art. 76 § 1, art. 77, art. 80 i art. 138 § 1 pkt 1 K.p.a. nie zawierają usprawiedliwionych podstaw. Jak wynika powyższego wywodu Sąd I instancji prawidłowo ocenił, że w treści przedłożonych przez stronę dokumentów występują rozbieżności w stopniu niepozwalającym na jednoznaczne wskazanie danych ojca skarżącego.

Z tych względów, na podstawie art. 184 p.p.s.a., Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji wyroku.