Postanowienie z dnia 2017-03-31 sygn. III SA/Łd 745/16

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sentencja

Starszy Referendarz Sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Łodzi, w Wydziale III - Robert Adamczewski po rozpoznaniu 31 marca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku R. F. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi R. F. na decyzję Wojewody [...] z [...] znak [...] w przedmiocie odmowy zmiany imion i nazwiska postanawia przyznać skarżącemu R. F. prawo pomocy w zakresie częściowym poprzez ustanowienie adwokata

Uzasadnienie

III SA/Łd 745/16

Uzasadnienie

R. F. (dalej skarżący) wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na decyzję Wojewody [...] z [...] r. w przedmiocie zmiany imion i nazwiska.

Postanowieniem referendarza sądowego z 18 października 2016 r. przyznano skarżącemu prawo pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wyrokiem z 15 lutego 2017 r. uchylił zaskarżoną decyzję w części. Wobec treści wyroku wnioskodawca złożył – sporządzoną przez siebie osobiście – skargę kasacyjną, formułując jednocześnie wniosek o przyznanie prawa pomocy.

Ze złożonego oświadczenia o stanie rodzinnym i majątkowym wynika, że skarżący prowadzi wspólnie gospodarstwo domowe z dwojgiem synów (19 lat i 14 lat). Skarżący utrzymuje się z renty w wysokości 1.152 zł. Jego syn uzyskuje dodatkowo z tytułu praktyk szkolnych wynagrodzenie w kwocie 200 zł. Skarżący jest współwłaścicielem domu o powierzchni 34 m2, jak zaznaczył do remontu. Nie posiada żadnych oszczędności, ani przedmiotów wartościowych. Wskazał na szereg wydatków bieżących, w tym m.in.: czynsz i opłaty mieszkaniowe oraz zakup leków na łączną kwotę ok. 900 zł. Do wydatków tych nie wliczył kosztów wyżywienia.

Referendarz Sądowy zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 243 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.) [dalej: ustawa – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi], prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w toku postępowania. Jednocześnie ustawodawca w art. 246 § 1 powoływanej ustawy uzależnił przyznanie prawa pomocy od wykazania przez stronę, że nie ma ona środków na poniesienie jakichkolwiek kosztów postępowania (przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym) lub że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym).

Działając na podstawie art. 258 § 2 pkt 7 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi należy rozważyć, czy w świetle podanych okoliczności strona skarżąca spełnia przesłanki do przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym lub częściowym.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że wnioskodawcy, postanowieniem Referendarza Sądowego w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Łodzi z 18 października 2015 r., przyznano już prawo pomocy w zakresie częściowym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych. W tej sytuacji wobec stwierdzenia, że wnioskodawca korzysta już z przyznanego mu prawa pomocy w zakresie częściowym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych, to ewentualne przyznanie prawa pomocy poprzez ustanowienie profesjonalnego pełnomocnika skutkować będzie przyznaniem prawa pomocy w zakresie całkowitym. Rozstrzygając niniejszy wniosek należy więc zbadać spełnienie przesłanek przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym.

Zgodnie z art. 245 § 2 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego. Stosownie do treści art. 246 § 1 pkt 1 powołanej ustawy, przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie całkowitym następuje, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania.

Rozpoznając w związku z tym powyższy wniosek referendarz sądowy miał na względzie przede wszystkim fakt, że prawo pomocy jest instytucją, której zasadniczym celem jest umożliwienie realizacji prawa do sądu osobom ubogim, nie dysponującym wystarczającymi środkami na prowadzenie sporów przed sądem. Mając powyższe na uwadze, w rozpatrywanym stanie faktycznym uznać należy, że wnioskodawca nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania, co stanowi przesłankę niezbędną do przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym. Oceniając sytuację materialną skarżącego wskazać należy przede wszystkim na kwotę osiąganego dochodu i niezbędnych wydatków. Dochody gospodarstwa domowego skarżącego zamykają się kwotą ok. 1.350 zł. Z tych dochodów skarżący pokrywa bieżące wydatki i koszty utrzymania, w tym opłaty mieszkaniowe, zakup leków. Koszty te łącznie wyliczył na ok. 900 zł, bez uwzględnienia kosztów wyżywienia i innych bieżących, codziennych wydatków. Nie posiada przy tym żadnych oszczędności, ani przedmiotów wartościowych. Główny dochód skarżącego stanowi świadczenie rentowe.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności stwierdza się, że wnioskodawca wykazał, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania.

Wobec powyższego, na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 w zw. z art. 245 § 3 i art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzeczono jak w postanowieniu.

e.o.