Postanowienie z dnia 2017-05-31 sygn. II SA/Lu 531/16

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sentencja

Starszy referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie Jarosław Harczuk po rozpoznaniu w dniu 31 maja 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku radcy prawnego J. B. o przyznanie kosztów pomocy prawnej świadczonej z urzędu w sprawie ze skargi Z. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r., Nr [...] w przedmiocie usług opiekuńczych p o s t a n a w i a I. przyznać radcy prawnemu J. B. od Skarbu Państwa (Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie) kwotę [...]([...]) złotych, w tym [...] ([...]) złotych należnego podatku od towarów i usług, tytułem wynagrodzenia za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjne; II. odmówić przyznania niezbędnych, udokumentowanych wydatków.

Uzasadnienie

Radca prawny J. B. wyznaczony pełnomocnikiem z urzędu skarżącego w piśmie z dnia 9 maja 2017 r. wniósł o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu a polegającej na sporządzeniu opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej. Wniosek zawiera oświadczenie z treści, którego wynika, że koszty nie zostały uiszczone w całości ani w części.

Starszy referendarz sądowy stwierdził, że:

Stosownie do unormowania art. 250 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz.U. z 2016 r. poz. 718 ze zm., zwana dalej "p.p.s.a.") wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy lub rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków. Aktem normatywnym określającym zasady przyznawania wynagrodzenia za czynności podejmowane przez adwokata jest rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz.U. z 2016 r. poz. 1715) zwane dalej "rozporządzeniem". Zgodnie z jego § 22 do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia stosuje się przepisy dotychczasowe do czasu zakończenia postępowania w danej instancji. Rozporządzenie weszło w życie z dniem 1 listopada 2016 r. (§ 24) zaś wyrok w niniejszej sprawie w pierwszej instancji został wydany w dniu 21 lutego 2017 r. Zatem do oceny wniosku zastosowanie znajdą przepisy rozporządzenia.

Paragraf 2 pkt 1 i 2 rozporządzenia stanowi, że koszty nieopłaconej pomocy prawnej ponoszone przez Skarb Państwa obejmują opłatę ustaloną zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia (pkt. 1) oraz niezbędne i udokumentowane wydatki radcy prawnego ustanowionego z urzędu (pkt. 2). Przy czym stosownie do unormowania § 4 ust. 1 rozporządzenia opłatę ustala się w wysokości określonej w rozdziałach 2-4, przy czym nie może ona przekraczać wartości przedmiotu sprawy. Ustalenie opłaty w wysokości wyższej niż określona w ust. 1, a nieprzekraczającej 150% opłat określonych w rozdziałach 2-4, następuje z uwzględnieniem nakładu pracy radcy prawnego, w szczególności czasu poświęconego na przygotowanie się do prowadzenia sprawy, liczby stawiennictw w sądzie, w tym na rozprawach i posiedzeniach, czynności podjętych w sprawie, w tym czynności podjętych w celu polubownego rozwiązania sporu, również przed wniesieniem pozwu; wartości przedmiotu sprawy; wkładu radcy prawnego w przyczynienie się do wyjaśnienia okoliczności faktycznych, jak również do wyjaśnienia i rozstrzygnięcia istotnych zagadnień prawnych budzących wątpliwości w orzecznictwie i doktrynie oraz stopnia zawiłości sprawy, w szczególności trybu i czasu prowadzenia sprawy, obszerności zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności dopuszczenia i przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego lub biegłych sądowych, dowodu z zeznań świadków, dowodu z dokumentów o znacznym stopniu skomplikowania i obszerności (§4 ust. 2 pkt 1 - 4). W sprawie niniejszej nie zachodzi przypadek skutkujący potrzebą zastosowania §4 ust. 2 pkt 1 - 4 rozporządzenia.

Zgodnie zaś z §21 ust. 1 pkt 2 lit. b) rozporządzenia stawka minimalna wynosi w postępowaniu przed sądem administracyjnym drugiej instancji za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej albo za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej - 50 % stawki minimalnej określonej w pkt 1 tego paragrafu, a jeżeli nie prowadził sprawy ten sam adwokat w drugiej instancji - 75 % tej stawki, w obu przypadkach nie mniej niż [...] zł.

Biorąc pod uwagę przedmiot skargi, która zainicjowała niniejsze postępowanie, treść § 21 ust. 1 pkt 2 lit. b) rozporządzenia zgodnie, z którym wynagrodzenie za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej wynosi 50% stawki minimalnej określonej w §21 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, jeżeli opinię sporządził radca prawny, który prowadził sprawę przed sądem pierwszej instancji jak i to, że wnioskodawca prowadził niniejszą sprawę w toku pierwszoinstancyjnego postępowania sądowoadministracyjnego oraz, iż to on w toku postępowania w drugiej instancji sporządził opinię stwierdzić należy, iż wynagrodzenie, które wnioskodawca powinien otrzymać z tego tytułu wynosić będzie 50% stawki minimalnej określonej w § 21 ust. 1 pkt 1 lit. c) rozporządzenia. Stawka minimalna, o której stanowi § 21 ust. 1 pkt 1 lit. c) rozporządzenia wynosi [...] złotych. Tak, więc wynagrodzenie za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej wynosić będzie 50% z kwoty [...]złotych powiększone stosownie do unormowania § 4 ust. 3 rozporządzenia o stawkę należnego podatku od towarów i usług wynoszącą dla tej usługi 23% (art. 146a pkt. 1 w zw. z art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług – tekst jednolity: Dz.U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.). Wynagrodzenie to wynosić więc będzie łącznie z należnym podatkiem od towarów i usług [...] złotych.

Wnioskodawca nie wykazał, aby poniósł jakiekolwiek wydatki w związku z reprezentowaniem skarżącego w niniejszej sprawie. Dlatego odmówiono zwrotu niezbędnych, udokumentowanych wydatków.

Mając na względzie powyższe, działając na podstawie art. 250 § 1 i art. 258 § 2 pkt 8 p.p.s.a. oraz § 21 ust. 1 pkt 2 lit. b) rozporządzenia należało orzec jak na wstępie postanowienia.