Postanowienie z dnia 2017-06-12 sygn. II SA/Lu 342/17

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sentencja

Starszy referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie Jarosław Harczuk po rozpoznaniu w dniu 12 czerwca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku L. W. o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym poprzez zwolnienie w całości od kosztów sądowych w sprawie ze skargi L. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r., Nr [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy p o s t a n a w i a przyznać L. W. prawo pomocy w zakresie częściowym poprzez zwolnienie w całości od kosztów sądowych.

Uzasadnienie

Skarżący na urzędowym formularzu symbol PPF wniósł o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym poprzez zwolnienie w całości od kosztów sądowych. Wniosek uzasadnił tym, że samodzielnie prowadzi gospodarstwo domowe, zamieszkuje w domu o powierzchni [...] m2 i jest właścicielem gospodarstwa rolnego o powierzchni [...] ha i [...] arów. Skarżący oświadczył, że nie osiąga żadnych dochodów oraz, iż tytułem pokrycia kosztów zużycia energii elektrycznej płaci miesięczne kwotę [...]złotych. Pozostałe środki finansowe, którymi dysponuje nie wystarczają na zakup żywności.

Starszy referendarz sądowy stwierdził, że:

Stosownie do art. 246 § 1 pkt. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo

o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz.U. z 2016 r. poz. 718 ze zm., zwanej dalej "p.p.s.a.") przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie częściowym, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Ustalenie wystąpienia przesłanki przyznania prawa pomocy unormowanej w tym przepisie wymaga porównania realnych możliwości finansowych strony wnoszącej o przyznanie prawa pomocy do wysokości kosztów postępowania, o zwolnienie od których wnosi strona oraz ocenę wpływu ponoszenia tych kosztów na możliwość ponoszenia przez stronę kosztów utrzymania koniecznego. Przenosząc te rozważania na grunt rozpoznawanej sprawy stwierdzić należy, że skarżący wykazał, iż poniesienie przez niego kosztów sądowych spowoduje uszczerbek w kosztach utrzymania koniecznego. Koszty sądowe w niniejszej sprawie prócz wpisu sądowego od skargi wynoszącego 500 złotych oraz wpisu od ewentualnej skargi kasacyjnej wynoszącego 250 złotych, każdorazowo nie przekroczą kwoty 100 złotych. Mimo tego, że skarżący nie precyzuje wysokości miesięcznych dochodów to ze względu na to, iż stwierdza, że jego miesięczny dochód nie wystarcza na pokrycie miesięcznych kosztów wyżywienia nie można przyjąć, aby oświadczenie złożone na druku PPF było niewystarczające dla oceny zasadności wniosku o przyznanie prawa pomocy. W takiej sytuacji bowiem zobowiązanie skarżącego do poniesienia kosztów sądowych w jakiejkolwiek wysokości pogłębi jego złą sytuację majątkową uniemożliwiając mu pokrycie wydatków związanych z kosztami utrzymania w jeszcze większym niż dotychczas zakresie. Tym samym powodując uszczerbek w kosztach utrzymania koniecznego dla skarżącego.

Wobec powyższego, referendarz sądowy działając na podstawie art. 258 § 2 pkt 7 p.p.s.a. i art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a. orzekł jak na wstępie postanowienia.