Wyrok z dnia 2017-09-19 sygn. V SA/Wa 2469/16

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Michał Sowiński, Sędzia WSA - Mirosława Pindelska, Sędzia WSA - Bożena Zwolenik (spr.), Protokolant spec. - Anna Szaruch, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 września 2017 r. sprawy ze skargi Gminy P. na decyzję Ministra Finansów (obecnie Minister Rozwoju i Finansów) z dnia [...] czerwca 2016 r. nr [...] w przedmiocie określenia kwoty dotacji celowej przypadającej do zwrotu: 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Wojewody Małopolskiego z dnia [...] lutego 2016 r. nr [...]; 2. zasądza od Ministra Rozwoju i Finansów na rzecz Gminy P. kwotę 5354 zł (pięć tysięcy trzysta pięćdziesiąt cztery złote) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Przedmiotem kontroli sądowoadministracyjnej w niniejszej sprawie jest decyzja Ministra Finansów z dnia [...] czerwca 2016 r. o numerze [...], utrzymująca w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...]lutego 2016 r. o numerze [...], którą określono Gminie P. (zwanej dalej: "Gminą", "Skarżącą") przypadającą do zwrotu kwotę dotacji celowej.

Decyzja zapadła w następującym stanie faktycznym:

W wyniku czynności kontrolnych przeprowadzonych w [...] Urzędzie Wojewódzkim w K. ustalono, iż Ośrodek Pomocy Społecznej w P. dopuścił się nieprawidłowości w wykorzystaniu dotacji celowej w wysokości 4.615,56 zł, bowiem dotację, która była przeznaczona na wypłacanie wynagrodzenia przyznanego opiekunowi przez sąd opiekuńczy, przeznaczył na wypłatę wynagrodzenia dla osoby sprawującej kuratelę nad częściowo ubezwłasnowolnioną osobą.

Pismem z dnia 3 marca 2015 r. Gmina została wezwana do zwrotu dotacji celowej wykorzystanej niezgodnie z jej przeznaczeniem. Wezwanie zostało ponowione pismami z dnia 2 kwietnia 2015 r. oraz z dnia 12 maja 2015 r.

Wobec niedokonania dobrowolnego zwrotu dotacji, postanowieniem z dnia [...] czerwca 2015 r. Wojewoda [...] wszczął z urzędu postępowanie administracyjne w sprawie zwrotu przez Gminę części dotacji celowej otrzymanej w roku 2014 z budżetu państwa na realizację zadania z zakresu polityki społecznej, finansowanego w ramach działu 852, rozdziału 85219, § 2010 kwalifikacji budżetowej, tj. na wypłacenie wynagrodzenia przyznanego opiekunowi przez sąd opiekuńczy za sprawowanie opieki, zgodnie z art. 18 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 12 marca 2014 r. o pomocy społecznej (t. j. Dz.U. z 2016 r. poz. 930 ze zm.).

Postanowieniem z dnia [...] sierpnia 2015 r. Wojewoda [...] rozszerzył zakres postępowania o lata 2011-2013.

Po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego, Wojewoda [...] wydał w dniu [...] lutego 2016 r. decyzję, którą określił Gminie kwotę podlegającą zwrotowi do budżetu państwa w łącznej wysokości 18.462,24 zł, na którą złożyły się kwoty po 4.615,56 zł dotacji wykorzystanych niezgodnie z przeznaczeniem w latach 2011, 2012, 2013 i 2014 wraz z odsetkami.

W uzasadnieniu wskazano, iż decyzją z dnia [...] stycznia 2011 r. Kierownik Ośrodka Pomocy Społecznej w P., działając z upoważnienia Wójta Gminy, przyznał S.R. świadczenie w postaci wynagrodzenia za sprawowanie opieki w wysokości 384,63 zł miesięcznie. Wynagrodzenie z tytułu sprawowanej kurateli nad częściowo ubezwłasnowolnioną było wypłacane S. R. miesięcznie począwszy od stycznia 2011 r. do kwietnia 2015 r., w tym ze środków dotacji celowej z budżetu państwa (okres od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2014 r.) oraz ze środków własnych Gminy (okres od 1 stycznia 2015 r. do 30 kwietnia 2015 r.).

Zdaniem Wojewody [...], zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, w tym miesięczne raporty realizacji przelewów dla S. R., jednoznacznie wskazywał, że z dotacji celowej otrzymanej na wypłatę wynagrodzeń za sprawowanie opieki zgodnie z art. 18 ust. 1 pkt 9 ustawy o pomocy społecznej, zostało wypłacone wynagrodzenie za sprawowanie kurateli.

W konsekwencji organ uznał, iż działanie polegające na zapłacie ze środków pochodzących z dotacji za inne zadania niż te, na które dotacja celowa została udzielona spowodowało, że część dotacji celowych wykorzystanych w latach 2011-2014 na wypłatę comiesięcznego wynagrodzenia za sprawowanie kurateli uznać należało za wykorzystane niezgodnie z przeznaczeniem w świetle art. 169 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (t. j. Dz. U. z 2016 r., poz. 1870 ze zm.; zwanej dalej: "u.f.p.").

Po rozpatrzeniu odwołania Gminy, Minister Finansów wydał w dniu [...] czerwca 2016 r. zaskarżoną decyzję, którą utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...].

Uzasadniając rozstrzygnięcie organ odwoławczy zauważył, iż nie jest kwestią sporną, że w latach 2011 - 2014 Gmina otrzymała dotacje celowe na sfinansowanie zobowiązań Skarbu Państwa z tytułu wypłacania wynagrodzeń za sprawowanie opieki zgodnie z art. 18 ust. 1 pkt 9 ustawy o pomocy społecznej oraz na koszty obsługi tego zadania zgodnie z art. 18 ust. 2 i 3 tej ustawy.

Zdaniem Ministra oznacza to, że dotacje zostały przekazane wyłącznie na wypłatę wynagrodzenia przyznanego opiekunowi przez sąd opiekuńczy za sprawowanie opieki oraz na obsługę tego zadania. Natomiast wykorzystanie środków pochodzących z dotacji na wypłatę wynagrodzeń należnych kuratorowi stanowi wykorzystanie dotacji niezgodne z przeznaczeniem.

Organ nie zgodził się ze stanowiskiem Gminy zaprezentowanym w odwołaniu, jakoby dotacja celowa na wypłatę wynagrodzenia przyznanego opiekunowi obejmowała swoim zakresem również wypłatę wynagrodzenia dla innych podmiotów, w tym kuratora ustanowionego przez sąd.

Ponadto Minister stwierdził, iż powołane przez Gminę w odwołaniu orzeczenia sądowe nie mogły stanowić podstawy do uznania, że przyznane w latach 2011-2014 dotacje celowe zostały przeznaczone również na wypłacanie wynagrodzenia dla kuratora. Przedmiotem tych postępowań nie była bowiem kwestia wykorzystania przedmiotowej dotacji celowej przyznanej z budżetu państwa na inne cele.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie Gmina wniosła o uchylenie decyzji Ministra Finansów z dnia [...] czerwca 2016 r. w całości oraz poprzedzającej ją decyzji Wojewody [...] i umorzenie postępowania administracyjnego, a także o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Zaskarżonej decyzji zarzuciła naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy:

1) art. 179 § 1 oraz 162 § 3 w zw, z art. 178 § 2 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2017 r. poz. 682.; zwanej dalej: "k.r.o.") w zw. z art. 53a ustawy o pomocy społecznej, poprzez ich niezastosowanie i uznanie, że w powszechnie obowiązujących przepisach prawa brak jest podstawy do pokrywania ze środków publicznych na podstawie ustawy o pomocy społecznej wynagrodzenia kuratora osoby częściowo ubezwłasnowolnionej, a w konsekwencji uznanie, że dotacja celowa przyznana Gminie została wykorzystana niezgodnie z przeznaczeniem;

2) art. 169 ust. 6 u.f.p. poprzez jego błędne zastosowanie i określenie zwrotu dotacji, podczas gdy w stanie faktycznym niniejszej sprawy nie mamy do czynienia z dotacją wykorzystaną niezgodnie z przeznaczeniem.

Skarżąca sformułowała także zarzuty naruszenia przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy:

1) art. 6 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (t. j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1257; zwanej dalej: "k.p.a.") poprzez naruszenie zasady praworządności i wydanie decyzji nie w oparciu o obowiązujące przepisy prawa, ale w oparciu o wytyczne i interpretacje prawa wydane przez organy administracji państwowej;

2) art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. poprzez jego zastosowanie w niniejszej sprawie i utrzymanie w mocy zaskarżonej decyzji, podczas gdy stan faktyczny i prawny sprawy dawał podstawę do uchylenia przedmiotowej decyzji i umorzenia postępowania.

W odpowiedzi na skargę Minister Finansów wniósł o jej oddalenie, podtrzymując w całości dotychczasowe stanowisko prezentowane w sprawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.; zwanej dalej: "p.p.s.a."), sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie. Oznacza to, iż zadaniem wojewódzkiego sądu administracyjnego jest zbadanie legalności zaskarżonej decyzji pod względem jej zgodności z prawem, to znaczy ustalenie, czy organy orzekające w sprawie prawidłowo zinterpretowały i zastosowały przepisy prawa w odniesieniu do właściwie ustalonego stanu faktycznego.

Realizując powyższe uprawnienia Sąd stwierdził, iż skarga jest zasadna i zasługuje na uwzględnienie.

Przede wszystkim w odniesieniu do stanu faktycznego sprawy Sąd wskazuje, że nie ma sporu między stronami, co do wysokości kwot wydatkowanych przez Skarżącą na pokrycie kosztów wynagrodzenia kuratora w latach 2011 – 2014, jak również co do podstawy ich wydatkowania przez Gminę – wypłaty następowały na podstawie prawomocnego postanowienia sądu powszechnego o przyznaniu wynagrodzenia kuratorowi ustanowionemu dla osoby częściowo ubezwłasnowolnionych.

Kuratela konstrukcyjnie zasadniczo nie różni się od opieki gdyż obie te instytucje stanowią formę pieczy prawnej nad osobą lub majątkiem. W k.r.o. ustawodawca zawarł jedynie przepisy ogólne odnoszące się do kurateli (art. 179 i 180), a w pozostałym zakresie odsyła do odpowiedniego stosowania przepisów regulujących opiekę nad osobą małoletnią, która została uregulowana w k.r.o. w sposób kompleksowy. Kuratela stanowi wprawdzie instytucję bardzo zróżnicowaną, gdyż poza k.r.o. szereg innych ustaw przewiduje różne rodzaje kurateli, jednak kuratela nad osobą ubezwłasnowolnioną jest bardzo zbliżona do opieki nad osobą małoletnią, gdyż obie te instytucje obejmują pieczę nad osobą i nad majątkiem tej osoby. Wobec powyższego większość przepisów regulujących opiekę nad osobą małoletnią znajduje bezpośrednie zastosowanie do kurateli nad osobą ubezwłasnowolnioną.

Zgodnie z brzmieniem art. 178 § 1 k.r.o. kuratora ustanawia się w wypadkach w ustawie przewidzianych. W myśl art. 178 § 2 k.r.o. w zakresie nieuregulowanym przez przepisy, które przewidują ustanowienie kuratora, stosuje się odpowiednio do kurateli przepisy o opiece z zachowaniem przepisów poniższych. Według treści art. 162 § 1 k.r.o. sąd opiekuńczy przyzna opiekunowi za sprawowanie opieki na jego żądanie stosowne wynagrodzenie okresowe albo wynagrodzenie jednorazowe w dniu ustania opieki lub zwolnienia go od niej. Zgodnie z art. 162 § 3 k.r.o. wynagrodzenie pokrywa się z dochodów lub z majątku osoby, dla której opieka została ustanowiona, a jeżeli osoba ta nie ma odpowiednich dochodów lub majątku, wynagrodzenie jest pokrywane ze środków publicznych na podstawie przepisów o pomocy społecznej. Wprawdzie przepis art. 178 § 2 k.r.o. wskazuje na odpowiednie stosowanie przepisów o opiece po zachowaniu "przepisów poniższych", czyli po uwzględnieniu treści art. 179 k.r.o., to jednak brzmienie art. 179 k.r.o. nie wyklucza stosowania przepisu z art. 162 § 3 k.r.o. Treść art. 179 § 1 k.r.o. stanowi, że organ państwowy, który ustanowił kuratora, przyzna mu na jego żądanie stosowne wynagrodzenie za sprawowanie kurateli. Wynagrodzenie to pokrywa się z dochodów lub z majątku osoby, dla której kurator jest ustanowiony, a jeżeli osoba ta nie ma odpowiednich dochodów lub majątku, wynagrodzenie pokrywa ten, kto żądał ustanowienia kuratora. Wymieniony przepis nie reguluje całości sytuacji gdyż nie obejmuje przypadków gdy kurator nie może uzyskać pokrycia wynagrodzenia z majątku osoby poddanej kurateli lub osoby wnoszącej o ustanowienie kuratora, lub też w przypadku ustanowienia kuratora z urzędu. Brak jest też podstaw do przyjęcia, że nieuregulowanie tej kwestii było celowym zamierzeniem ustawodawcy, skoro utrzymana została zasada odpłatności wynagrodzenia za sprawowanie funkcji kuratora. Istotne jest też to, że w praktyce kuratela nad osobą ubezwłasnowolnioną częściowo może trwać znacznie dłużej niż opieka nad osobą małoletnią, gdyż opieka ustaje z mocy prawa, gdy małoletni osiągnie pełnoletność albo gdy przywrócona zostanie nad nim władza rodzicielska (art. 170 k.r.o.).

Zatem zakres regulacji przepisu art. 162 k.r.o. jest szerszy, ponieważ poza podstawą przyznania wynagrodzenia na wniosek opiekuna i sposobu przyznawania go oraz przypadkami odmowy przyznania wynagrodzenia, określa wyczerpująco źródła, z których wynagrodzenie się pokrywa. Tak też wskazał Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 28 marca 2014 r. sygn. akt III CZP 6/11. Wymieniona uchwała została podjęta w odpowiedzi na pytanie prawne Sądu Okręgowego we Wrocławiu, przy stanie faktycznym sprawy odpowiadającym stanowi faktycznemu wskazanemu w niniejszej sprawie. Uchwała brzmi: "1. W razie braku podstaw do pokrycia wynagrodzenia kuratora osoby częściowo ubezwłasnowolnionej na podstawie art. 179 § 1 k.r.o., wynagrodzenie to jest pokrywane ze środków publicznych na podstawie przepisów o pomocy społecznej (art. 162 § 3 w związku z art. 178 § 2 k.r.o. i art. 53a ustawy o pomocy społecznej); 2. W postępowaniu o przyznanie wynagrodzenia kuratorowi osoby częściowo ubezwłasnowolnionej ze środków publicznych zainteresowanym jest gmina, na której spoczywa obowiązek wypłaty tego wynagrodzenia; 3. Postanowienie w przedmiocie wynagrodzenia kuratora osoby częściowo ubezwłasnowolnionej jest postanowieniem co do istoty sprawy, od którego przysługuje apelacja (art. 518 k.p.c.)." W jej uzasadnieniu Sąd Najwyższy wskazał, że w przepisach kodeksu rodzinnego i opiekuńczego pojęcia "opieka" i "kuratela" nie zostały zdefiniowane. W doktrynie i orzecznictwie przyjmuje się, że opieka w sensie prawnym polega na sprawowaniu pieczy nad osobą i majątkiem oraz reprezentowaniu podopiecznego, ma charakter trwały. Wyodrębniona została opieka nad małoletnim (dział I tytułu III k.r.o.), kompleksowo uregulowana, i opieka nad ubezwłasnowolnionym całkowicie (dział II tytułu III k.r.o.), do której w zakresie nieunormowanym stosuje się za pośrednictwem art. 175 k.r.o. przepisy o opiece nad małoletnim. Sąd Najwyższy zwrócił uwagę na brak jednorodności instytucji kurateli, na różne rodzaje tej instytucji i jej realizację wielu różnych celów i funkcji. Podkreślił pierwszeństwo przepisów szczególnych, regulujących ustanowienie kuratora, a dopiero w ich braku, stosowanie przepisów działu III tytułu III kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Wskazał podstawy prawne powołania kuratora i analizując je stwierdził, że w przeważającej mierze kuratela ma charakter czasowy, natomiast w odniesieniu do kuratora ubezwłasnowolnionego częściowo jest bardzo zbliżona do opiekuna ubezwłasnowolnionego całkowicie i ma charakter trwały. W znacznej liczbie przypadków kurator jest powoływany na wniosek osoby, która tego potrzebuje (art. 600 k.p.c.) lub osoby trzeciej (tzw. kurator procesowy), rzadsze są natomiast przypadki ustanawiania kuratora z urzędu. Podkreślił, że unormowanie kurateli nie ma charakteru wyczerpującego, a zatem zgodnie z art. 179 § 2 k.r.o., w zakresie nieunormowanym, należy stosować przepisy o opiece. Oznacza to, zdaniem Sądu Najwyższego, że kuratela konstrukcyjnie nie różni się od opieki, a obie instytucje stanowią formę pieczy prawnej. Sąd ten ponownie podkreślił, że odpowiednie stosowanie przepisów o opiece do kurateli wymaga analizy każdego przypadku, w którego wyniku dochodzi do ustanowienia kuratora. Dalej wskazał, że zgodnie z art. 16 § 2 k.c. sąd ma obowiązek ustanowić z urzędu kuratora dla osoby ubezwłasnowolnionej częściowo. Rozważając zakresy regulacji art. 179 § 1 k.p.c. i art. 162 k.r.o. Ponadto zauważył, iż wykładnia art. 178 § 2 k.r.o. nakazuje stosować do kurateli odpowiednio przepisy o opiece, ponieważ przepisy o kurateli nie regulują problematyki wynagrodzenia kuratora ustanowionego z urzędu, istnieje podobieństwo obu tych instytucji, a zamiarem ustawodawcy było objęcie przepisem art. 162 § 3 k.r.o. także sytuacji, w której brak podstaw do wypłacenia wynagrodzenia z majątku osoby objętej kuratelą lub wnioskującej o jej ustanowienie. Sąd Najwyższy powołał się również na uzasadnienie projektu ustawy z dnia z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 220, poz. 1431), zmieniającej m. in art. 162 k.r.o., a także na zmiany w części dotyczącej ustawy o pomocy społecznej, związane z brakiem podstaw do wypłacania rodzinie zastępczej "dodatkowych świadczeń z tytułu jednoczesnej funkcji opiekuna lub kuratora". Podkreślił, że przepisy ustawy o pomocy społecznej odnoszą się do obowiązku gminy wypłacania wynagrodzenia za sprawowanie opieki (art. 18 ust. 1 pkt 3) jako zleconego jej zadania z zakresu administracji rządowej; art. 36 pkt 1h zalicza wynagrodzenie opiekuna do świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej, a art. 53a określa wysokość i zasady wypłaty wynagrodzenia za sprawowanie opieki. Zwrócił uwagę na fakt, że ustawa o pomocy społecznej nie ustanawia prawa do wynagrodzenia opiekuna (kuratora), gdyż zostało to uregulowane w kodeksie rodzinnym i opiekuńczym; jej przepisy służą wykonaniu prawa określonego w art. 162 § 3 k.r.o. Podstawą ustalenia, czy kuratorowi osoby ubezwłasnowolnionej częściowo przysługuje takie uprawnienie, jest art. 162 § 3 w związku z art. 178 § 2 k.r.o., nie zaś przepisy ustawy o pomocy społecznej. Sąd Najwyższy podkreślił, iż rolą gminy jest wypłacanie wynagrodzenia za sprawowanie opieki jako zadania zleconego z zakresu administracji rządowej, na podstawie art. 18 ust.1 pkt. 9 ustawy o pomocy społecznej. Gmina zarządza dokonanie wypłaty, nie ma podstaw do wydawania w tym względzie decyzji administracyjnej bowiem art. 53a ust. 1 zdanie pierwsze ustawy o pomocy społecznej wskazuje wprost, że wynagrodzenie wypłaca się w wysokości ustalonej przez sąd. Sąd Najwyższy wypowiedział się też o roli gminy jako strony postępowania sądowego o przyznanie wynagrodzenia wskazując na istotę interesu prawnego w postępowaniu nieprocesowym i nie znajdując uzasadnienie do udziału Skarbu Państwa w postępowaniu w przedmiocie przyznania kuratorowi wynagrodzenia, ponieważ interesu gminy nie przesądza źródło finansowania, a jej działanie podyktowane jest w istocie chronieniem interesu Skarbu Państwa. Jego celem jest wykonanie postanowienia sądu ze środków, które przekazane zostały gminie do dyspozycji. Podkreślił nadto, że postępowanie w przedmiocie przyznania wynagrodzenia jest samodzielnym postępowaniem co do istoty sprawy i nie stanowi kontynuacji postępowania o ustanowienie kuratora dla osoby ubezwłasnowolnionej częściowo, do kręgu jego uczestników należą jedynie te osoby, których interesu dotyczy wynik postępowania.

Skład orzekający w niniejszej sprawie podziela tezy przytoczonej uchwały i nie znajduje podstaw do odstąpienia od stanowiska w niej wyrażonego.

Sąd powszechny przesądził orzeczeniem o wynagrodzeniu kuratora dla osoby częściowo ubezwłasnowolnionej, płatnym ze środków publicznych, czyli według treści art. 178 § 2 w zw. z art. 162 § 3 k.r.o. Środki publiczne to środki przewidziane ustawą o pomocy społecznej. Zgodnie natomiast z treścią art. 36 pkt.1 ppkt. h tej ustawy świadczeniami z pomocy społecznej są świadczenia pieniężne - wynagrodzenia należne opiekunowi z tytułu sprawowania opieki przyznane przez sąd. Natomiast według treści art. 18 ust. 1 pkt. 9 do zadań zleconych z zakresu administracji rządowej realizowanych przez gminę należy wypłacanie wynagrodzenia za sprawowanie opieki, a środki na realizację i obsługę tych zadań zapewnia budżet państwa ( art. 18 ust.2). Nie ma podstaw prawnych aby doszukiwać się w ustawie o pomocy społecznej, do której stosowania odsyła art. 162 § 3 k.r.o., przepisów odsyłających w przedmiotowej materii do stosowania ustawy o samorządzie gminnym. Tym samym przywołane przepisy k.r.o. oraz ustawy o pomocy społecznej stanowiąc o wynagrodzeniu za sprawowanie opieki (lub kurateli dla osoby częściowo ubezwłasnowolnionej) określają cel dotacji dla gminy. Jednocześnie ustalają podmioty, które o tym decydują, w tym w sposób jednoznaczny przypisują rolę stanowiącą sądom powszechnym orzekającym o ustaleniu wynagrodzenia dla opiekuna prawnego osoby całkowicie ubezwłasnowolnionej oraz odpowiednio wynagrodzenia dla kuratora ustanowionego dla osoby częściowo ubezwłasnowolnionej.

W konsekwencji Sąd stwierdził, iż wypłata przez Skarżącą wynagrodzenia dla kuratora przyznanego prawomocnym postanowieniem sądu powszechnego nie stanowiła wykorzystania dotacji celowej w sposób niezgodny z jej przeznaczeniem, o którym mowa w art. 169 ust.1.pkt.1 u.f.p.

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał, że w sprawie doszło do naruszenia zarówno przepisów postępowania, w tym art. 107 § 3 k.p.a., jak i wyżej wymienionych przepisów prawa materialnego poprzez błędną ich wykładnię oraz błędne zastosowanie, w sposób wpływający na wynik sprawy.

Przy ponownym rozpatrzeniu sprawy organ jest zobowiązany uwzględnić powyższe wskazania Sądu.

Z tych względów, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uznał skargę za zasadną i na podstawie art. 145 § 1 pkt.1 lit. a) i c) oraz art. 135 p.p.s.a. orzekł, jak w punkcie pierwszym wyroku. O kosztach postępowania Sąd orzekł w punkcie drugim wyroku, zgodnie z art. 200 i art. 205 § 2 p.p.s.a.