Postanowienie z dnia 2017-09-20 sygn. VIII SA/Wa 367/17

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Iwona Szymanowicz-Nowak po rozpoznaniu w dniu 20 września 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Radomiu sprawy z wniosku W. M. o wstrzymanie wykonania decyzji w sprawie ze skargi W. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] marca 2017 r. znak [...] w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku okresowego postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji

Uzasadnienie

Pismem z 13 kwietnia 2017 r. (data złożenia bezpośrednio w organie) W. M. (dalej: skarżący) wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego

w Warszawie za pośrednictwem organu skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z [...] marca 2017 r. znak [...]

w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku okresowego.

Jednocześnie skarżący wniósł o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji do czasu prawomocnego zakończenia postępowania sądowoadministracyjnego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo

o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2017 r., poz. 1369, zwana dalej: p.p.s.a.), wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże na podstawie art. 61 § 3 p.p.s.a., po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub

w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków,

z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. Odmowa wstrzymania wykonania aktu lub czynności przez organ nie pozbawia skarżącego prawa złożenia wniosku do sądu.

Instytucja wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji powołana została do tymczasowej ochrony przed negatywnymi i nieodwracalnymi skutkami, jakie mogłaby dla strony wywołać taka decyzja, zanim zostanie zbadana przez sąd administracyjny pod kątem legalności. Odnosi się ona do sytuacji szczególnego i wyjątkowego zagrożenia, która wymaga zastosowania specjalnego rodzaju tymczasowej ochrony strony postępowania.

W orzecznictwie sądowym i doktrynie przyjmuje się, że przedmiotem udzielenia ochrony tymczasowej, o której mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a. mogą być jedynie takie akty lub czynności, które nadają się do wykonania i wymagają wykonania (por. T. Woś, Postępowanie sądowoadministracyjne (...), s. 146; Z. Kmieciak, glosa do postanowienia NSA z dnia 23 stycznia 1997 r., SA/Rz 1382/96, OSP 1998, z. 3, poz. 54, teza 1, postanowienie NSA z dnia 12 marca 2014 r., II GZ 95/14). Problem wykonania aktu administracyjnego dotyczy aktów zobowiązujących, ustalających dla ich adresatów nakazy powinnego zachowania lub zakazy określonego zachowania, aktów, na podstawie których określony podmiot uzyskuje równocześnie uprawnienie i mocą którego zostają nałożone na niego obowiązki oraz aktów, na podstawie których jeden podmiot jest do czegoś zobowiązany, a drugi wyłącznie uprawniony. Decyzja odmawiająca przyznania zasiłku okresowego ze swej istoty nie jest takim rodzajem aktu.

Przedmiotem złożonego w niniejszej sprawie wniosku o wstrzymanie wykonania jest wydana przez organy decyzja odmawiająca przyznania świadczenia z pomocy społecznej w postaci zasiłku okresowego. Tym samym ochrona tymczasowa wobec zaskarżonej decyzji, na podstawie art. 61 § 3 p.p.s.a., nie może mieć zastosowania, bowiem zaskarżona decyzja nie stwarza niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody bądź trudnych do odwrócenia skutków.

Mając na uwadze powołane okoliczności Sąd, działając na podstawie art. 61 § 3

i § 5 p.p.s.a, orzekł jak w sentencji postanowienia.