Postanowienie z dnia 2017-11-23 sygn. IV SA/Gl 1016/17

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Szczepan Prax po rozpoznaniu w dniu 23 listopada 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A.W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie uznania dłużnika alimentacyjnego za uchylającego się od zobowiązań alimentacyjnych w kwestii wniosku skarżącej o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji p o s t a n a w i a: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 27 września 2017 r. A. W. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] nr[...] , utrzymującą w mocy decyzję Prezydenta Miasta W. z dnia [...] nr [...] o uznaniu go za dłużnika alimentacyjnego uchylającego się od zobowiązań alimentacyjnych.

W treści skargi zawarł wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, z uwagi na fakt, iż na podstawie decyzji z dnia [...] organ wystąpi do starosty z wnioskiem o zatrzymanie jego prawa jazdy. Jednocześnie wyjaśnił, że sprawuje wyłączną opiekę nad chorym dzieckiem, które dowozi samochodem ponad 20 km, raz w tygodniu na terapię do Ośrodka S. w Ż. oraz dodał, iż na trasie z miejsca zamieszkania do wskazanego Ośrodka brak jest komunikacji publicznej a zatem zmuszony będzie do korzystania z przewoźnika prywatnego, na którego go nie stać, z uwagi na trudną sytuacje materialną.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył, co następuje:

Stosownie do treści art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. 2017 r., poz. 1369 ze zm.) zwanej dalej w skrócie P.p.s.a. wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże na podstawie art. 61 § 3 P.p.s.a. po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. Natomiast art. 61 § 5 P.p.s.a. stanowi, iż postanowienie, o którym mowa w § 3, sąd może wydać na posiedzeniu niejawnym.

Na wstępie należy podkreślić, że do wykazania, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków w rozumieniu art. 61 § 3 P.p.s.a., nie jest wystarczające samo twierdzenie strony (por. postanowienie NSA z dnia 9 maja 2012 r. sygn. akt II OZ 358/12 LEX nr 1166174). Poza tym użyte w art. 61 § 3 P.p.s.a. pojęcia nieostre, tj. niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, wymagają skonkretyzowania w postaci argumentacji strony skarżącej, względnie - gdy okaże się to konieczne - zobrazowania opisanej we wniosku sytuacji za pomocą odpowiednich dokumentów (por. postanowienie NSA z dnia 25 kwietnia 2012 r. sygn. akt II FSK 921/12 LEX nr 1137672). Natomiast instytucja wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu w trybie art. 61 § 3 P.p.s.a. nie może służyć tamowaniu biegu postępowań w innych sprawach i opóźnianiu wydania rozstrzygnięć merytorycznych w tych sprawach (por. postanowienie NSA z dnia 2 czerwca 2005 r. sygn. akt II OZ 510/05, Legalis Numer 87938).

W niniejszej sprawie A. W. złożył wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie uznania dłużnika alimentacyjnego za uchylającego się od zobowiązań alimentacyjnych, jednakże nie uzasadnił tego wniosku w sposób dostateczny. W ocenie Sądu twierdzenie skarżącego, iż wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji jest zasadny dlatego, że dotychczasowe rozstrzygnięcie sprawy uprawnia organ do wystąpienia do starosty z wnioskiem o zatrzymanie jego prawa jazdy co w konsekwencji spowoduje niemożliwość dowożenia syna na terapię jest niewystarczające do uznania, iż została spełniona przesłanka z art. 61 P.p.s.a. zwłaszcza, że z akt administracyjnych sprawy nie wynika ani jaka jest rzeczywista sytuacja finansowa skarżącego ani też, że sprawuje on wyłączną opiekę nad dzieckiem, które wymaga leczenia specjalistycznego. Ponadto należy zauważyć, że postępowanie w sprawie zatrzymania prawa jazdy dłużnikowi alimentacyjnemu ma charakter odrębny od postępowania w przedmiocie uznania dłużnika alimentacyjnego za uchylającego się od zobowiązań alimentacyjnych. Tak więc wydanie zaskarżonej decyzji, a nawet skierowanie w oparciu o nią wniosku o zatrzymanie prawa jazdy, nie może jeszcze spowodować takich ujemnych dla skarżącego konsekwencji, jakimi uzasadnia wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji.

W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 61 § 3 i § 5 P.p.s.a. orzeczono, jak w sentencji.