Postanowienie z dnia 2018-01-25 sygn. III SA/Wa 2148/17

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Olechniewicz po rozpoznaniu w dniu 25 stycznia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku S. L. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi S. L. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. z dnia [...] kwietnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie orzeczenia o solidarnej odpowiedzialności prezesa zarządu wraz ze spółką za zaległości podatkowe spółki w podatku od towarów i usług za poszczególne okresy rozliczeniowe 2012 r., 2013 r. postanawia: wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji

Uzasadnienie

Pan S.L. (zwany dalej: "Skarżący") wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. z dnia [...] kwietnia 2017 r. w przedmiocie orzeczenia o solidarnej odpowiedzialności prezesa zarządu wraz ze spółką za zaległości podatkowe spółki w podatku od towarów i usług za poszczególne okresy rozliczeniowe 2012 r., 2013 r.

W skardze zawarto wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji z uwagi na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Skarżący wskazał, że cierpi na chorobę [...] (choroba [...]), a wykonanie zaskarżonej decyzji uniemożliwi mu leczenie i pogorszy jego stan zdrowia.

W skardze zawarto również wniosek o przyznanie prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych. Postanowieniem z dnia 19 listopada 2017 r. referendarz sądowy przyznał Skarżącemu prawo pomocy w zakresie zwolnienia od wpisu sądowego od skargi (wynoszącego 500 zł).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.

Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, dalej: "p.p.s.a.") istnieje możliwość wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu lub czynności na wniosek strony, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia stronie znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Zgodnie z tym artykułem po przekazaniu skargi sądowi o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności orzeka ten sąd. Postanowienie w sprawie wstrzymania wykonania aktu lub czynności sąd może wydać na posiedzeniu niejawnym, o czym stanowi art. 61 § 5 p.p.s.a. Orzekając o wstrzymaniu lub odmowie wstrzymania zaskarżonego aktu sąd ocenia czy w sprawie zaszły przesłanki określone w art. 61 § 3 p.p.s.a. - niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.

Rozpoznając niniejszy wniosek należy przede wszystkim zwrócić uwagę, iż wymieniony w powyższym przepisie katalog przesłanek warunkujących wstrzymanie wykonania danego rozstrzygnięcia jest zamknięty. Ustawodawca szczegółowo i rygorystycznie wyznaczył podstawy wstrzymania wykonania decyzji, uzależniając tę możliwość od wykazania istnienia niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Niewykonywanie ostatecznych aktów administracyjnych jest bowiem stanem niepożądanym, zaś prawo wnoszenia skarg do sądu administracyjnego nie może zakłócać prawidłowego funkcjonowania procesu stosowania i realizowania norm prawa administracyjnego. Oznacza to zatem, iż o wstrzymaniu wykonania decyzji sąd może orzec tylko wtedy, jeżeli wykonanie tej decyzji rodzi niebezpieczeństwo spowodowania szkody (majątkowej, a także niemajątkowej), która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego.

Sąd dokonując oceny zasadności wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji wziął pod uwagę przede wszystkim sytuację finansową, w jakiej obecnie znajduje się Skarżący.

Na podstawie dokumentacji nadesłanej przez Skarżącego w toku postępowania wpadkowego w przedmiocie przyznania prawa pomocy Sąd ustalił, że w 2016 r. Skarżący odniósł przychód w kwocie 20 188,44 zł, zaś w 2015 r. – 20 294,98 zł (zeznania podatkowe PIT -37, k. 29 – 32 akt sądowych). Ponadto, w okresie 25 kwietnia – 31 października 2017 r. był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy uzyskując wynagrodzenie w wysokości 1.464,18 zł netto.

Zważywszy więc na wysokość określonego w decyzji zobowiązania podatkowego (łącznie ok. 1,5 mln zł) stwierdzić należy, że wykonanie zaskarżonej decyzji może narazić Skarżącego na niebezpieczeństwo spowodowania poważnej szkody. Rozważając skutki zapłaty orzeczonej zaskarżoną decyzją należności, należy mieć na uwadze, iż potencjalna egzekucja tej należności mogłaby wyrządzić Skarżącemu poważną szkodę i doprowadzić do trudnych do odwrócenia dla niego następstw finansowych.

W związku z tym należało uznać, że w sprawie zaistniały podstawy do udzielenia Skarżącemu ochrony tymczasowej do czasu, gdy zaskarżona decyzja zostanie zbadana przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie pod kątem zgodności z prawem.

Mając powyższe na uwadze, Sąd na podstawie art. 61 § 3 oraz § 5 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji.