Wyrok z dnia 2018-03-28 sygn. IV SAB/Wr 24/18

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sentencja

|Sygn. akt IV SAB/Wr 24/18 | | , [pic], , WYROK, , W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ, , Dnia 28 marca 2018 r., , , Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, w składzie następującym:, Przewodniczący, , Sędzia WSA Ewa Kamieniecka, , Sędziowie, Sędzia WSA Bogumiła Kalinowska, Asesor WSA Wojciech Śnieżyński (spr.), , , Protokolant, sekretarz sądowy Katarzyna Leśniowska, , , po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 28 marca 2018 r., sprawy ze skargi Fundacji A, na bezczynność Fundacji B, w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej, , zobowiązuje Fundację A z siedzibą we W. do rozpoznania wniosku strony skarżącej z dnia 14 grudnia 2017 r. w terminie 14 dni od daty, otrzymania prawomocnego orzeczenia wraz z aktami administracyjnymi sprawy;, stwierdza, że bezczynność, o której mowa w pkt I wyroku nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa;, oddala wniosek o przyznanie sumy pieniężnej;, zasądza od Fundacji B z siedzibą we W. na rzecz strony skarżącej kwotę 597 (słownie: pięćset dziewięćdziesiąt siedem), złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.,

Uzasadnienie

Fundacja A we W. wnioskiem z dnia 14 grudnia 2017 r., który przesłała pocztą elektroniczną, zwróciła się do Fundacji B we W. o udostępnienie informacji publicznej dotyczącej realizacji w roku 2017 zadania publicznego polegającego na prowadzeniu punktu nieodpłatnej pomocy prawnej nr [...] przy ul. [...] we W. Podmiot zainteresowany zwrócił się o podanie wysokości wynagrodzenia wypłaconego wskazanym we wniosku wykonawcą w okresie od 1 stycznia do 31 marca 2017 r. lub o przesłanie skanów (w formacie pdf), rachunków i faktur vat w tym zakresie. Ponadto zwrócono się o podanie wymiaru godzin w jakich zadanie realizowały w okresie trzech pierwszych miesięcy 2017 r. wymienione we wniosku osoby.

W odpowiedzi na powyższy wniosek strona przeciwna pismem z dnia 28 grudnia 2017 r. wskazała, że wnioskowane informacje nie stanowią informacji publicznej.

Pismem z dnia 9 stycznia 2018 r. Fundacja A we W. wniosła do tutejszego Sądu skargę na bezczynność Fundacji B w sprawie udostępnienia informacji publicznej na wniosek złożony przez skarżącego z dnia 14 grudnia 2017 r. Wniosła o zobowiązanie strony przeciwnej do załatwienia sprawy tego wniosku, a także o przyznanie od strony przeciwnej na rzecz skarżącej sumy pieniężnej 500 zł i zasądzenie kosztów postępowania.

Uzasadniając skargę przedstawiła treść wniosku oraz odpowiedzi na wniosek. Stwierdziła, że pomimo upływu ustawowego terminu Fundacja nie udostępniła informacji w zakresie i w sposób wskazany we wniosku. Nie została wydana również decyzja odmowna. W ocenie skarżącej strony, informacje dotyczące realizacji zadania publicznego nieodpłatnej pomocy prawnej zleconej przez miasto mają charakter publiczny. Wskazała, że na skarżonym podmiocie spoczywa wprost obowiązek udostępnienia tego rodzaju informacji wynikający z art. 4a pkt 1 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie. Podała również, że strona przeciwna przyjęła warunki realizacji zadania określone w pkt IX ogłoszenia konkursowego Prezydenta W. Wynika z nich, że oferenci, których oferty zostaną wybrane w otwartym konkursie ofert oraz będą realizować zadanie publiczne zobowiązani są do udostępniania informacji publicznej na zasadach i trybie określonym w art. 4a, 4b i 4c ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie. Wskazano, że negacja charakteru publicznego żądanej informacji stanowi rażące naruszenie prawa do informacji i jest kolejnym z rzędu i świadomym uniemożliwieniem dostępu do informacji, która ma publiczny charakter w stopniu oczywistym, co uzasadnia także zastosowanie sankcji finansowej świadczenia pieniężnego, przewidzianego w art. 149 § 2 p.p.s.a. W przekonaniu strony skarżącej, zasada transparentności wydatkowania środków publicznych dotyczy w takim samym stopniu wydatków ponoszonych na realizację tego samego zadania pomiędzy powiatem a adwokatami/radcami prawnymi wskazanymi przez dziekanów tych samorządów zawodowych jak i wydatków ponoszonych w tym celu przez organizacje pozarządowe, którym powiat powierzył realizację zadania publicznego.

W odpowiedzi na skargę Fundacja B wniosła o jej oddalenie. Nadto, wniosła o przeprowadzenie rozprawy. W pierwszej kolejności autor odpowiedzi na skargę zauważył, że działanie Fundacji A, nie stanowi realizacji prawa dostępu do informacji publicznej wynikającego z art. 1 ust.1 i 2 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, lecz jego nadużycie. Nadużyciem prawa jest bowiem wykorzystywanie instytucji prawnej wbrew jej celowi i funkcji (m.in. postanowienie NSA z dnia 16.10.2015 r., I OSK 1992/14). Wskazano, że celem ustawy o dostępie do informacji publicznej nie jest zaspokajanie indywidualnych (prywatnych) potrzeb w postaci pozyskiwania informacji przeznaczonych dla celów innych niż wyżej wymienione. W przekonaniu autora odpowiedzi na skargę, działania Fundacji A świadczą o wykorzystywaniu ustawy o dostępie do informacji publicznej dla jej indywidualnych celów tj. próby wyeliminowania Fundacji B z możliwości udziału w konkursach na prowadzenie nieodpłatnego poradnictwa prawnego na terenie Gminy W. Wskazuje na to pismo Z-cy Dyrektora Biura [...] UM we W., z którego wynika, że Fundacja A bezpodstawnie stwierdza, że Fundacja B narusza prawo w zakresie dostępu do informacji publicznej (powołując się na nieprawomocny wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 12.10.2017 r., sygn. akt IV SA/Wr 115/17) w związku z czym nienależycie realizuje powierzone jej zadanie publiczne. W ocenie strony przeciwnej, powołane pismo, jak również ilość i treść złożonych wniosków o udostępnienie informacji publicznej oraz skarg na bezczynność Fundacji B w żaden sposób nie świadczą o zamiarze uzyskania informacji publicznej w celu jej wykorzystania dla dobra wspólnego. Świadczą za to o chęci wyeliminowania konkurencyjnej Fundacji i uzyskania zysku z realizacji projektu, jak również z grzywien o zasądzenie których wnosiła Fundacja A w toczących się postępowaniach przed WSA we Wrocławiu. Natomiast o chęci uzyskania przez pełnomocnika Fundacji A wynagrodzenia zwielokrotnionego przez ilość generowanych skarg na bezczynność świadczyć może ich seryjność i podobieństwo, jak i nie objęcie jedną skargą żądanych informacji a ich cząstkowe, podzielone w czasie dochodzenie. Na poparcie tego stanowiska autor odpowiedzi na skargę wskazał, że skarga na bezczynność z dnia 8.01.2018 r. została wysłana w jednej kopercie ze skargą na bezczynność z dnia 9.01.2018 r., a dotyczą one tej samej materii i tych samych osób udzielających pomocy prawnej z jedną różnicą – dotyczą numeracji punktów, w których zatrudnione są wskazani w skardze prawnicy. Ponadto treść wszystkich wniosków w zasadzie jest identyczna a nakład pracy strony skarżącej ogranicza się jedynie do zmiany dat. Zatem opisane postępowanie, mające cechy nadużycia prawa do informacji, nie może być zaakceptowane i zasługiwać na ochronę prawną ze strony Sądu, a skarga Fundacji A winna ulec oddaleniu.

Odnosząc się do zarzutów skargi Fundacja B stwierdziła, że nie dopuściła się bezczynności, gdyż w świetle obowiązujących przepisów nie była zobowiązana do udostępnienia dokumentów, które nie mają charakteru informacji publicznej. W ocenie Fundacji jedynie umowa zawarta przez Fundację z Gminą W. stanowi informację publiczną, o której udostępnienie mógłby się ubiegać skarżący podmiot. Żądane przez skarżącego umowy nie stanowią dokumentów urzędowych, o których mowa w art. 6 ust. 2 ustawy o informacji publicznej. Aby dokument spełniał zawarte w tym przepisie kryteria, które pozwalają uznać go za dokument urzędowy, muszą być spełnione dwie podstawowe przesłanki, tj. taki dokument musi stanowić oświadczenie złożone przez funkcjonariusza publicznego i takie oświadczenie musi być złożone w ramach kompetencji posiadanych przez tego urzędnika. Fundacja, jak i członkowie jej zarządu nie są funkcjonariuszami publicznymi a dokumenty, których zeskanowania i przesłania żądała strona skarżąca nie są dokumentami urzędowymi zatem Fundacja B nie miała obowiązku ich udostępnienia. Ponadto żądane skany dokumentów mają charakter jedynie dokumentów wewnętrznych Fundacji, tworzonych na potrzeby jej organizacji pracy, a ich udostępnienie zmierzałoby do niczym nieuzasadnionej ingerencji oraz kontroli Fundacji w kontekście jej kompetencji jako pracodawcy. Zaznaczono przy tym, że poprzez zawarcie umów zleceń z Fundacją B w/w przedmiocie, zleceniobiorcy pełnili wyłącznie funkcję usługowe i nie stali się "osobami pełniącymi funkcję publiczne" ani też "osobami mającymi związek z pełnieniem funkcji publicznych". Co istotne, lista osób świadczących nieodpłatną pomoc prawną w poszczególnych punktach jest w dyspozycji Urzędu Miejskiego W. w Biurze [...]. Każda z zatrudnionych przez Fundację osób jest uprawniona do świadczenia porad prawnych zgodnie z ustawą o nieodpłatnej pomocy prawnej oraz edukacji prawnej. Porad prawnych udzielają osoby uprawnione wymienione w/w liście. Harmonogramy świadczenia porad prawnych są dostępne na stronie internetowej Urzędu Miasta W. Zgodnie natomiast z umową z dnia 31.12.2016 r. zawartą pomiędzy Fundacją a Gminą W., Fundacja była zobowiązana tylko do udzielania porad w określonych godzinach w określonych punktach i miała zapewnić obsadę osób uprawnionych (zgodnie z listą przedłożoną do UM) do udzielania porad zgodnie z ustawą o nieodpłatnej pomocy prawnej. Uznając w przedmiotowym wypadku, że żądane przez skarżącego informacje nie stanowią informacji publicznej, Fundacja B zasadnie nie wydała decyzji ale zawiadomiła skarżącego, że jego wniosek nie może zostać uwzględniony ponieważ żądane przez niego informacje nie stanowią informacji publicznej. Fundacja B rozpoznała zatem wniosek skarżącego zgodnie z przepisami ustawy o dostępie do informacji publicznej: zachowała ustawowy 14 - dniowy termin przekazania odpowiedzi oraz zastosowała formę odpowiedzi wynikającą z przepisów tej ustawy. Tym samym bezczynność Fundacji nie miała miejsca a skarga winna ulec oddaleniu.

Na zakończenie odpowiedzi na skargę jej autorka nadmieniła, że ustawa dostępowa nie może być środkiem do wykorzystywania jej w celu występowania z wnioskiem o udzielenie każdej informacji. Zakres przedmiotowy ustawy wytycza i obejmuje dostęp tylko do informacji publicznej a nie publiczny dostęp do wszelkich informacji. Nie wszystko co znajduje się w posiadaniu organu/fundacji stanowi informacje publiczną. Celem ustawy nie jest zatem zdobywanie informacji o innych podmiotach i osobach współpracujących z Fundacją B.

W piśmie przygotowawczym z dnia 19.03.2018 r. strona skarżąca odniosła się do udzielonej odpowiedzi na skargę stwierdzając, że żądanie udostępnienia danych na temat realizacji zadania publicznego o wartości ok 800.000 zł nie jest nadużyciem i samo w sobie nie może stanowić przesłanki do ograniczenia konstytucyjnie zagwarantowanego prawa do informacji. Strona przeciwna przystępując do konkursu, w pełni świadomie zaakceptowała konieczność udostępnienia informacji publicznej na zasadach i w trybie określonym w art. 4a, art. 4b i art. 4c ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie. Taką informacją są niewątpliwie dane na temat realizowanego zadania publicznego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

W ocenie składu orzekającego, w stanie faktycznym niniejszej sprawy, Fundacja B we W. dopuściła się bezczynności w rozpoznaniu wniosku o udostępnienie informacyjni publicznej, który złożyła Fundacja A we W. drogą elektroniczną w dniu 14.12.2017 r. Ocena ta jest zbieżna ze stanowiskiem tut. Sądu przedstawionym w uzasadnieniu wyroków z dnia 09.03.2018 r., sygn. akt IV SAB/Wr 13/18, z dnia 09.01.2018r., sygn. akt IV SAB/Wr 640/17, z dnia 07.12.2017 r., sygn. akt IV SAB/Wr 236/17, z dnia 29.11.2017 r., sygn. akt IV SAB/Wr 333/17 oraz z dnia 12.10.2017 r., sygn. akt IV SAB/Wr 115/17. Powyższe orzeczenia, odnoszą się do tożsamych wniosków o udostępnienie informacji publicznej, których przedmiotem była realizacja zadania publicznego prowadzonego przez Fundację B w zakresie świadczenia nieodpłatnej pomocy prawnej, poprzez podanie wysokości wynagrodzenia wypłaconego osobom świadczącym taką pomoc prawną, a także podania wymiaru czasu pracy, w jakim te osoby realizowały zadanie publiczne. W rozpatrywanej obecnie sprawie, strona skarżąca zarzuciła bezczynności w zakresie udzielenia informacji publicznej na temat wynagrodzeń i czasu pracy w okresie od 1 stycznia do 31 marca 2017 r. W tym zakresie strona skarżąca oparła się na identycznej argumentacji, jak w przypadku skarg, na których gruncie zapadły powołane wyżej wyroki. Tak jak w przypadku pozostałych wniosków, Fundacja B stwierdziła, że żądane informacje nie stanowią informacji publicznej w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001r. o dostępie do informacji publicznej (t. jedn. Dz. U. z 2016 r., poz. 1764 – zwanej dalej: u.d.i.p.). Takie okoliczności sprawy pozwalają na przytoczenie w pełni przedstawionych we wskazanych wyrokach motywów uzasadnienia, które Sąd w niniejszym składzie w pełni aprobuje i powtarza jako własne.

Powyższe należy poprzedzić oceną Sądu, która odnosi się do braku podstaw dla akceptacji stanowiska wyrażonego przez autora odpowiedzi na skargę, dotyczącego kwalifikowania działań strony skarżącej w kategoriach "nadużycia prawa". W przekonaniu składu orzekającego, wnioskowanie o udostępnienie informacji istotnych ze względu na badanie sposobu wykonywania oraz jakości realizacji zadania publicznego nie jest nadużyciem.

W orzecznictwie sądów administracyjnych przyjmuje się szerokie pojęcie informacji publicznej uznając za informację publiczną każdą wiadomość, dotyczącą faktów i danych, wytworzoną przez władze publiczne oraz osoby pełniące funkcje publiczne, a także inne podmioty, które tę władzę realizują bądź gospodarują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa w zakresie swoich kompetencji. W taki sam sposób kwalifikowane są wiadomości niewytworzone przez podmioty publiczne, lecz odnoszące się do tych podmiotów (por. wyrok NSA z dnia 30 października 2002 r., sygn. akt II SA 1956/02, wyrok NSA z dnia 7 grudnia 2010 r. sygn. akt II OSK 1774/10).

Przepis art. 4 ust. 1 i 3 u.d.i.p. stanowi, że obowiązane do udostępnienia informacji są władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne, przy czym podmioty te muszą być w posiadaniu żądanej informacji. Przyjdzie dalej zauważyć, że ustawa o dostępie do informacji publicznej nie wprowadza definicji pojęcia "zadanie publiczne", jednakże w doktrynie i orzecznictwie wskazuje się, że zwrot ten oznacza zadania, które należą do Państwa i które powinny wykonywać szeroko rozumiane podmioty władzy publicznej (art. 15 ust. 2, art. 16 ust. 2, art. 163 i art. 166 ust. 1 i ust. 2 Konstytucji RP). Wykonywanie zadań z zakresu administracji publicznej należy przede wszystkim do organów administracji rządowej i organów samorządu terytorialnego, jak i innych podmiotów nienależących do aparatu administracji publicznej, między innymi fundacji zlecone administracji publicznej, jako jednostki współadministrujące. Istota instytucji zadań zleconych z polega na tym, że przepisy prawa powierzają bądź pozwalają na powierzenie określonemu podmiotowi, nie będącemu organem administracji rządowej bądź samorządu terytorialnego, wykonywania zadań administracji publicznej. Takie zlecenie zadań nie zmienia charakteru prawnego podmiotu, na rzecz którego ono nastąpiło. Zachowuje on nadal swój charakter prawny, a jedynie w zakresie zlecenia działa jako organ administracji publicznej. Zatem zaspokajanie zbiorowych potrzeb w zakresie świadczenia nieodpłatnej pomocy prawnej stanowi zadanie publiczne. Zgodnie bowiem z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 r. o nieodpłatnej pomocy prawnej oraz edukacji prawnej (Dz. U. z 2015 r. poz. 1255 ze zm., dalej w skrócie u.n.p.p.e.p.), zadanie polegające na udzielaniu nieodpłatnej pomocy prawnej jest zadaniem zleconym z zakresu administracji rządowej realizowanym przez powiat w porozumieniu z gminami albo samodzielnie. W przepisie art. 11 ust. 1 zdanie pierwsze u.n.p.p.e.p. Wskazano natomiast, że powiat powierza prowadzenie połowy punktów nieodpłatnej pomocy prawnej organizacji pozarządowej prowadzącej działalność pożytku publicznego, zwanej dalej "organizacją pozarządową". Jeżeli natomiast chodzi o kwestie finansowania takiej działalności to w myśl art. 19 ust. 1 u.n.p.p.e.p. zadanie polegające na udzielaniu nieodpłatnej pomocy prawnej jest finansowane z budżetu państwa z części będącej w dyspozycji wojewodów przez udzielanie dotacji celowej powiatom. Z informacji zawartej w Krajowym Rejestrze Sądowym wynika, że przedmiotem odpłatnej jak i nieodpłatnej działalności statutowej Fundacji B, jako organizacji pożytku publicznego, jest świadczenie fachowej pomocy prawnej. Z kolei z regulacji zawartej w art. 3 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (t. jedn. Dz. U. z 2014 r., poz. 1118 ze zm., dalej w skrócie u.d.p.p.w.) wnioskować należy, że organizacjami pozarządowymi są niedziałające w celu osiągnięcia zysku osoby prawne lub jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, którym odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, w tym fundacje i stowarzyszenia. Do działalności pożytku publicznego w myśl art. 3 ust. 1 i art. 4 ust. 1 pkt 1 lit. b u.d.p.p.w. zaliczyć należy działalność społecznie użyteczną, prowadzoną przez organizacje pozarządowe w sferze zadań publicznych obejmującej zadania w zakresie udzielania nieodpłatnej pomocy prawnej oraz zwiększania świadomości prawnej społeczeństwa.

W świetle powyższego, nie ulega wątpliwości, że Fundacja B jest podmiotem zobowiązanym na gruncie ustawy o dostępie od informacji publicznej do udzielenia informacji, mającej walor informacji publicznej, będącej w jej posiadaniu (art. 4 ust. 1 pkt 5 i ust. 3 u.d.i.p.), co zresztą pośrednio wynika także z brzmienia przepisów art. 4b i art. 4c u.d.p.p.w., gdzie mówi się o tym, że udostępnianie informacji publicznej na wniosek następuje na zasadach, o których mowa w ustawie z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej, a ponadto w zakresie nieuregulowanym w tej ustawie do udostępniania informacji publicznej stosuje się przepisy ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej.

Zważywszy również na treść przepisów ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 r. o nieodpłatnej pomocy prawnej oraz edukacji prawnej, w tym zwłaszcza odnoszących się do warunków i trybu powierzenia organizacji pozarządowej prowadzenia punktów nieodpłatnej pomocy prawnej, a następnie finansowania i rozliczenia tego zleconego zadania publicznego, przyjąć należy co do zasady, że informacje objęte wnioskiem strony skarżącej z dnia 14.12.2017 r. posiadają przymiot informacji publicznej. Wynika to wprost z art. 6 ust. 1 pkt 1 lit. c) u.d.i.p., który stanowi, że udostępnieniu podlega informacja publiczna o programach w zakresie realizacji zadań publicznych, sposobie ich realizacji, wykonywaniu i skutkach realizacji tych zadań.

W świetle powyższego, nie budzi wątpliwości, że Fundacja B realizuje w zakresie objętym wnioskiem zadania publiczne. Także sposób, w jaki te zadania są realizowane, nie może być uznany za działanie o charakterze innym niż publiczny. Odnosząc się w tym miejscu do argumentacji przedstawionej przez pełnomocnika Fundacji B na rozprawie, przyjdzie wskazać, że w świetle Konstytucji RP prawo do uzyskiwania informacji publicznej obejmuje dostęp do dokumentów, które w art. 61 ust. 1 Konstytucji nie zostały ograniczone do dokumentów urzędowych, jak to ma miejsce w art. 6 ust. 2 u.d.i.p.

Zaznaczenia w tym miejscu wymaga, że udostępnienie informacji publicznej nie ma charakteru absolutnego i może w istocie podlegać ograniczeniom przewidzianym w art. 5 ust. 1 i ust. 2 u.d.i.p. Zatem w sytuacji uznania, że udostępnienie wnioskowanych informacji nie jest możliwe z powodu zaistnienia którejkolwiek z przesłanek wyłączających dostęp do informacji publicznej (np. żądana informacja jest informacją przetworzoną a wnioskodawca – po wezwaniu - nie wykazał szczególnej istotności jej udostępnienia dla interesu publicznego warunkującej możliwość udostępnienia informacji), organ powinien odmówić udostępnienia informacji. Odmowa ta winna przyjąć jednak procesową formę decyzji administracyjnej, co wynika z treści art. 16 ust. 1 u.d.i.p., który wprost stanowi, że odmowa udostępnienia informacji publicznej oraz umorzenie postępowania o udostępnienie informacji w przypadku określonym w art. 14 ust. 2 przez organ władzy publicznej następuje w drodze decyzji administracyjnej. W myśl zaś art. 17 ust. 1 u.d.i.p. do rozstrzygnięć podmiotów obowiązanych do udostępnienia informacji, niebędących organami władzy publicznej, o odmowie udostępnienia informacji oraz o umorzeniu postępowania o udostępnienie informacji przepisy art. 16 stosuje się odpowiednio. Powołany przepis art. 17 znajduje zatem zastosowanie w przypadku odmowy udostępnienia informacji publicznej przez podmiot niebędący organem władzy publicznej, o którym mowa w art. 4 u.d.i.p., obowiązany do udostępnienia omawianej informacji, którym jest także zarząd fundacji wykonującej zadania publiczne w postaci udzielania nieodpłatnej pomocy prawnej.

Zatem w sytuacji, gdy podmiot zobowiązany twierdzi, że żądane informacje w jakimś zakresie naruszają prywatność osób fizycznych lub stanowią tajemnicę przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 5 ust. 2 u.d.i.p., może wydać rozstrzygnięcie o odmowie udostępnienia informacji publicznej.

Reasumując należało stwierdzić, że strona skarżąca nie otrzymała informacji publicznej w zakresie i formie wskazanej w jej wniosku z dnia 14 grudnia 2017 r. W sprawie nie doszło też do wydania decyzji o odmowie udostępnienia żądanej informacji. Podmiot zobowiązany niewątpliwie pozostaje więc w stanie bezczynności w zakresie załatwienia żądania strony skarżącej, które - wbrew jego twierdzeniom - nie może zostać uznane za działanie prowadzące do nadużycia przysługującego stronie skarżącej prawa podmiotowego. Stąd też należało zobowiązać Fundację B do załatwienia wniosku skarżącej strony w terminie 14 dni od dnia doręczenia prawomocnego wyroku, o czym orzeczono w pkt I sentencji.

Oceniając natomiast charakter zaistniałej bezczynności, Sąd wziął pod uwagę fakt, że udzielenie odpowiedź Fundacji na złożony przez stronę skarżącą wniosek nastąpiło w terminie określonym w art. 13 u.d.i.p., a faktyczny brak realizacji wniosku wynikał z błędnej interpretacji przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej. Zaniechanie realizacji wniosku nie wynikało z celowego działania, czy opieszałości Fundacji. W sytuacji sporu prawnego, który został rozstrzygnięty dopiero w toku postępowania sądowego nie można zatem uznać, że bezczynność nastąpiła z rażącym naruszeniem prawa, o czym – na podstawie art. 149 § 1a p.p.s.a.- orzeczono w punkcie II sentencji niniejszego wyroku. W tych okolicznościach brak było również podstawy prawnej do przyznania stronie skarżącej sumy pieniężnej na podstawie art. 149 § 2 p.p.s.a. (punkt III wyroku). Rozpatrując sprawę, po doręczeniu prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy, Fundacja B będzie zobowiązana uwzględnić dokonaną powyżej ocenę prawną, a następnie podjąć środki prawne przewidziane ustawą o dostępie do informacji publicznej.

O kosztach postępowania sądowego, obejmujących wpis od skargi (100 złotych) i koszty zastępstwa adwokackiego (480 złotych) wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa (17 złotych), orzeczono w punkcie IV sentencji wyroku na podstawie art. 200 w związku z art. 205 § 2 p.p.s.a.