Wyrok z dnia 2018-06-26 sygn. I SA/Gd 388/18

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Gorzeń (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Marek Kraus, Sędzia NSA Alicja Stępień, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Beata Jarecka, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 26 czerwca 2018 r. sprawy ze skargi ,,A" Sp. z o.o. z siedzibą w G. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 20 lutego 2018 r. nr [...] w przedmiocie podatku od czynności cywilnoprawnych oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną interpretacją indywidualną z dnia 20 lutego 2018 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - dalej: "organ", "organ interpretacyjny", stwierdził, że stanowisko A Sp. z o.o.– dalej: "wnioskodawca", "Spółka", przedstawione we wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych – jest nieprawidłowe.

Z uzasadnienia zaskarżonej interpretacji wynika, że została ona wydana w następującym stanie sprawy.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. (dalej jako: Sprzedawca lub B) była podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą zlokalizowaną w G. oraz B. W ramach przedsiębiorstwa Sprzedawcy funkcjonował Wydział [...] z siedzibą w B. (dalej jako: Wydział lub WWM). We wniosku opisano przedmiot działalności Sprzedawcy w ramach Wydziału oraz jego wyodrębnienie organizacyjne i finansowe.

W dniu 29 września 2017 r. Sprzedawca zawarł z Wnioskodawcą Umowę sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa (dalej jako: Umowa). W § 1 Umowy wskazano, że jej przedmiotem jest zorganizowana część przedsiębiorstwa, stanowiąca Wydział [...] zlokalizowany w B, w skład którego wchodzą:

Wydział [...] z siedzibą w B (...) (dalej jako "WWM"), którego wycena wraz z opisem pozwalającym na jego identyfikację stanowi Załącznik nr 3 do Umowy

Rzeczowe środki trwałe przypisane do zorganizowanej części przedsiębiorstwa WWM w B., których wykaz będący załącznikiem do wyceny wraz z opisem pozwalającym na ich identyfikację stanowi Załącznik nr 4 do Umowy

Wartości niematerialne przypisane do zorganizowanej części przedsiębiorstwa WWM w B., których wykaz będący załącznikiem do wyceny wraz z opisem pozwalającym na ich identyfikację stanowi Załącznik nr 5 do Umowy

Zgodnie z ewidencją majątku Sprzedawcy, pozwalającą na identyfikację składników przypadających na WWM, których wykaz stanowi Załącznik nr 6 do Umowy.

Przytoczono dalsze postanowienia Umowy dotyczące m.in. momentu przejścia przedmiotu Umowy ze Sprzedawcy na kupującego, przejścia pracowników, zawartych porozumień.

W Porozumieniu z dnia 30 listopada 2017 r. Strony Umowy potwierdziły m.in., że przedmiotem Umowy była sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa Wydziału [...] w B. bez wierzytelności przysługujących Sprzedawcy w stosunku do podmiotów trzecich, bez zobowiązań spoczywających na Sprzedawcy w stosunku do podmiotów trzecich, bez wierzytelności Sprzedawcy o wypłatę środków pieniężnych z rachunków bankowych prowadzonych na rzecz Sprzedawcy oraz bez środków pieniężnych znajdujących się w kasie Sprzedawcy (gotówki). Wskazały też, że aktualny stan składników majątkowych (rzeczy i praw majątkowych) Wydziału wraz z ich wyceną wartości rynkowej na dzień zawarcia Umowy oraz dzień wydania zorganizowanej części przedsiębiorstwa, tj. na dzień 1 października 2017 r., został ustalony w Protokole przejęcia - przekazania, stanowiącym Załącznik nr 4 do Porozumienia, który obejmuje: aktywa trwałe wymienione w Załączniku nr 4a, na które składają się wartości niematerialne i prawne, stanowiące prawa majątkowe o łącznej wartości rynkowej wynoszącej 200.724,00 zł oraz składniki majątku ruchomego, w tym środki trwałe oraz niskocenne składniki majątku o łącznej wartości rynkowej wynoszącej 532.912,00 zł, a także aktywa obrotowe wyszczególnione w Załączniku nr 4b, w postaci zapasów materiałów o wartości rynkowej wynoszącej 141.972,69 zł.

Jak wynika z treści Protokołu przejęcia - przekazania z dnia 1 października 2017r., na podstawie tego dokumentu Przejmujący (Kupujący) przejął aktywa trwałe wymienione w Załączniku nr 4a do tego protokołu oraz wstąpił we wszystkie prawa i obowiązki wynikające z Umowy, a w szczególności wartości niematerialne i prawne, w tym: prawa do licencji dotyczących oprogramowania komputerowego, składniki majątku ruchomego. Ponadto Przejmujący (Kupujący) przejął aktywa obrotowe wymienione w Załączniku nr 4b do protokołu z dniem 1 października 2017 r., stanowiące zapasy materiałów, w tym części zamiennych, będących na składzie magazynowym w B.

W treści podpisanych przez Sprzedawcę oraz Kupującego dokumentów związanych ze sprzedażą Wydziału Wydruków wskazano, że w skład tego zespołu majątkowego wchodziły rzeczy oraz prawa majątkowe, dla których mają zastosowanie odmienne stawki podatku od czynności cywilnoprawnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

W jaki sposób na gruncie opisanego stanu faktycznego należy określić wysokość stawki podatku od czynności cywilno-prawnych od transakcji sprzedaży przez Sprzedawcę na rzecz Kupującego Wydziału [...] zlokalizowanego w B. na podstawie Umowy z dnia 29 września 2017 r., w szczególności biorąc pod uwagę, że w treści podpisanych przez Sprzedawcę oraz Kupującego dokumentów związanych ze sprzedażą Wydziału [...] (Umowy, Porozumienia, Protokołu przejęcia - przekazania z dnia 1 października 2017 r. oraz załączników do tychże dokumentów) wskazano, że w skład tego zespołu majątkowego wchodziły rzeczy oraz prawa majątkowe, dla których mają zastosowanie odmienne stawki podatku od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Spółki, na gruncie opisanego stanu faktycznego transakcja sprzedaży przez Sprzedawcę na rzecz Kupującego Wydziału [...] zlokalizowanego w B., na podstawie Umowy z dnia 29 września 2017 r., powinna zostać opodatkowana w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych w ten sposób, że ustali się stawkę tegoż podatku odrębnie dla każdego składnika majątkowego podlegającego temu podatkowi a wchodzącego w skład Wydziału [...]. Podstawą opodatkowania będzie w przypadku powyższej transakcji wartość rynkowa poszczególnych składników majątku składającego się na zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Stanowisko swoje Spółka oparła na wykładni art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2017 r., poz. 1150), zwanej dalej u.p.c.c.

Spółka wskazała, że przepisy ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie wymieniają wprost sprzedaży przedsiębiorstwa jako czynności podlegającej opodatkowaniu. Przedmiotem opodatkowania tym podatkiem są rzeczy i prawa majątkowe.

Skoro zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowi taki zbiór, to tak też należy traktować jego sprzedaż - jako sprzedaż rzeczy, praw majątkowych i innych składników wchodzących w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W rezultacie podatnik powinien wykazać jako przedmiot transakcji nie zorganizowaną część przedsiębiorstwa jako całość, lecz poszczególne składniki tworzące przedmiot umowy. Przyjęcie, że przedmiotem czynności jest zespół (kompleks) rzeczy, praw i innych składników, zobowiązuje z kolei podatnika do opodatkowania jedynie rzeczy i praw majątkowych wyłonionych z tego zespołu, zasadniczą właściwą dla nich stawką (1% lub 2%).

Możliwość zastosowania różnych stawek podatku od czynności cywilnoprawnych, w ocenie Wnioskodawcy, wynika wprost z art. 7 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, zgodnie z którym podatek pobiera się według stawki najwyższej "jeżeli podatnik dokonując czynności cywilnoprawnej, w wyniku której nastąpiło przeniesienie własności, nie wyodrębnił wartości rzeczy lub praw majątkowych, do których mają zastosowanie różne stawki (...)". Przepis ten bezpośrednio przyznaje podatnikom prawo do różnicowania stawek podatku od czynności cywilnoprawnych w sytuacji, w której możliwe jest wyodrębnienie poszczególnych składników będących przedmiotem transakcji.

Oceniając stanowisko Wnioskodawcy jako nieprawidłowe, organ interpretacyjny wskazał, powołując się na art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a u.p.c.c., że opodatkowaniu podlegają umowy sprzedaży rzeczy i praw majątkowych. Wskazany przepis nie wymienia jakie konkretnie przedmioty umów sprzedaży podlegają opodatkowaniu. Dla opodatkowania czynności sprzedaży podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie ma zatem znaczenia czy umowa sprzedaży obejmuje przedsiębiorstwo, jego zorganizowaną część, nieruchomość czy wierzytelność, która stanowi prawo majątkowe. Istotnym jest, że przeniesienie własności następuje w drodze umowy sprzedaży.

W świetle ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych umowa sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych przewidzianych dla umowy sprzedaży. Jej przedmiot stanowi zorganizowana część przedsiębiorstwa - a nie poszczególne elementy zorganizowanego zespołu składników materialnych i niematerialnych. Tak jak w przypadku każdej innej umowy sprzedaży obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej i ciąży on na kupującym a podstawę opodatkowania stanowi wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego.

Jeżeli zatem w opisanej we wniosku umowie sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa strony wyodrębnią wartość rzeczy i praw majątkowych, do których mają zastosowanie różne stawki (1% i 2%), podatek będzie należało uiścić według właściwych stawek. Jeżeli jednak dokonując czynności cywilnoprawnej, w wyniku której nastąpi przeniesienie własności, nie zostaną wyodrębnione wartości rzeczy lub praw majątkowych, do których mają zastosowanie różne stawki, to na podstawie art. 7 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, podatek będzie należało uiścić według stawki najwyższej (2%) od łącznej wartości tych rzeczy lub praw majątkowych. Opodatkowanie umowy sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa stawką 2% ma bowiem zastosowanie w przypadku, gdy cena sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa, odpowiadająca jej wartości rynkowej, ustalona jest przez strony czynności cywilnoprawnej w jednej kwocie, bez wyodrębniania wartości jej poszczególnych elementów.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe w części dotyczącej określenia przedmiotu opodatkowania, natomiast w pozostałym zakresie stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Skarżąca wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na powyższą interpretację indywidualną, wnosząc o jej uchylenie i zasądzenie kosztów postępowania. W skardze zarzuciła naruszenie:

1. przepisów prawa procesowego, w szczególności art. 14c § 1 i art. 14h w zw. z art. 120, 121 § 1 Ustawy Ordynacja podatkowa, mające istotny wpływ na wynik sprawy - naruszenie tych przepisów polegało nieprzedstawieniu przez Organ podatkowy pełnego uzasadnienia swojego stanowiska, w szczególności nieprzedstawienie kontrargumentów przeciwko argumentom powołanym przez Skarżącą w treści wniosku o wydanie Interpretacji - w treści Interpretacji brak było polemiki z tezami mającymi swoje źródło w powołanych przez Skarżącą orzeczeniach sądów administracyjnych, sądów powszechnych oraz piśmiennictwie przedmiotu.

2. przepisów prawa materialnego, w szczególności art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) u.p.c.c. oraz art. 551 kodeksu cywilnego, poprzez ich błędną wykładnię i zastosowanie, co polegało na bezpodstawnym przyjęciu, że na gruncie obowiązujących przepisów prawa podatkowego, w przypadku transakcji mającej za swój przedmiot zorganizowaną część przedsiębiorstwa przedmiotem opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych będzie ta zorganizowana część przedsiębiorstwa, a nie poszczególne rzeczy i prawa majątkowe wchodzące w jej skład, podczas gdy prawidłowa wykładnia powyższych regulacji prawnych powinna prowadzić do konkluzji, że skoro przedmiotem opodatkowania na podstawie dyspozycji zawartej w treści art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) u.p.c.c. jest umowa sprzedaży rzeczy i praw majątkowych, zaś na gruncie art. 551 kodeksu cywilnego przedsiębiorstwo należy traktować jako zbiór rzeczy, praw oraz innych składników, a nie jako osobny przedmiot praw i obowiązków, to tym samym oznacza to, że sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, a sprzedaż tejże zorganizowanej części przedsiębiorstwa należy traktować jako sprzedaż zbioru składników, w związku z czym podatek od czynności cywilnoprawnych powinien być wymierzony od wartości rynkowej poszczególnych rzeczy i praw majątkowych wchodzących w skład tegoż przedsiębiorstwa.

Organ interpretacyjny, odpowiadając na skargę, wniósł o jej oddalenie.

W piśmie procesowym z dnia 16 maja 2018 r. skarżąca podjęła polemikę z argumentami organu zawartymi w odpowiedzi na skargę, podtrzymując swoje stanowisko.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje.

Skarga jest nieuzasadniona.

Kognicję sądu administracyjnego wyznaczają przepisy art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 – Prawo o ustroju sądów administracyjnych ( Dz.U. z 2014r. poz. 1647), stanowiąc, że sądy te sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem. Stosownie do przepisu art. 3 § 2 pkt 4a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. 2017, poz. 1369 ze zm ), określanej jako p.p.s.a., kontrola sprawowana przez sądy administracyjne obejmuje również orzekanie w sprawach skarg na pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach.

Dokonując kontroli zaskarżonej interpretacji pod względem jej zgodności z prawem w świetle art. 1 § 1 i § 2 p.p.s.a., stwierdzić należy, iż skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Zaistniały między stronami spór dotyczy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Zadane we wniosku pytanie brzmiało, cyt. "W jaki sposób na gruncie opisanego stanu faktycznego należy określić wysokość stawki podatku od czynności cywilno-prawnych od transakcji sprzedaży przez Sprzedawcę na rzecz Kupującego Wydziału [...] zlokalizowanego w B. na podstawie Umowy z dnia 29 września 2017 r., w szczególności biorąc pod uwagę, że w treści podpisanych przez Sprzedawcę oraz Kupującego dokumentów związanych ze sprzedażą Wydziału [...] (Umowy, Porozumienia, Protokołu przejęcia - przekazania z dnia 1 października 2017 r. oraz załączników do tychże dokumentów) wskazano, że w skład tego zespołu majątkowego wchodziły rzeczy oraz prawa majątkowe, dla których mają zastosowanie odmienne stawki podatku od czynności cywilnoprawnych?"

Przepisy u.p.c.c. nie wymieniają wprost sprzedaży przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa jako czynności podlegającej opodatkowaniu. W art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a u.p.c.c. mowa jest jedynie o opodatkowaniu umowy sprzedaży, której przedmiotem są rzeczy lub prawa majątkowe.

W przepisach dotyczących podatku od czynności cywilnoprawnych brak jest definicji przedsiębiorstwa. W orzecznictwie sądów administracyjnych wyrażano niejednolite stanowisko co do charakteru prawnego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. Rozbieżność opinii dotyczyła kwestii, czy przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część stanowi odrębny przedmiot prawa podmiotowego (stosunku cywilnoprawnego), czy też przedmiotami tymi są wyłącznie poszczególne składniki mienia przedsiębiorstwa (na rozbieżności te zwracał uwagę NSA m.in. w wyroku z dnia 14 czerwca 2012 r., II FSK 2452/10, www.orzeczenia.nsa.gov.pl). Wątpliwości wiązały się z ustaleniem, co stanowi podstawę opodatkowania w przypadku, gdy przedmiotem umowy sprzedaży jest zespół praw majątkowych, np. przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 k.c. W orzecznictwie ukształtowało się obecnie stanowisko, że sprzedaż przedsiębiorstwa należy traktować jako sprzedaż zbioru składników, a podatek od czynności cywilnoprawnych powinien być wymierzony od wartości rynkowej poszczególnych rzeczy i praw majątkowych wchodzących w skład przedsiębiorstwa - art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a), art. 6 ust. 1 pkt 1 lit. c) u.p.c.c. (zwraca na to uwagę w komentarzu do art. 1 i 6 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych K. Winiarski, w: S. Bogucki, A. Dumas, W. Stachurski, K. Winiarski, Podatek od czynności cywilnoprawnych. Komentarz dla praktyków, ODDK, Gdańsk 2014).

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1 u.p.c.c. postawę opodatkowania stanowi przy umowie sprzedaży – wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego. Ust. 2 tego przepisu stanowi, że wartość rynkową przedmiotu czynności cywilnoprawnej określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia dokonania tej czynności, bez odliczania długów i ciężarów.

Mimo dających się odnotować rozbieżnych poglądów, jak dla celów podatkowych traktować zespół praw stanowiących przedsiębiorstwo/zorganizowaną część przedsiębiorstwa (tzn. czy stanowi on w całości autonomiczny przedmiot stosunku cywilnoprawnego, czy też przedmiotami tymi są wyłącznie poszczególne składniki mienia przedsiębiorstwa), należy przyjąć, że podstawa opodatkowania określona w art. 6 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 u.p.c.c. odnosi się bezpośrednio wyłącznie do umów sprzedaży, których przedmiotem są wyodrębnione rzeczy ruchome lub prawa majątkowe. Sprzedaż takiego kompleksu jak przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część, należy zatem traktować jako sprzedaż zbioru składników, a podatek od czynności cywilnoprawnych powinien być wymierzony od wartości rynkowej poszczególnych rzeczy i praw majątkowych wchodzących w skład przedsiębiorstwa.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 u.p.c.c. stawki podatku wynoszą:

1) od umowy sprzedaży:

a) nieruchomości, rzeczy ruchomych, prawa użytkowania wieczystego, własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego oraz wynikających z przepisów prawa spółdzielczego: prawa do domu jednorodzinnego oraz prawa do lokalu w małym domu mieszkalnym - 2%,

b) innych praw majątkowych - 1%.

Zgodnie natomiast z art. 7 ust. 3 pkt 1 u.p.c.c, podatek pobiera się według stawki najwyższej, jeżeli podatnik dokonując czynności cywilnoprawnej, w wyniku której nastąpiło przeniesienie własności, nie wyodrębnił wartości rzeczy lub praw majątkowych, do których mają zastosowanie różne stawki - od łącznej wartości tych rzeczy lub praw majątkowych.

Przepis art. 7 ust. 3 pkt 1 u.p.c.c. dotyczy każdej czynności cywilnoprawnej, objętej podatkiem od czynności cywilnoprawnych, w wyniku której nastąpiło przeniesienie własności rzeczy lub praw majątkowych w sytuacji, gdy podatnik nie wyodrębnił wartości rzeczy lub praw majątkowych, do których mają zastosowanie rożne stawki. W praktyce obrotu prawnego przewidziana komentowanym przepisem sytuacja dotyczy przypadków, gdy czynnością cywilnoprawną objęty jest tzw. przedmiot zbiorowy (np. przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ k.c. lub jego zorganizowana część). W konsekwencji, jeżeli podatnik, dokonując czynności cywilnoprawnej, w wyniku której nastąpiło przeniesienie własności, nie wyodrębnił wartości rzeczy lub praw majątkowych, do których mają zastosowanie różne stawki, to na podstawie art. 7 ust. 3 pkt 1 u.p.c.c. – podatek pobiera się od łącznej wartości tych rzeczy lub praw majątkowych według stawki najwyższej, jaka przewidziana została w ustawie dla konkretnej rzeczy (prawa majątkowego), stanowiącego jeden z wielu przedmiotów tej czynności.

Strony czynności cywilnoprawnej dotyczącej przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części powinny zatem wymienić wchodzące w jego skład rzeczy i prawa majątkowe, jednocześnie podając ich wartość rynkową, co pozwoli z kolei ustalić przy zastosowaniu odpowiednich stawek wysokość podatku od czynności cywilnoprawnych. Zgodnie z art. 7 ust. 3 pkt 1 u.p.c.c., podatnik może wyodrębnić wartość rzeczy lub praw majątkowych, "dokonując czynności cywilnoprawnej, w wyniku której nastąpiło przeniesienie własności", a nie po jej dokonaniu. Użycie w ustawie zwrotu "dokonując" oznacza dla podatnika konieczność wyodrębnienia wartości poszczególnych rzeczy (praw majątkowych), stanowiących przedmiot czynności prawnej, już w momencie jej dokonania (np. podpisania umowy), jeżeli zamierza uniknąć negatywnego dla niego skutku podatkowego w postaci objęcia wszystkich rzeczy (praw majątkowych) najwyższą stawką opodatkowania. W sytuacji, gdy podatnik dokonując czynności cywilnoprawnej, w wyniku której nastąpiło przeniesienie własności, nie wyodrębnieni wartości rzeczy lub praw podlegających opodatkowaniu rożnymi stawkami podatkowymi, organ jest uprawniony do opodatkowania łącznej wartości tych rzeczy i praw stawką najwyższą (zob. tak w komentarzu do art. 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych K. Winiarski, w: S. Bogucki, A. Dumas, W. Stachurski, K. Winiarski, Podatek ...).

Niezasadne są podniesione w skardze zarzuty naruszenia przez organ art. 14c § 1 i art. 14h w zw. z art. 120 i 121 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz.U. z 2017r., poz. 201 ze zm.), którego Spółka upatruje w nieodniesieniu się przez organ do przywołanej we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej literatury przedmiotu i poglądów orzecznictwa. Sąd co do zasady podziela pogląd, że jakkolwiek wyrok wydany w innej sprawie nie ma mocy wiążącej dla organu ani innego sądu, tym niemniej brak odniesienia się do argumentacji zawartej w uzasadnieniu takiego wyroku, o ile strona na nią się powołuje, należy traktować jako pominięcie wypowiedzi strony. Niemniej jednak odwołanie się do orzecznictwa i poglądów doktryny ma jedynak wyłącznie charakter posiłkowy. Organ nie jest zobowiązany do analizowania stanów faktycznych spraw wskazanych przez stronę i polemiki z zapadłymi w nich rozstrzygnięciami ani też do analizowania poglądów doktryny szeroko powoływanych przez stronę. Niewątpliwie powołanie orzecznictwa i poglądów doktryny ma na celu wykazanie słuszności prezentowanego poglądu, lecz nieodniesienie się do nich przez organ samo w sobie nie stanowi naruszenia prawa, jeżeli organ uzasadnił swoje stanowisko i wykazał dlaczego nie podziela stanowiska strony, tym bardziej, że art. 14a Ordynacji podatkowej zobowiązujący organ do uwzględnienia orzecznictwa sądów oraz TK lub TSUE, dotyczy interpretacji ogólnych, a nie indywidualnych.

Sąd rozpoznając niniejszą sprawę, będąc związany dyspozycją art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2017 r., poz. 1369) nie stwierdził naruszeń prawa materialnego bądź procesowego, które powodowałoby konieczność wyeliminowania zaskarżonej interpretacji indywidualnej z obrotu prawnego. W związku z powyższym Sąd na podstawie art. 151 ww. ustawy skargę oddalił.[pic]