Wyrok z dnia 2018-06-27 sygn. VIII SA/Wa 198/18

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marek Wroczyński (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Justyna Mazur, Sędzia WSA Iwona Szymanowicz- Nowak, Protokolant Sekretarz sądowy Karolina Kaca, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 czerwca 2018 r. w Radomiu sprawy ze skargi J. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] grudnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia odpłatności za pobyt w domu pomocy społecznej uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] listopada 2017 r. nr [...].

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją nr [...] z dnia [...] grudnia 2017 roku Samorządowe Kolegium Odwoławcze w R. działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 roku Kodeks postepowania administracyjnego (DZ.U. z 2017 roku, poz. 1257 dalej jako k.p.a.), po rozpatrzeniu na posiedzeniu niejawnym odwołania J. K. od decyzji Prezydenta m. R. z dnia [...] listopada 2017 roku, nr [...] w sprawie ustalenia opłaty J. K. za pobyt dziadka W. K. w Domu Pomocy Społecznej [...] w R. w okresie:

- od 2 do 30 czerwca 2016 roku w wysokości [...] zł;

- od 1 do 31 lipca 2016 roku w wysokości [...] zł ;

- od 1 do 31 sierpnia 2016 roku w wysokości [...] zł;

- od 1 do 30 września 2016 roku w wysokości [...] zł;

- od 1 do 31 października 2016 roku w wysokości [...] zł;

- od 1 do 31 marca 2017 roku w wysokości [...] zł;

- od 1 do 30 kwietnia 2017 roku w wysokości [...] zł; Łączna kwota opłata za powyższy okres wynosi [...] zł.

- ustalenia, że J. K. nie kwalifikuje się do wnoszenia opłaty za pobyt dziadka w Domu Pomocy Społecznej w okresach od 1 listopada 2016 roku do lutego 2017 roku oraz od 1 maja 2017 roku do miesiąca, w którym uzyska dochód przekraczający 300% kryterium dochodowego – utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.

Podstawą rozstrzygnięcia były następujące ustalenia faktyczne i ocena prawna.

W. K. jest dziadkiem J. K., który decyzją nr [...] z dnia [...] maja 2016 roku, nr [...] skierowany został do skierowany, a w dniu 2 czerwca 2016 roku został umieszczony w Domu Pomocy Społecznej [...] w R. na podstawie decyzji nr [...] z dnia [...] maja 2016 roku, nr [...].

Kolejną decyzją nr [...] z dnia [...] maja 2016 roku, nr [...] ustalono opłatę W. K. oraz wskazano osoby zobowiązane do wnoszenia opłaty za jego pobyt.

Pobyt w domu pomocy społecznej jest odpłatny do wysokości średniego miesięcznego kosztu utrzymania, który w okresie od 1 kwietnia 2016 roku do 31 marca 2017 roku wynosił [...] zł, natomiast od 1 kwietnia 2017 roku do 31 marca 2018 roku wynosił [...] zł.

W. K. ponosi opłatę za swój pobyt w wysokości 70% posiadanego dochodu tj. od 1 czerwca 2016 roku do 31 lipca 2016 roku w wysokości [...] zł miesięcznie, a w okresie od 1 sierpnia 2016 roku w wysokości [...] zł.

W wyniku analizy zebranego materiału dowodowego organ stwierdził, że dochód przekraczający kryterium dochodowe kwalifikujące do ponoszenia opłaty za pobyt

w domu pomocy społecznej uzyskała J. K. i organ ustalił opłaty za pobyt dziadka w domu pomocy społecznej w okresie wskazanym w decyzji.

Od decyzji organu I Instancji odwołanie wniosła J. K.

W odwołaniu wskazywała, że jej dochody są dużo poniżej minimalnego wynagrodzenia określonego przez rząd [...]. Ponadto uważała, że bezprawnie została potraktowana jako potencjalny płatnik zadłużenia dziadka ponieważ nie podlega rozliczeniom skarbowym w Polsce.

W jej ocenie została potraktowana przedmiotowo ponieważ przyjęto kurs funta

z jednego dnia, podczas gdy kurs w ciągu roku ulegał zmianom, nie oceniono jej kryterium dochodowego na tle jej rzeczywistej sytuacji w kraju, nie uwzględniono ponoszonych przez nią wydatków oraz wyznaczono dla niej absurdalną kwotę [...] zł opłaty której nie jest w stanie ponieść. Uważała, że nie wzięto pod uwagę faktu, że zrzekła się prawa do spadku po dziadku. Nadto wskazywała, że nie akceptuje decyzji, która została wydana w trakcie postępowania, które nie jest jeszcze zakończone wobec wszystkich osób, które mogłyby być obciążone opłatą.

SKO wskazało na przepisy art. 59, art. 60, art. 61 i art. 103 ustawy regulujące kwestie związane z umieszczeniem danej osoby w domu pomocy społecznej, odpłatności za pobyt w tym domu, w tym podmiotów zobowiązanych do ponoszenia kosztów wraz z kolejnością i kryterium dochodowym do ustalenia wysokości opłat.

SKO w R. przytoczyło ustalenia faktyczne w zakresie kosztów utrzymania W. K. w DPS w R. – od 1 kwietnia 2016 roku do 31 marca 2017 roku była to kwota [...] zł, a w okresie od 1 kwietnia 2017 roku do 31 marca 2018 roku – [...] zł. Ponoszenia przez niego kosztów pobytu od czerwca 2016 roku do lipca 2016 w wysokości [...] zł, a w okresie od sierpnia 2016 roku w wysokości [...] zł miesięcznie. Pozostała część opłat za pobyt W. K. powinna być ponoszona przez syna R. K. oraz wnuki P. K., K. K., S. S., M. K., M. K., A. K. i J. K..

Organ wskazał, że spośród osób wymienionych kryterium dochodowe kwalifikujące do ponoszenia opłat za pobyt dziadka w domu pomocy społecznej spełniają R. K. i P. K. w miesiącach sierpień 2016 roku i luty 2017 roku. M. K. i M. K. w okresie objętym decyzją nie kwalifikują się do ponoszenia opłaty za pobyt dziadka w DPS. Wobec pozostałych osób toczą się postępowania w sprawie ustalenia omawianej opłaty.

W odniesieniu do J. K. postępowanie toczy się od 12 czerwca 2017 roku. Organ ustali, że prowadzi ona samodzielne gospodarstwo domowe, a w okresie objętym decyzją utrzymywała się z wynagrodzenia za pracę w [...], które wynosiło w czerwcu 2016 roku - [...], w lipcu 2016 roku – [...], w sierpniu 2016 roku [...], we wrześniu 2016 roku – [...], w październiku 2016 roku – [...], w listopadzie 2016 roku – [...], w lutym 2017 roku -[...], w marcu 2107 roku [...], w kwietniu 2017 roku – [...], w maju 2017 roku – [...]. W przypadku dochodów w walucie obcej ich wysokość ustala się według średniego kursu Narodowego Banku Polskiego z dnia decyzji administracyjnej w sprawie świadczenia z pomocy społecznej. W dniu 9 listopada 2017 roku kurs [...] wynosił [...] zł. Po przeliczeniu na złotówki dochód uzyskiwany przez J. K. przekraczał 300 % kryterium dochodowego osoby samotnie gospodarującej – wynoszącego [...] zł w miesiącach – czerwiec 2016 roku o kwotę [...] zł, w lipcu 2016 roku o kwotę [...] zł, w sierpniu 2016 roku o kwotę [...] zł, we wrześniu 2016 roku o kwotę [...] zł, w październiku 2016 roku o kwotę [...] zł, w marcu 2017 roku o kwotę [...] i w kwietniu 2017 roku o kwotę [...] zł. Nadwyżka dochodu ponad wymienione wyżej kryterium dochodowe, porównana z kwotą stanowiącą różnicę między średnim miesięcznym kosztem utrzymania, a opłatą wnoszoną przez W. K. i opłatą ustaloną dla innych osób obowiązanych do partycypowania w kosztach utrzymania dawała podstawę do ustalenia opłaty dla J. K.

Organ wskazywał, że ustalenie opłaty jest obligatoryjne, jeżeli są spełnione warunki określone w ustawie. Ustalenie opłaty zależy wyłącznie od sytuacji dochodowej osoby zobowiązanej. Inne okoliczności dotyczące sytuacji rodzinnej, ponoszonych wydatków czy sytuacji zdrowotnej mogą stanowić podstawę do zwolnienia z tej odpłatności. Nie mogą natomiast być podstawą odstąpienia od ustalenia opłaty.

Art. 61 ust.1 ustawy wyraźnie wskazuje kto, w jakiej kolejności i w jakiej wysokości obowiązany jest do ponoszenia opłaty za pobyt krewnego w DPS.

Postępowanie w przedmiocie zwolnienia może zostać wszczęte dopiero gdy decyzja ustalająca wysokość opłaty za pobyt w domu opieki stanie się ostateczna.

Organ wskazywał, że na sposób ustalenia opłaty nie miał fakt uzyskiwania przez skarżącą dochodów w innym kraju i innej walucie. Ustawodawca w art. 8 ust.13 ustawy wskazał na sposób przeliczenia dochodu uzyskiwanego w obcej walucie. Nie ma znaczenia, że skarżąca nie płaci w Polsce podatków ponieważ opłata za pobyt dziadka w DPS nie jest należnością podatkową wpłacaną do budżetu państwa lecz stanowi część kosztów utrzymania osoby przebywającej w domu pomocy społecznej.

W przypadku niekwalifikowania się osób zobowiązanych do alimentacji krewnego przebywającego w domu pomocy społecznej koszty te ponosi gmina, która tę osobę skierowała do DPS, co praktyce oznacza, że koszty te ponoszą podatnicy.

Skargę na decyzje organu odwoławczego złożyła J. K..

Zaskarżonej decyzji zarzucała:

- naruszenie prawa procesowego mającego wpływ na wydaną decyzję,

a mianowicie art. 7, art. 7a, art. 8, art.77 § 1 w związku z art. 80 k.p.a. polegające

na braku zebrania pełnego materiału dowodowego w postaci ustalenia dochodu A. K.; przez brak przeprowadzenia dowodów z rzetelnych informacji lub dokumentów w postaci PIT -11 od stron R. K. i K. K.;

- naruszenie prawa procesowego mającego wpływ na wydaną decyzję – art. 7, art. 7a, art. 7b, art. 8 k.p.a. skutkujące bezkrytycznym przyjęciem zarobków uzyskanych za granicą za wystarczające do obciążenia jej opłatą objętą decyzją organu bez uwzględnienia faktu stałego pobytu i zamieszkiwania w innym kraju, co wiąże się

z wysokimi kosztami utrzymania w stosunku do zarobków w funtach przeliczonych na złotówki.

W uzasadnieniu skargi zwracała uwagę na fakt, iż postępowanie w sprawie ustalenia dochodów jej siostry A. K. nie zostało przeprowadzone w pełnym zakresie i miało zostać zakończone do dnia 12 lutego 2108 roku, a już w dniu

[...] listopada 2017 roku została wydana decyzja ustalająca opłatę na jej rzecz opłatę za pobyt dziadka w DPS.

Wskazywała, że nieprawidłowo zostały ustalone dochody R. K. (syna W.) oraz jego syna K. K. (wnuka W.). Podnosiła, że strony przedstawiły tylko dowody o dochodach, które nie uwzględniają zasad wypłaty za jazdę po Europie, jako kierowcy, według ujednoliconej stawki godzinowej tzw. ,,Eurówki‘’. W jej ocenie nie wszystkie składniki wynagrodzenia faktycznie otrzymywanego przez nich jako kierowców zostały uwzględnione przy ustalaniu ich dochodów, co naruszyło przepis art. 75 k.p.a. który nakazuje jako dowód dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Zarzucała, iż nie miała żadnego wpływu na umieszczenie dziadka w DPS przez jego syna R. K.. Przebywała wówczas za granicą i nie była świadoma podejmowanych kroków. W tej chwili została obciążona kosztami pobytu dziadka w DPS.

Jej zdaniem zaskarżona decyzja narusza jej prawa wynikające z tytułu stałego pobytu poza granicami Polski. Organ wydając decyzję nie uwzględnił jej rzeczywistej sytuacji materialnej w [...]. W jej ocenie, jej dochody, które są poniżej poziomu minimalnego określonego przez rząd [...], nie mogły zostać przeliczone na złotówki i porównywane do wynagrodzenia minimalnego w Polsce. Jest rezydentem w [...] i tam odprowadza podatki, co oznacza, że nie ponosi kosztów życia według polskiej waluty. Argumentowała, że osiąga dochody w [...] średnio około [...] mniejsze niż ustalona minimalna krajowa. Ponadto ponosi koszty utrzymania w wysokości w wysokości ok. [...] miesięcznie. Nadto jeśli uda jej się zaoszczędzić [...] to przesyła te pieniądze dla swojej matki. W związku z chorobą swojej matki wspomaga ją finansowo w procesie leczenia.

W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy wnosił o jej oddalenie podtrzymując dotychczas zaprezentowane stanowisko.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Skarga zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), Sąd sprawuje wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem (legalności). Ocenie Sądu podlega zatem zgodność aktów administracyjnych (w tym przypadku decyzji) zarówno z przepisami prawa materialnego, jak i procesowego. Kontrola sądów administracyjnych ogranicza się więc do zbadania, czy organy administracji w toku rozpoznawanej sprawy nie naruszyły prawa w stopniu mogącym mieć wpływ na jej wynik. Ocena ta dokonywana jest według stanu prawnego i na podstawie akt sprawy istniejących w dniu wydania zaskarżonego aktu.

Zgodnie z art. 134 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 dalej jako p.p.s.a.), Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Nie może przy tym wydać orzeczenia na niekorzyść strony skarżącej, chyba, że dopatrzy się naruszenia prawa skutkującego stwierdzeniem nieważności zaskarżonego aktu lub czynności.

Sąd dokonując kontroli legalności zaskarżonej decyzji przeprowadza ocenę zgodności decyzji z prawem. W szczególności istotne jest ustalenie, czy w postępowaniu przed organami administracyjnymi zostały dostatecznie i w sposób prawidłowy wyjaśnione okoliczności faktyczne istotne dla rozstrzygnięcia sprawy. Ustalenie, iż okoliczności te nie zostały w zostały w sposób prawidłowy wyjaśnione uniemożliwia dokonanie oceny, czy zaskarżona decyzja jest zgodna z prawem, w szczególności, czy nastąpiło naruszenie przepisów prawa materialnego mające wpływ na wynik sprawy( por. wyrok NSA z dnia 10 lutego 1981 roku, sygn. akt S.A. 910/80, ONSA 1981, nr 1, poz. 7).

W pierwszej kolejności w ocenie Sądu należy odnieść się do zarzutów naruszenia przepisów postępowania w zakresie prawidłowości przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego i prawidłowości poczynionych ustaleń faktycznych.

Dopiero na tle prawidłowych ustaleń faktycznych możemy przejść do prawidłowości oceny zastosowania i wykładni przepisów prawa materialnego.

Z zasady prawdy obiektywnej wynika, obowiązek organu do wyczerpującego zbadania wszystkich okoliczności faktycznych związanych z określoną sprawą. Dokładne wyjaśnienie stanu faktycznego urzeczywistnia się poprzez nałożenie na organ obowiązku wyczerpującego zebrania i zbadania całego materiału dowodowego,

a następnie dokonanie oceny znaczenia i wartości tego materiału i oceny czy dana okoliczność została udowodniona( por. wyrok WSA w Bydgoszczy z 27 kwietnia 2016 roku, sygn. akt II SA/Bd 229/16).

Decyzją z dnia [...] maja 2016 roku, nr [...] ustalono między innymi,

że J. K. jest jedną z osób zobowiązanych do ponoszenia części kosztów pobytu w domu pomocy społecznej jej dziadka W. K. oraz nie kwalifikuje się do ponoszenia kosztów jego pobytu z uwagi na wysokość dochodów. Następnie zostało wszczęte nowe postępowanie w przedmiocie ustalenia opłaty, którą winna ponosić za pobyt dziadka w DPS. Decyzją z [...] listopada 2017 roku, nr [...] ustalono, że opłatę będzie ponosić za okres od 2 czerwca 2016 do 31 października 2016 roku oraz od 1 marca do 30 kwietnia 2017 roku. Łączna wysokość zobowiązania została ustalona na kwotę [...] zł. Przedmiotową decyzją organ ustalił, iż skarżąca nie kwalifikuje się do ponoszenia opłat od 1 listopada 2016 do 28 lutego 2017 roku oraz od 1 maja 2017 roku do miesiąca w którym uzyska dochód przekraczający kwotę 300% kryterium dochodowego. Organ odwoławczy zaakceptował rozstrzygniecie organu I Instancji.

Podstawą materialnoprawną wydanej decyzji były przepisy art. 59 – 61 ustawy.

J. K. należy do grona osób, którzy są zobowiązani do ponoszenia częściowy kosztów pobytu jej dziadka W. K. w DPS w R.. Zgodnie z art. 61 ust.2 pkt 1 i 2 pkt a – c) ustawy opłatę za pobyt wnoszą mieszkaniec, małżonek, zstępni przed wstępnymi – zgodnie z umową zawartą w trybie art. 103 ust.2

- w przypadku osoby samotnie gospodarującej, jeżeli dochód jest wyższy niż 300% kryterium dochodowego osoby samotnie gospodarującej, jednak kwota dochodu pozostająca po wniesieniu opłaty nie może być niższa niż 300% tego kryterium;

- w przypadku osoby w rodzinie, jeżeli posiadany dochód na osobę jest wyższy niż 300% kryterium dochodowego na osobę w rodzinie, z tym, że kwota dochodu pozostająca po wniesieniu opłaty nie może być niższa niż 300% kryterium dochodowego na osobę w rodzinie.

Podstawową kwestią przy ustalaniu opłaty, o której mowa w art. 61 ust.2 pkt 2 ustawy jest ustalenie jej sytuacji rodzinnej, a następnie wyliczenie jej dochodu, bądź sumy dochodów wszystkich członków rodziny. Ustaleń tych należy dokonać zgodnie

z przepisami kodeksu postępowania administracyjnego regulującymi postępowanie dowodowe.

Przepis art. 61 ust.1 ustawy zawiera krąg osób, w stosunku do których można orzec o obowiązku ponoszenia opłat za pobyt w domu opieki społecznej i jednocześnie wynika z niego kolejność w jakiej wymienione podmioty ponoszą odpłatność za ten pobyt – małżonek, zstępni w następnej kolejności wstępni, a jeszcze dalej gmina.

O regule kolejności nie ma mowy w sytuacji wystąpienia obowiązku ponoszenia opłat przez kilkoro zstępnych. Każdy z nich ma taki sam obowiązek ponoszenia opłat,

a jedynie różnicować ich może kryterium dochodowe. W sytuacji gdy występują

w sprawie zstępni, którzy potencjalnie mogą być obciążeni kosztami opłat, to organ winien prowadzić postępowanie jednocześnie w stosunku do wszystkich osób należących do tego samego kręgu osób zobowiązanych do ponoszenia opłaty na pobyt. Osoby te powinny być zawiadamiane o wszczęciu postępowania i powinny być stronami tego postepowania, a także ich wszystkich powinna dotyczyć decyzja w sprawie ustalenia obowiązku odpłatności za pobyt mieszkańca w domu pomocy społecznej.

Przenosząc te rozważania na niniejszą sprawę należy zauważyć, iż ustalając odpłatność za pobyt W. K. w DPS organ prowadził oddzielne postępowania w przedmiocie ustalenia odpłatności za pobyt w domu pomocy społecznej w sytuacji gdy zobowiązanymi potencjalnie mogli być syn oraz siedmioro wnucząt. W sytuacji gdy organ chce za dany okres obciążyć daną osobę musi znać sytuację dochodową wszystkich osób zobowiązanych, bo wtedy będzie wiadomo kto i w jakiej wysokości może zostać obciążony opłatą. Za różne okresy może różnie kształtować się sytuacja dochodowa poszczególnych zobowiązanych. Z akt sprawy wynika, że co do części zobowiązanych postępowanie w sprawie ustalenia sytuacji dochodowej i ustalenia opłat zostało zakończone, a co do części nie zostało zakończone. W związku z tym organ wydając decyzję w stosunku do J. K. nie wiedział o sytuacji dochodowej wszystkich wnuków którzy są na równi odpowiedzialni, a ich obowiązek partycypowania w opłatach zależy od wysokości ich dochodów i dochodów innych zobowiązanych.

Organ uznając, iż będzie prowadził oddzielnie postępowania w przedmiocie ustalania dochodu poszczególnych zobowiązanych i ewentualne obciążenie nie czynił stronami takich postępowań wszystkich zobowiązanych. Należy zauważyć, iż każdy

z zobowiązanych jest zainteresowany wynikiem postępowania w sprawie ustalenia dochodu, a tym samym wysokości opłaty, ponieważ może to wpłynąć na wysokość jego opłaty za pobyt.

W skardze J. K. słusznie zarzucała, że nie uczestnicząc w postępowaniu w przedmiocie ustalenia dochodu innych potencjalnie zobowiązanych dopiero teraz może kwestionować prawidłowość wyliczenia dochodu dla A. K., R. K., K. K.. Jako podmiot zainteresowany miałaby interes prawny aby dochód wszystkich zobowiązanych został rzetelnie i prawidłowo wyliczony.

Prawidłowo organ winien prowadzić jedno postępowanie w przedmiocie ustalenia opłaty za pobyt W. K. w DPS. Wtedy wszyscy zainteresowani wiedzieli by jaki sposób został wyliczony dochód poszczególnych zobowiązanych, mogliby podnosić prawidłowość wyliczenia dochodu dla danego zobowiązanego. Jeśli organ zdecydował się na oddzielne postepowania, to uczestnikami takich postepowań winni być wszyscy zainteresowani.

Nadto organ aby obciążyć opłatą na dany okres daną osobę winien znać stan dochodów wszystkich potencjalnie zobowiązanych. W sprawie obciążenia opłatą za pobyt W. K. ustalono odpłatność od skarżącej J. K. w sytuacji nie zostały zakończone postępowania ustalające ich dochody i nie wiadomo ile osób za dany okres będzie zobowiązane do ponoszenia opłat.

W ocenie Sądu przedmiotowe postępowanie zostało przeprowadzone wadliwe. Niepotrzebnie zostało ono podzielone na oddzielne postępowania wobec każdego zobowiązanego zstępnego.

W przedmiotowym postępowaniu doszło do naruszenia przepisów art. 7, art. 77 §1, art. 80 i art. 107 § 3 k.p.a., które mogły mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Zarzuty skarżącej odnośnie nieuwzględnienia faktu, iż mieszka i rozlicza się podatkowo w [...] i jej zarobki tam są poniżej minimalnego progu mogą mieć znaczenie w ewentualnej sprawie o zwolnienie jej z obowiązku ustalonych opłat za pobyt w domu pomocy społecznej jej dziadka.

W przedmiotowym postępowaniu winna być ustalona sytuacja dochodowa wszystkich potencjalnie zobowiązanych za dany okres. Sytuacja rodzinna nie ma znaczenia dla ustalenia wysokości opłat.

Dopiero prawidłowo przeprowadzone postępowanie za dany okres, ustalające wysokość dochodów wszystkich zobowiązanych pozwoli wydać prawidłową decyzję ustalającą opłaty, bądź ustalającą, że dana osoba nie kwalifikuje się do ich ponoszenia.

Z tego względu biorąc za podstawę art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. orzeczono jak na wstępie.