Wyrok z dnia 2018-08-02 sygn. II SA/Łd 441/18

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sentencja

Dnia 2 sierpnia 2018 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Joanna Sekunda-Lenczewska, Sędziowie Sędzia WSA Barbara Rymaszewska (spr.), Sędzia WSA Magdalena Sieniuć, , Protokolant Starszy sekretarz sądowy Aneta Panek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 sierpnia 2018 roku sprawy ze skargi R. R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie prawa do jednorazowej zapomogi z tytułu urodzenia się dziecka 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta Ł. z dnia [...], nr [...]; 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. na rzecz skarżącego R. R. kwotę 480 (czterysta osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego. a.bł.

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł., decyzją z [...] r., nr [...] na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., art. 2 pkt 4, art. 3 pkt 2, pkt 24 lit. c), art. 5 ust. 4b, art. 15b ustawy z dnia 28 listopada 2003 roku o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1952) – powoływanej dalej jako "u.ś.r." – utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta Ł. z [...] r., którą odmówiono R. R. prawa do jednorazowej zapomogi z tytułu urodzenia się 2 września 2017 roku dziecka F. R.

W odwołaniu od ww. decyzji organu I instancji R. R. zarzucił naruszenie:

1) art. 5 ust. 4 u.ś.r. poprzez jego błędną wykładnię sprzeczną z celem i zasadami ustawy o świadczeniach rodzinnych, a polegającą na uznaniu, że dochód osiągnięty za miesiąc maj 2017 roku w wysokości 3.834,91 zł jest nowym dochodem w stosunku do dochodów w roku 2015, pomimo że z dokumentów zebranych w postępowaniu wynika, że jest to dochód zamiast dochodu utraconego w A SA;

2) art. 3 ust. 22 w związku z art. 3 ust. 23 u.ś.r., poprzez jego niezastosowanie, pomimo, że od 1 kwietnia 2017 r. nie wykonywał pracy na podstawie żadnego stosunku prawnego na rzecz A SA co jest równoznaczne z tym, że utracił zatrudnienie w tym podmiocie;

3) art. 7, 77 § 1, 107 § 3 i art. 80 k.p.a., które to naruszenia miały istotny wpływ na treść decyzji, przy czym naruszenia te polegały na niepełnej, wybiórczej i tendencyjnej ocenie zebranych dowodów poprzez nieuwzględnienie dowodu w postaci porozumienia dotyczącego urlopu bezpłatnego w A SA od dnia 1 kwietnia 2017 r. jako dowodu świadczącego o utracie dochodu u tego pracodawcy oraz umowy o pracę z A sp. z o.o. jako dowodu uzyskania dochodu w miejsce dochodu utraconego.

Dalej organ II instancji, w oparciu o art. 3 pkt 2, pkt 2a, pkt 24 lit. c), art. 5 ust. 4b, art. 15b ust. 2 u.ś.r., wyjaśnił zasady przyznawania jednorazowej zapomogi z tytułu urodzenia się dziecka oraz zasady ustalania dochodu w rodzinie, a następnie stwierdził, że w pełni podziela pogląd zawarty w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 lipca 2015 r., sygn. akt I OSK 242/14, w którym wyjaśniono, że w sytuacji, gdy nie mamy do czynienia z utratą lub uzyskaniem dochodu, tj. z sytuacjami wskazanymi w art. 5 ust. 4-4b ustawy o świadczeniach rodzinnych, należy po ustaleniu składu rodziny dokonać operacji matematycznych polegających na:

1) ustaleniu rocznego dochodu każdego pojedynczego członka rodziny (osiągniętych w roku kalendarzowym poprzedzającym okres zasiłkowy w rozumieniu art. 3 pkt 10 u.ś.r.);

2) podzieleniu rocznego dochodu każdego członka rodziny przez liczbę miesięcy, w których był uzyskiwany (tj. przez 12);

3) zsumowaniu przeciętnych miesięcznych dochodów wszystkich poszczególnych członków rodziny;

4) podzieleniu przez liczbę członków rodziny.

Uzyskany w efekcie tych czynności wynik należy porównać, w zależności od sytuacji, z obowiązującym kryterium dochodowym podstawowym bądź podwyższonym, którego przekroczenie zasadniczo będzie powodowało, że zasiłek rodzinny nie będzie się należał.

Kolegium wyjaśniło, że zależności od charakteru zmiany w strukturze dochodów, jak i czasu ich powstania ustawodawca przewidział różne zasady modyfikowania wysokości dochodu branego pod uwagę przy ustalaniu uprawnień do zasiłku rodzinnego i dodatków do niego. W rozpoznawanej sprawie uzyskanie dochodu nastąpiło po roku kalendarzowym poprzedzającym okres zasiłkowy. Organ I instancji, kierując się zasadami wynikającymi z art. 5 ust. 4b u.ś.r. ustalił że:

kwota dochodu w 2015 r. odwołującego się w rodzinie wynosiła: 74.644,98 zł (dochód R. R. z tytułu zatrudnienia wyniósł: 45.506,62 zł, dochód A. R. wyniósł: 29.138,36 zł);

1) kwota miesięczna rodziny: 6.220,42 zł ( 74.644,98 zł: 12 m-cy);

2) kwota dochodu uzyskanego w 2017 roku: 3.834,91 zł (uzyskane przez R. R. z tytułu zatrudnienia);

3) kwota miesięczna rodziny po uzyskaniu dochodu: 10.055,33 zł (6.220,42 zł + 3.834,91 zł);

4) liczba osób w rodzinie: 5;

5) kwota dochodu netto w przeliczeniu na jednego członka rodziny wynosi: 2.011,07 zł i przekracza próg dochodowy 1.922,00 zł.

Mając powyższe na uwadze Kolegium uznało, że organ I instancji prawidłowo zinterpretował i zastosował art. 5 ust. 4b u.ś.r., co oznacza, że w przypadku uzyskania dochodu przez członka rodziny po roku kalendarzowym poprzedzającym okres zasiłkowy, dochód obejmuje kwotę miesięcznego dochodu następującego po miesiącu, w którym został osiągnięty, doliczany jest do kwoty przeciętnego miesięcznego dochodu osiągniętego przez członka rodziny w roku poprzedzającym okres zasiłkowy, to jest dochodu członka rodziny.

Organ II instancji podkreślił, że obowiązkiem organu, rozpoznającego wniosek o ustalenie prawa do np. jednorazowej zapomogi z tytułu urodzenia się dziecka jest ustalenie prawa do świadczeń na podstawie dochodu, jak najbardziej zbliżonego do dochodu faktycznie uzyskiwanego przez rodzinę w dacie składania wniosku. Zastosowane w omawianej ustawie rozwiązania prawne nie mają bowiem na celu, aby organy orzekały w oparciu o dane, dotyczące sytuacji materialnej strony, odnoszące się do przeszłości a wręcz przeciwnie, aby brały pod uwagę sytuację faktyczną, jak najbliższą dacie orzekania. Przyjęcie zaś, że dochód członka rodziny ustala się m.in. w oparciu o przeciętny miesięczny dochód członka rodziny osiągnięty w roku kalendarzowym poprzedzającym okres zasiłkowy, jest jedynie sposobem bardziej wszechstronnego, a zatem bardziej miarodajnego poznania sytuacji materialnej danej osoby i jej rodziny. Pozwala bowiem na dokonanie ustaleń, odnoszących się do pewnego, dłuższego okresu czasu, a jednocześnie bliskiego dacie orzekania. Skorygowanie jednak wysokości dochodów osiągniętych w poprzednim roku, poprzez uwzględnienie danych, odnoszących się do dochodów, jak najbardziej aktualnych, bo osiągniętych po roku kalendarzowym poprzedzającym okres zasiłkowy (art. 5 ust. 4b u.ś.r.) dobitnie dowodzi, że intencją ustawodawcy było, aby w tego rodzaju sprawach organ brał pod uwagę sytuację wnioskodawcy i jego rodziny jak najbardziej bieżącą.

Organ odwoławczy wyjaśnił następnie, że z załączonego do akt sprawy porozumienia zawartego pomiędzy A SA z siedzibą w W. a R. R. jednoznacznie wynika, że pracodawca na podstawie art. 174 Kodeksu pracy udzielił pracownikowi urlopu bezpłatnego w terminie od 1 kwietnia 2017r. do 31 grudnia 2019 r. Jak wynika natomiast ze stanowiska zaprezentowanego przez Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 6 stycznia 2009 r. (II PK 111/08) generalną zasadą jest, że okresu urlopu bezpłatnego nie wlicza się do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze (art. 174 § 2 k.p.), co stanowi naturalną konsekwencję tego, że w tym okresie ulegają zawieszeniu wzajemne obowiązki i uprawnienia stron tego stosunku. Wyjątkiem od tej zasady jest urlop bezpłatny udzielany przez pracodawcę pracownikowi na podstawie art. 174 1 § 1 k.p., za zgodą pracownika, wyrażoną na piśmie, w celu wykonywania pracy u innego pracodawcy przez okres ustalony w zawartym w tej sprawie porozumieniu między pracodawcami. W doktrynie przyjmuje się, że urlop ten jest szczególnym rodzajem urlopu bezpłatnego, udzielany jest bowiem w celu wykonywania pracy u innego pracodawcy. Przekazywanie między pracodawcami pracowników w tym trybie daje możliwość uregulowania stanu zatrudnienia - bez konieczności dokonywania zwolnień, a zwłaszcza zwolnień grupowych. Uprawniony jest pogląd, że urlop ten udzielany jest przede wszystkim w interesie pracodawcy, który unika w ten sposób obowiązku wypłaty odpraw z tytułu zwolnienia pracowników, jednakże uznać go można także za korzystny dla pracownika, bowiem chroni go przed utratą pracy. Z uwagi na szczególny cel urlopu udzielonego na podstawie art. 174 1 k.p. ustawodawca przyznał pracownikowi szczególne uprawnienie wynikające z § 2 tego przepisu, mianowicie okres tego urlopu bezpłatnego wlicza się do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze u dotychczasowego pracodawcy. Czynności prawne nowego pracodawcy (np. podwyższenie wynagrodzenia pracownika) nie mają wpływu na stosunek pracy tego pracownika z macierzystym pracodawcą.

W ocenie Kolegium organ I instancji prawidłowo zastosował art. 5 ust. 4b u.ś.r. świadczeniach rodzinnych, uznając, iż zaskarżona decyzja jest zgodna z tym przepisem. W szczególności organ administracji prawidłowo zgromadził materiał dowodowy, który ocenił z zachowaniem zasad doświadczenia życiowego i logiki. Ocena ta w żadnym wypadku nie jest dowolna, a uzasadnienie decyzji zostało sporządzone z zachowaniem wszelkich wymogów procesowych. Pozwalało to na ocenę prawną, z której wynika, że w sprawie występują okoliczności uzasadniające odmowę prawa do jednorazowej zapomogi z tytułu urodzenia dziecka.

Na ostateczną decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. skargę do sądu administracyjnego złożył R. R. zarzucając naruszenie:

1. art. 5 ust. 4 u.ś.r. poprzez jego niezastosowanie pomimo utraty dochodu;

2. art. 5 ust. 4b u.ś.r. poprzez jego błędną wykładnię sprzeczną z celem i zasadami ustawy świadczeniach rodzinnych a polegająca na uznaniu, że dochód osiągnięty za miesiąc maj 2017 r. w wysokości 3.834,91zł jest nowym dochodem w stosunku do dochodów w roku 2015, pomimo że z dokumentów zebranych w postępowaniu wynika, że jest to dochód zamiast dochodu utraconego w A S.A.;

3. naruszenie art. 3 ust. 22 w związku z art. 3 ust. 23 u.ś.r. rodzinnych, poprzez jego niezastosowania, pomimo że od 1 kwietnia 2017 r. nie skarżący wykonywał pracy na podstawie żadnego stosunku prawnego na rzecz A S.A. co jest równoznaczne z tym, że utracił zatrudnienie w tym podmiocie.

Mając powyższe na uwadze skarżący wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji organu I instancji poprzez przyznanie jednorazowej zapomogi finansowej, ewentualnie o uchylenie zaskarżonej decyzji i przekazanie sprawy do ponownego rozstrzygnięcia.

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. podtrzymało stanowisko wyrażone w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji i w związku z tym wniosło o oddalenie skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga jest oczywiście uzasadniona. Skarżący wystąpił o jednorazową zapomogę w wysokości 1000 zł z tytułu urodzenia dziecka, przyznawaną na podstawie art. 15b u.śr. Zgodnie z art. 15b ust.2 u.ś.r. "jednorazowa zapomoga przysługuje matce lub ojcu dziecka, opiekunowi prawnemu albo opiekunowi faktycznemu dziecka, jeżeli dochód rodziny w przeliczeniu na osobę nie przekracza kwoty 1922,00 zł. Przepisy art. 5 ust. 4-4b, 7-9 i 11 stosuje się odpowiednio.".

Istotą sporu jest wniosek organów, że skarżący przekroczył powyższe kryterium dochodowe.

Jako podstawę prawną obliczenia dochodu skarżącego organy wskazały przepis art. 5 ust.4b u.ś.r., normujący zasady obliczania dochodu uzyskanego. Przepis ten stanowi, że "w przypadku uzyskania dochodu przez członka rodziny (...) po roku kalendarzowym poprzedzającym okres zasiłkowy dochód ich ustala się na podstawie dochodu członka rodziny (...) z roku bazowego, powiększonego o kwotę osiągniętego dochodu za miesiąc następujący po miesiącu, w którym nastąpiło uzyskanie dochodu, jeżeli dochód ten jest uzyskiwany w okresie, na który ustalane lub weryfikowane jest prawo do świadczeń rodzinnych."

Wyjaśnić trzeba, że po pierwsze brak było podstaw do zastosowania w sprawie niniejszej instytucji dochodu uzyskanego, o czym w dalszej części rozważań, po drugie nawet zakładając, ze organ miał prawo obliczyć dochód z zastosowaniem dochodu uzyskanego, to wyliczenia organu obarczone są błędem wynikającymi z wadliwej interpretacji, niedokładnego zastosowania ww unormowania.

Jak wynika z uzasadnień kontrolowanych decyzji, do dochodu rodziny, uzyskanego w bazowym roku 2015 organy obydwu instancji, powołując się na przytoczony art. 5 ust.4b u.ś.r. doliczyły wynagrodzenie, jakie skarżący uzyskuje od 1 kwietnia 2017 roku. Jednakże stosując art. 5 ust.4b u.ś.r. a więc instytucję dochodu uzyskanego nie wolno zapominać, że w takiej sytuacji organ zobowiązany jest ustalić, czy "dochód ten jest uzyskiwany w okresie, na który ustalane lub weryfikowane jest prawo do świadczeń rodzinnych". Z brzmienia art. 5 ust.4b u.ś.r. zd. ostatnie wynika jasno, że obowiązek weryfikacji dochodu w okresie przyznania świadczenia odnosi się do całości dochodu świadczeniobiorcy, a nie tylko "nowego" dochodu, uzyskiwanego po upływie roku bazowego. Oznacza to tylko i aż tyle, że organ ustala całość dochodu beneficjenta na dzień przyznania świadczenia, a nie tylko części uzyskanej po roku bazowym. Innymi słowy organ musi sprawdzić, czy beneficjent w dacie przyznania świadczenia oprócz dochodu "nowego" uzyskuje także wynagrodzenie z roku bazowego. Jest to rozwiązanie logiczne i zgodne z wykładnią celowościową, pozwala ustalić faktyczny dochód rodziny wnioskodawcy w dacie rozstrzygania przez organ.

Pominięcie przez organy ostatniej części dyspozycji art. 5 ust.4b u.s.r. doprowadziło do kuriozalnych ustaleń faktycznych, organy bowiem doliczając do dochodu bazowego dochód z maja 2017 roku ustaliły dochód, jakiego w rzeczywistości skarżący nigdy jednocześnie nie otrzymywał. W toku obliczeń zupełnie , zignorowano fakt, że od 1 kwietnia 2017 roku skarżący nie otrzymywał już wynagrodzenia z 2015 roku. Wynagrodzenie od kwietnia 2017 roku jest jedynym wynagrodzeniem wypłacanym skarżącemu w miejsce, zamiast płacy z 2015 roku, a nie obok niej.

Niezależnie zatem od tego, czy przyjmie się, że urlop bezpłatny jest tożsamy z utratą zatrudnienia i oznacza utratę dochodu w rozumieniu ustawy o świadczeniach rodzinnych, właściwa wykładnia unormowania art. 5 ust.4b nakazuje, aby korygując wysokość dochodu na dzień przyznania czy zmiany świadczenia odnieść się do realnie w tej dacie uzyskiwanych dochodów.

Tymczasem zaprezentowany przez organy sposób ustalenia dochodów skarżącego całkowicie ignoruje treść art. 5 ust.4b u.ś.r. i cel, jaki przyświecał ustawodawcy przy wprowadzeniu instytucji dochodu uzyskanego i dochodu utraconego. Instytucje dochodu uzyskanego i dochodu utraconego mają na celu weryfikację dochodu obliczanego na podstawie roku rozliczeniowego, poprzedzającego okres zasiłkowy przez uwzględnienie istotnych zmiany w sytuacji dochodowej potencjalnego beneficjenta na dzień wypłaty świadczenia czy jego zmiany. Bezspornie bowiem okres bazowy będący podstawą ustalenia, czy wnioskodawca spełnia kryterium dochodowe jest oddalony od daty przyznania świadczenia o około 10 miesięcy. O takim właśnie celu weryfikacji dochodów należy pamiętać przy wykładni powołanych przepisów ustawy o świadczeniach rodzinnych. Organ odwoławczy zresztą w uzasadnieniu swego rozstrzygnięcia poświęcił obszerny akapit konieczności urealnienia dochodów na dzień orzekania. Niestety te poglądy nie znalazły realizacji na etapie ustalania faktów.

Tak więc absolutną rację ma skarżący zarzucając, że organy ustaliły dochód, którego w istocie nigdy nie otrzymywał. Poza sporem jest, że skarżący na mocy porozumienia zawartego 1 kwietnia 2017 roku z pracodawcą –A S.A. z siedzibą w W. - uzyskał w macierzystym zakładzie urlop bezpłatny na okres od 1 kwietnia 2017 do 31 grudnia 2019 roku w celu podjęcia zatrudnienia w A S.A. z siedzibą w W. Z załączonych do akt administracyjnych dokumentów – porozumienia stron z dnia 1 kwietnia 2017 roku wynika jednocześnie, że R. R. zachowuje uprawnienia pracownicze u dotychczasowego pracodawcy.

W § 1 porozumienia jako podstawę prawną urlopu bezpłatnego wskazano wprawdzie art. 174 kodeksu pracy, jednak treść porozumienia zdaje się nie pozostawiać wątpliwości, że jest to urlop udzielony w trybie art. 1741 § 1 kodeksu pracy,. Zgodnie z tym przepisem, za zgodą pracownika, wyrażoną na piśmie, pracodawca może udzielić pracownikowi urlopu bezpłatnego w celu wykonywania pracy u innego pracodawcy przez okres ustalony w zawartej w tej sprawie porozumieniu między pracodawcami (§ 1), okres tego urlopu bezpłatnego wlicza się do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze u dotychczasowego pracodawcy (§ 2 ).

W ocenie sądu z takiego właśnie urlopu korzysta skarżący - czego dowodzą określone w porozumieniu prawa i obowiązki stron - pomimo powołania jako jego podstawy art. 174 kodeksu pracy, normującego urlop bezpłatny nie związany z dodatkowymi zobowiązaniami pracownika i dotychczasowego pracodawcy. Wątpliwości takich nie miał też organ II instancji, pisząc o celach i skutkach tego swoistego urlopu bezpłatnego

Z unormowania art. 1741 § 1 kodeksu pracy wynika zatem, że w przypadku urlopu udzielanego w tym trybie dochodzi do swoistego wypożyczenia pracownika innemu pracodawcy, który poza tym, że nie otrzymuje w okresie tego urlopu wynagrodzenia od dotychczasowego pracodawcy, to zachowuje u niego uprawnienia pracownicze. Natomiast wynagrodzenie wypłaca pracodawca, do którego pracownik został skierowany w ramach porozumienia, o którym mowa w cytowanym przepisie. Zachowanie uprawnień pracowniczych pozwala na wniosek, że nie dochodzi tu ani do utraty zatrudnienia, ani do jego uzyskania. Na taki charakter prawny tego typu urlopu bezpłatnego zwrócił te uwagę Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z dnia 5 grudnia 2011 roku w prawie IV SA/Gl 187/11 (dostępne w internecie), czy w wyroku z dnia 22 grudnia 2011 roku w sprawie IV SA/Gl 452/11 (LEX nr 1154808).

Nie można zatem mówić wówczas o uzyskaniu nowego zatrudnienia w rozumieniu art. 3 pkt 24 lit. c u.ś.r., nie jest to bowiem podjęcie pracy przez osobę dotychczas niezatrudnioną. A tylko o takich stanach faktycznych mowa w ww przepisie, definiującym jedna z postaci uzyskania zatrudnienia w rozumieniu ustawy.

Reasumując – skoro z takiego właśnie urlopu bezpłatnego korzysta od 1 kwietnia 2017 roku R. R.., to nietrafnie organy potraktowały wynagrodzenie, jaki otrzymuje on od 1 kwietnia 2017 roku, jako wynagrodzenie uzyskane, o którym stanowi art.3 pkt 24 lit. c u.ś.r. i jednocześnie doliczyły ten dochód do dochodu z roku bazowego 2015, choć już go w dacie orzekania o świadczeniu nie uzyskiwał. Jak wywiedziono wcześniej, nawet zastosowanie instytucji dochodu uzyskanego nie pozwala na przyjęcie takiego nielogicznego rozwiązania. Nie ma bowiem najmniejszej wątpliwości, że skarżący uzyskuje jedno wynagrodzenie ze stosunku pracy. Zaprezentowany w uzasadnieniach kwestionowanych decyzji sposób ustalenia dochodów skarżącego jest nielogiczny, pozbawiony podstaw prawnych.

Przede wszystkim jednak, jak wywiedziono wcześniej, nie ma podstaw do przyjęcia, że wynagrodzenie uzyskiwane w A S.A. jest wynagrodzeniem uzyskanym w rozumieniu art. 3 pkt 24 lit. "c" u.ś.r. Dla przypomnienia - skarżący tego samego dnia uzyskał urlop bezpłatny w jednym, miejscu i podjął pracę w nowym miejscu z zachowaniem uprawnień pracowniczych u dotychczasowego pracodawcy. Z tej przyczyny podstawa obliczenia dochodu skarżącego winien być jego dochód w roku bazowym, czyli 2016.

W tym miejscu, iezależnie od podnoszonych w skardze zarzutów sąd z urzędu zobligowany jest wskazać (art. 134 p.p.s.a.) , że nieprawidłowo ustalono dochód rodziny skarżącego z roku 2015 , podczas gdy podstawą rozważań winien być dochód z 2016 roku. Zgodnie powołanymi regulacjami ustawy o świadczeniach rodzinnych (art. 5 ) podstawą obliczania dochodu jest dochód rodziny uzyskany w roku kalendarzowym poprzedzającym okres zasiłkowy. W rozpoznawanej sprawie skarżący złożył wniosek we wrześniu 2017 roku, świadczenie jest świadczeniem jednorazowym, a nie przyznawanym na okres zasiłkowy, zatem rokiem bazowym, z którego dochód jest brany pod uwagę winien być rok 2016, a nie jak to uczyniły organy rok 2015. Niezależnie zatem od wadliwego zastosowania art. 5 ust. 4b u.ś.r. doszło również do błędnych ustaleń faktycznych w zakresie ustalenia dochodu z roku bazowego.

Nawet jednak z ustaleń organów dotyczących dochodu w 2015 roku wynika, że miesięczny dochód w rodzinie skarżącego wyniósł w tym czasie 6220, 47 zł, co w przeliczeniu na osobę w pięcioosobowej rodzinie daję kwotę 1244,08 zł, w czteroosobowej 1555,10 zł.. Oznacza to, że rodzina skarżącego spełniała kryterium dochodowe. Należy dane te jednak skorygować o dane z 2016 roku

Odnosząc się do przywołanego w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji wyroku Sądu Najwyższego wskazać trzeba, że SN potwierdził, iż w przypadku urlopu bezpłatnego pracownik nadal pozostaje w stosunku pracy. Zatem orzeczenie to nie podważa wniosków zawartych w niniejszym uzasadnieniu Przede wszystkim zaś żadne uregulowania ustawy o świadczeniach rodzinnych, w tym ustalone w niej zasady weryfikowania sytuacji dochodowej świadczeniobiorców nie pozwalają na ustalenie dochodu, którego beneficjent w istocie nigdy w tym samym momencie nie otrzymywał.

Reasumując, wadliwa wykładnia i błędne zastosowanie przepisów ustawy o świadczeniach rodzinnych, błędne przyjęcie z podstawę wyliczeń dochodu z roku 2015 miast 2016 spowodowały nieprawidłowe wyliczenie dochodu rodziny i fałszywy wniosek o przekroczeniu kryterium dochodowego. Zarzut naruszenia prawa materialnego dotyczy art. 3 pkt 24 lit. "c" (definicji dochodu uzyskanego) oraz art. 5 ust.4b u.ś.r., jak również nieuwzględnienia specyfiki urlopu bezpłatnego, z którego korzysta skarżący, co doprowadziło do wadliwych wniosków i uznania, że doszło do uzyskania dochodu..

Z uwagi na powyższe sąd uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. "a" i "c" w zw. z art. 135 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.Dz.U.2017.1369 ze zm, dalej jako p.p.s.a.). O kosztach postepowania sąd porzekł na podstawie art. 205 § 1 p.p.s.a.

Przy ponownym rozpoznaniu prawy organy dokonają ustaleń faktycznych w zakresie dochodu rodziny skarżącego na podstawie roku bazowego 2016, stosownie do zaprezentowanej w niniejszym uzasadnieniu wykładni prawa.

A.B.