Postanowienie z dnia 2012-10-10 sygn. I CZ 105/12
Numer BOS: 48173
Data orzeczenia: 2012-10-10
Rodzaj organu orzekającego: Sąd Najwyższy
Sędziowie: Bogumiła Ustjanicz SSN, Mirosław Bączyk SSN (przewodniczący), Teresa Bielska-Sobkowicz SSN (autor uzasadnienia, sprawozdawca)
Najważniejsze fragmenty orzeczenia w Standardach:
- Zwrot kosztów procesu w razie współuczestnictwa w sporze
- Zwrot kosztów procesu na rzecz współuczestników wygrywających proces
Sygn. akt I CZ 105/12
POSTANOWIENIE
Dnia 10 października 2012 r. Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Mirosław Bączyk (przewodniczący)
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz (sprawozdawca)
SSN Bogumiła Ustjanicz
w sprawie z powództwa Miasta Stołecznego Warszawy przeciwko E. S.A. z siedzibą w C.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 10 października 2012 r.,
zażalenia strony pozwanej na postanowienie zawarte w punkcie 3.
wyroku Sądu Okręgowego
z dnia 12 stycznia 2012 r.,
1. zmienia orzeczenie o kosztach procesu w instancji odwoławczej, zawarte w pkt 3 wyroku, w ten sposób, że zasądza od powoda kwoty po 1800 (jeden tysiąc osiemset) złotych na rzecz każdego z pozwanych;
2. zasądza od powoda na rzecz skarżącego E. S.A. w C. kwotę 330 (trzysta trzydzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego.
Uzasadnienie
Postanowieniem zawartym w wyroku z dnia 12 stycznia 2012 r. Sąd Apelacyjny zasądził od miasta stołecznego Warszawy solidarnie na rzecz L. P. i E. S.A. w C. kwotę 1 800 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego w instancji odwoławczej.
Sąd Apelacyjny uznał, że w sprawie winna mieć zastosowanie ogólna zasada odpowiedzialności za wynik postępowania (art. 98 k.p.c. w zw. 99 k.p.c. oraz art. 391 § 1 k.p.c.). Wysokość kosztów zastępstwa procesowego ustalono na podstawie § 6 pkt 6 w zw. z § 13 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. nr 163, poz. 1348 ze zm.) i analogicznie brzmiących regulacji § 6 pkt 6 w zw. z § 12 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. nr 163, poz. 1349 ze zm.).
Postanowienie o kosztach postępowania odwoławczego pozwany E. S.A. w C. zaskarżył zażaleniem, zarzucając naruszenie art. 98, 99 oraz 108 k.p.c. poprzez niezasadne przyjęcie, że należy zasądzić od powoda na rzecz pozwanych koszty procesu solidarnie. Pozwany domagał się zmiany zaskarżonego postanowienia poprzez zasądzenie od powoda na jego rzecz kwoty 1 800 zł z tego tytułu oraz zasądzenia kosztów postępowania zażaleniowego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie jest zasadne. W myśl zasady zawinienia oraz odpowiedzialności za wynik procesu, wyrażonej w art. 98 § 1 k.p.c., strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Szczególną regulację zwrotu kosztów postępowania przez współuczestników zawiera art. 105 § 1 i 2 k.p.c. Zgodnie z § 1 tego przepisu, współuczestnicy sporu zwracają koszty procesu w częściach równych. Sąd może jednak nakazać zwrot kosztów odpowiednio do udziału każdego ze współuczestników w sprawie, jeżeli pod tym względem zachodzą znaczne różnice. W myśl § 2, na współuczestników sporu odpowiadających solidarnie co do istoty sprawy sąd włoży solidarny obowiązek zwrotu kosztów. Jak trafnie zarzucił skarżący, regulacja ta dotyczy wyłącznie zwrotu kosztów procesu przeciwnikowi przez stronę przegrywającą. Ma ona zatem zastosowanie jedynie w odniesieniu do sytuacji, w której współuczestnictwo występuje po stronie przegrywającej proces, nie zaś w sytuacji odwrotnej, tj. gdy współuczestnictwo zachodzi po stronie wygrywającej. W takim wypadku zastosowanie mają ogólne zasady o kosztach procesu i każda ze stron wygrywających proces ma prawo żądać zwrotu kosztów niezbędnych do celowej obrony (por. orzeczenie SN z dnia 18 grudnia 1950 r., C. 181/50, NP. 1951, nr 11, s. 46).
Z tych względów orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 3941 § 3 w związku z art. 39816 k.p.c. O kosztach postępowania zażaleniowego orzeczono na podstawie art. 98 § 3 w zw. z art. 99, art. 391 § 1, art. 39821, art. 3941 § 3 k.p.c. oraz § 13 ust. 2 pkt 2 w zw. z § 6 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. nr 163, poz. 1348 ze zm.) oraz § 6 pkt 6 w zw. z § 12 ust. 2 pkt. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. nr 163, poz. 1349 ze zm.).
Treść orzeczenia pochodzi z bazy orzeczeń SN.