Wyrok z dnia 2018-12-28 sygn. II SAB/Po 111/18
Numer BOS: 438274
Data orzeczenia: 2018-12-28
Rodzaj organu orzekającego: Wojewódzki Sąd Administracyjny
Sędziowie: Elwira Brychcy , Jan Szuma , Wiesława Batorowicz (sprawozdawca, przewodniczący)
Najważniejsze fragmenty orzeczenia w Standardach:
Sentencja
Dnia 28 grudnia 2018 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wiesława Batorowicz (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Elwira Brychcy Asesor WSA Jan Szuma po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 28 grudnia 2018 roku sprawy ze skargi D. M. – Grzebieluchy na bezczynność Wojewody w przedmiocie świadczenia wychowawczego I. nakazuje Wojewodzie rozpoznanie wniosku skarżącej z dnia [...] grudnia 2016 roku w zakresie ustalenia świadczenia wychowawczego na drugie dziecko - A. G. w terminie 14 dni od otrzymania prawomocnego wyroku, II. stwierdza, że bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa.
Uzasadnienie
W dniu [...] grudnia 2016 r. D. M. złożyła w Ośrodku Pomocy Społecznej w K. wniosek o ustalenie prawa do świadczenia wychowawczego na dzieci: B. G. (dziecko pierwsze) i A. G. (dziecko drugie). We wniosku strona wskazała jako swojego małżonka J. G..
Burmistrz Miasta i Gminy K. zawiadomił wnioskodawczynię o przekazaniu, pismem z dnia [...] grudnia 2016 r., złożonego przez stronę wniosku do Regionalnego Ośrodka P. Społecznej w P., gdyż ze wzgloędu na konieczność zastosowania przepisów o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego jest Marszałek Województwa.
Pismem z dnia [...] listopada 2017 r. Marszałek Województwa D. M., że w niniejszej sprawie zastosowanie mają przepisy o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, ponieważ J. G. od dnia [...] marca 2012 r., tj. od miesiąca urodzenia pierwszego dziecka, podlega ustawodawstwu brytyjskiemu z tytułu wykonywania prawcy na własny rachunek na terenie [...].
D. M. w piśmie datowanym na dzień [...] czerwca 2018 r. zażądała od Marszałka Województwa wyjaśnień dotyczących przewlekłości ustalenia przedmiotowego świadczenia. Wskazała również, iż według jej wiedzy małżonek – ojciec dzieci – J. G. przebywa na terenie [...], przy czym w toku jest postępowanie rozwodowe. Od listopada 2016 r. dzieci przebywają z wnioskodawczynią w Polsce, gdzie korzystają z opieki przedszkolnej i zdrowotnej. Strona była zatrudniona w Polsce z tytułu umowy o pracę i umowy zlecenie, zaś w chwili składania wniosku prowadziła działalność gospodarczą, opłacając podatki i składki ZUS. Wnioskodawczyni podkreślił, że skoro pracuje zawodowo w Polsce, pierwszeństwo do wypłaty wszystkich świadczeń rodzinnych – w tym świadczenia wychowawczego – ma ustawodawstwo polskie. Wobec tego strona zażądała niezłocznego wypłacnia jej należnych świadczeń, wraz z odsetkami za zwłokę.
Wojewoda zawiadomił stronę, pismem z dnia [...] czerwca 2018 r., o wszczęciu postepowania w sprawie ustalenia prawa do świadczenia wychowawczego m.in. z wniosku z dnia [...] grudnia 2016 r.
Równocześnie pismem z dnia [...] czerwca 2018 r. Wojewoda wezwał wnioskodawczynię do uzupełnienia m.in. wniosku z dnia [...] grudnia 2016 r. poprzez nadesłanie następujących dokumentów: oświadczenia J. G., złożonego pod rygorem odpowiedzialności karnej, o kontynuacji zatrudnienia na terenie [...] od stycznia 2008 r. oraz oświadczenia J. G. o dochodzie netto uzyskanym przez J. G. na terytorium [...] w 2014 r. w walucie brytyjskiej – w terminie 14 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.
Pismem z dnia [...] lipca 2018 r. Wojewoda poinformował stronę, że w związku z ustawą z dnia 7 lipca 2017 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z systemami wsparcia rodzin (Dz.U. z 2017 r., poz. 1428), z dniem 1 stycznia 2018 r. zadania dotyczące koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego zostały przekazane wojewodom.
W dniu 31 lipca 2018 r. strona poinformowała organ, że nie pozostaje z J. G. we wspólnym gospodarstwie domowym i ma z nim bardzo ograniczony kontakt mailowy. Przed Sądem Okręgowym w P. toczy się postępowanie w sprawie rozwodowem, pod sygn. akt [...] Prośba o wypełnienie dostarczonych przez organ druków pozostaje ze strony małżonka bez odpowiedzi, stąd wnioskodawczyni nie jest w stanie przedstawić organowi wymaganych oświadczeń. Zaznaczyła, że ubiega się o świadczenie wychowawcze na drugie dziecko, stąd kryterium dochodowe nie ma znaczenia. Wobec powyższego strona wniosła o niezwłoczne rozpoznanie sprawy i przyznanie jej środków.
Wojewoda pismem z dnia [...] sierpnia 2018 r., nr [...], poinformował D. M., iż zgodnie z art. 19 ust. 2 ustawy z 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci (Dz.U. z 2017 r. poz. 1851 z późn. zm.), w związku z nieuzupełnieniem dokumentacji niezbędnej do rozpatrzenia wniosku z dnia [...] grudnia 2016 r. o ustalenie prawa do świadczenia wychowawczego, w terminie i zakresie wynikającym z wezwania z dnia [...] czerwca 2018 r. – doręczonego w dniu [...] lipca 2018 r. – wniosek pozostawiono bez rozpatrzenia.
Pismem nadanym dnia 7 września 2018 r. D. M. złożyła skargę na bezczynność Wojewody, wnosząc o: zobowiązanie Wojewody do wydania decyzji w terminie 14 dni oraz stwierdzenie, że Wojewoda dopuścił się bezczynności z rażącym naruszeniem prawa. Skarżąca zarzuciła organowi naruszenie przepisów prawa poprzez rażące naruszenie terminu do rozpoznania sprawy, zaniechanie podjęcia działań zmierzających do ustalenia danych niezbędnych dla rozpoznania wniosku z dnia [...] grudnia 2018 r. i nieuprawnione pozostawienie wniosku bez rozpoznania.
W uzasadnieniu skarżąca wywiodła, że – po pierwsze – złożony w dniu [...] grudnia 2016 r. wniosek o ustalenie prawa do świadczenia wychowawczego został pozostawiony bez rozpoznania po upływie 19 miesięcy. Pomimo ponagleń, nie przedsięwzięto działań zmierzających do ustalenia danych, które przez wnioskodawczynię z przyczyn prawnych i faktycznych nie były możliwe do pozyskania.
Po drugie, przedmiotowy wniosek został złożony w celu ustalenie świadczenia wychowawczego na drugie dziecko, w związku z powyższym badanie i rozpatrywanie przez organ kryterium dochodowego było, w jej ocenie, bezprzedmiotowe i zbędne. Świadczenie na drugie dziecko przysługuje niezależnie od dochodu. Za wadliwe i zmierzające do przewlekłości postępowania należy uznać wezwanie do uzupełnienia braków formalnych poprzez złożenie oświadczeń w przedmiocie dochodu netto i aktywności zawodowej J. G. w latach 2014 r. Strona podkreśliła, że w dniu złożenia wniosku z [...] grudnia 2016 r. przebywałam na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wraz z dwójką małoletnich dzieci (B. G., ur. [...] w P. oraz A. G., ur. [...]). W dacie złożenia wniosku do dnia marca 2017 r. wnioskodawczyni była aktywna zawodowo na terytorium RP, co uzasadniało stwierdzenie właściwości prawa polskiego dla rozpoznania świadczeń wychowawczych.
Po trzecie, skarżąca wskazała, że w analogicznej stanie faktycznym zainicjowanym wnioskiem z dnia [...] sierpnia 2017 r., którego również dotyczyło wezwanie z dnia [...] czerwca 2018 r., została wydana merytoryczna decyzja nr [...] Według strony, powyższe wskazuje, iż zaniechanie przedłożenia oświadczeń przez J. G. nie wyłączyło możliwości rozpoznania wskazanej sprawy.
W odpowiedzi na skargę Wojewoda podtrzymuje w pełnym zakresie ustalenia faktyczne i prawne poczynione w dotychczasowym przebiegu sprawy. Organ wskazał, że z praktyki zalecanej przez Ministerstwo Rodziny, Pracy i P. Społecznej wynika, że każdy wniosek powinien być oceniany jako całość, a braki formalne odnoszą skutek w postaci pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia odnośnie do całości sprawy. Dlatego organ wniósł o oddalenie skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W myśl art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.; dalej: "p.p.s.a."), sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie. Zgodnie z art. 134 § 1 p.p.s.a., sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną, z zastrzeżeniem art. 57a tej ustawy. Stosownie do art. 3 § 2 pkt 8 p.p.s.a. kontrola sądu obejmuje także orzekanie w sprawach skarg na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4 lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadku określonym w pkt 4a.
W rozpoznawanym przypadku strona skarżąca wniosła skargę na bezczynność Wojewody. W tej perspektywie, według strony, kluczowe znaczenie mają trzy okoliczności: po pierwsze, pozostawienie bez rozpoznania wniosku z dnia [...] grudnia 2016 r. po upływie 19 miesięcy; po drugie, wniosek strony został złożony w celu ustalenie świadczenia wychowawczego na drugie dziecko, w związku z powyższym badanie i rozpatrywanie przez organ kryterium dochodowego było bezprzedmiotowe; po trzecie, w analogicznym stanie faktycznym z wniosku strony z dnia [...] czerwca 2018 r. – pomimo nie przedłożenia, na żądanie organu, oświadczeń J. G. – została wydana decyzja co do istoty sprawy.
W ocenie Sądu, zarzut naruszenia prawa poprzez bezczynność organu w rozpoznaniu wniosku strony z dnia 15 grudnia 2016 r. zasługuje na uwzględnienie. Sąd dokonał oceny okoliczności sprawy w tym zakresie na dzień wydania wyroku.
Wyjaśnić trzeba, iż ze względu na fakt, że pismo informujące o pozostawieniu sprawy bez rozpoznania nie podlega zaskarżeniu, to kontrola tej czynności następuje w ramach skargi na bezczynność organu. Jak przyjmuje się w orzecznictwie, nieuzasadnione pozostawienie podania (wniosku) bez rozpoznania jest nierozpoznaniem sprawy w terminie. Stronie, która zarzuca organowi administracji publicznej naruszenie prawa polegające na bezczynności wobec zaniechania wszczęcia jurysdykcyjnego postępowania administracyjnego na podstawie wniesionego przez nią podania (żądania), przysługuje – na zasadach ogólnych – skarga do sądu administracyjnego (zob. uchwałę składu siedmiu 7 sędziów NSA z dnia 3 września 2013 r., sygn. akt I OPS 2/13, publ. jw.). Z uwagi na to, że skarga została wniesiona do Sądu po uprzednim wniesieniu ponaglenia do organu wyższego stopnia uznać należy, że spełniony został warunek formalny, o którym mowa w art. 52 § 1 p.p.s.a.
W aktualnym stanie prawnym z bezczynnością organu mamy do czynienia wówczas, gdy w prawnie ustalonym terminie organ administracji publicznej nie podejmuje żadnych czynności lub wprawdzie prowadzi postępowanie w sprawie, ale mimo istnienia ustawowego obowiązku, nie kończy go wydaniem w terminie decyzji, postanowienia lub innego aktu lub też nie podejmuje przewidzianej prawem czynności. Bezczynność organu, czyli niekorzystanie z kompetencji, którą ze względu na zaistnienie wymaganych przez prawo okoliczności organ jest obowiązany wykorzystać, stanowi specyficzny przejaw nielegalności zachowań administracji publicznej (zob. M. Miłosz, Bezczynność organu administracji publicznej w postępowaniu administracyjnym, Warszawa 2012, s. 92). Tak rozumiana bezczynność oznacza naruszenie prawa obywatela do dobrej administracji, które wynika z treści art. 41 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej (Dz. Urz. UE C 2007.303.1). Jednym z jego fundamentalnych elementów jest prawo do rozpoznania sprawy w rozsądnym terminie (zob. wyrok NSA z dnia 14 lutego 2017 r., sygn. akt I FSK 1532/15, publ.: http://orzeczenia.nsa.gov.pl).
W myśl zasady ogólnej wynikającej z art. 12 § 1 k.p.a., organy administracji publicznej powinny działać w sprawie wnikliwie i szybko, posługjąc się możliwie najprostszymi środkami prowadzącymi do jej załatwienia. Stosownie do treści art. 35 § 1 k.p.a., organy administracji publicznej obowiązane są załatwiać sprawy bez zbędnej zwłoki, przy czym niezwłocznie powinny być załatwiane sprawy, które mogą być rozpatrzone w oparciu o dowody przedstawione przez stronę łącznie z żądaniem wszczęcia postępowania lub w oparciu o fakty i dowody powszechnie znane albo znane z urzędu organowi, przed którym toczy się postępowanie, bądź możliwe do ustalenia na podstawie danych, którymi rozporządza ten organ (art. 35 § 2 k.p.a.). Załatwienie sprawy wymagającej postępowania wyjaśniającego powinno nastąpić nie później niż w ciągu miesiąca, natomiast sprawy szczególnie skomplikowanej – nie później niż w ciągu dwóch miesięcy od dnia wszczęcia postępowania, zaś w postępowaniu odwoławczym – w ciągu miesiąca od dnia otrzymania odwołania (art. 35 § 3 k.p.a.). Podkreślenia wymaga, że sformułowanie kodeksowe zawarte w art. 35 § 1 k.p.a. należy rozumieć jako generalną wskazówkę dotyczącą załatwiania wszystkich spraw w postępowaniu administracyjnym w taki sposób, by nie tylko dochować terminów zakreślonych w kodeksie, ale by w miarę możliwości sprawy załatwiać w terminach krótszych niż wyznaczone (zob. wyrok NSA z dnia 20 kwietnia 2017 r., sygn. akt II OSK 255/16, publ.: jw.).
W rozpoznawanej sprawie, pomimo upływu wspomnianych terminów z art. 35 k.p.a., organ nie załatwił sprawy, gdyż nie wydał decyzji, o którą ubiegała się skarżąca. Organ stoi na stanowisku, iż nie dopuścił się bezczynności, albowiem wezwał wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku z dnia [...] grudnia 2016 r. poprzez nadesłanie oświadczeń J. G.: o kontynuacji zatrudnienia na terenie [...] od stycznia 2008 r. oraz o dochodzie netto uzyskanym przez J. G. na terytorium [...] w 2014 r. w walucie brytyjskiej – w terminie 14 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. Wobec nieprzedłożenia przez skarżącą tych dokumentów, organ pismem z dnia [...] sierpnia 2018 r. poinformował stronę, iż zgodnie z art. 19 ust. 2 ustawy z 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci (Dz.U. z 2017 r., poz. 1851 z późn. zm.; aktualnie: Dz.U. z 2018 r., poz. 2134; dalej: "u.p.p.w.d.") – wniosek pozostawiono bez rozpatrzenia.
W ocenie Sądu, bezczynność organu w niniejszej sprawie miała miejsce, po pierwsze, ze względu na niepodjęcie przez właściwy wówczas organ żadnych czynności wyjaśniających w okresie od [...] grudnia 2016 r. do [...] czerwca 2018 r. (pierwszą czynnością wyjaśniającą było skierowanie do ZUS i KRUS wniosków o udostępnienie danych ze zbioru danych osobowych, k. 24 i 26 akt administracyjnych). W tej ostatniej dacie Wojewoda zawiadomił stronę o wszczęciu postępowania w niniejszej sprawie oraz wezwał ją do przedłożenia wspomnianych dokumentów. Tym samym należy stwierdzić, że organ pozostawał w bezczynności przez okres przeszło 18 miesięcy. Takiego stanu nie usprawiedliwiało przekazanie wojewodzie zadań dotyczących koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, w drodze ustawy z dnia [...] lipca 2017 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z systemami wsparcia rodzin (Dz.U. poz. 1428). Reorganizacja organów administracji publicznych nie może skutkować niewywiązywaniem się przez państwo z jego ustawowych obowiązków.
Bez wątpienia Wojewoda naruszył wspomnianą zasadę szybkości, o której mowa w art. 12 § 1 k.p.a.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 u.p.p.w.d., świadczenie wychowawcze przysługuje osobom, o których mowa w art. 4 ust. 2, w wysokości [...] zł miesięcznie na dziecko w rodzinie. W myśl art. 5 ust. 3 tego aktu, świadczenie wychowawcze przysługuje na pierwsze dziecko osobom, o których mowa w art. 4 ust. 2, jeżeli dochód rodziny w przeliczeniu na osobę nie przekracza kwoty [...]zł. Z kolei zgodnie z art. 5 ust. 2a tej ustawy, w przypadku gdy dziecko, zgodnie z orzeczeniem sądu, jest pod opieką naprzemienną obydwojga rodziców rozwiedzionych, żyjących w separacji lub żyjących w rozłączeniu sprawowaną w porównywalnych i powtarzających się okresach, kwotę świadczenia wychowawczego ustala się każdemu z rodziców w wysokości połowy kwoty przysługującego za dany miesiąc świadczenia wychowawczego.
W myśl art. 16 ust. 1, 2 i 4 u.p.p.w.d., w przypadku gdy osoba, o której mowa w art. 4 ust. 2, lub członek rodziny tej osoby przebywa poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej w państwie, w którym mają zastosowanie przepisy o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, organ właściwy przekazuje wniosek wraz z dokumentami wojewodzie. W przypadku przebywania osoby, o której mowa w art. 4 ust. 2, lub członka rodziny tej osoby w dniu wydania decyzji przyznającej świadczenie wychowawcze lub po dniu jej wydania poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej w państwie, o którym mowa w ust. 1, organ właściwy występuje do wojewody o ustalenie, czy w sprawie mają zastosowanie przepisy o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 2, wojewoda ustala, czy w przekazanej sprawie mają zastosowanie przepisy o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego. Skoro organ nie ustalił, by – na podstawie art. 68 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz.Urz. UE L 166 z dnia 30 kwietnia 2004 r. ze zm.)
– konieczne było przekazanie wniosku właściwej instytucji [...], to niezbędne było zastosowanie wspomnianych przepisów polskiej u.p.p.w.d. Trafnie zwróciła uwagę strona skarżąca, że pomimo niewykonania tego samego wezwania organu z dnia [...] czerwca 2018 r., decyzją z dnia [...] sierpnia 2018 r. przyznano jej świadczenie wychowawcze na drugie dziecko, A. G., za poszczególne okresy 2017 r. i 2018 r. Organ powinien był w analogiczny sposób rozstrzygnąć wniosek skarżącej z dnia 15 grudnia 2016 r.
Wobec powyższego Sąd stwierdził, iż – po drugie – bezczynność organu wynika z nierozpoznania sprawy ad meritum i pozostawienia wniosku strony bez rozpoznania. Jak wskazano, w odniesieniu do wniosku strony obejmującego drugie dziecko strony bez wątpienia istniała – oraz istnieje w dalszym ciągu – podstawa wydania orzeczenia co do istoty sprawy.
Natomiast w odniesieniu do pierwszego dziecka strony, organ powinien wyjaśnić, na jakiej podstawie prawnej doszedł do przekonania, że w okolicznościach badanej sprawy zachodziła konieczność wezwania strony do przedłożenia oświadczeń jej małżonka o kontynuacji zatrudnienia oraz o dochodzie netto uzyskanym na terytorium [...]. Skarżąca wywodziła w sposób konsekwentny w okresie od złożenia przedmiotowego wniosku, że w dniu złożenia wniosku pozostawała wraz z dziećmi na terytorium RP, pozostając czynna zawodowo i – co istotne – nie pozostawała w poprawnych kontaktach z małżonkiem przebywającym na terytorium [...], stąd niemożliwe było pozyskanie od niego wspomnianych oświadczeń. Aktualnie zaś toczy się postępowanie przed Sądem Okręgowym w P. w sprawie o rozwiązanie małżeństwa strony i jej małżonka przez rozwód. W tej sytuacji organ powinien rozważyć podjęcie czynności z urzędu, na zasadzie art. 7 i art. 77 § 1 k.p.a., dysponując choćby adresem J. G. oraz numerem dowodu osobistego w [...] (k. 17 akt administracyjnych). W badanych okolicznościach wywodzenie negatywnych konsekwencji dla strony z faktu niemożności realnego pozyskania przez nią wspomnianych oświadczeń jej małżonka, przebywającego na stałe za granicą, należy uznać za godzące w zasadę prowadzenia postępowania w sposób budzący zaufanie jego uczestników do władzy publicznej (art. 8 § 1 k.p.a.).
Zgodnie z art. 19 ust. 2 u.p.p.w.d., w przypadku gdy osoba złoży wniosek bez wymaganych dokumentów, podmiot realizujący świadczenie wychowawcze przyjmuje wniosek i wyznacza termin nie krótszy niż 14 dni i nie dłuższy niż 30 dni na uzupełnienie brakujących dokumentów. Niezastosowanie się do wezwania skutkuje pozostawieniem wniosku bez rozpatrzenia.
W myśl art. 13 ust. 3 i 4 u.p.p.w.d., wniosek o ustalenie prawa do świadczenia wychowawczego zawiera dane dotyczące:
1) osoby występującej o przyznanie świadczenia wychowawczego, w tym: imię, nazwisko, datę urodzenia, adres miejsca zamieszkania, stan cywilny, obywatelstwo, płeć, numer PESEL, a w przypadku gdy nie nadano numeru PESEL - numer i serię dokumentu potwierdzającego tożsamość oraz, o ile je posiada - adres poczty elektronicznej i numer telefonu;
2) dzieci pozostających na utrzymaniu osoby, o której mowa w ust. 1, w tym: imię, nazwisko, datę urodzenia, stan cywilny, obywatelstwo, płeć, numer PESEL, a w przypadku gdy nie nadano numeru PESEL - numer [...] serię dokumentu potwierdzającego tożsamość.
4. Do wniosku dołącza się odpowiednio:
1) zaświadczenia lub oświadczenia dokumentujące wysokość innych dochodów niż dochody podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach określonych w art. 27, art. 30b, art. 30c, art. 30e i art. 30f ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2018 r. poz. 1509, 1540, 1552, 1629, 1669 i 1693) dotyczące każdego członka rodziny;
2) zaświadczenie naczelnika urzędu skarbowego, dotyczące członków rodziny rozliczających się na podstawie przepisów o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, zawierające informacje odpowiednio o:
a) formie opłacanego podatku,
b) wysokości przychodu,
c) stawce podatku,
d) wysokości opłaconego podatku
- w roku kalendarzowym poprzedzającym okres, na jaki ustalane jest prawo do świadczenia wychowawczego;
3) zaświadczenia lub oświadczenia oraz dowody niezbędne do ustalenia prawa do świadczenia wychowawczego:
a) zaświadczenie sądu opiekuńczego lub ośrodka adopcyjnego o prowadzonym postępowaniu sądowym w sprawie o przysposobienie dziecka,
b) prawomocne orzeczenie sądu orzekające rozwód lub separację,
c) orzeczenie sądu opiekuńczego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka,
d) inne dokumenty potwierdzające spełnianie warunków do przyznania lub ustalenia wysokości świadczenia wychowawczego będącego przedmiotem wniosku.
W ocenie Sądu, do przepisu art. 19 ust. 2 u.p.p.w.d. można w pełnej rozciągłości odnieść stanowisko wyrażone w orzecznictwie sądowoadministracyjnym na kanwie art. 64 § 2 k.p.a. Otóż, w orzecznictwie sądowoadministracyjnym wskazuje się, iż wezwanie wystosowane w trybie art. 64 § 2 k.p.a. powinno służyć wyłącznie usunięciu braków formalnych pisma, wynikających ze ściśle określonych przepisów prawa określających te wymogi. W powyższym przepisie chodzi zatem o uzupełnienie braków formalnych podania, wynikających z braku w nim elementów wymaganych przepisami prawa. Organ administracji nie może wykorzystać trybu określonego w tym przepisie do merytorycznej oceny złożonego podania oraz jego załączników (zob. m.in. wyroki NSA: z dnia 23 stycznia 1996 r., sygn. akt II SA 1473/94 oraz z dnia 26 września 2017 r., sygn. akt II OSK 1071/16; publ. jw.). Zatem tylko wówczas, gdy przepis prawa ustanawia wprost określone wymogi co do składanego podania, organ może żądać ich spełnienia i uzupełnienia pisma (podania) o brakujące elementy. Żądając usunięcia określonych braków formalnych pisma (podania) należy jednoznacznie wskazać te braki, wskazując jednocześnie podstawę prawną owych wymogów formalnych pisma (podania). Pozostawienie podania bez rozpoznania, dokonane z naruszeniem art. 64 § 2 k.p.a., nie daje podstaw do uznania skargi na bezczynność organu za nieuzasadnioną (zob. wyrok NSA z dnia 12 maja 2006 r. o sygn. akt I OSK 869/05; publ. jw.)
W badanej sprawie oświadczenia, o które zwrócił się organ do wnioskodawczyni w piśmie z dnia [...] czerwca 2018 r. nie dotyczyło braków formalnych wniosku o ustalenie warunków zabudowy, a kwestii merytorycznych, które miały wpływ na merytoryczne rozpoznanie i załatwienie wniosku. Organ nie zwrócił przy tym uwagi, że strona faktycznie nie była w stanie wykonać wspomnianego wezwania, ze względu na okoliczności opisywane przez nią w toku postepowania. Nieprzedłożenie przez stronę żądanych przez organ dokumentów nie uprawniało organu do pozostawienia wniosku o ustalenie prawa do świadczenia wychowaczego bez rozpatrzenia.
Wobec poczynionych ustaleń Sąd uznał, iż organ bezzasadnie pozostawił podanie skarżącej spółki bez rozpoznania i organ dopuścił się bezczynności w rozumieniu art. 3 pkt 8 p.p.s.a. Stwierdzając zaistnienie w niniejszej sprawie bezczynności organu, zgodnie z art. 149 § 1 pkt 1 p.p.s.a., Sąd zobowiązał Wojewodę W. punkcie I sentencji wyroku do rozpoznania wniosku skarżącej z dnia 15 grudnia 2016 r. Ustalając termin, w którym organ powinien rozpoznać sprawę (14 dni), Sąd miał na względzie jej charakter (przedmiot) oraz przytoczone przepisy prawa.
Zgodnie z art. 149 § 1a p.p.s.a. sąd zobowiązany jest też stwierdzić, czy bezczynność i przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa. W okolicznościach niniejszej sprawy organowi zarzutu takiego postawić nie można. Rażące naruszenie prawa oznacza wadliwość o szczególnie dużym ciężarze gatunkowym i ma miejsce w razie oczywistego braku podejmowania jakichkolwiek czynności, oczywistego lekceważenia wniosków skarżącego i jawnego natężenia braku woli do załatwienia sprawy, jak w razie ewidentnego niestosowania przepisów prawa (zob. wyrok NSA z dnia 16 stycznia 2018 r., sygn. akt I OSK 1090/16, publ. jw.). W niniejszej sprawie Sąd stwierdził, że bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa (pkt II sentencji wyroku).
W toku postępowania organ administracyjny powinien zastosować się do oceny prawnej oraz wskazań Sądu zawartych w treści niniejszego wyroku, zgodnie z art. 153 p.p.s.a. W szczególności organ przeprowadzi prawidłowe postępowanie wyjaśniające zmierzające do wydania decyzji co do istoty sprawy i rozstrzygnie ją w zakresie, o którym mowa wyżej. W perspektywie treści art. 5 ust. 2a u.p.p.w.d. organ ustali aktualną sytuację faktyczną strony oraz jej rodziny, biorąc pod uwagę wynik postępowania w sprawie o rozwiązanie małżeństwa strony i jej małżonka przez rozwód.
Sprawę rozpoznano na posiedzeniu niejawnym, w trybie uproszczonym, zgodnie z art. 119 pkt 4 p.p.s.a.
Treść orzeczenia pochodzi z Centralnej Bazy Orzeczeń Sądów Administracyjnych (nsa.gov.pl).