Wyrok z dnia 2019-05-08 sygn. II SA/Rz 154/19

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący SWSA Magdalena Józefczyk Sędziowie WSA Joanna Zdrzałka WSA Piotr Godlewski /spr./ po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 8 maja 2019 r. sprawy ze skargi E. Ż. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] grudnia 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania -skargę oddala-

Uzasadnienie

II SA/Rz 154/19

U z a s a d n i e n i e

Przedmiotem skargi E.Ż. – działającej przez pełnomocnika C.M. (matkę) - jest postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w R. z [...] grudnia 2018 r. nr [...] dotyczące odmowy wznowienia postępowania w sprawie stwierdzenia uchybienia terminu do wniesienia odwołania.

Z jego uzasadnienia i akt administracyjnych sprawy wynika, że SKO

w R. ostatecznym postanowieniem z [...] lipca 2011 r. nr [...] - po rozpoznaniu odwołania K.M. (reprezentowanej przez C.M. - stwierdziło uchybienie terminu do wniesienia odwołania od decyzji Burmistrza S. z [...] czerwca 2011 r. nr [...] o odmowie przyznania K.M. zasiłku celowego z tytułu klęski żywiołowej. Wskazało w nim, że wobec doręczenia decyzji Burmistrza [...] czerwca 2011 r., ostatnim dniem do wniesienia odwołania był [...] czerwca 2011 r., podczas gdy zostało ono złożone w Miejsko – Gminnym Ośrodku Pomocy Społecznej

w S. [...] czerwca 2011 r.

Wnioskiem z [...] czerwca 2017 r. C.M. - działająca jako pełnomocnik K.M. – zwróciła się o wznowienie postępowania zakończonego postanowieniem SKO z [...] lipca 2011 r., wskazując jako postawę wznowienia art. 145 § 1 pkt 5 K.p.a., tj. wyjście na jaw istotnych dla sprawy nowych okoliczności faktycznych lub nowych dowodów istniejących w dniu wydania postanowienia, nieznanych organowi który je wydał. Podała, że [...] czerwca 2017 r. dowiedziała się o odnalezieniu zgubionego wcześniej potwierdzenia nadania odwołania przesyłką poleconą w urzędzie pocztowym. Z potwierdzenia nadania nr [...] wynika, że odwołanie oznaczone datą [...] czerwca 2011 r. zostało wysłane tego samego dnia, a zatem nadane zostało w ostatnim dniu terminu do złożenia odwołania. Dowód ten (potwierdzenie) istniał w dacie orzekania przez Kolegium, tj. [...] lipca 2011 r. i nie był temu organowi znany.

Po rozpatrzeniu wniosku SKO w R. postanowieniem z [...] maja

2018 r. nr [...] – działając na podstawie art. 149 § 3 w zw. z art. 150 i art. 126 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2017 r., poz. 1257 ze zm., dalej: K.p.a.) - odmówiło wznowienia postępowania zakończonego własnym postanowieniem z [...] lipca 2011 r. wskazując, że wniosek o wznowienie postępowania został złożony przez pełnomocnika po dniu śmierci mocodawczyni.

W rozpatrywanej sprawie przedmiot postępowania dotyczący przyznania zasiłku celowego odnosi się wyłącznie do praw i obowiązków ściśle związanych z osobą K.M. Z odpisu skróconego aktu zgonu wynika, że zmarła ona [...] marca 2012 r., natomiast z wnioskiem o wznowienie (na podstawie pełnomocnictwa

z [...] czerwca 2010 r.) wystąpiła C.M. SKO wyjaśniło, że z chwilą śmierci mocodawcy pełnomocnictwo wygasa (art. 101 § 2 Kodeksu cywilnego), chyba że

w dokumencie tym zastrzeżono inaczej z przyczyn uzasadnionych treścią stosunku prawnego będącego podstawą pełnomocnictwa. Skoro zatem wniosek o wznowienie został złożony po śmierci K.M., to C.M. utraciła prawo do jej reprezentowania. Uzasadnia to odmowę wznowienia postępowania.

We wniosku z [...] maja 2018 r. o ponowne rozpatrzenie sprawy C.M. zwróciła się o uchylenie w/w postanowienia i wznowienie postępowania. Podała, że składając wniosek o wznowienie występowała jako osoba umocowana. Wyjaśniła, że wskazując na K.M. określiła adresatkę dotychczasowej decyzji. Nawet po jej śmierci posiadane przez nią umocowanie jest prawidłowe, gdyż jest także pełnomocnikiem następczyni prawnej po zmarłej K.M., tj. swej córki E.Ż., która to jest stroną domagającą się przez nią wznowienia postępowania dotyczącego zmarłej babci.

SKO w R. wskazanym na wstępie postanowieniem z 14 grudnia

2018 r. - wydanym na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 144 i art. 148 § 1

w zw. z art. 149 § 3 K.p.a. - utrzymało w mocy swe postanowienie z [...] maja 2018 r.

W uzasadnieniu zauważyło, że we wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy C.M. wskazała, że występuje jako pełnomocnik swej córki E.Ż. To stwierdzenie znacząco odbiega od treści wniosku o wznowienie postępowania, z którego wynika, że występuje w imieniu K.M.

Zdaniem Kolegium, zmiana osoby reprezentowanej w toku prowadzonego postępowania – wobec przedłożonych do akt i nie budzących wątpliwości dokumentów w zakresie następstwa prawnego – jest dopuszczalna, ale tylko dla osiągnięcia celów procesowych, nie zaś dla celów reprezentowania osoby nieżyjącej.

Zmiana osoby reprezentowanej, wywołująca faktyczną możliwość zaskarżenia wydanego w sprawie postanowienia, wyklucza jednocześnie możliwość wznowienia postępowania. Immamentnym elementem formalnym do wznowienia postępowania jest złożenie wniosku w terminie 1 miesiąca od dnia w którym strona dowiedziała się o okoliczności stanowiącej podstawę wznowienia postępowania. Sygnowanie wniosku przy zmianie podmiotu reprezentowanego dopiero we wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy i w okresie po upływie 11 miesięcy od dnia pierwotnego wniosku powoduje, że nie dochowano miesięcznego terminu. Ta okoliczność skutkuje odmową wznowienia postępowania.

Skargę do WSA w Rzeszowie na powyższe postanowienie złożyła E.Ż. – reprezentowana przez pełnomocnika C.M. - wnosząc o jego uchylnie oraz uchylenie poprzedzającego go postanowienia.

W uzasadnieniu pełnomocnik skarżącej wskazała, że pogląd Kolegium jest błędny. Wyjaśniła, że w dniu wszczynania postępowania jak i w jego toku posiadała (za życia K.M.) od niej jak i od jej następczyni prawnej (E.Ż.) należyte umocowanie. Obydwa pełnomocnictwa są bezsporne. W toku postępowania sprecyzowała, że interes polegający na woli eliminacji wadliwego postanowienia o stwierdzeniu uchybienia terminu do wniesienia odwołania reprezentowała tak w imieniu K.M. (za jej życia), jak i E.Ż.

C.M. zauważyła, że Kolegium zaaprobowało, iż na datę wydania postanowienia o odmowie wznowienia postępowania występowała jako pełnomocnik E.Ż., jednak bezpodstawnie przyjęło, że skoro w dacie składania wniosku ([...] czerwca 2017 r.) powołała się tylko na wygasłe umocowanie od K.M., to wolę wznowienia postępowania w imieniu E.Ż. wyraziła najwcześniej [...] maja 2018 r., tj. w dacie wniesienia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, a zatem że podanie o wznowienie złożyła z uchybieniem miesięcznego terminu z art. 148 § 1 K.p.a. liczonego od dnia dowiedzenia się o okoliczności stanowiącej podstawę wznowienia. Taki pogląd jest błędny, gdyż wnioskując o wznowienie postępowania wskazała, że [...] czerwca 2017 r. jako posiadacz pełnomocnictwa pochodzącego również od E.Ż. dowiedziała się o odnalezieniu zagubionego wcześniej potwierdzenia nadania odwołania. Z potwierdzenia tego wynikało, że odwołanie zostało złożone [...] czerwca 2011 r., a więc z zachowaniem terminu. Skoro dowiadując się o podstawie wznowieniowej była umocowana przez aktualną stronę postępowania, tj. E.Ż., to naturalnym jest, że w jej interesie powzięła te informacje i wystąpiła o wznowienie, dochowując miesięcznego terminu. Tym samym postępowanie powinno zostać wznowione.

SKO w odpowiedzi na skargę wniosło o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko zawarte w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia. Dodało, że

w toku postępowania pełnomocnik zmiennie wskazuje podmiot reprezentowany,

w zależności jakie korzyści procesowe przynosi takie działanie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 2107 ze zm.), sąd administracyjny sprawuje kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Jej zakres wyznacza art. 134 ustawy z dnia

30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi

(Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm., dalej P.p.s.a.), wg którego sąd rozstrzyga

w granicach danej sprawy nie będąc związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stosownie do art. 145 P.p.s.a., Sąd zobligowany jest do uchylenia decyzji bądź postanowienia (jeżeli dotknięte są naruszeniem prawa materialnego które miało wpływ na wynik sprawy, naruszeniem prawa dającym podstawę do wznowienia postępowania bądź innym naruszeniem przepisów postępowania jeśli mogło mieć ono istotny wpływ na wynik sprawy), do stwierdzenia ich nieważności lub ich wydania z naruszeniem prawa (jeżeli zachodzą przyczyny określone w K.p.a. lub innych przepisach).

Przedmiotem kontroli Sądu w rozpoznawanej sprawie pozostaje zaskarżone przez E.Ż. postanowienie SKO w R. z [...] grudnia 2018 r., utrzymujące w mocy – na skutek wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy – postanowienie własne z [...] maja 2018 r. o odmowie wznowienia postępowania zakończonego ostatecznym postanowieniem tego organu z [...] lipca 2011 r.; tym ostatnim postanowieniem Kolegium stwierdziło uchybienie terminu do wniesienia odwołania od decyzji Burmistrza S. z [...] czerwca 2011 r. odmawiającej przyznania K.M. zasiłku celowego z tytułu klęski żywiołowej (świadczenie takie przewidziane jest w art. 40 ust. 2 ustawy z 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej, Dz. U. z 2018 r., poz. 1508 ze zm., dalej: u.p.s.).

Dokonując kontroli zaskarżonego postanowienia wg wskazanych wyżej kryteriów Sąd nie stwierdził naruszeń prawa przemawiających za uwzględnieniem skargi.

Postanowienie to dotyczy kwestii procesowej wznowienia postępowania. Tryb wznowienia stanowi odstępstwo od wyrażonej w art. 16 K.p.a. zasady trwałości decyzji administracyjnych. Postępowanie w tym trybie może się toczyć dopiero po wydaniu przez właściwy organ postanowienia o wznowieniu postępowania (art. 149

§ 1 K.p.a.), które stanowi podstawę do przeprowadzenia postępowania co do przyczyn wznowienia oraz co do rozstrzygnięcia istoty sprawy (art. 149 § 2 K.p.a.).

Wznowienie postępowania stwarza więc prawną możliwość ponownego rozpatrzenia i rozstrzygnięcia sprawy administracyjnej zakończonej decyzja ostateczną, jeżeli postępowanie w którym je wydano było dotknięte kwalifikowaną wadą przewidzianą w art. 145 § 1 K.p.a., bądź zachodzi przesłanka określona w art. 145a § 1 lub

art. 145b § 1 K.p.a.

We wstępnej fazie – w przypadku złożenia wniosku o wznowienie postępowania – analizie podlega, czy opiera się on na ustawowej przesłance, czy został złożony przez stronę postępowania i czy zachowano ustawowy termin do wystąpienia z nim. Brak pozytywnych ustaleń w tym przedmiocie skutkuje koniecznością wydania przez organ postanowienia o odmowie wznowienia postępowania (zgodnie z art. 149 § 3 K.p.a., odmowa wznowienia postępowania następuje w drodze postanowienia).

Wnioskująca (jako pełnomocnik) o wznowienie postępowania C.M. powołała się na przyczynę wskazaną w art. 145 § 1 pkt 5 K.p.a., tj. wyjście na jaw istotnych dla sprawy nowych okoliczności faktycznych lub nowych dowodów istniejących w dniu wydania decyzji, nieznanych organowi, który wydał decyzję; jako takie wskazała odnalezienie [...] czerwca 2017 r. potwierdzenia nadania [...] czerwca 2011 r. przesyłką poleconą odwołania od w/w decyzji Burmistrza z [...] czerwca

2011 r., mające świadczyć o zachowaniu 14-dniowego terminu do wniesienia odwołania od tej decyzji.

Nie wyczerpuje to przesłanek dopuszczalności wznowienia, gdyż jak wskazano wyżej, istotne pozostaje także, czy wniosek o wznowienie złożony został przez stronę postępowania i czy zachowała ona ustawowy termin do wystąpienia z nim. Mając na uwadze realia sprawy i wydane w załatwieniu wniosku rozstrzygnięcia, okolicznościom tym należy przypisać zasadnicze znaczenie.

W myśl art. 148 § 1 K.p.a., podanie o wznowienie postępowania wnosi się do organu administracji publicznej, który wydał w sprawie decyzję w pierwszej instancji, w terminie jednego miesiąca od dnia, w którym strona dowiedziała się o okoliczności stanowiącej podstawę do wznowienia postępowania.

O ile co do zasady możliwe byłoby uznanie zachowania tego terminu w przypadku samej C.M. (wobec wskazania, że do odnalezienia potwierdzenia nadania odwołania doszło [...] czerwca 2017 r., wniosek o wznowienie został przez nią nadany przesyłką poleconą [...] czerwca 2017 r.), nie można jednak pominąć, że zarówno w pierwotnym postępowaniu zakończonym postanowieniem SKO z [...] lipca 2011 r., jak i postępowaniu zainicjowanym wnioskiem o wznowienie występowała ona w charakterze pełnomocnika.

Okoliczność tę trafnie uwzględniło Kolegium, orzekając o odmowie wznowienia postępowania, jakkolwiek u podstaw wydanych przez ten organ [...] maja i [...] grudnia 2018 r. postanowień znalazła się odmienna argumentacja wynikająca

z dokonanej wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy zmiany wskazania C.M. co do reprezentowanego przez nią podmiotu względem wniosku

o wznowienie.

W związku z tym należy podkreślić, że zgodnie z art. 32 K.p.a., strona może działać przez pełnomocnika, chyba że charakter czynności wymaga jej osobistego działania.

Ponieważ do czynności wymagających osobistego działania nie należy złożenie wniosku o wznowienie postępowania oraz działanie w takim postępowaniu za mocodawcę, bez wątpienia mogą być one dokonane przez pełnomocnika.

W realiach sprawy wiąże się z tym dodatkowy aspekt, a mianowicie dopuszczalności złożenia przez pełnomocnika (C.M.) wniosku

o wznowienie postępowania w sprawie o przyznanie zasiłku celowego z tytułu klęski żywiołowej po śmierci mocodawcy (K.M.) i popierania tego wniosku -

w drodze wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy - w imieniu następcy prawnego zmarłego (E.Ż.), która także udzieliła jej pełnomocnictwa.

Stosownie do art. 28 K.p.a., stroną postępowania administracyjnego jest każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie albo kto żąda czynności organu ze względu na swój interes prawny lub obowiązek. Zgodnie

z art. 30 § 1 K.p.a., zdolność prawną i zdolność do czynności prawnych stron ocenia się według przepisów prawa cywilnego, o ile przepisy szczególne nie stanowią inaczej.

Ponieważ zdolność prawna osoby fizycznej wygasa z chwilą jej śmierci, równocześnie traci ona status strony postępowania w rozumieniu art. 28 K.p.a., gdyż osoba zmarła nie może być podmiotem praw i obowiązków z zakresu prawa administracyjnego.

Stroną postępowania o przyznanie zasiłku celowego z tytułu klęski żywiołowej zakończonego ostatecznym postanowieniem SKO z [...] lipca 2011 r. była K.M. Zmarła ona [...] marca 2012 r. i od tej daty nie można było w stosunku do niej prowadzić postępowania, ani wydać rozstrzygnięcia. W takiej sytuacji skutkiem jej śmierci było także wygaśnięcie udzielonego przez nią C.M. pełnomocnictwa (umocowanie wygasa ze śmiercią mocodawcy lub pełnomocnika, chyba że w pełnomocnictwie inaczej zastrzeżono z przyczyn uzasadnionych treścią stosunku prawnego będącego podstawą pełnomocnictwa - art. 101 § 2 K.c.). Oznacza to, że C.M. nie mogła skutecznie w imieniu zmarłej wnosić

o wznowienie postępowania zakończonego w/w postanowieniem SKO z [...] lipca

2011 r.

W okolicznościach sprawy należało jednak uwzględnić powołaną przez C.M. we wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy kwestię, że mimo wskazania przez nią we wniosku o wznowienie postępowania K.M. jako adresatki dotychczasowej decyzji, stroną domagającą się za jej pośrednictwem wznowienia postępowania jest faktycznie córka E.Ż. (wnuczka i jednocześnie spadkobierczyni K.M.).

W tym zakresie należy zwrócić uwagę, że o ile dla materialnego prawa administracyjnego generalną zasadą pozostaje wynikająca z osobistego charakteru praw i obowiązków niedopuszczalność następstwa prawnego po zmarłej osobie fizycznej (por. Łaszczyca G., Martysz Cz., Matan A., Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, wyd. III, LEX 2010), to jednak w razie śmierci strony organ administracji powinien rozważyć, czy uprawnienia lub obowiązki których dotyczy postępowanie mają charakter osobisty, czy rzeczowy lub majątkowy. Ma to związek z regulacją art. 30 § 4 K.p.a., zgodnie z którym w sprawach dotyczących praw zbywalnych lub dziedzicznych w razie zbycia prawa lub śmierci strony w toku postępowania na miejsce dotychczasowej strony wstępują jej następcy prawni.

Sytuacja ta określana jest mianem następstwa procesowego. Jest ono konsekwencją następstwa prawnego w prawie materialnym i polega na wstąpieniu do postępowania na miejsce podmiotu będącego dotychczas jego stroną innego podmiotu (następcy prawnego). Wstąpienie następcy na miejsce poprzednika oznacza wstąpienie w jego sytuację procesową, będącą kontynuacją udziału poprzednika; z tej przyczyny następcy prawnego dotyczą wszystkie skutki prawne czynności procesowych już dokonanych przez jego poprzednika.

Następstwo procesowe stron z art. 30 § 4 należy zatem odnieść zarówno do postępowania głównego, jak i postępowań nadzwyczajnych (wyrok WSA w Gdańsku z 26 marca 2009 r. II SA/Gd 892/08, LEX nr 529885). Przepis ten dotyczy także zatem uprawnienia następców prawnych strony do złożenia wniosku o wznowienie postępowania, którego przedmiotem były prawa wchodzące w skład spadku.

Charakter świadczeń z pomocy społecznej jako służących zaspokojeniu osobistych potrzeb osoby wnioskującej generalnie przemawia za uznaniem ich osobistego charakteru pozbawionego możliwości przejścia na inną osobę, w tym wykluczającego następstwo prawne po osobie zmarłej.

Z treści art. 40 u.p.s. wynika jednak, że zasiłek celowy może być przyznany osobie albo rodzinie, które poniosły straty w wyniku zdarzenia losowego (ust. 1), a także osobie albo rodzinie, które poniosły straty w wyniku klęski żywiołowej lub ekologicznej (ust. 2); pod pojęciem rodziny u.p.s. rozumie osoby spokrewnione lub niespokrewnione pozostające w faktycznym związku, wspólnie zamieszkujące

i gospodarujące (art. 6 pkt 14). Adresatami pomocy określonej w art. 40 ust. 2 u.p.s. może być zatem osoba lub rodzina, która została dotknięta klęską żywiołową.

Sąd orzekający w niniejszej sprawie podziela w związku z tym pogląd wyrażony

w uzasadnieniu wyroku WSA w Rzeszowie z 8 sierpnia 2013 r. II SA/Rz 414/13

(LEX nr 1377126), wg którego to, że wniosek o taki zasiłek składa konkretny członek rodziny nie powoduje, że staje się on świadczeniem związanym wyłącznie

z wnioskodawcą, skoro adresatem tego świadczenia pod warunkiem wspólnego zamieszkiwania w zniszczonym domu lub lokalu mieszkalnym może być również rodzina. Świadczenie to będzie więc możliwe do przyznania, jeżeli na budynek lub lokal mieszkalny zniszczony w wyniku klęski żywiołowej wniosek złoży inny, żyjący członek tej rodziny, co tym samym oznacza dopuszczenie następstwa prawnego wynikającego z tego samego stanu faktycznego i podstawy prawnej.

Rozciąga się to również zatem na możliwość złożenia przez takiego członka rodziny - będącego następcą prawnym wspólnie zamieszkującego z nim zmarłego – wniosku o wznowienie postępowania o przyznanie zasiłku z tytułu klęski żywiołowej, który może działać osobiście lub przez pełnomocnika, gdyż jak wynika z powołanego wyżej art. 32 K.p.a., poza czynnościami których charakter wymaga osobistego działania strony, nie ogranicza on czynności które w postępowaniu administracyjnym mogą być dokonane przez pełnomocnika.

Ponieważ następstwem udzielenia pełnomocnictwa jest powstanie po stronie pełnomocnika uprawnienia do działania w imieniu i ze skutkiem dla mocodawcy, ustanowienie pełnomocnika nie powoduje, że staje się on stroną postępowania

w miejsce mocodawcy, a w konsekwencji, że wynikające z przepisów prawa materialnego dla strony reprezentowanej uprawnienia bądź obowiązki dotyczą pełnomocnika.

To co w rozpoznawanej sprawie istotne, dotyczy to również wymogów proceduralnych związanych z wnioskiem o wznowienie postępowania, w tym zachowania miesięcznego terminu do jego złożenia, który należy odnosić do powzięcia wiedzy o okoliczności stanowiącej podstawę do wznowienia przez stronę, a nie jej pełnomocnika. We wniosku o wznowienie postępowania C.M. – powołując się na lekturę określonych ogólnikowo akt "innej sprawy", dokonaną

w bliżej niesprecyzowanym miejscu i okolicznościach – powołała się na odnalezione przez siebie potwierdzenie nadania odwołania K.M. od decyzji Burmistrza S. z [...] czerwca 2011 r., mające rzekomo miejsce [...] czerwca 2017 r. W konsekwencji należy stwierdzić - co prawidłowo wywiodło Kolegium w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia – że sygnując dopiero [...] maja 2018 r. we wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy wynikającą z następstwa prawnego zmianę podmiotu przez nią reprezentowanego (K.M. na E.Ż.) - w żaden sposób nie wykazała zachowania terminu do złożenia wniosku o wznowienie postępowania przez E.Ż. Powoduje to, że nie został zachowany niezbędny do wznowienia postępowania element formalny tego wniosku, jakim jest jego złożenie w terminie jednego miesiąca od dnia w którym strona (nie pełnomocnik) dowiedziała się o okoliczności stanowiącej podstawę do wznowienia postępowania.

Niejako na marginesie, mimo że nie wynika to z akt administracyjnych niniejszej sprawy, Sąd pragnie zwrócić uwagę na dodatkowe okoliczności znane mu z urzędu.

Mianowicie prawomocnym wyrokiem WSA w Rzeszowie z 18 marca 2014 r. II SA/Rz 1368/13 oddalona została skarga E.Ż. na decyzję SKO w R.

z [...] października 2013 r. nr [...], utrzymującą w mocy decyzję Burmistrza S. z [...] lipca 2013 r. nr [...] o odmowie przyznania zasiłku celowego z tytułu klęski żywiołowej. W uzasadnieniu tego wyroku wskazano, że na działce nr 4342 w G. posadowione były dwa budynki mieszkalne (murowany i drewniany) będące współwłasnością E.P. i E.Ż., które w wyniku długotrwałych opadów deszczu uległy uszkodzeniu

i zakwalifikowane zostały do rozbiórki. E.Ż. zameldowana była w budynku murowanym, niemniej w chwili zdarzenia nie zamieszkiwała i nie prowadziła w nim gospodarstwa domowego zamieszkując od ponad 10 lat z rodziną poza granicami Polski, w związku z czym nie była uprawniona do skorzystania z pomocy społecznej w formie zasiłku celowego z tytułu klęski żywiołowej (jak wynika z nieprawomocnego wyroku WSA w Warszawie z 29 listopada 2018 r. I SA/Wa 1356/18, w następstwie złożenia przez E.Ż. [...] lutego 2016 r. wniosku o zmianę decyzji Burmistrza

z [...] lipca 2013 r., Wojewoda P. decyzją z [...] lipca 2016 r. nr [...] odmówił jej zmiany; wspomnianym wyrokiem WSA w Warszawie oddalił jej skargę na decyzję Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z [...] maja 2018 r. nr [...] uchylającą w/w decyzję Wojewody i umarzającą postępowanie w sprawie). Dochodzony przez E.Ż. w ramach obecnie rozpoznawanej sprawy i złożonego w niej wniosku o wznowienie postępowania zasiłek celowy z tytułu klęski żywiołowej wywodzony jest przez nią natomiast z następstwa prawnego po zmarłej [...] marca 2012 r. babce K.M., która jak wynika z uzasadnienia w/w wyroku II SA/Rz 1368/13, zamieszkiwała w posadowionym na w/w działce budynku drewnianym.

Podsumowując, w okolicznościach sprawy należy uznać prawidłowość zaskarżonego postanowienia SKO, które uznało że działająca jako pełnomocnik C.M. nie mogła skutecznie wystąpić o wznowienie postępowania z uwagi na brak wykazania zachowania terminu do złożenia wniosku w tym przedmiocie przez skarżącą E.Ż. Wznowienie bowiem postępowania na wniosek strony pomimo uchybienia terminowi do jego złożenia stanowiłoby o rażącym naruszeniu prawa przez organ, godzącym we wspomnianą wyżej zasadę trwałości decyzji administracyjnych (art. 16 § 1 K.p.a.).

Niezależnie od tego należy podkreślić, że zgodnie z art. 146 § 1 K.p.a., uchylenie decyzji m.in. z przyczyn określonych w art. 145 § 1 pkt 3-8 nie może nastąpić, jeżeli od dnia doręczenia lub ogłoszenia decyzji upłynęło pięć lat.

Z podanych względów skarga jako pozbawiona uzasadnionych podstaw podlegała oddaleniu na podstawie art. 151 P.p.s.a.