Postanowienie z dnia 2009-05-20 sygn. II AKz 285/09

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt II AKz 285/09

POSTANOWIENIE

Dnia 20 maja 2009 r.

Sąd Apelacyjny w Lublinie – Wydział II Karny

w składzie: (...) S.A. A. Ś. (sprawozdawca) Sędziowie - S.A. (...) S.A. Bohdan Tracz

Protokolant – st. sekr. sąd. M. W.

przy udziale L. P. prokuratora Prokuratury Apelacyjnej w Lublinie

po rozpoznaniu w sprawie przeciwko P. R. skazanemu za przestępstwo z art. 148 § 2 pkt 4 k.k. i in. zażalenia wniesionego przez skazanego na postanowienie Sądu Okręgowego w Radomiu z dnia 25 lutego 2009 r. w przedmiocie przywrócenia terminu do sporządzenia na piśmie i doręczenia uzasadnienia wyroku łącznego z dnia 30 grudnia 2008 roku. na podst. art. 437 § 2 k.p.k. w zw. z art. 126 § 1 k.p.k.

postanawia

zmienić zaskarżone postanowienie w ten sposób, że przywrócić skazanemu P. R. termin do złożenia wniosku o sporządzenie na piśmie i doręczenia uzasadnienia wyroku łącznego z dnia 30 grudnia 2008 r.

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 25 lutego 2009 r. Sąd Okręgowy w Radomiu nie uwzględnił wniosku P. R. o przywrócenie terminu do sporządzenia na piśmie i doręczenia uzasadnienia wyroku łącznego z dnia 30 grudnia 2008 roku, uznając iż skazany nie wykazał, że opóźnienie w złożeniu tego wniosku wynikło z przyczyn od niego niezależnych.

Zażalenie na to postanowienie złożył skazany, który nie formułując konkretnych zarzutów domagał się w istocie jego zmiany i przywrócenia terminu do sporządzenia na piśmie i doręczenia uzasadnienia wskazanego wyżej wyroku łącznego. W uzasadnieniu wskazał, że ustanowiony z urzędu obrońca w dniu 6 stycznia 2009 r. złożył wniosek o sporządzenie na piśmie i doręczenie uzasadnienia wyroku łącznego, a następnie w dniu 16 stycznia 2009 r. wniosek ten cofnął bez powiadomienia go, a zatem z przyczyn od niego niezależnych.

Sąd Apelacyjny w Lublinie zważył, co następuje:

Zażalenie zasługuje na uwzględnienie. Zgodnie z treścią art. 126 § 1 k.p.k. warunkiem przywrócenia terminu zawitego jest wykazanie, iż uchybienie temu terminowi nastąpiło z przyczyn od strony niezależnych. Z taką sytuacją mamy do czynienia w niniejszej sprawie. W dniu 6 stycznia 2009 r. obrońca skazanego złożyła bowiem wniosek o sporządzenia na piśmie i doręczenia uzasadnienia wyroku łącznego wydanego w dniu 30 grudnia 2008 roku. (k.110a), następnie pismem z dnia 16 stycznia 2009 r. wniosek ten cofnęła (k.111).

W tym miejscu należy podnieść, iż przepisu Kodeksu postępowania karnego chociaż wprost nie wymagają zgody oskarżonego (skazanego) na cofnięcie wniosku o uzasadnienie wyroku, to jednak słusznie przyjmuje się w orzecznictwie, że zgoda taka per analogiam z art. 431 § 3 k.p.k. powinna być uzyskana (zob.: postanowienie Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 3 marca 2003 r., sygn. akt II AKz 76/03, KZS 2003/3/52). Skoro bowiem środka odwoławczego wniesionego na korzyść oskarżonego (skazanego) nie można bez jego zgody cofnąć, a warunkiem wniesienia apelacji przez stronę jest złożenie wniosku o sporządzenia na piśmie i doręczenie uzasadnienia wyroku (tzw. zapowiedź apelacji), to zgoda oskarżonego (skazanego) winna być uzyskana również na cofniecie wniosku określonego w art. 422 § 1 k.p.k. Tymczasem analiza akt sprawy nie wskazuje, aby P. R. wyraził zgodę na cofnięcie wskazanego wyżej wniosku jego obrońcy z dnia 6 stycznia 2009 r., lecz konsekwentnie oczekiwał pisemnych motywów wyroku.

W piśmie z dnia 13 stycznia 2009 r. (k.113), a wiec w okresie kiedy to zgodnie z twierdzeniami obrońcy (k.155) miał zaakceptować treść wyroku, skazany podniósł, iż nie zrozumiał wyroku i oczekiwał od Sądu Okręgowego jego wyjaśnienia (uzasadnienia). W zażaleniu na niniejsze postanowienie, zatytułowanym prośba (k.151) P. R. stwierdził wprost, że do cofnięcia wniosku o sporządzenie na piśmie i doręczenie uzasadnienia wyroku doszło bez jego zgody. W tej sytuacji do zajęcia odmiennego stanowiska nie może doprowadzić oświadczenie obrońcy złożone na posiedzeniu Sądu Okręgowego w dniu 25 marca 2009 r. (k.155). Nieuzyskanie przez obrońcę zgody skazanego na cofnięcie wskazanego wyżej wniosku jest zaniedbaniem ze strony tego obrońcy i tym samym przyczyną niezależną od P. R.. Zgodnie bowiem z zasługującym na aprobatę, rozpowszechnionym w orzecznictwie i doktrynie stanowiskiem zaniechania obrońcy stanowią bowiem zawsze przyczynę niezależną od samego oskarżonego w rozumieniu art. 126 § 1 k.p.k., bez względu na to czy uchybienie obrońcy jest zwykłym zaniedbaniem, czy w ocenie sądu – jest to działanie celowe – chyba że jest ono efektem uzgodnionej z oskarżonym rezygnacji z danej czynności (zob.: postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 17 stycznia 2008 r., sygn. akt V KK 448/07, Prok. i Pr. – wkł. 2009/1/17). Z akt sprawy nie wynika zaś, aby obrońca uzgodnił ze skazanym decyzję o cofnięciu wniosku o sporządzenie na piśmie i doręczenie uzasadnienia wyroku.

Ubocznie należy wskazać, iż skuteczne cofnięcie wniosku złożonego w trybie art. 422 § 1 k.p.k. winno skutkować stosowną decyzją procesową przewodniczącego wydziału (zarządzeniem o pozostawieniu wniosku bez dalszego biegu). W niniejszej sprawie, pomimo iż do sporządzenia uzasadnienia wyroku nie doszło, taka decyzja nie zapadła. Kierując się powyższymi względami, Sąd Apelacyjny w Lublinie orzekł, jak wyżej.