Wyrok z dnia 2008-04-03 sygn. WA 11/08

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt: WA 11/08

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 kwietnia 2008 r.

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Wiesław Maciak (przewodniczący, sprawozdawca)

SSN Marian Buliński

SSN Marek Pietruszyński

Protokolant: Anna Krawiec

przy udziale prokuratora Naczelnej Prokuratury Wojskowej płka Jana Żaka
w sprawie płk. S. O., ppłk. J. W., Z. D., J. C., M. P. i Z. W. oskarżonych z art. 271 § 1 k.k. , po rozpoznaniu w Izbie Wojskowej na rozprawie w dniu 3 kwietnia 2008r. apelacji, wniesionej przez prokuratora na niekorzyść wszystkich oskarżonych od wyroku Wojskowego Sądu Okręgowego w W. z dnia 16 stycznia 2008r., sygn. akt So. (...)

utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok i kosztami sądowymi postępowania odwoławczego obciąża Skarb Państwa.

U Z A S A D N I E N I E

Wyrokiem z dnia 16 stycznia 2008 r., sygn. akt: So. (...), Wojskowy Sąd Okręgowy w W., w stosunku do:

„ I. płk. S. O. (O.), syna Z. i J. z domu J., urodzonego 3 sierpnia 1957 r. w m. D., obywatela polskiego, żonatego, ojca dwojga pełnoletnich dzieci, w służbie wojskowej od 16 września 1976 r., powołanego przez WKU w G., obecnie pełniącego zawodową służbę wojskową w Akademii Obrony Narodowej w W., nie karanego, oskarżonego o to, że:

działając wspólnie i w porozumieniu w ppłk. J. W. – Głównym Księgowym Jednostki Wojskowej (…) w M., w krótkich odstępach czasu, tj. od bliżej nieustalonego dnia grudnia 2005 r. do 28 marca 2006 r. w M., w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, tj. w celu rozliczenia nie zakończonych w 2005 r. inwestycji, jako funkcjonariusz publiczny, pełniąc zawodową służbę wojskową na stanowisku Dowódcy JW (...) w M., poświadczył nieprawdę co do okoliczności mających znaczenie prawne w dokumentach w miejscach przeznaczonych na stanowisko pisemne dowódcy jednostki w ten sposób, że w dniu 29.12.2005 r. złożył pisemną akceptację protokołu końcowego przekazania do użytkowania i eksploatacji w zakresie konserwacji robót dekarskich na budynku nr (...) w JW (...) w M. z dnia 29.12.2005 r. oraz bliżej nieokreślonego dnia grudnia 2005 r. podpisał kosztorys podwykonawczy na konserwację dachu budynku (...) JW (...) w M., a nadto w dniu 30.12.2005 r. podpisał jako „zatwierdzoną do wypłaty” fakturę VAT nr (...) w zakresie konserwacji robót dekarskich na budynku nr (...) w JW (...) w M., oraz tego samego dnia podpisał jako „zatwierdzoną do wypłaty” fakturę VAT nr (...) w zakresie przyjęcia wyszczególnionego na niej towaru mimo, że miał świadomość, iż w tym zakresie, tj. do końca 2005 r. wskazany w fakturze VAT nr (...) towar nie został dostarczony do Jednostki Wojskowej (...) w M., oraz nie zakończono w tym czasie robót dekarskich na wskazanym budynku, a następnie w dniu 26.01.2006 r. podpisał sprawozdanie o stanie środków na rachunku bankowym państwowych jednostek budżetowych na dzień 31.12.2005 r. w kodzie poz. Nr. 13 - stan środków na rachunku bieżącym dochodów w NBP i w kodzie poz. 24 - stan środków na rachunku bieżącym wydatków w NBP, gdzie widnieje kwota - 0,00 zł, a w dniu 28.03.2006 r. podpisał bilans jednostki budżetowej sporządzonym na dzień 31.12.2005 r. bez uwzględnienia kwoty pieniężnej w pkt. B Aktywa obrotowe w ust. III, ppkt. 1.1 Środki pieniężne, mimo, iż posiadał świadomość, iż wymieniona jednostka wojskowa posiadała nie wydane środki pieniężne w kwocie 35.737,16 zł zdeponowane w celu rozliczenia nie zakończonej w 2005 r. inwestycji i niezrealizowanego w 2005 r. zamówienia, podczas gdy ppłk J. W. jako funkcjonariusz publiczny Główny Księgowy Jednostki Wojskowej (...) w M. poświadczył nieprawdę w dokumentach dotyczących rozliczenia nie zakończonych w 2005 r. inwestycji w miejscach przeznaczonych na stanowisko pisemne Głównego Księgowego jednostki,

1. o popełnienie przestępstwa określonego w art. 271 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.,
2. ppłk. J. W. (W.), syna S. i J., urodzonego 25 sierpnia 1959 roku w m. M., obywatela polskiego, żonatego, ojca dwojga pełnoletnich dzieci, w służbie wojskowej od 25 września 1977 roku, powołanego przez WKU w Ostródzie, pełniącego zawodową służbę wojskową w Jednostce Wojskowej (...) w M., obecnie przebywającego z PKW w Afganistanie, nie karanego sądownie,

oskarżonego o to, że:

1. działając wspólnie i w porozumienia z płk. Stanisławem Olszańskim -Dowódcą Jednostki Wojskowej (...) w M., w krótkich odstępach czasu, tj. w okresie od grudnia 2005 r. do 28 marca 2006 r. w M., w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, tj. w celu rozliczenia nie zakończonych w 2005 r. inwestycji, jako funkcjonariusz publiczny, pełniąc zawodową służbę wojskową na stanowisku Głównego Księgowego tamt. Jednostki, poświadczył nieprawdę co do okoliczności mających znaczenie prawne w dokumentach w ten sposób, że w dniu 30.12.2005 r. podpisał jako „sprawdzoną pod względem merytoryczno - rachunkowym” fakturę VAT nr (...) w zakresie konserwacji robót dekarskich na budynku nr (...) w JW (...) w M. mimo, iż miał świadomość, że prace nie zostały zakończone w tym okresie, a nadto tego samego dnia podpisał jako „sprawdzoną pod względem merytoryczno - rachunkowym fakturę VAT nr (...) w zakresie przyjęcia wyszczególnionego w niej towaru do magazynu jednostki, mimo, iż miał świadomość, że wymieniony w fakturze towar nie został dostarczony do jednostki w tym okresie, następnie w dniu 26.01.2006 r. podpisał sprawozdanie o stanie środków na rachunku bankowym państwowych jednostek budżetowych na dzień 31.12.2005 r. w kodzie poz. Nr 13 - stan środków na rachunku bieżącym dochodów w NBP i w kodzie poz. 24 - stan środków na rachunku bieżącym wydatków w NBP, gdzie widnieje kwota - 0,00 zł, a w dniu 28.03.2006 r. podpisał bilans jednostki budżetowej sporządzonym na dzień 31. 12.2005 r. bez uwzględnienia kwoty pieniężnej w pkt. B Aktyw obrotowe w ust. III ppkt. 1.1. Środki pieniężne, mimo, iż posiadał świadomość, iż wymieniona jednostka wojskowa posiadała nie wydane środki pieniężne w kwocie 35.737,16 zł. zdeponowane w celu rozliczenia nie zakończonej w 2005 r. inwestycji i niezrealizowanego w 2005r. zamówienia, a dodatkowo niezrealizowanego w 2005 r. w zamówienia, a dodatkowo w miesiącu grudniu 2005 r. w M., chcąc aby inne osoby dokonały czynu zabronionego nakłonił:

- A. D. - magazyniera WAK w M., do tego, aby poświadczył nieprawdę co do okoliczności mających znaczenie prawne w dokumentach Przyjęcia PZ – (...)/ z dnia 30.12.2005 r., w którym ujęte było przyjęcie towaru w postaci Termoregulatora RD - 1 szt.2, drutu 0,8 Kanthal oporowy - 3,33 kg oraz element grzejny do pieców akumulatorowych - 15 szt. oraz w postaci kart magazynowych nr (...) dotyczących wskazanych przedmiotów,

- M. Plichtę czasowo pełniącą obowiązki kierownika WAK w M., aby poświadczyła nieprawdę co do okoliczności mającej znaczenie prawne w dokumentach w postaci faktury VAT nr (...) w zakresie konserwacji robót dekarskich na budynku nr (...) w JW (...) w M. i faktury VAT nr (...) w zakresie przyjęcia wyszczególnionego na niej towaru oraz protokołu końcowego, przekazania do użytkowania i eksploatacji w zakresie konserwacji robót dekarskich na budynku nr (...) w JW (...) w M. z dnia 29 grudnia 2005 r., dokumentu Przyjęcia PZ (...) z dnia 30.12.2005 r., w którym ujęte było przyjęcie towaru w postaci: Termoregulatora RD-1- szt. 2, drutu 0,8 Kanthal oporowy - 3,33 kg oraz element grzejny do pieców akumulatorowych - 15 szt.,

- J. C. - referenta WAK w M. do tego, aby poświadczyła nieprawdę co do okoliczności mającej znaczenie prawne w dokumentach w postaci: faktury VAT nr (...) w zakresie konserwacji robót dekarskich na budynku nr (...) w JW (...) w M. z dnia 29.12.2005 r. i faktury VAT Nr (...) w zakresie przyjęcia wyszczególnionego w niej towaru, mimo, iż miał świadomość, że do końca 2005 r. wyżej wymieniony towar nie został dostarczony do Jednostki Wojskowej (...) w M., oraz nie zakończono w tym czasie robót dekarskich na wskazanym budynku,

12. o popełnienie przestępstwa określonego w art. 271 § 1 k.k. w zb. z art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 271 § 1 k.k. w zw. z art. 12. k.k.;
13. bliżej nieokreślonego dnia stycznia 2006 r. w M. chcąc, aby inne osoby dokonały czynu zabronionego nakłonił mł. chor. sztab. P. D., mł. chor. K. G., oraz mł. chor. K. B., wszyscy z Jednostki Wojskowej (...) w M., oraz M. Z. - pracownika cywilnego tamt. Jednostki, to tego, aby poświadczyli nieprawdę co do okoliczności mających znaczenie prawne w dokumencie w postaci protokołu inwentaryzacji z prac komisji w składzie: mł. chor. sztab. P. D., mł. chor. K. G., oraz mł. chor. K. B. z dnia 31.12.2005 r. mimo, iż tego dnia w tym składzie w rzeczywistości komisja nie prowadziła żadnej kontroli,
14. o popełnienie przestępstwa określonego w art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 271 § 1 k.k.;

III. Z. D. (D.) syna E. i H. z domu K., urodzonego 4 lutego 1966 roku w M., obywatela polskiego, żonatego, ojca dwojga pełnoletnich dzieci, nie karanego sądownie,

oskarżonego o to, że:

w dniu 30 grudnia 2005 r. w M., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, jako osoba uprawniona do wystawienia dokumentu, pełniąc obowiązki magazyniera Wojskowej Administracji Koszar w M., poświadczył nieprawdę, co do okoliczności mających znaczenie prawne w dokumentach, w ten sposób, że złożył podpis w dokumencie PZ- (...) z dnia 30 grudnia 2005 r., w którym ujęte było przyjęcie towaru w postaci: Termoregulatora RD- 1 szt. 2, drutu 0.8 Kanthal oporowy - 3,33 kg oraz elementu grzejnego pieców akumulatorowych - 15 szt., w miejscu przeznaczonym na stanowisko pisemne potwierdzające przyjęcie wyszczególnionych przedmiotów, a następnie na tej podstawie w dniu 30 grudnia 2005 r. w M. wystawił dokumenty w postaci kart magazynowych Nr 240/11 i 242/11 dotyczących przyjęcia wskazanych przedmiotów na stan magazynu WAK w M., mając świadomość, że wyszczególnionych w dokumencie Przyjęcia PZ – (…) towar nie został dostarczony do Jednostki Wojskowej 1457 w M.,

1. o popełnienie przestępstwa określonego w art. 271 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.;
2. J. C. (C.) córki W. i Z. z domu C., urodzonej 9 lipca 1962 roku w M., obywatelki polskiej, mężatki, matki czworga dzieci, nie karanej sądownie,

oskarżonej o to, że:

w dniu 30 grudnia 2005 r. w M., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, jako osoba uprawniona do wystawienie dokumentu, pełniąc obowiązki referenta Wojskowej Administracji Koszar w M., poświadczyła nieprawdę co do okoliczności mających znaczenie prawne w dokumentach, w ten sposób, że złożyła podpis w dokumencie „Faktura VAT Nr(...)” w zakresie konserwacji robót dekarskich na budynku Nr (...) w JW (...) w M. w miejscu przeznaczonym na stanowisko pisemne potwierdzające odbiór tej faktury, dokumencie „Faktura VAT Nr (...)” w zakresie przyjęcia wyszczególnionego na niej towaru, w miejscu przeznaczonym na stanowisko pisemne potwierdzające odbiór tej faktury, a także w dokumencie „Protokół końcowego przekazania do użytkowania i eksploatacji” w zakresie konserwacji robót dekarskich na budynku Nr (...) w JW (...) w M. z dnia 29 grudnia 2005 r. mając świadomość, że wyszczególniony w dokumencie „Faktura VAT Nr (...)” towar nie został dostarczony do Jednostki Wojskowej (...) w M., oraz wyszczególnione w dokumencie „Faktura VAT (...)” i w dokumencie „Protokół końcowego przekazania do użytkowania i eksploatacji” roboty dekarskie na wskazanym budynku, nie zostały w tym czasie zakończone,

1. o popełnienie przestępstwa określonego w art. 271 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.;
2. M. P. (P.) córki Z. i I. z domu B., urodzonej 7 października 1962 roku w O., obywateli polskiej, mężatki, matki trojga dzieci, nie karanej sądownie,

oskarżonej o to, że:

w dniu 30 grudnia 2005 r. w M., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, jako funkcjonariusz publiczny, pełniąc czasowo obowiązki Kierownika Wojskowej Administracji Koszar w M., poświadczyła nieprawdę co do okoliczności mających znaczenie prawne w dokumentach, w ten sposób, że podpisała jako sprawdzony pod względem merytorycznym dokument „Faktura VAT Nr (...)” w zakresie konserwacji robót dekarskich na budynku Nr (...) w JW w M., jako sprawdzony pod względem merytorycznym dokument „Faktura VAT Nr (...)” w zakresie przyjęcia wyszczególnionego w niej towaru, dokument „Protokół końcowego przekazania do użytkowania i eksploatacji„ w zakresie konserwacji robót dekarskich na budynku Nr (...) w JW (...) w M. z dnia 29 grudnia 2005 r. w miejscu przeznaczonym na stanowisko pisemne „Przedstawiam do akceptacji”, dokument Przyjęcie PZ (...)/ z dnia 30 grudnia 2005 r., w którym ujęte było przyjęcie towaru w postaci Termoregulatora RD - 1 szt.2, drutu 0,8 Kanthal oporowy - 3,33 kg oraz elementu grzejnego pieców akumulatorowych - 15 szt., „Protokół końcowego przekazania do użytkowania i eksploatacji” w zakresie konserwacji robót dekarskich na budynku Nr (...) w JW (...) w M. z dnia 29 grudnia 2005 r. w miejscu przeznaczonym na zatwierdzenie dokumentu, a także dokumenty „Karta magazynowa Nr (...)” dotyczące przyjęcia wskazanych w dokumencie „Przyjęcie PZ - (...)/ z dnia 30 grudnia 2005 r. przedmiotów na stan magazynu WAK w M., mając świadomość, że wyszczególniony w dokumentach „Faktura VAT Nr (...)”, „Przyjęcie PZ- (...)”, a także wyżej wskazanych kartach magazynowych towar nie został dostarczony do Jednostki Wojskowej (...) w M., oraz wyszczególnione w dokumentach „Faktura VAT Nr (...)” i „Protokół końcowego przekazania do użytkowania i eksploatacji” roboty dekarskie na wskazanym budynku, nie zostały w tym czasie zakończone,

1. o popełnienie przestępstwa określonego w art. 271 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.;
2. Z. W. (W.) syna W. i W. z domu O., urodzonego 10 września 1951 roku w M., obywatela polskiego, żonatego, ojca dwojga małoletnich dzieci, nie karanego sądownie,

oskarżonego o to, że:

działając w krótkich odstępach czasu , tj. od bliżej nieustalonego dnia grudnia 2005 r. do dnia 30 grudnia 2005 r. w M., w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, pełniąc obowiązki starszego inspektora technicznego utrzymania nieruchomości w Wojskowej Administracji Koszar w M., poświadczył nieprawdę co do okoliczności mającej znaczenie prawne w dokumentach, w ten sposób, że bliżej nieustalonego dnia grudnia 2005 r. podpisał kosztorys powykonawczy na konserwację dachu budynku Nr (...) w JW (...) w M., oraz w dniu 30 grudnia 2005 r. złożył podpis w dokumencie „Protokół końcowego przekazania do użytkowania i eksploatacji” w zakresie konserwacji robót dekarskich na budynku Nr (...) w JW (...) w M. z dnia 29 grudnia 2005 r. mając świadomość, że wyszczególnione w tych dokumentach roboty dekarskie na wskazanym budynku, nie zostały w tym czasie zakończone,

1. o popełnienie przestępstwa określonego w art. 271 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.;

orzekł

1. na podstawie art. 66 § 1 k.k. oraz art. 67 § 1 k.k. warunkowo umorzył postępowanie karne wobec płk. S. O. s. Z., o zarzucony mu w akcie oskarżenia czyn zabroniony, uznając go za wypadek mniejszej wagi, stanowiący przestępstwo określone w art. 271 § 2 k.k. w zw. z art. 271 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. – na okres próby wynoszący 1 (jeden) rok, biegnący od daty uprawomocnienia się wyroku,
2. na podstawie art. 67 § 3 k.k. w zw. z art. 49 § 1 k.k. orzekł wobec tego oskarżonego świadczenie pieniężne w wysokości 5.000 (słownie: pięć tysięcy złotych) na rzecz Caritas Polska w W.,

III. na podstawie art. 66 § 1 k.k. oraz art. 67 § 1 k.k. warunkowo umorzył postępowanie karne wobec ppłk. J. W. s. S., o zarzucony mu w pkt. 1 aktu oskarżenia czyn zabroniony, uznając go za wypadek mniejszej wagi, stanowiący przestępstwo określone w art. 271 § 2 k.k. w zw. z art. 271 § 1 k.k. w zb. z art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 271 § 2 k.k. w zw. z art. 271 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. – na okres próby wynoszący 1 (jeden) rok, biegnący od daty uprawomocnienia się wyroku,

1. na podstawie art. 66 § 1 k.k. oraz art. 67 § 1 k.k. warunkowo umorzył postępowanie karne wobec ppłk. J. W. s. S., o zarzucony mu w pkt. 2 aktu oskarżenia czyn zabroniony, uznając go za wypadek mniejszej wagi, stanowiący przestępstwo określone w art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 271 § 2 k.k. w zw. z art. 271 § 1 k.k. – na okres próby wynoszący 1 (jeden) rok, biegnący od daty uprawomocnienia się wyroku,
2. na podstawie art. 67 § 3 k.k. w zw. z art. 49 § 1 k.k. orzekł wobec tego oskarżonego świadczenie pieniężne w wysokości 5.000 (słownie: pięć tysięcy złotych) na rzecz Caritas Polska w W.,
3. na podstawie art. 66 § 1 k.k. oraz art. 67 § 1 k.k. warunkowo umorzył postępowanie karne wobec Z. D. s. E., o zarzucony mu w akcie oskarżenia czyn zabroniony, uznając go za wypadek mniejszej wagi, stanowiący przestępstwo określone w art. 271 § 2 k.k. w zw. z art. 271 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. – na okres próby wynoszący 1 (jeden) rok, biegnący od daty uprawomocnienia się wyroku,

VII. na podstawie art. 66 § 1 k.k. oraz art. 67 § 1 k.k. warunkowo umorzył postępowanie karne wobec J. C. c. W., o zarzucony jej w akcie oskarżenia czyn zabroniony, uznając go za wypadek mniejszej wagi, stanowiący przestępstwo określone w art. 271 § 2 k.k. w zw. z art. 271 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. – na okres próby wynoszący 1 (jeden) rok, biegnący od daty uprawomocnienia się wyroku,

VIII. na podstawie art. 66 § 1 k.k. oraz art. 67 § 1 k.k. warunkowo umorzył postępowanie karne wobec M. P. c. Z., o zarzucony jej w akcie oskarżenia czyn zabroniony, uznając go za wypadek mniejszej wagi, stanowiący przestępstwo określone w art. 271 § 2 k.k. w zw. z art. 271 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. - na okres próby wynoszący 1 (jeden) rok, biegnący od daty uprawomocnienia się wyroku,

1. na podstawie art. 66 § 1 k.k. oraz art. 67 § 1 k.k. warunkowo umorzył postępowanie karne wobec Z. W. s. W., o zarzucony mu w akcie oskarżenia czyn zabroniony, uznając go za wypadek mniejszej wagi, stanowiący przestępstwo określone w art. 271 § 2 k.k. w zw. z art. 271 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. - na okres próby wynoszący 1 (jeden) rok, biegnący od daty uprawomocnienia się wyroku”.

          Apelację od tego wyroku, na niekorzyść wszystkich oskarżonych wniósł prokurator Wojskowej Prokuratury Garnizonowej w E.

          Zarzucając zaskarżonemu orzeczeniu:

„ - obrazę przepisów prawa materialnego określonych w art. 271 § 2 k.k. wskutek bezzasadnego uznania, że działania oskarżonych płk. S. O., Z. D., J. C., M. P. i Z. W. stanowią wypadki mniejszej wagi, uzasadniające zastosowanie do tych czynów kwalifikacji prawnej z art. 271 § 2 k.k. w zw. z art. 271 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. zamiast prawidłowej – z art. 271 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. oraz bezzasadnego uznania, że działania ppłk. J. W. stanowią wypadku mniejszej wagi uzasadniające zastosowanie do tych czynów kwalifikacji prawnej z art. 271 § 2 k.k. w zw. z art. 271 § 1 k.k. w zb. z art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 271 § 2 k.k. w zw. z art. 271 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 271 § 2 k.k. w zw. z art. 271 § 1 k.k. zamiast prawidłowej – art. 271 § 1 k.k. w zb. z art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 271 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 271 § 1 k.k., podczas gdy okoliczności przedmiotowo-podmiotowe czynów zarzuconych oskarżonym, wykluczają możliwość zastosowania typu uprzywilejowanego poświadczenia nieprawdy określonego w art. 271 § 2 k.k.;

- obrazę przepisów postępowania - art. 341 § 2 k.p.k. oraz art. 399 § 1 k.p.k., która miała wpływ na treść przedmiotowego orzeczenia, poprzez niezasadne nieskierowanie sprawy w trybie art. 341 § 2 k.p.k. na rozprawę mimo, iż kwalifikacje prawne przyjęte w akcie oskarżenia uniemożliwiały warunkowe umorzenie w przypadku rozpatrywania sprawy na posiedzeniu w trybie art. 339 § 1 pkt 2 k.p.k., a nadto poprzez dokonanie zmiany kwalifikacji prawnej zarzucanych oskarżonym przestępstw i przyjęcie wypadków mniejszej wagi określonych w art. 271 § 2 k.k. na posiedzeniu, co formalnie umożliwiło zastosowanie instytucji warunkowego umorzenia, gdy zmiana kwalifikacji prawnej czynów zarzuconych w akcie oskarżenia jest możliwa jedynie w trybie art. 399 § 1 k.p.k., po przeprowadzeniu rozprawy, a w konsekwencji zastosowanie instytucji warunkowego umorzenia poprzedzone zmianą kwalifikacji na posiedzeniu w rozpatrywanym przypadku odbyło się z naruszeniem procedury”, prokurator wniósł o uchylenie w całości zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Wojskowemu Sądowi Okręgowemu w W. do ponownego rozpoznania.

          W tym stanie sprawy Sąd Najwyższy jako instancja odwoławcza zważył, co następuje.

          Apelacja prokuratora nie jest zasadna.

          Podnosząc w apelacji zarzut obrazy prawa materialnego, tj. art. 271 § 2 k.k., wskutek bezzasadnego uznania, że działania oskarżonych płk. S. O., ppłk. J. W., Z. D., J. C., M. P. i Z. W. stanowią wypadek mniejszej wagi, w istocie, nie kwestionując formalnie poczynionych w sprawie ustaleń faktycznych, skarżący stawia zarzut błędnej oceny tych ustaleń dokonanej przez sąd w zaskarżonym wyroku, zarówno co do strony podmiotowej, jak i przedmiotowej zarzucanych oskarżonym czynów, co zdaniem instancji odwoławczej winno prowadzić do sformułowania zarzutu naruszenia art. 7 k.p.k., tj. błędnej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w wyniku której ewentualnie mogło dojść do błędnej subsumcji, a tym samym obrazy prawa materialnego.

          Natomiast w ocenie Sądu Najwyższego, tak sformułowany zarzut apelacji, w sposób jednoznaczny prowadzi do konstatacji, iż prokurator de facto kwestionując zasadność ocen ustaleń faktycznych, które doprowadziły do przyjęcia przez sąd, co do zarzucanych oskarżonym czynów, kwalifikacji prawnej z art. 271 § 2 k.k, sprowadza to do zarzutu błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego orzeczenia, co dyskwalifikuje postawiony przez niego zarzut obrazy prawa materialnego. Przypomnieć bowiem tu należy, że naruszenie prawa materialnego polega na wadliwym jego zastosowaniu (bądź niezastosowaniu) w orzeczeniu opartym na trafnych ustaleniach faktycznych.

          Tylko wówczas, gdy niekwestionowane są ustalenia faktyczne, a wadliwość rozstrzygnięcia sprowadza się do niewłaściwej subsumcji, można mówić o obrazie prawa materialnego.

          Podniesienie zarzutu obrazy prawa materialnego byłoby dopuszczalne, gdyby skarżący wykazał, że przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu pominięto okoliczność (lub okoliczności) wymienione w art. 115 § 2 k.k. lub wzięto pod uwagę okoliczności (lub okoliczność) niewymienione w tym przepisie. Utrzymywanie, że poszczególnym okolicznościom wymienionym w art. 115 § 2 k.k. przydano zbyt dużą lub zbyt małą rangę, mieści się jedynie w ramach zarzutu błędu w ustaleniach faktycznych (por. post. SN z 23.05.2007, II KK 28/07, Lex nr 280699).

          Nietrafny jest także drugi z zarzutów apelacji - obrazy przepisów postępowania - a to art. 341 § 2 k.p.k. oraz art. 399 § 1 k.p.k., która zdaniem skarżącego miała wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia.

          Otóż przede wszystkim przypomnieć tu należy, że rozpoznający sprawę sąd nie jest związany zarzutem aktu oskarżenia i fakt, iż wyżej wymienionym oskarżonym zarzucono popełnienie przestępstwa z art. 271 § 1 k.k. nie znaczy wcale, że sprawa ta winna być rozpoznana na rozprawie.

          W przedmiotowej sprawie, przed jej ponownym rozpoznaniem, po uchyleniu przez Sąd Najwyższy ze względów formalnoprawnych, Prezes Wojskowego Sądu Okręgowego w W., po zapoznaniu się z wnioskiem oskarżonych o warunkowe umorzenie postępowania w ich sprawie (k. 774), zarządzeniem z dnia 12 grudnia 2007 r. (k. 779), skierował sprawę w trybie art. 339 § 1 pkt 2 k.p.k. na posiedzenie w celu zastanowienia się, czy nie zachodzi potrzeba rozważenia kwestii warunkowego umorzenia postępowania, o czym prokurator był powiadomiony wokandą.

          W tej sytuacji zupełnie nieuprawnionym jest twierdzenie skarżącego, że był nieuprzedzony o możliwości zmiany kwalifikacji prawnej czynów zarzucanych oskarżonym przez sąd, bowiem oczywistym jest, że rozważając kwestię ewentualnego warunkowego umorzenia postępowania, sąd mógł to uczynić jedynie przyjmując wobec nich, w ramach tej samej kwalifikacji, wypadek mniejszej wagi, określony w § 2 art. 271 k.k., bowiem zagrożenie karne przewidziane w proponowanej przez oskarżyciela kwalifikacji prawnej z art. 271 § 1 k.k., nie daje możliwości zastosowania tej instytucji.

          Zupełnie bez pokrycia jest także zarzut obrazy art. 341 § 2 k.p.k., bowiem z przepisu tego wynika jedynie, że dopiero, gdy sąd uzna, że warunkowe umorzenie byłoby nieuzasadnione, kieruje sprawę na rozprawę, co wcale nie oznacza, że sąd nie mając wątpliwości co do okoliczności popełnienia zarzucanych oskarżonym czynów i mając podstawy do przyjęcia, że oskarżeni nie sprzeciwiają się warunkowemu umorzeniu (art. 341 § 2 zd. 1 k.p.k.), nie może wydać na posiedzeniu wyznaczonym na podstawie art. 339 § 1 pkt 2 k.p.k. wyroku warunkowo umarzającego postępowanie.

          O niedopuszczalności warunkowego umorzenia postępowania na posiedzeniu i obowiązku skierowania sprawy na rozprawę przesądza uznanie sądu, iż warunkowe umorzenie byłoby nieuzasadnione (art. 341 § 2 k.p.k.), a więc stwierdzenie, że nie jest spełniona którakolwiek z przesłanek stosowania warunkowego umorzenia, sprecyzowanych w art. 66 k.k. Jedną z tych przesłanek jest wymóg ustalenia, że okoliczności czynu nie budzą wątpliwości. Oznacza to, że sąd – badając, czy spełniony jest warunek braku wątpliwości co do okoliczności czynu – dokonuje oceny całości materiału dowodowego (por. postanowienie SN z 27.11.2003, V KK 301/03, OSNKW 2004/1/9).

          W tym kontekście niezrozumiały jest zarzut obrazy art. 399 § 1 k.p.k., który traktuje o konieczności uprzedzenia strony o możliwości zmiany kwalifikacji prawnej na rozprawie, a nic nie mówi o potrzebie uczynienia tego podczas posiedzenia.

          W przedmiotowej sprawie, zdaniem instancji odwoławczej, Wojskowy Sąd Okręgowy w W., dokonał w zaskarżonym wyroku właściwej oceny, zarówno stopnia winy, jak i społecznej szkodliwości zarzucanych wszystkim oskarżonym czynów, uznając przy kompleksowej ocenie, a nie wycinkowej, jak czyni to w apelacji skarżący, że nie był on znaczny.

          W ocenie Sądu Najwyższego, zarówno dotychczasowa postawa oskarżonych, ich właściwości i warunki osobiste, a także dotychczasowy sposób życia, w pełni uzasadniają tego rodzaju rozstrzygnięcie.

          Z przytoczonych powodów należało zaskarżony wyrok utrzymać w mocy.