Wyrok z dnia 2005-12-01 sygn. V KK 353/05

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt V KK 353/05

Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 1 grudnia 2005 r.

Przewodniczący: Sędzia L. Misiurkiewicz
Sędziowie: J. Dołhy (spraw.), F. Tarnowski

Sąd Najwyższy w sprawie T. W., skazanego z art. 177 § 1 w zw. z art. 178 § 1 k.k., po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie w dniu 1 grudnia 2005 r. kasacji wniesionej przez Prokuratora Generalnego na niekorzyść skazanego (PR V 860-118/05) od wyroku Sądu Rejonowego w Koninie z dnia 30 maja 2005 r., sygn. akt II K 207/05,

uchyla wyrok w zaskarżonej części i sprawę w tym zakresie przekazuje do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Koninie.

T. W. oskarżony został o to, że:

I. w dniu 9/10 marca 2005 r. w K. przy (...) zabrał w celu krótkotrwałego użycia pojazd samochodowy marki fiat 126p nr rej. (...) o wartości 1.300 zł, pokonując zabezpieczenie pojazdu w ten sposób, że uruchomił silnik poprzez zwarcie przewodów elektrycznych - zapłonowych, a następnie porzucił go w stanie uszkodzonym, działając tym na szkodę właścicielki K. M. - to jest o czyn z art. 289 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.,

II. w dniu 10 marca 2005 r. około godziny 21.15 w K. (...) przy dojeździe do ulicy (...), kierując samochodem osobowym marki fiat 126p o nr rej. (...) naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, że nie zachował należytej ostrożności i nie dostosował prędkości jazdy do warunków atmosferycznych panujących na drodze, w wyniku czego stracił panowanie nad pojazdem, zjechał z drogi do rowu, doprowadzając do wywrócenia się pojazdu, w następstwie czego pasażer pojazdu P. S. doznał obrażeń w postaci wstrząśnienia mózgu, naruszenia kości nosa z przemieszczeniem odłamków, ran tłuczonych twarzy, skręcenia kręgosłupa w odcinku szyjnym, naruszającym czynności ciała na czas powyżej 7 dni, po czym oddalił się z miejsca zdarzenia - to jest o czyn z art. 177 § 1 k.k. w zw. z art. 178 § 1 k.k.

Sąd Rejonowy w Koninie wyrokiem z dnia 30 maja 2005 r., wydanym w trybie art. 335 § 1 k.p.k., uznał T. W. za winnego: - przestępstwa z art. 289 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., popełnionego w sposób opisany jak w pkt 1 aktu oskarżenia, i za to na podstawie art. 289 § 2 k.k. i art. 33 § 1-3 k.k. skazał go karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz grzywny w liczbie 80 stawek dziennych w wysokości po 10 zł każda, - przestępstwa z art. 177 § 1 k.k. w zw. z art. 178 § 1 k.k. popełnionego w sposób opisany jak w pkt 2 aktu oskarżenia i za to na podstawie art. 178 § 1 k.k. w zw. z art. 177 § 1 k.k. skazał go na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 85 w zw. z art. 86 § 1 k.k. Sąd Rejonowy wymierzył oskarżonemu karę łączną pozbawienia wolności w rozmiarze 2 lat, której wykonanie na mocy art. 69 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 70 § 1 pkt 1 k.k. warunkowo zawiesił na okres 4 lat, oddając przy tym oskarżonego w okresie próby pod dozór kuratora sądowego.

Wyrok ten uprawomocnił się w pierwszej instancji z dniem 7 czerwca 2005 r.

Od powyższego wyroku Prokurator Generalny wniósł na podstawie art. 521 k.p.k. - kasację na niekorzyść skazanego w części dotyczącej czynu opisanego w pkt II. Kasacja zarzuca rażącą i mającą wpływ na treść wyroku obrazę: 1) art. 413 § 2 pkt 1 k.p.k. - polegającą na nieustaleniu od strony podmiotowej, tj. umyślnego lub nieumyślnego sposobu naruszenia zasad bezpieczeństwa w ruchu lądowym; 2) art. 42 § 2 k.k. - polegającą na nieorzeczeniu wobec oskarżonego obligatoryjnego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich albo określonego rodzaju pojazdów mechanicznych, w sytuacji, w której sąd w zaskarżonym wyroku przyjął, iż oskarżony zbiegł z miejsca zdarzenia, określonego w art. 177 § 1 k.k.

W konkluzji skarżący wniósł o uchylenie wyroku w zaskarżonej części i przekazanie sprawy w tym zakresie Sądowi Rejonowemu w Koninie do ponownego rozpoznania.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje.

Kasacja jest zasadna.

Przestępstwo z art. 177 § 1 k.k. stanowi występek nieumyślny w znaczeniu art. 9 § 2 k.k., jednak naruszenie zasad bezpieczeństwa w ruchu może nastąpić zarówno umyślnie, jak i nieumyślnie. Występujące w opisie znamion czynu z art. 177 § 1 k.k. zróżnicowanie sposobu naruszenia zasad bezpieczeństwa rodzi obowiązek sądu, w razie skazania za tak kwalifikowane przestępstwo, jednoznacznego wskazania sposobu naruszenia przez sprawcę zasad bezpieczeństwa w określonym rodzaju ruchu (por. postanowienie SN z dnia 29 kwietnia 1997 r., V KKN 255/96, OSNKW 1997, z. 7-8, poz. 60). Temu obowiązkowi nie uczynił zadość Sąd Rejonowy w Koninie, zatem podniesiony w kasacji zarzut rażącego naruszenia przepisu art. 413 § 2 pkt 1 k.p.k. jest w pełni zasadny.

Zarzut rażącej obrazy art. 42 § 2 k.k. jest zasadny w stopniu oczywistym.

Oskarżonemu przypisano, iż "oddalił się z miejsca wypadku", a zatem zachowanie tożsame z pojęciem "zbiegł z miejsca zdarzenia". Oczywiste jest bowiem, że oskarżony jako kierujący pojazdem, uczestniczącym w wypadku, w którym pasażer tego pojazdu został ranny, wbrew obowiązkowi określonemu w art. 44 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515 ze zm.), nie pozostał na miejscu wypadku. Nieorzeczenie przez Sąd Rejonowy obligatoryjnego, w myśl art. 42 § 2 k.k., zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych bądź pojazdów mechanicznych określonego rodzaju, w sytuacji, gdy Sąd prawidłowo przypisał oskarżonemu ucieczkę z miejsca zdarzenia określonego w art. 177 § 1 k.k., stanowi rażące naruszenie prawa materialnego.

Podniesione w kasacji naruszenia prawa mają charakter rażący i wpłynęły w istotny sposób na treść zaskarżonego wyroku.

Z tych względów Sąd Najwyższy uchylił wyrok w zaskarżonej części i sprawę w tym zakresie przekazał do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Koninie.