Postanowienie z dnia 2018-04-13 sygn. I CZ 39/18

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania Pokaż dokument źródłowy

Sygn. akt I CZ 39/18

POSTANOWIENIE

Dnia 13 kwietnia 2018 r. Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Dariusz Dończyk (przewodniczący)

SSN Jan Górowski (sprawozdawca)

SSN Paweł Grzegorczyk

w sprawie ze skargi T. G. i M.G.

o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu

Okręgowego w W. z dnia 6 października 2017 r.,

sygn. akt IV Ca (…) wydanego w sprawie

z powództwa Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo-Kredytowej

(…) w G.i

przeciwko T. G. i M. G.

o zapłatę,

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej

w dniu 13 kwietnia 2018 r.,

zażalenia skarżących

na postanowienie Sądu Okręgowego w W.

z dnia 25 stycznia 2018 r., sygn. akt IV WSC (…),

uchyla zaskarżone postanowienie.

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy w W. postanowieniem z dnia 25 stycznia 2018 r. odrzucił skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w W. z dnia 6 października 2017 r. na podstawie art. 424⁶ § 3 k.p.c.

Stwierdził, że Sąd Okręgowy postanowieniem z dnia 8 stycznia 2018 r. zwolnił skarżących od opłaty od skargi ponad kwotę 100 zł, a w pozostałym zakresie oddalił wniosek skarżących o zwolnienie ich od kosztów sądowych. Odpis postanowienia został doręczony pełnomocnikowi skarżących w dniu 12 stycznia 2018 r., zaś skarżący uiścili opłatę sądową od skargi w dniu 22 stycznia 2018 r., a zatem po upływie tygodniowego terminu o którym mowa w art. 112 ust. 3 u.k.s.c.

W zażaleniu na to postanowienie skarżący wnieśli o jego uchylenie.

Sąd Najwyższy zważył co następuje:

Odrzucając skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia Sąd Okręgowy ograniczył się do stwierdzenia, że opłata sądowa została uiszczona w dniu 22 stycznia 2018 r. a zatem po upływie tygodniowego terminu. Poza zakresem rozważań pozostała natomiast kwestia, kiedy i jakiej instytucji zlecono przekazanie należnej opłaty na rachunek Sądu.

W orzecznictwie Sądu Najwyższego utrwalił się pogląd, że do ważności i skuteczności polecenia przelewu opłaty sądowej wystarczy złożenie bankowi przed upływem terminu prawidłowego pod względem formalnym polecenia przelewu w taki sposób, aby mógł się on zapoznać z jego treścią - jeżeli polecenie to było wykonalne, tj. miało pokrycie na rachunku bankowym zlecającego przed upływem terminu, i zostało rzeczywiście wykonane. Gdy przesłanki te są spełnione, złożenie bankowi polecenia przelewu przed upływem terminu do wniesienia opłaty sądowej uzasadnia uznanie tego terminu za zachowany, choćby inne czynności składające się na operację przelewu bankowego, w tym uznanie rachunku bieżącego dochodów sądu, nastąpiło po tym terminie (por. w szczególności uzasadnienie uchwały Sądu Najwyższego z dnia 25 czerwca 2003 r., III CZP 28/03, OSNC 2004, nr 5, poz. 71 oraz postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 22 kwietnia 2004 r., II CZ 38/04, OSNC 2005, nr 5, poz. 84). Okoliczność zatem, kiedy bank wykonał polecenie przelewu nie ma w tym wypadku znaczenia (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 16 grudnia 1983 r., III PZP 47/83, OSNCP 1984, nr 7, poz. 110, postanowienia Sądu Najwyższego: z dnia 27 stycznia 1969 r., I PZ 76/68, OSNCP 1969, nr 9, poz. 167 i z dnia 22 kwietnia 2004 r., II CZ 38/04, OSNC 2005, nr 5, poz. 84, z dnia 26 września 2008 r., V CZ 54/08, OSNC-ZD 2009, nr 4, poz. 91, z dnia 2 lutego 2011 r., II CZ 199/10, Lex nr 738551).

Tym samym, złożenie bankowi polecenia przelewu przed upływem terminu do wniesienia opłaty sądowej może uzasadniać uznanie tego terminu za zachowany, o tyle tylko, o ile polecenie zostało rzeczywiście wykonane. Okoliczność ta została przez pełnomocnika skarżących wykazana załączonym dowodem w postaci wydruku historii operacji z banku Banku (…). Nie ma też wątpliwości, że dokonując polecenia przelewu skarżący mieli pokrycie na swoim rachunku, skoro zostało ono zrealizowane przez bank. Zatem odrzucenie skargi należało uznać za nietrafne.

Z tych względów, Sąd Najwyższy na podstawie art. 398¹⁵ § 1 zdanie pierwsze w związku z art. 394¹ § 3 k.p.c. uchylił zaskarżone postanowienie, pozostawiając rozstrzygnięcie o kosztach postępowania zażaleniowego w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

aj

r.g.