Postanowienie z dnia 2010-11-25 sygn. I CZ 132/10

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania Pokaż dokument źródłowy

Sygn. akt I CZ 132/10

POSTANOWIENIE

Dnia 25 listopada 2010 r.

Sprawa o stwierdzenie, że rejestracja domeny internetowej przez pozwanego narusza prawa powoda (art. 3 ust. 1 i art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (jedn.tekst: Dz.U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1503 ze zm.) jest sprawą  o prawa majątkowe (art. 398² § 1 k.p.c.).

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Grzegorz Misiurek (przewodniczący)

SSN Mirosław Bączyk (sprawozdawca)

SSN Bogumiła Ustjanicz

w sprawie ze skargi Platformy M.(...) S.A. z siedzibą w W.

przeciwko „P.(...)” Spółce z o.o. w W. o uchylenie wyroku Sądu Polubownego, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 25 listopada 2010 r., zażalenia strony pozwanej na postanowienie Sądu Okręgowego w W. z dnia 27 kwietnia 2010 r., sygn. akt XXIII Ga (…),

oddala zażalenie.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 27 kwietnia 2010 r. Sąd Okręgowy odrzucił skargę kasacyjną, wniesioną przez pozwanego – P.(…) Spółka z o.o. od wyroku Sądu Okręgowego w W. z dnia 29 grudnia 2009 r. Wyrokiem tym oddalono apelację strony pozwanej, wniesioną od wyroku Sądu Rejonowego z dnia 7 sierpnia 2009 r., w którym uchylono wyrok Sądu Polubownego ds. Domen Internetowych przy Polskiej Izbie Informatyki i Telekomunikacji z dnia 10 października 2008 r. Odrzucenie skargi kasacyjnej od wspomnianego wyroku nastąpiło z tej przyczyny, ponieważ wartość dochodzonego przez stronę powodową roszczenia została określona w skardze o uchylenie wyroku sądu polubownego na kwotę 12.000 zł i tak oznaczona przedmiotu zaskarżenia jest niższa niż ustanowiona w przepisie art. 398² § 1 k.p.c.

W zażaleniu strony pozwanej prezentowane jest stanowisko, że Sąd Okręgowy błędnie uznał rozpatrywaną sprawę jako sprawę o prawa majątkowe. Zgłoszone przez powoda (przed sądem polubownym) roszczenie mieściło się, według skarżącego, w zakresie spraw o ochronę znaków towarowych, o których mowa w art. 17 pkt 2 k.p.c. W tej sytuacji należało je uznać za roszczenie niemajątkowe, co oznacza brak zastosowania art. 398² § 1 k.p.c. przy ocenie dopuszczalności skargi kasacyjnej.

Decydujące znaczenie dla określenia majątkowego lub niemajątkowego charakteru rozpoznawanej sprawy w dziedzinie ochrony tzw. domen internetowych ma oznaczenie postaci i prawnego charakteru dochodzonego przez stronę powodową roszczenia przed sądem polubownym. W uzasadnieniu skargi kasacyjnej i wniesionego zażalenia przyznano, że w pozwie z dnia 30 kwietnia 2008 r. domagano się „stwierdzenia, iż pozwany w wyniku rejestracji nazwy domeny internetowej („dlaczego pl”) naruszył prawa powodowej Spółki”. Tak też zostało sformułowane żądanie strony powodowej w pozwie, przy czym strona ta w zachowaniu się pozwanego (w postaci tzw. blokowania wspomnianej domeny) dostrzegała delikt nieuczciwej konkurencji (art. 3 ust. 1 i art. 15 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1503 ze zm.). Jednocześnie strona powodowa nie formułuje przewidzianych w tej ustawie roszczeń o charakterze majątkowym lub niemajątkowym (art. 18 tej ustawy), akcentując jedynie samo stwierdzenie, że w wyniku rejestracji (oznaczonej) domeny internetowej pozwany naruszył prawa strony powodowej. Można zatem przyjąć, że powód zgłosił jedynie żądanie o ustalenie prawa (art. 189 k.p.c.). Nie oznacza to jednak, że tak sformułowane żądanie inicjuje sprawę o prawo (prawa) niemajątkowe. Miarodajne w tym zakresie będzie dalsze ustalenia, czy w podany sposób strona powodowa nie zmierzała do ochrony określonego, istotnego dla niej interesu majątkowego. W orzecznictwie Sądu Najwyższego dominuje bowiem trafne stanowisko, które dla określenia majątkowego lub niemajątkowego charakteru sprawy odwołuje się do kryterium oceny tego, czy zgłoszone żądanie zmierza do realizacji prawa lub uprawnienia mającego bezpośredni wpływ na sferę stosunków majątkowych zainteresowanego podmiotu (zob. np. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 17 września 2009 r., IV CZ 59/09, niepubl.). Należy podkreślić, że z treści uzasadnienia pozwu wynika to, że strona powodowa – formując swoje żądanie w podany sposób – zmierza właśnie bezpośrednio do ochrony swoich interesów majątkowych, eksponując element „prawa do rozwoju przedsiębiorstwa i utrzymanie tożsamości renomy znaku na rynku z oznaczeniami zawierającymi znak towarowy”. Podkreśla jednocześnie i to, że działanie strony pozwanej (w postaci tzw. blokowania domeny internetowej), wkraczające w sferę ekonomiczną powoda, stanowią naruszenie praw nabytych powoda [s. (…) pozwu, k. (…) akt sprawy]. W tej sytuacji nie sposób podzielić stanowiska skarżącego o niemajątkowym charakterze rozpoznawanej sprawy. Istnieją zatem uzasadnione podstawy do odrzucenia skargi kasacyjnej strony pozwanej ratione valoris (art. 398² § 1 k.p.c.).

Dlatego Sąd Najwyższy oddalił zaskarżone zażalenie jako nieuzasadnione (art. 394¹ § 3 k.p.c. w zw. z art. 398¹⁴ k.p.c.).