Postanowienie z dnia 2010-09-23 sygn. III CZ 35/10

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania Pokaż dokument źródłowy

Sygn. akt III CZ 35/10

POSTANOWIENIE

Dnia 23 września 2010 r.

Oznaczenie wartości przedmiotu sporu (sprawy) należy do powoda (wnioskodawcy), a wskazana przez niego wartość w zasadzie nie podlega zmianom, także w toku instancji, chyba że zostanie sprawdzona przez sąd na podstawie art. 25 k.p.c. albo gdy dojdzie do rozszerzenia powództwa lub orzeczenia ponad żądanie (art. 368 § 2 k.p.c.). W niektórych wypadkach, gdy przewiduje to ustawa, zmiana wartości przedmiotu sprawy następuje na skutek orzeczenia sądu (np. art. 684 k.p.c.).

Wskazana przez powoda (wnioskodawcę) wartość przedmiotu sporu, która nie została sprawdzona przez sąd pierwszej instancji (art. 25 k.p.c.), pozostaje aktualna w postępowaniu apelacyjnym (art. 368 § 2 k.p.c.) oraz w postępowaniu kasacyjnym (art. 368 § 2 w związku z art. 398⁴ § 3 i art. 398²¹ k.p.c.).

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Jacek Gudowski (przewodniczący, sprawozdawca)

SSN Dariusz Dończyk

SSN Wojciech Katner

w sprawie z wniosku H. P.

przy uczestnictwie W. P., F. P., J. K., J. K. i M. K. o zniesienie współwłasności nieruchomości, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 23 września 2010 r., zażalenia uczestnika F. P.

na postanowienie Sądu Okręgowego w N. z dnia 30 kwietnia 2010 r., sygn. akt III Ca (…),

oddala zażalenie.

Uzasadnienie

We wniosku o zniesienie współwłasności nieruchomości położonej w B. wnioskodawczyni określiła wartość przedmiotu sprawy na kwotę 30 000 zł.

Wobec sporu między uczestnikami o prawo własności, postanowieniem wstępnym z dnia 28 września 2009 r. Sąd Rejonowy w Z. ustalił, jakie nieruchomości są przedmiotem sprawy. Apelację od tego postanowienia wniósł uczestnik F. P., w której – wnosząc o zmianę zaskarżonego orzeczenia i oddalenie wniosku – określił wartość przedmiotu zaskarżenia na kwotę 71 000 zł.

Sąd Okręgowy w N. postanowieniem z dnia 21 stycznia 2010 r. oddalił apelację uczestnika, a wnosząc skargę kasacyjną od tego postanowienia (nazwaną „kasacją”), uczestnik określił wartość przedmiotu zaskarżenia na kwotę „71.000.000 złotych”.

Postanowieniem z dnia 30 kwietnia 2010 r. Sąd Okręgowy odrzucił skargę kasacyjną, stwierdzając, że zarówno apelacja, jak i skarga były wymierzone przeciwko „całości orzeczenia”, zatem wartość przedmiotu zaskarżenia oznaczona w skardze nie może być wyższa niż wskazana w apelacji. Z tych względów, skoro wartość ta jest mniejsza niż określona w art. 519¹ § 4 pkt 4 k.p.c., skarga kasacyjna jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu.

W zażaleniu uczestnik zarzucił, że po wydaniu zaskarżonego postanowienia uzyskał wiarygodną informację, że wartość udziałów na nieruchomości wynosi 160 000 zł, a tym samym „spełnia warunki do złożenia skargi w tej sprawie”. Zarzucił, że kwotę „71.000.000 złotych” wpisał na skutek błędu, powinien być zatem wezwany przez Sąd do jego sprostowania. W konsekwencji wniósł o „zmianę zaskarżonego postanowienia i nadanie biegu sprawie kasacyjnej”.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Oznaczenie wartości przedmiotu sporu (sprawy) należy do powoda (wnioskodawcy), a wskazana przez niego wartość w zasadzie nie podlega zmianom, także w toku instancji, chyba że zostanie sprawdzona przez sąd na podstawie art. 25 k.p.c. albo gdy dojdzie do rozszerzenia powództwa lub orzeczenia ponad żądanie (art. 368 § 2 k.p.c.). W niektórych wypadkach, gdy przewiduje to ustawa, zmiana wartości przedmiotu sprawy następuje na skutek orzeczenia sądu (np. art. 684 k.p.c.). W orzecznictwie jednoznacznie przyjmuje się również, że wskazana przez powoda (wnioskodawcę) wartość przedmiotu sporu, która nie została sprawdzona przez sąd pierwszej instancji (art. 25 k.p.c.), pozostaje aktualna w postępowaniu apelacyjnym (art. 368 § 2 k.p.c.), a następnie w postępowaniu kasacyjnym (art. 368 § 2 w związku z art. 398⁴ § 3 i art. 398²¹ k.p.c.) (por. np. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 26 listopada 2001 r., V CKN 391/01, „Izba Cywilna” 2002, nr 3, s. 54, i z dnia 20 października 2008 r., I PZ 26/08, OSNP 2010, nr 5-6, poz. 67).

W tym stanie rzeczy, skoro wartość przedmiotu sprawy została określona przez wnioskodawcę na kwotę 30 000 zł, czego uczestnicy nie zakwestionowali, a sam uczestnik – wnosząc apelację – wskazał kwotę 71 000 zł, to trafny jest wniosek Sądu drugiej instancji, że skoro zarówno apelacja, jak i skarga kasacyjna zostały wymierzone przeciwko „całości orzeczenia”, to wartość przedmiotu zaskarżenia oznaczona w skardze nie może być wyższa niż wskazana w apelacji.

Dowolne twierdzenia skarżącego, że wartość udziałów na nieruchomości wynosi obecnie 160 000 zł oraz że dopuścił się omyłki pisarskiej, nie mają zatem jakiegokolwiek znaczenia i nie mogą wpłynąć na ocenę dopuszczalności skargi kasacyjnej, którą limituje wartość wskazana w apelacji, mniejsza niż określona w art. 519¹ § 4 pkt 4 k.p.c.

Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji (art. 385 w związku z art. 398²¹ i art. 394¹ § 3 k.p.c.).