Postanowienie z dnia 2017-07-18 sygn. I Co 107/17
Numer BOS: 301324
Data orzeczenia: 2017-07-18
Rodzaj organu orzekającego: Sąd powszechny
Sędziowie: Małgorzata Banaszewska (przewodniczący)
Najważniejsze fragmenty orzeczenia w Standardach:
Sygn. akt I Co 107/17
POSTANOWIENIE
Dnia 18 lipca 2017 roku
Sąd Rejonowy w Szczytnie I Wydział Cywilny
w składzie następującym:
Przewodniczący: SSR Małgorzata Banaszewska
po rozpoznaniu w dniu 18 lipca 2017 roku w Szczytnie,
na posiedzeniu niejawnym,
sprawy egzekucyjnej Kmp 9/15 z wniosku wierzyciela N. P.,
z udziałem dłużnika S. P.,
na skutek wniosku dłużnika o umorzenie opłat egzekucyjnych oraz skargi dłużnika na wysokość wydatków gotówkowych wskazanych w wezwaniach do zapłaty opatrzonych datami: 1 sierpnia 2016 roku i 8 luty 2017 roku
postanawia:
I. oddalić wniosek dłużnika o umorzenie opłaty egzekucyjnej,
II. oddalić skargę,
III. nieuiszczone koszty sądowe ponosi Skarb Państwa - Sąd Rejonowy w Szczytnie
UZASADNIENIE
Dłużnik S. P. w dniu 3 marca 2017 roku złożył wniosek o umorzenie opłat egzekucyjnych i wydatków gotówkowych ustalonych przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Szczytnie M. K. w sprawie egzekucyjnej dotyczącej egzekucji świadczeń pieniężnych prowadzonej z wniosku N. P.. Nadto, domagał się zawieszenia ich dalszego naliczania. W uzasadnieniu wniosku dłużnik wskazał, iż przebywa obecnie w zakładzie karnym, gdzie odbywa karę pozbawienia wolności, zaś przewidywany koniec kary przypada 10 czerwca 2018 roku. W warunkach więziennych nie ma możliwości podjęcia pracy.
Sąd ustalił, co następuje:
Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Szczytnie M. K. na podstawie wniosku egzekucyjnego z dnia 27 lutego 2015 roku wszczął egzekucję przeciwko S. P., celem wyegzekwowania alimentów zasądzonych od S. P. na rzecz N. P. na podstawie wyroku Sądu Rejonowego w szczytnie wydanego w sprawie III RC 334/14. Postępowanie egzekucyjne jest obecnie w toku.
Sąd zważył, co następuje:
Zgodnie z przepisem art. 770 k.p.c. dłużnik powinien zwrócić wierzycielowi koszty niezbędne do celowego przeprowadzenia egzekucji i koszty te ściąga się wraz z egzekwowanym roszczeniem. Koszty egzekucji ustala postanowieniem komornik jeżeli prowadzenie egzekucji należy do niego.
Zgodnie z art. 39 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku o komornikach sądowych i egzekucji (j.t. Dz.U. 2017r. poz. 1277) komornikowi należy się zwrot wydatków gotówkowych poniesionych w toku egzekucji i w tym zakresie ustawodawca nie przewidział możliwości miarkowania wysokości tych wydatków. Zgodnie zaś z przepisem art. 43 wyżej wskazanej ustawy za prowadzenie egzekucji komornik pobiera opłaty egzekucyjne, których dolną i górną wysokość określono w przepisie art. 49 ustawy, gdzie jednocześnie przewidziano możliwość miarkowania opłaty stosunkowej wyliczonej przez komornika (art. 49 ust. 7 ustawy).
Wniosek o obniżenie opłaty wnosi się do sądu w terminie 7 dni od dnia uzyskania informacji o ściągnięciu opłaty albo w przypadku umorzenia postępowania egzekucyjnego bądź w przypadku niecelowego jego wszczęcia od dnia doręczenia postanowienia o wezwaniu do uiszczenia opłaty (art. 49 ust. 8 ustawy). Wiedza dłużnika musi więc wynikać z informacji organu egzekucyjnego lub decyzji procesowej. Dopiero wówczas rozpoczyna się bieg terminu określonego w 49 ust. 8 ustawy.
Nie budzi wątpliwości, że czynnością powodującą powstanie obowiązku uiszczenia opłaty stosunkowej w sprawach o egzekucję świadczeń pieniężnych jest postanowienie Komornika o ustaleniu kosztów postępowania egzekucyjnego i wezwaniu dłużnika lub wierzyciela do ich uiszczenia, wydanego (co wymaga podkreślenia) po zakończeniu postępowania egzekucyjnego. Wydanie takiego postanowienia z zasady daje możliwość złożenia przez dłużnika lub wierzyciela skargi na czynność komornika sądowego dotyczącą zasady obciążenia strony kosztami postepowania egzekucyjnego, wysokości tych kosztów, w tym wydatków gotówkowych ustalonych w takim postanowieniu oraz zgłoszenia przez dłużnika lub wierzyciela na podstawie art. 49 ust. 7 ustawy, wniosku o obniżenie opłaty egzekucyjnej pobieranej na podstawie art. 49 ust. 1 i 2 ustawy, także jeżeli w toku postępowania jej część została już ściągnięta.
Sprawa niniejsza prowadzona pod sygn. akt Kmp 9/15 jest w toku. Komornik sądowy nie wydał postanowienia o wezwaniu dłużnika do uiszczenia opłaty stosunkowej. Ponadto, jak ustalono po analizie akt komorniczych, komornik nie ściągnął do tej pory od dłużnika żadnej kwoty tytułem opłaty stosunkowej. Wniosek dłużnika o obniżenie opłaty egzekucyjnej (czy też jej umorzenie, czego ustawodawca nie przewidział) jak również skarga na czynność komornika polegającą na ustaleniu wydatków gotówkowych nie znajduje na obecnym etapie postepowania egzekucyjnego żadnych podstaw faktycznych. W szczególności nie stanowi takiej podstawy informacja skierowana do dłużnika co do wysokości kosztów egzekucyjnych, które i tak ostatecznie zostaną ustalone na koniec postępowania. Informacja skierowana do dłużnika w wezwaniach opatrzonych datami: 1 sierpnia 2016 roku i 8 luty 2017 roku stanowi jedynie czynność techniczną i nie rodzi po stronie dłużnika w toku egzekucji skutków prawnych.
Mając na uwadze powyższe, Sąd na podstawie art. 49 ust. 7 i 8 ustawy z dnia z dnia 29 sierpnia 1997 roku o komornikach sądowych i egzekucji oraz art. 767 k.p.c. oddalił wniosek dłużnika o obniżenie opłaty stosunkowej również dlatego, że ustawa o komornikach sądowych i egzekucji nie przewiduje całkowitego umorzenia kosztów egzekucyjnych, a jedynie wyjątkowe obniżenie opłaty stosunkowej oraz skargę na czynność komornika – ustalenie wysokości wydatków gotówkowych.
Sąd o kosztach postępowania orzekł na podstawie art. 113 ust. 1 w zw. z art. 100 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (j.t. Dz.U. 2016r., poz. 623 ze zm.)
ZARZĄDZENIE
1. (...)
2. (...)
(...) K. (...) (...)
- (...) N. A. L. (...)
- (...)
S., (...)
Treść orzeczenia pochodzi z bazy SAOS (www.saos.org.pl).