Uzasadnienie z dnia 2017-03-23 sygn. VII Kz 108/17

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt VIIKz 108/17 POSTANOWIENIE

Dnia 23 marca 2017 r.

Sąd Okręgowy w Częstochowie VII Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Agnieszka Gałkowska

Protokolant: st. sek. sądowy K. P.

w sprawie przeciwko M. G. , synowi A. i J., urodz. (...) w C.

oskarżonemu o popełnienie przestępstw z art. 305 ust.1 ustawy z dnia 30.06.200or. prawo własności przemysłowej i in.

po rozpoznaniu zażalenia wniesionego przez świadka

na postanowienie Sądu Rejonowego w Częstochowie z dnia 9 lutego 2017r. . w sprawie IIIK 296/16 w przedmiocie zwrotu poniesionych kosztów związanych ze stawiennictwem świadka

na podstawie art.437 § 2 k.p.k.

postanawia

zmienić zaskarżone postanowienie w ten sposób, iż podwyższyć kwotę przyznanego świadkowi K. K. zwrotu kosztów poniesionych w związku ze stawiennictwem w Sądzie na rozprawie w dniu 2.02.2017r. do kwoty 392,82 złotych (trzysta dziewięćdziesiąt dwa złotych i osiemdziesiąt dwa groszy)

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Częstochowie postanowieniem z dnia 9 lutego 2017r. w sprawie IIIK 296/16 na podstawie art. 618a k.p.k. przyznał świadkowi K. K. zwrot kosztów poniesionych w związku ze stawiennictwem w Sądzie na rozprawie w dniu 2 lutego 2017r. w kwocie 282 zł, zaś w pozostałej części wniosku nie uwzględnił.

Powyższe postanowienie zostało zaskarżone w drodze zażalenia wniesionego przez świadka K. K., który podniósł, iż Sąd Rejonowy zasądzając na jego rzecz zwrot kosztów dojazdu na rozprawę nieprawidłowo zastosował zarządzenie Prezesa Sądu Rejonowego w Częstochowie w sprawie ustalenia stawki za kilometr przebiegu prywatnego samochodu używanego w podróży, albowiem w jego ocenie, Prezes Sądu nie posiada umocowania do zmiany czy też wiążącej interpretacji rozporządzeń. Podniósł, iż upoważnienie takie nie wynika z żadnego przepisu i nie może być tratowane jako powszechnie obowiązujący przepis prawa. Tymczasem zgodnie z rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 25.03.2002r. w sprawie warunków oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów nie będących własnością pracodawcy, maksymalna stawkę za 1 km przebiegu dla samochodu osobowego o pojemności skokowej silnika powyżej 900cm3 wynosi 0,8358 zł.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Zażalenie skarżącego na uwzględnienie nie zasługuje.

Należy podzielić stanowisko skarżącego, iż przyjęte w zaskarżonym postanowieniu stawki według których należało dokonać obliczenia wysokości zwrotu kosztów podróży świadka na rozprawę do Sądu przy użyciu własnego samochodu nie są prawidłowe. Jak zasadnie podnosi skarżący, nie ma w tym przypadku zastosowania powołane w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia, Zarządzenie Prezesa Sądu Rejonowego w Częstochowie nr (...) w dnia 25.06.2014r. w sprawie ustalenia stawki na kilometr przebiegu prywatnego samochodu używanego w podróży. Jak bowiem słusznie zauważa skarżący, świadek K. K. nie jest pracownikiem sądu i określone w powołanym zarządzeniu stawki nie są dla niego wiążące. W konsekwencji jest on uprawniony rozliczyć koszty przejazdu do Sądu na ogólnych zasadach określonych dla pracowników zatrudnionych w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju. Tymczasem zgodnie z treścią art. 618a § 1 k.p.k. świadkowi przysługuje zwrot kosztów podróży z miejsca jego zamieszkania do miejsca wykonywania czynności procesowych w wysokości rzeczywiście poniesionych, racjonalnych i celowych kosztów przejazdu własnym samochodem osobowym lub innym odpowiednim środkiem transportu. Zgodnie natomiast z § 2 art. 618a k.p.k. należności te nie mogą być wyższe niż koszty przysługujące pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju. Wysokość kosztów, o których mowa w § 2 art. 618a k.p.k. określają przepisy Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. z 2013 r. poz. 167). Przepis § 3 ust. 3 cytowanego rozporządzenia stanowi, że na wniosek pracownika pracodawca może wyrazić zgodę na przejazd w podróży samochodem osobowym nie będącym własnością pracodawcy. W takim przypadku pracownikowi przysługuje zwrot kosztów przejazdu w wysokości stanowiącej iloczyn przejechanych kilometrów przez stawkę za jeden kilometr przebiegu, ustaloną przez pracodawcę, która nie może być wyższa, niż określona w przepisach wydanych na podstawie art. 34a ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1414). W konsekwencji wysokość stawki maksymalnej określona została w Rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów nie będących własnością pracodawcy (Dz. U. z 2002 r. Nr 27, poz. 271). Stosownie do § 2 pkt 1 lit. b cyt. rozporządzenia stawka maksymalna za 1 kilometr przebiegu pojazdu osobowego o pojemności skokowej silnika powyżej 900 cm 3 wynosi 0,8358 zł. Sąd Rejonowy w zaskarżonym postanowieniu ustalając wysokość należnego świadkowi zwrotu kosztów podróży odwołał się do treści zarządzenia Dyrektora Sądu Rejonowego w Częstochowie, wedle którego maksymalna stawka za przejazd 1 km wynosi 0,60 złotych. Zważyć jednak trzeba, że stosownie do dyspozycji z art. 618a § 1 i § 2 k.p.k., świadkowi przysługuje zwrot kosztów podróży z miejsca jego zamieszkania do miejsca wykonywania czynności procesowych w wysokości rzeczywiście poniesionych, racjonalnych i celowych kosztów, które jedynie nie mogą być wyższe od kwoty stanowiącej iloczyn przejechanych kilometrów i wskazanej wyżej stawki maksymalnej. Zatem poza wskazanym ograniczeniem brak jest podstaw do innego redukowania wysokości kwoty należnej tytułem zwrotu rzeczywiście poniesionych przez świadka kosztów podróży. Sąd Okręgowy zauważa, iż zaprezentowany w niniejszym orzeczeniu pogląd nie jest odosobniony. Podobne stanowisko zajął bowiem również Sąd Apelacyjny w Katowicach w postanowieniach z dnia 21.01.2015r. w sprawie IIAKz 787/14 (Prok. I Pr.-wkł 2015/7-8/34, KZS 2015/5/117), z dnia 30.12.2015r. w sprawie IIAKz 730/15 (Lex 2087739), z dnia 8.07.2015r. w sprawie IIAKz 395/15 (Lex 1809504) , czy też Sąd Apelacyjny w Białymstoku w uzasadnieniu postanowienia z dnia 14.12.2012r. w sprawie IIAKz 364/12 (Lex nr 1236010).

Reasumując, uwzględniając powyższe rozważania należało przyjąć, że świadek K. K. poniósł koszty przejazdu na łączną sumę 392,82 zł zł (470 km x0,8358 zł). W przypadku trasy z miejsca zamieszkania świadka w W. do siedziby Sądu Rejonowego w Częstochowie, w którym na wezwanie Sądu składał zeznania, wskazana przez skarżącego we wniosku o zwrot kosztów podróży odległość 235 km (470 km w obie strony) jest bowiem zbliżona do rzeczywistej, dlatego też nie została przez sąd odwoławczy zakwestionowana.

W konsekwencji zaskarżone orzeczenie wymagało stosownej korekty, poprzez podwyższenie przyznanego na rzecz świadka zwrotu kosztów przejazdu do Sądu do kwoty 392,82 zł.

Podstawę orzeczenia Sądu Okręgowego stanowi art. 437§2k.p.k.