Wyrok z dnia 2016-10-11 sygn. XI GC 923/16

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygnatura akt XI GC 923/16

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 11 października 2016 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie XI Wydział Gospodarczy w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Jakub Idziorek

Protokolant: Gabriela Wierzgacz

po rozpoznaniu w dniu 11 października 2016 r. w Szczecinie

sprawy z powództwa Syndyka Masy Upadłości (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w upadłości likwidacyjnej w S.

przeciwko (...) Fundusz Spółce Akcyjnej

- o o zapłatę

oddala powództwo.

Sygnatura akt XI GC 923/16

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 17 lutego 2016 roku powód Syndyk Masy Upadłości (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w S. w upadłości likwidacyjnej wniósł przeciwko (...) Fundusz spółce akcyjnej w S. o zapłatę kwoty 9840 złotych wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 22 listopada 2014 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu. W uzasadnieniu pozwu wskazał, (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. była zobowiązana do zapłaty na rzecz pozwanej kwoty 9840 zł z tytułu faktury VAT nr (...) z 29 ;lipca 2011 roku. W dniu 10 sierpnia 2011 roku złożony został wniosek o ogłoszenie upadłości (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w S., ostatecznie rozpatrzony pozytywnie. W dniu 2 września 2011 roku Sąd ustanowił nadzorcę tymczasowego celem zabezpieczenia majątku dłużnika. W dniu 29 listopada 2011 troku został zmieniony sposób zabezpieczenia poprzez ustanowienie zarządu przymusowego nad majątkiem dłużnika i wyznaczono na tą funkcję P. D.. W dniu 15 maja 2012 roku pomimo ustanowienia zarządu przymusowego i utraty prawa do dysponowania przez dłużnika swoim majątkiem, (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. działając przez zarząd dokonała płatności ww. kwoty pozwanej, co zgonie z art. 40 ust. 3 w zw. z art. 77 ust. 1 prawa upadłościowego i naprawczego było czynnością z mocy prawa nieważną i obecnie dochodzi zwrotu świadczenia nienależnego.

W dniu 23 marca 2016 roku tut. Sąd wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym zgodnie z żądaniem pozwu.

W przepisanym terminie pozwany wniósł sprzeciw zaskarżając nakaz zapłaty w całości. Pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa prawnego według norm przepisanych. W uzasadnieniu wskazał, że zapłata długu nie jest czynnością prawną. Nadto zakwestionował, aby zapałta kwoty 9840 zł nastąpiła z masy upadłości (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w S.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. była dłużnikiem pozwanego i przez to zobowiązana do zapłaty kwoty 9840 zł na podstawia faktury VAT (...) z dnia 29 lipca 2011 roku

W dniu 10 sierpnia 2011 roku złożony został wniosek o ogłoszenie upadłości (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w S.. Postanowieniem z dnia 2 września 2011 roku w sprawie XII GU 88/11 tut. Sąd zabezpieczył majątek dłużnika poprzez ustanowienie tymczasowego nadzorcy sądowego w osobie P. D.. Postanowieniem z dnia 29 listopada 2011 w tej samej sprawie zmienił ww. postanowienie poprzez ustanowienie zarządu przymusowego nad majątkiem dłużnika, obejmujący następujący zakres i sposób jego wykonywania:

-

obowiązek wykonywania wszelkich czynności faktycznych i prawnych potrzebnych do utrzymania przedsiębiorstwa dłużnika w stanie niepogorszonym,

-

zabezpieczenie majątku dłużnika przed zniszczeniem, uszkodzeniem lub zabraniem przez osoby trzecie,

-

zapobieganie uszczuplaniu majątku dłużnika,

-

wykonywanie zarządu zgodnie z zasadami prawidłowej gospodarki,

-

pobieranie zamiast dłużnika wszelkich pożytków i przychodów z majątku dłużnika i wykorzystywanie uzyskanych stąd środków w granicach zwykłego zarządu,

-

prowadzenie spraw, które przy wykonywaniu zarządu okażą się konieczne i niezbędne,

-

zaciąganie tylko takich zobowiązań, które mogą być zaspakajane z dochodów majątku dłużnika i są uzasadnione gospodarczo.

Jako zarządcę przymusowego wyznaczono P. D..

Bezsporne

W dniu 15 maja 2012 roku T. D. dokonała wpłaty gotówkowej w banku (...) S.A. III Oddział w S. na rzecz pozwanej kwoty 9840 zł. Jako zlecającego wpisała „T. D. – prezes (...) sp. z o.o. w S., al. (...) 70-412”. Z kolei jako tytuł wpłaty wpisała „Zapłata za fakturę nienależną pod rygorem zwrotu”

Dowód:

- potwierdzenie wpłaty k. 21

W dniu 12 listopada 2014 roku zarządca przymusowy dłużnika wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 9840 zł, a w dniu 9 grudnia 2014 roku sporządził wniosek o zawezwanie do próby ugodowej

Dowód:

- wezwanie do zapłaty k. 23-26

- wniosek k. 27-30

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo okazało się niezasadne.

Stan faktyczny w zakresie istnienia samego długu (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w S. wobec pozwanego, a także w zakresie związanym z zabezpieczeniem wniosku o ogłoszenie upadłości tej spółki i sama upadłość tej spółki były bezsporne. W pozostałym zakresie stan faktyczny ustalony został w oparciu o zebrane dokumenty, wśród których najistotniejszym jest dowód wpłaty wskazanej kwoty 9840 zł.

Powód swoje roszczenie wywodził z art. 410 § 1 k.c. w zw. z art. 405 k.c.. Zgodnie z art. 405 k.c. Kto bez podstawy prawnej uzyskał korzyść majątkową kosztem innej osoby, obowiązany jest do wydania korzyści w naturze, a gdyby to nie było możliwe, do zwrotu jej wartości. W myśl art. 410 § 1 k.c. przepisy artykułów poprzedzających stosuje się w szczególności do świadczenia nienależnego. Wreszcie zgodnie z art. 410 § 2 k.c. świadczenie jest nienależne, jeżeli ten, kto je spełnił, nie był w ogóle zobowiązany lub nie był zobowiązany względem osoby, której świadczył, albo jeżeli podstawa świadczenia odpadła lub zamierzony cel świadczenia nie został osiągnięty, albo jeżeli czynność prawna zobowiązująca do świadczenia była nieważna i nie stała się ważna po spełnieniu świadczenia.

Powód źródeł swojego roszczenia upatrywał w zapłacie kwoty 9840 zł w sytuacji gdy dłużnik pozbawiony był zarządu swoim majątkiem.

Zgodnie z art. 40 ust. 3 Prawa upadłościowego i naprawczego do czynności dłużnika dotyczących jego majątku objętego zarządem przymusowym stosuje się odpowiednio przepisy art. 77-79, a zgodnie z art. 77 ust. 1 Pr.upadł. czynności prawne upadłego dotyczące mienia wchodzącego do masy upadłości są nieważne. Pozwany kwestionował kwalifikowanie zapłaty długu jako czynności prawnej i w tym zakresie nie ma on racji. W ocenie Sądu Rejonowego wykonanie zobowiązania jest czynnością prawną. Obszerną i bardzo przekonywującą argumentacje w tym przedmiocie znaleźć można w licznych orzeczeniach Sadu Najwyższego (por. wyrok z 3 kwietnia 1992 r., I PZP 19/92, OSNCP 1992/9/166, wyrok z 9 listopada 2000 r., II CKN 340/2000, wyrok z dnia 24 maja 2012 r., II CSK 546/11, wyrok z dnia 6 listopada 2009 r., I CSK 154/09, wyrok z dnia 9 listopada 2000 r., II CKN 340/00). Mimo to roszczenie powoda zostało oddalone, ponieważ nie wykazał on że w istocie wpłata w dniu 15 maja 2012 roku kwoty 9840 zł była czynnością prawną dłużnika. Pozwany zaprzeczył tej okoliczności – i w sprzeciwie i w mowie końcowej na rozprawie, a zgodnie z art. 6 k.c. Ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Nie ma danych wskazujących aby wpłata tej kwoty była czynnością dłużnika. Wpłaty dokonała T. D. – faktycznie podając przy tym swoją funkcję prezesa zarządu pozwanej, ale nie ma podstaw aby przyjmować że wpłacana kwota należała do majątku (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w S.. Jako zleceniodawca wpisana została T. D., a nie (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S.. Wpłata miała charakter gotówkowy, stąd nie ma możliwości ustalenia skąd ta gotówka pochodziła. Nie ma tez żadnych podstaw do budowania domniemań, że kwota 9840 zł pochodziła z majątku później upadłej spółki. Motywy działania T. D. nie zostały wyjaśnione, ale ciężar dowodowy w tym zakresie obciąża stronę powodową, a kierując się zasadą kontradyktoryjności, rozporządzalności i równości stron, Sąd nie widział podstaw do działania w tym zakresie z urzędu.

O kosztach Sąd nie orzekał, ponieważ pozwana nie wykazała aby jako wygrywająca sprawę jakieś koszty poniosła.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

27.10.2016 r.