Postanowienie z dnia 2016-03-16 sygn. IV CZ 103/15
Numer BOS: 225454
Data orzeczenia: 2016-03-16
Rodzaj organu orzekającego: Sąd Najwyższy
Sędziowie: Agnieszka Piotrowska SSN, Mirosława Wysocka SSN (autor uzasadnienia, przewodniczący, sprawozdawca), Władysław Pawlak SSN
Najważniejsze fragmenty orzeczenia w Standardach:
Sygn. akt IV CZ 103/15
POSTANOWIENIE
Dnia 16 marca 2016 r. Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Mirosława Wysocka (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Władysław Pawlak
SSN Agnieszka Piotrowska
w sprawie z powództwa Banku […] przeciwko M. K. i W. K.
o zapłatę
oraz z powództwa wzajemnego M. K. i W. K. przeciwko Bankowi […] o zapłatę po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 16 marca 2016 r.,
zażalenia strony powodowej (pozwanego wzajemnego) na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 26 lutego 2015 r.,
I. oddala zażalenie;
II. zasądza od strony powodowej na rzecz pozwanych kwotę 2700 (dwa tysiące siedemset) zł, powiększoną o należny podatek od towarów i usług, z tytułu kosztów postępowania zażaleniowego.
UZASADNIENIE
Powód Bank […] wniósł o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o doręczenie wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 20 stycznia 2015 r. z uzasadnieniem, który upływał dnia 27 stycznia 2015 r. W umowie zawartej z P. spółką z o.o., dotyczącej „usług obsługi korespondencji przychodzącej i wychodzącej” powód upoważnił pracowników spółki do odbioru i nadawania korespondencji i przesyłek za pomocą operatorów pocztowych i firm kurierskich; w związku z tym na uzasadnienie wniosku o przywrócenie terminu podał, że w dniu 27 stycznia 2015 r. złożył wniosek o doręczenie orzeczenia z uzasadnieniem w „komórce pocztowej” obsługiwanej przez tę firmę, który został wciągnięty do rejestru korespondencji wychodzącej, lecz „przeszkodę w dokonaniu czynności w ustawowym terminie stanowiło omyłkowe przetrzymanie przygotowanej do wysyłki korespondencji o jeden dzień i nadanie jej dopiero dnia następnego”, czyli 28 stycznia 2015 r.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 26 lutego 2015 r. Sąd Apelacyjny oddalił wniosek o przywrócenie terminu i odrzucił jako spóźniony wniosek o doręczenie wyroku z uzasadnieniem. Uznał wniosek za spóźniony ze względu na to, że miarodajna dla ustalenia daty złożenia wniosku była chwila nadania pisma w placówce pocztowej operatora wyznaczonego w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. - Prawo pocztowe (Dz.U. poz. 1529 ze zm.), a więc 28 stycznia 2015 r. Wniosku o przywrócenie terminu Sąd nie uwzględnił, podkreślając że strona odpowiada za uchybienie terminu, zawinione przez osobę, której powierzyła wykonywanie czynności, a powód nie wykazał okoliczności przekonujących o spełnieniu przesłanki wymienionej w art. 168 § 1 k.p.c.
W zażaleniu na postanowienie odrzucające wniosek o doręczenie wyroku z uzasadnieniem powód - nie kwestionując uchybienia terminu - wniósł o zbadanie, na podstawie art. 380 k.p.c., prawidłowości orzeczenia oddalającego wniosek o przywrócenie terminu. Powołał się na zawartą w dniu 15 czerwca 2007 r. z Pocztą Polską S.A. w Warszawie umowę o świadczenie usług pocztowych, na podstawie której Bank przygotowuje przesyłki do nadania, w tym także umieszcza datę nadania przez odcisk datownika, z tym że czynności te wykonuje za Bank spółka P. Według skarżącego, działanie tej osoby trzeciej, obsługującej komórkę pocztową, która „wykonuje faktycznie szereg czynności związanych z nadaniem korespondencji za PP, a nie zaś za stronę, nie powinno być uznane za działanie zawinione w rozumieniu art. 168 § 1 k.p.c.”
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Niesporne jest, i przyznane przez skarżącego, że nadanie przesyłki zawierającej wniosek powoda o doręczenie wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 20 stycznia 2015 r. z uzasadnieniem nastąpiło w dniu 28 stycznia 2015 r., a więc z uchybieniem terminu do dokonania tej czynności.
Okoliczności powołane we wniosku o przywrócenie terminu i w zażaleniu nie przekonują o istnieniu podstawy do zakwestionowania postanowienia oddalającego wniosek.
Operatorem wyznaczonym w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. - Prawo pocztowe jest Poczta Polska S.A. w Warszawie i oddanie pisma procesowego w jej placówce pocztowej wywołuje skutki przewidziane w art. 168 § 2 k.p.c. w postaci skutecznego wniesienia pisma do sądu. To, że operator ten na podstawie umowy z powodem jako nadawcą zaakceptował przygotowywanie przezeń korespondencji, w tym umieszczanie daty nadania przez odcisk datownika, nie powoduje, wbrew twierdzeniom powoda, że spółka wykonująca na jego zlecenie te czynności działała „za pocztę”.
Korzystanie przez powodowy Bank przy nadawaniu przesyłek pocztowych z „komórki pocztowej” prowadzonej przez inny podmiot (nie zaś przez jego własnych pracowników) jest wynikiem wyboru takiego sposobu obsługi korespondencji. Skarżący, który zdecydował się na powierzenie tej obsługi firmie zewnętrznej, ponosi odpowiedzialność za skutki błędów popełnionych przez pracowników tej firmy, podobnie jak odpowiadałby za błąd swojego pracownika i podobnie jak z zasady strona odpowiada za błędy popełniane przez pełnomocników procesowych (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 10 kwietnia 2008 r., IV CZ 25/08, niepubl., z dnia 25 marca 2010 r., I CZ 122/09, niepubl. i z dnia 21 maja 2014 r., II CZ 18/14, niepubl.).
Powierzenie przez stronę innemu podmiotowi czynności przygotowania przesyłek pocztowych do nadania nie oznacza, że strona nie ponosi winy za uchybienie terminu do dokonania czynności procesowej. Skarżący, skupiwszy się na wywodach dotyczących relacji pomiędzy nim, pocztą i jednostką świadczącą dla niego usługi związane z nadawaniem i przyjmowaniem korespondencji, nie przedstawił argumentów mogących przekonać, że ze względu na określone okoliczności zaniedbanie dokonania czynności w terminie należy uznać za niezawinione.
Z omówionych przyczyn Sąd Najwyższy oddalił zażalenie na podstawie art. 3941 § 3 w zw. z art. 39814 k.p.c., rozstrzygając o kosztach postępowania zażaleniowego stosownie do art. 98 § 1 i 3 i art. 108 § 1 w zw. z art. 391 § 1, art. 3941 § 3 i art. 39821 k.p.c.
kc
Treść orzeczenia pochodzi z bazy orzeczeń SN.