Postanowienie z dnia 1999-01-27 sygn. II CZ 158/98

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt II CZ 158/98

POSTANOWIENIE

Dnia 27 stycznia 1999 r.

Sąd Najwyższy Izba Cywilna

w składzie następującym:

Przewodniczący SSN - H. Pietrzkowski

Sędziowie:

SN - S. Dąbrowski SN - K. Kołakowski (spraw.)

po rozpoznaniu w dniu 27 stycznia 1999 roku na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku WH R

na skutek zażalenia uczestników postępowania H S i J

na postanowienie Sądu Wojewódzkiego w Nowym Sączu z dnia 24 sierpnia 1998 roku, sygn. akt I Cz 413/97

postanawia:

oddalić zażalenie.

UZASADNIENIE

Odrzucając kasację od postanowienia oddalającego zażalenie na postanowienie o sprostowaniu oczywistej omyłki pisarskiej, Sąd Wojewódzki uznał, że postanowienie to nie kończy postępowania w sprawie, a zatem kasacja od niego - stosownie do art. 392 § 1 kpc - nie przysługuje.

Jako podstawę zażalenia na to postanowienie powołano „art. 392 § 1 kpc poprzez ustalenie, iż postanowienie Sądu Rejonowego...nie kończy postępowania w sprawie, aczkolwiek zarzut zażalenia wytykał...iż nie prostuje ono oczywistej omyłki, ale wnika w merytoryczną treść postanowienia...z... 1982 r., gdyż wytycza szlak drogi koniecznej po gruncie, którego nie obejmowała sentencja postanowienia..., co stanowi rażące naruszenie przepisów postępowania”.

Sąd Najwyższy oddalił to zażalenie na podstawie art. 385 w związku z art. 393¹⁸ i 3 93¹⁹ kpc, gdyż jest ono bezzasadne.

Utrwalona jest już w orzecznictwie Sądu Najwyższego dokonana w licznych orzeczeniach wykładnia wyłączająca dopuszczalność kasacji w kwestii uzupełnienia postanowienia (postanowienie z dnia 14 listopada 1966 r. I CKN 7/96, OSNC 1997 Nr. 3, poz. 31), wykładni wyroku (postanowienie z dnia 9 Iipca 1997 r., II CKN 260/97, nie publ.), czy sprostowanie orzeczenia (postanowienia z dnia 2 października 1997 r. HI CZ 56/97, z dnia 3 grudnia 1997 r, I CZ 159/97 i z dnia 26 sierpnia 1998 r., U CZ 70/98 - nie publ.).

Zaskarżone postanowienie opowiada więc prawu.

Całkowicie więc tylko ubocznie można dodać, że porównanie nie tylko pełnego tekstu postanowienia z dnia 13 stycznia 1982 r., w którym ustanowiono służebność na rzecz właścicieli niewątpliwie oznaczonych nieruchomości, z określeniem części nieruchomości obciążonych i z odesłaniem do oznaczenia przebiegu drogi koniecznej na złożonych w aktach sprawy mapach pomiędzy

punktami A i B - ale i treści pierwotnie wydanego w sprawie postanowienia z dnia 13 marca 1981 r. (k. 130), w którym tę samą służebność od drogi publicznej ustanowiono także - po prawidłowo określonej - nieruchomości oznaczonej pgr wchodzącej w skład działki ewidencyjnej Nr ■, wskazuje