Postanowienie z dnia 2025-02-13 sygn. I CSK 4250/23
Numer BOS: 2227628
Data orzeczenia: 2025-02-13
Rodzaj organu orzekającego: Sąd Najwyższy
Najważniejsze fragmenty orzeczenia w Standardach:
I CSK 4250/23
POSTANOWIENIE
Dnia 13 lutego 2025 r.
Sąd Najwyższy w Izbie Cywilnej w składzie:
SSN Agnieszka Jurkowska-Chocyk
na posiedzeniu niejawnym 13 lutego 2025 r. w Warszawie
w sprawie z powództwa S.M.
przeciwko Skarbowi Państwa - Wojewodzie […]
o zapłatę,
na skutek skargi kasacyjnej S.M.
od postanowienia Sądu Najwyższego z 19 września 2023 r., I CSK 5304/22,
odrzuca skargę.
UZASADNIENIE
Postanowieniem z 19 września 2023 r. Sąd Najwyższy odrzucił skargę kasacyjną powoda S.M. od wyroku Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z 19 czerwca 2019 r., w sprawie przeciwko Skarbowi Państwa - Wojewodzie […] o zapłatę.
W piśmie datowanym na 9 listopada 2023 r. powód, reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, wskazał że na podstawie art. 379 pkt 4 k.p.c. i art. 39813 k.p.c., art. 39821 k.p.c. składa skargę kasacyjną na postanowienie Sądu Najwyższego Izby Cywilnej w Warszawie z 19 września 2023 r.
Strona pozwana nie zajęła stanowiska w kwestii pisma powoda.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W orzecznictwie Sądu Najwyższego wyjaśniono już, że w obowiązującym stanie prawnym postanowienie Sądu Najwyższego wydane w przedmiocie odrzucenia skargi kasacyjnej nie podlega zaskarżeniu (postanowienie SN z 19 stycznia 2024 r., III CZ 361/23). Wskazywano, że zaskarżalność orzeczenia Sądu Najwyższego stanowiłaby wyjątek, który musiałby być wyraźnie uregulowany. Wyłączenie zaskarżenia orzeczeń Sądu Najwyższego wynika z ustrojowego usytuowania tego Sądu (art. 175 i art. 183 Konstytucji), który nie jest sądem powszechnym, a więc ani sądem pierwszej, ani sądem drugiej instancji. W każdym systemie sądownictwa istnieje najwyższa instancja sądowa, której orzeczenia nie podlegają dalszemu zaskarżeniu. Tak jest co do orzeczeń - wyroków i postanowień - Sądu Najwyższego. Stronie nie przysługuje ani zażalenie (art. 3941 k.p.c.), ani skarga kasacyjna (art. 3981 k.p.c.), ani skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia (art. 4241 k.p.c., postanowienia SN: z 20 czerwca 2007 r., I UZ 13/07; z 12 czerwca 2012 r., III SO 7/12; 13 marca 2012, III SO 3/12; z 7 grudnia 2023 r., III CZ 347/23).
Środek zaskarżenia wniesiony przez pozwanego podlegał więc odrzuceniu, ponieważ jego wniesienia nie przewidują przepisy obowiązującego Kodeksu postępowania cywilnego.
Sąd Najwyższy pozostawił bez rozpoznania zawarty w piśmie powoda z 9 listopada 2023 r. wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych, ponieważ był on bezpodmiotowy. Zgodnie bowiem z art. 1262 § 2 k.p.c. nie żąda się opłaty od pisma, jeżeli już z jego treści wynika, że podlega ono odrzuceniu. Nie było więc potrzeby rozstrzygania kwestii, czy zasadne było zwolnienie powoda od wniesienia opłaty od tego pisma.
Z tych względów orzeczono, jak w sentencji.
Treść orzeczenia pochodzi z bazy orzeczeń SN.