Postanowienie z dnia 2025-01-16 sygn. I NSP 442/24

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt I NSP 442/24

POSTANOWIENIE

Dnia 16 stycznia 2025 r.

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Grzegorz Żmij

w sprawie z powództwa R. P. i I. K.-P. przeciwko Syndykowi Upadłości Bank spółka akcyjna w upadłości w W.,

na posiedzeniu niejawnym w Izbie Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych
‎w dniu 16 stycznia 2025 r.,

na skutek skargi R. P. i I. K.-P. na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki w postępowaniu przed Sądem Okręgowym w Warszawie o sygn. akt I C 1329/19 i Sądem Apelacyjnym
‎w Warszawie w sprawie o sygn. VI ACa 3823/23,

z udziałem Skarbu Państwa – Prezesa Sądu Apelacyjnego w Warszawie,

stwierdza swoją niewłaściwość i przekazuje sprawę według właściwości Sądowi Apelacyjnemu w Warszawie.

UZASADNIENIE

Skarżący R. P, i I. K.-P,, zastępowani przez profesjonalnego pełnomocnika – adw. O. M. pismem z 26 sierpnia 2024 r. złożyli do Sądu Apelacyjnego w Warszawie skargę o stwierdzenie naruszenia prawa do rozpoznania sprawy do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki, wnosząc o: (1) stwierdzenie, że w postępowaniu zawisłym przed Sądem Apelacyjnym w Warszawie w sprawie o sygn. akt: VI ACa 3823/23 z powództwa R. P. i I. P. – K. przeciwko Syndykowi Masy Upadłości Bank S.A. w upadłości z siedzibą w W. nastąpiła przewlekłość  postępowania; (2) wydanie Sądowi rozpoznającemu wskazaną sprawę zalecenia podjęcia czynności w sprawie, w szczególności poprzez zarządzenie doręczenia pozwanemu odpisu apelacji; (3) przyznanie od Skarbu Państwa na rzecz skarżących kwoty 40.000 zł (czterdzieści tysięcy złotych), tj.  po  20.000 zł na każdego ze skarżących; (4) zasądzenie od Skarbu Państwa - Sądu Apelacyjnego w Warszawie kosztów postępowania skargowego.

W uzasadnieniu skargi Skarżący podnieśli zarzuty i okoliczności odnoszące się tak do postępowania przed Sądem Okręgowym w Warszawie o sygn. akt I C 1329/19 jak i Sądem Apelacyjnym w Warszawie w sprawie o sygn. VI ACa 3823/23.

Prezes Sądu Apelacyjnego w Warszawie w odpowiedzi na skargę z 4 grudnia 2024 r. zgłosił swój udział w sprawie i wniósł o oddalenie skargi.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Skarga nie mogła zostać rozpoznana przez Sąd Najwyższy, ponieważ właściwy do jej rozpoznania jest Sąd Apelacyjny w Warszawie.

Sąd Najwyższy po dokładnej analizie treści skargi doszedł do przekonania, że zarówno zarzuty, jak i okoliczności je uzasadniające, na które powołują się Skarżący dotyczą tak postępowania przed Sądem Okręgowym w Warszawie o  sygn. akt I C 1329/19 jak i Sądem Apelacyjnym w Warszawie w sprawie o  sygn.  VI ACa 3823/23, albowiem bezpośrednio dla przebiegu postepowania istotna jest okoliczność, że to Sąd Okręgowy postanowieniem z 6 listopada 2023 r. zawiesił postępowanie w sprawie, a Sąd Apelacyjny postanowieniem z 7 października 2024 r., podjął je.

W artykule 4 ustawy o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez  prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (tekst  jedn.:  Dz.U. z 2023 r. poz. 1725, dalej: „ustawa o skardze na przewlekłość”) uregulowano kwestię właściwości rzeczowej Sądu Najwyższego i sądów powszechnych dotyczącej skargi.

Sąd Najwyższy stwierdza, że ustawa o skardze na przewlekłość została skonstruowana w oparciu o jednoznaczną atrybucję właściwości dokonanej według  hierarchicznej struktury sądownictwa, a nie rodzajów postępowań. Stosownie do art. 4 ust. 2 ustawy o skardze na przewlekłość, Sąd Najwyższy jest  właściwy do rozpoznania skargi na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki „[j]eżeli skarga dotyczy przewlekłości postępowania przed sądem apelacyjnym lub Sądem Najwyższym”. Jeżeli  zaś  skarga dotyczy przewlekłości postępowania przed sądem okręgowym i  sądem apelacyjnym - właściwy do jej rozpoznania w całości jest sąd apelacyjny (art. 4 ust. 1b ustawy o skardze na przewlekłość). Przepisy wyznaczające właściwość rzeczową Sądu Najwyższego do rozpatrywania skarg na przewlekłość postępowania, jako normy o charakterze kompetencyjnym, powinny być interpretowane ściśle i literalnie (postanowienie Sądu Najwyższego z 19 grudnia 2019 r., I NSP 175/19).

Mając na uwadze powyższe, Sąd Najwyższy postanowił o stwierdzeniu swej  niewłaściwości i przekazaniu sprawy Sądowi Apelacyjnemu w Warszawie na  podstawie art. 200 § 2 k.p.c. w zw. z art. 391 § 1 k.p.c., stosowanym  odpowiednio na mocy art. 398²¹ k.p.c. w zw. z art. 397 § 3 k.p.c., który  stosuje się do niniejszego postępowania na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o skardze na przewlekłość.