Wyrok z dnia 2022-01-25 sygn. II SA/Bk 837/21

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Elżbieta Trykoszko, Sędziowie sędzia NSA Grażyna Gryglaszewska (spr.), sędzia WSA Marek Leszczyński, Protokolant referent stażysta Natalia Paulina Kielak, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 25 stycznia 2022 r. sprawy ze skargi J. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] sierpnia 2021 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku stałego oddala skargę

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. decyzją z dnia [...].08. 2021r., nr [...], utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta B. z dnia [...].06. 2021 r., w sprawie odmowy przyznania J. K. zasiłku stałego.

Decyzja SKO w B. wydana została przy następujących ustaleniach stanu faktycznego i ocenie prawnej sprawy:

Wnioskiem z dnia [...].06.2017 r. J. K. zwrócił się do Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w B.o przyznanie mu pomocy finansowej w formie zasiłku stałego. Przedstawił orzeczenie Miejskiego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności w B. z dnia [...].04.2017 r. o zaliczeniu do lekkiego stopnia niepełnosprawności. Zgodnie z art. 106 ust. 7 ustawy o pomocy społecznej organ zawiesił postępowanie w dniu [...].06.2017 r. w oczekiwaniu na złożenie orzeczenia o przyznaniu wnioskodawcy umiarkowanego lub znacznego stopnia niepełnosprawności. J. K. nie przedłożył takiego orzeczenia pomimo upływu 3 lat i 10 miesięcy, więc organ podjął zawieszone postępowanie na podstawie art. 106 ust. 11 ustawy.

Decyzją z dnia [...].06. 2021 r. Kierownik Ośrodka Pomocy Rodzinie działający z upoważnienia Prezydenta Miasta B. odmówił przyznania stronie zasiłku stałego. Przyczyną odmowy był brak wymaganego orzeczenia, które jest jedną z niezbędnych przesłanek, w świetle art. 37 ustawy o pomocy społecznej , do przyznania tego zasiłku.

Odwołanie od powyższej decyzji wniósł J. K., wyrażając niezadowolenie z zapadłego orzeczenia. Z chaotycznej treści odwołania można wywnioskować, że wnosi o zawieszenie postępowania na okres 10 lat " tyle co wznowienie w procedurze kodeksu cywilnego " (cyt.). Nawiązuje prawdopodobnie do sprawy cywilnej dotyczącej orzeczenia o niepełnosprawności. Stwierdza, że jego jedynym źródłem utrzymania jest zasiłek okresowy – 226 zł i celowy – 100 zł.

Po rozpoznaniu odwołania, SKO w B. decyzją z dnia [...].08.2021 r. utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję. W uzasadnieniu decyzji organ opisał stan faktyczny oraz przywołał przepisy regulujące omawianą materię. Wskazał, że zasiłek stały przysługuje osobie samotnie gospodarującej, niezdolnej do pracy z powodu wieku lub całkowicie niezdolnej do pracy, jeżeli jej dochód jest niższy od kryterium dochodowego osoby samotnie gospodarującej. Za całkowitą niezdolność do pracy uważa się m.in. legitymowanie się znacznym lub umiarkowanym stopniem niepełnosprawności w rozumieniu przepisów o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych. Zatem decyzja o przyznaniu zasiłku stałego nie jest decyzją uznaniową.

Dalej organ wyjaśnił, że odwołujący nie spełnił warunku posiadania orzeczenia o umiarkowanym lub znacznym stopniu niepełnosprawności. Pomimo zawieszenia postępowania na okres ponad 3 lat, orzeczenia takiego nie przedstawił.

W skardze, wywiedzionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku J. K.(zwany dalej: skarżącym) wniósł o zmianę decyzji, ponieważ organy dopuściły się złamania prawa poprzez ( cyt.) "prowadzenie postępowania bez wykluczenia jawności i używania do wnioskodawcy substancji radioaktywnych i promieniowania jonizującego co stanowiło tajemnicę państwa..." itd.

W odpowiedzi na skargę SKO w B. podtrzymało dotychczasowe stanowisko w sprawie i wniosło o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku zważył, co następuje:

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 2325; dalej: "p.p.s.a.") sąd administracyjny sprawuje kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, stosując środki przewidziane w ustawie. Natomiast stosownie do art. 134 § 1 p.p.s.a. sąd rozstrzyga w granicach sprawy, nie będąc związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Przedmiotem kontroli dokonywanej przez Sąd w niniejszej sprawie, z punktu widzenia kryterium legalności, jest zaskarżona decyzja SKO w B. z dnia [...].08.2021 r., która utrzymała w mocy decyzję organu I instancji z dnia [...].06. 2021 r. w sprawie odmowy przyznania zasiłku stałego.

Materialnoprawną podstawę dla wydania przedmiotowych decyzji stanowiły przepisy ustawy z dnia z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz.1876), w tym art. 8, art.37 ust. 1 pkt1, art. 106 ust. 3.

Zgodnie z art.37 ust.1 w/w ustawy zasiłek stały przysługuje osobie samotnie gospodarującej, niezdolnej do pracy, jeśli jej dochód jest niższy od kryterium dochodowego. Całkowita niezdolność do pracy oznacza całkowitą niezdolność do pracy w rozumieniu przepisów o emeryturach i rentach, zaliczenie do I lub II grupy inwalidów albo legitymowanie się znacznym lub umiarkowanym stopniem niepełnosprawności (art. 6 pkt 1 ustawy).

Skarżący posiadał lekki stopień niepełnosprawności do [...].04.2019 r., który nie dawał mu uprawnienia do zasiłku stałego. Organ I instancji słusznie i zgodnie z art. 106 ust. 7 ustawy zawiesił postępowanie na okres 3 lat, aby dać możliwość skarżącemu uzyskania odpowiedniego orzeczenia o niepełnosprawności. Takiego orzeczenia skarżący nie uzyskał.

Wbrew twierdzeniom skargi, organy nie mają podstaw do dalszego zawieszania postępowania na okres np. 10 lat, jak sugeruje skarżący, który niewątpliwie posiada kłopoty zdrowotne i trudną sytuację bytową. Jednakże przepisy prawa wymagają spełnienia kryteriów, a zatem organy nie mogą orzekać dowolnie. Jeżeli skarżący uzyska wymagane orzeczenie lekarskie to w każdej chwili może złożyć wniosek o przyznanie zasiłku stałego.

W ocenie Sądu, w stanie faktycznym niniejszej sprawy nie doszło do naruszenia przepisów prawa materialnego i procesowego, które miało lub mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy albo dawałoby podstawę do wznowienia postępowania. Organy administracji obu instancji ustaliły istotne okoliczności faktyczne związane z niniejszą sprawą, zastosowały prawidłową podstawę prawną, a także uzasadniły swoje rozstrzygnięcia zgodnie z wymaganiami art. 107 § 3 k.p.a.

Mając powyższe na uwadze Sąd stwierdził, że pomimo, iż wynik przeprowadzonego postępowania jest niezgodny z oczekiwaniami strony skarżącej, nie może to oznaczać, że zaskarżona decyzja narusza prawo. Jak słusznie bowiem podniósł organ odwoławczy, decyzje w przedmiocie zasiłku stałego mają charakter decyzji związanych, co oznacza, że sposób rozstrzygnięcia sprawy (samo przyznanie świadczenia, a także jego wysokość) nie został pozostawiony uznaniu organu pomocy społecznej, ale jest ściśle determinowany przepisami prawa.

Mając powyższe na uwadze, na mocy art. 151 p.p.s.a., należało orzec jak w sentencji.