Postanowienie z dnia 2019-07-03 sygn. C-92/16
Numer BOS: 2226377
Data orzeczenia: 2019-07-03
Rodzaj organu orzekającego: Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej
Najważniejsze fragmenty orzeczenia w Standardach:
Postanowienie
Trybunału (pierwsza izba)
z dnia 3 lipca 2019 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado de Primera Instancia n° 1 de Fuenlabrada – Hiszpania) – Bankia SA / Henry-Rodolfo Rengifo Jiménez, Sheyla-Jeanneth Felix Caiza
(Sprawa C-92/16)
Odesłanie prejudycjalne – Ochrona konsumentów – Dyrektywa 93/13/EWG – Artykuły 6 i 7 – Nieuczciwe warunki w umowach konsumenckich – Zawarty w umowie warunek dotyczący natychmiastowej wymagalności kredytu hipotecznego – Artykuł 99 regulaminu postępowania przed Trybunałem – Pytanie identyczne z pytaniem, w przedmiocie którego Trybunał już wydał orzeczenie lub na które odpowiedź można jasno wyinterpretować z orzecznictwa – Stwierdzenie nieuczciwego charakteru warunku – Uprawnienia sądu krajowego w przypadku warunku uznanego za „nieuczciwy” – Zastąpienie nieuczciwego warunku w umowie przepisem prawa krajowego – Artykuł 53 §, regulaminu postępowania przed Trybunałem – Pytanie oczywiście niedopuszczalne
Język postępowania: hiszpański
Sąd odsyłający
Juzgado de Primera Instancia n° 1 de Fuenlabrada
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca: Bankia SA
Strona pozwana: Henry-Rodolfo Rengifo Jiménez, Sheyla-Jeanneth Felix Caiza
Sentencja
Artykuły 6 i 7 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich należy interpretować w ten sposób, że, po pierwsze, stoją one na przeszkodzie temu, żeby uznany za nieuczciwy warunek dotyczący natychmiastowej wymagalności kredytu hipotecznego został częściowo utrzymany w mocy poprzez usunięcie przez sąd krajowy elementów przesądzających o jego nieuczciwym charakterze. Artykuły te nie stoją natomiast na przeszkodzie temu, aby sąd krajowy zaradził skutkom nieważności takiego mającego nieuczciwy charakter warunku, którego treść ma swoje źródło w przepisie podlegającym stosowaniu w wypadku zgody stron umowy, poprzez zastąpienie go tam przepisem w nowym brzmieniu przyjętym już po zawarciu umowy w sytuacji, gdy dana umowa nie może dalej istnieć w razie usunięcia tego nieuczciwego warunku i że stwierdzenie nieważności umowy naraża konsumenta na szczególnie niekorzystne konsekwencje.
Treść orzeczenia pochodzi z curia.europa.eu