Wyrok z dnia 2023-09-12 sygn. II OSK 1042/22

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Grzegorz Czerwiński (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Leszek Kiermaszek Sędzia del. WSA Grzegorz Antas po rozpoznaniu w dniu 12 września 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej M. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 11 stycznia 2022 r. sygn. akt II SA/Rz 1656/21 w sprawie ze skargi M. K. na postanowienie Wojewody Podkarpackiego z dnia 13 września 2021 r. nr O-III.6231.7.2021 w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania oddala skargę kasacyjną.

Wyrokiem z dnia 11 stycznia 2022 r., sygn. akt II SA/Rz 1656/21 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie oddalił skargę M. K. (dalej jako skarżący) na postanowienie Wojewody Podkarpackiego z dnia 13 września 2021 r. nr O-III.6231.7.2021 w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania.

Powyższy wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym w sprawie.

W dniu 30 czerwca 2021 r. do Urzędu Stanu Cywilnego w Rzeszowie wpłynął wniosek skarżącego o wydanie oryginału aktu urodzenia, oryginału zgłoszenia urodzonego żywego noworodka chłopca oraz innych dokumentów z akt zbiorowych dotyczących urodzenia. Dodatkowo skarżący wniósł o wydanie: kserokopii oryginału aktu urodzenia lub umożliwienie wykonania fotokopii oryginału aktu urodzenia; kserokopii innych dokumentów z akt zbiorowych dotyczących urodzenia lub umożliwienie wykonania fotokopii z akt zbiorowych dotyczących urodzenia; kserokopii oryginału szpitalnej karty narodzin lub umożliwienie wykonania fotokopii; kserokopii oryginału zgłoszenia urodzonego żywego noworodka chłopca lub umożliwienie wykonania fotokopii; pełnego odpisu aktu urodzenia, przy czym żądane kserokopie dokumentów powinny być potwierdzone za zgodność z oryginałem i podpisane własnoręcznym podpisem przez Kierownika USC. W piśmie z dnia 7 lipca 2021 r. skarżący rozszerzył podanie o żądanie wydania zaświadczenia lekarskiego z karty szpitalnej o narodzinach żywego noworodka chłopca. Kierownik USC przesłał skarżącemu odpis zupełny aktu urodzenia, poświadczone za zgodność z oryginałem kserokopie dokumentów z akt zbiorowych aktu urodzenia (2 egz.). Następnie skarżący w piśmie z dnia 23 lipca 2021 r. wniósł ponownie o wydanie aktu urodzenia w oryginale, potwierdzonej za zgodność z oryginałem przez Kierownika USC kopii oryginału aktu urodzenia, o umożliwienie wykonania fotokopii oryginału aktu urodzenia oraz rozszerzył wniosek o wydanie wielojęzycznego odpisu aktu urodzenia. Kierownik USC umożliwił skarżącemu wykonanie fotokopii oryginalnego aktu urodzenia oraz wydał wielojęzyczny odpis skrócony aktu urodzenia. Natomiast postanowieniem z dnia 27 lipca 2021 r. nr USC.5362.6921.2021 Kierownik USC działając na podstawie art. 61a § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (dalej w skrócie: "K.p.a.") oraz art. 12 ust. 1 w zw. z art. 26, art. 44 i art. 130 ust. 5 ustawy z dnia 28 listopada 2014 r. - Prawo o aktach stanu cywilnego (dalej w skrócie: "p.a.s.c.") - odmówił wszczęcia postępowania w sprawie wydania oryginalnego aktu urodzenia oraz kopii oryginału aktu urodzenia potwierdzonej za zgodność z oryginałem - dotyczących skarżącego.

W uzasadnieniu postanowienia Kierownik USC wyjaśnił, że przepisy p.a.s.c. nie dają kierownikowi urzędu stanu cywilnego uprawnień do wydawania oryginałów aktów znajdujących się w księgach stanu cywilnego oraz oryginałów dokumentów znajdujących się w aktach zbiorowych, jak również do wykonywania oraz poświadczania za zgodność z oryginałem kserokopii aktu stanu cywilnego (urodzenia, małżeństwa, zgonu). Kierownik USC podał, że wraz z pismem z dnia 14 maja 2021 r. przesłał skarżącemu odpis zupełny aktu urodzenia oraz poświadczone za zgodność z oryginałem kopie wszystkich dokumentów znajdujących się w aktach zbiorowych aktu urodzenia.

Kierownik USC stwierdził, że z uwagi na fakt, że w obowiązujących przepisach został określony zamknięty katalog dokumentów wydawanych w oparciu o akty stanu cywilnego i akta zbiorowe rejestracji stanu cywilnego, wniosek w rozpatrywanej sprawie nie ma oparcia w żadnym z przepisów. Nie istnieje zatem podstawa materialnoprawna do załatwienia omawianej sprawy w trybie administracyjnym, co stanowi w dalszej kolejności przesłankę do odmowy wszczęcia postępowania administracyjnego na podstawie art. 61 a §1 K.p.a.

Po rozpoznaniu zażalenia skarżącego, Wojewoda Podkarpacki postanowieniem z dnia 13 września 2021 r. nr O-III.6231.7.2021 utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie.

Wojewoda wskazał, że zakres czynności, jakie może podjąć kierownik urzędu stanu cywilnego lub jego zastępca, jest ściśle określony przepisami prawa. W przypadku niniejszej sprawy kluczowe znaczenie ma przepis art. 26 ust. 2 p.a.s.c., który stanowi, że w aktach zbiorowych rejestracji stanu cywilnego gromadzi się dokumenty, które nie podlegają zwrotowi. Z kolei na mocy art. 44 ust. 1 p.a.s.c., kierownik wydaje z rejestru stanu cywilnego odpisy zupełne i odpisy skrócone aktów stanu cywilnego, zaświadczenia o zamieszczonych lub niezamieszczonych w rejestrze stanu cywilnego danych dotyczących wskazanej osoby, a także zaświadczenia o stanie cywilnym. Zatem skoro p.a.s.c. wskazuje wprost, jakie dokumenty z rejestru stanu cywilnego może wydać kierownik, nie może on podejmować czynności, które byłyby sprzeczne z jej przepisami. W tym przypadku wydanie żądanych przez skarżącego dokumentów, tj. oryginalnego aktu urodzenia, kserokopii oryginalnego aktu urodzenia z poświadczeniem za zgodność z oryginałem, byłoby w ocenie Wojewody naruszeniem obowiązujących przepisów.

Zdaniem Wojewody, w sprawie zachodzi przypadek, o którym mowa w art. 61a § 1 K.p.a., ponieważ wydanie skarżącemu oryginalnego aktu urodzenia, kserokopii oryginału aktu urodzenia z poświadczeniem za zgodność z oryginałem - jest niemożliwe. Tymczasem skarżący żąda czynności od organu, która nie ma materialnoprawnej podstawy do rozpatrzenia żądania w trybie administracyjnym.

Wojewoda podkreślił, że nie ma uprawnień do wydania żądanych dokumentów, gdyż jedynymi organami uprawnionymi do dokonania czynności z zakresu rejestracji stanu cywilnego są kierownicy urzędów stanu cywilnego oraz ich zastępcy.

Skarżący wniósł skargę na powyższe postanowienie, zarzucając naruszenie przepisów postępowania w zakresie zebrania i rozpatrzenia zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego oraz braku jego oceny, a nadto naruszenie art. 26 ust. 4 p.a.s.c., poprzez jego niezastosowanie i nieuwzględnienie wniosku o wydanie kopii aktu urodzenia potwierdzonej za zgodność z oryginałem pomimo, że skarżący posiada uprawnienie do takiego żądania, a przepis w sposób bezsprzeczny na to zezwala.

W odpowiedzi na skargę Wojewoda podtrzymał swoje stanowisko i wniósł o oddalenie skargi.

Wskazanym na wstępie wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie oddalił skargę skarżącego na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (dalej P.p.s.a.), wskazując na poniższe argumenty.

Według Sądu, zasadniczą kwestią sporną w przedmiotowej sprawie było zagadnienie dopuszczalności wszczęcia i prowadzenia postępowania administracyjnego jurysdykcyjnego w przedmiocie wniosku strony skarżącej (zawartego w piśmie z dnia 30 czerwca 2021 r., zmodyfikowanego następnie pismem z dnia 23 lipca 2021 r.) o wydanie i doręczenie: 1) kopii poświadczonej urzędowo (osobiście przez właściwego kierownika urzędu stanu cywilnego) oryginałów aktu urodzenia skarżącego; 2) oryginałów aktu urodzenia skarżącego.

Sąd zwrócił uwagę, że w ocenie kontrolowanych organów wniosek skarżącego nie podlegał rozpoznaniu w ramach postępowania administracyjnego jurysdykcyjnego ze względu na przedmiotową niedopuszczalność wszczęcia tego rodzaju postępowania (art. 61a § 1 K.p.a.) w związku z brakiem podstawy materialnoprawnej rozstrzygnięcia powyższego wniosku w drodze wydania decyzji administracyjnej.

Sąd oceniając legalność stanowiska organów doszedł do przekonania, że odpowiada ono prawu, a zatem brak jest podstaw do wzruszenia kontrolowanych postanowień.

Sąd wskazał, że problematyka wydawania oryginałów lub odpisów aktów stanu cywilnego oraz dokumentów z akt stanu cywilnego jest wyczerpująco uregulowana w ustawie z dnia 28 listopada 2014 r. Prawo o aktach stanu cywilnego (p.a.s.c.). Ustawa ta ze względu na istotność danych o stanie cywilnym osób fizycznych (art. 2 ust. 1 p.a.s.c.), szczególny charakter aktów stanu cywilnego (zob. art. 2 ust. 2 i 3 p.a.s.c.) oraz ich wyjątkową wartość dowodową (zgodnie z art. 3 p.a.s.c. akty stanu cywilnego stanowią wyłączny dowód zdarzeń w nich stwierdzonych; ich niezgodność z prawdą może być udowodniona jedynie w postępowaniu sądowym) ustanowiła szczególne zasady wydawania dokumentów z rejestru stanu cywilnego (zob. art. 44-51 p.a.s.c.). Zasadą ustawową jest ograniczona jawność aktów stanu cywilnego (zob. art. 45 i n. p.a.s.c.). Zgodnie z art. 44 ust. 1 p.a.s.c. osobom uprawnionym kierownik urzędu stanu cywilnego wydaje z rejestru stanu cywilnego: 1) odpisy zupełne i odpisy skrócone aktów stanu cywilnego; 2) zaświadczenia o zamieszczonych lub niezamieszczonych w rejestrze stanu cywilnego danych dotyczących wskazanej osoby; 3) zaświadczenia o stanie cywilnym. Ponadto zgodnie z art. 51 w zw. z art. 28 ust. 1 i 3 p.a.s.c. dokumenty z rejestru stanu cywilnego wydaje się przez okresy przechowywania aktów (co do zasady przez okresy: 100 lat - akty urodzenia oraz akta zbiorowe rejestracji stanu cywilnego dotyczące aktu urodzenia; 80 lat - akty małżeństwa, akty zgonu oraz akta zbiorowe rejestracji stanu cywilnego dotyczące aktu małżeństwa i aktu zgonu; jeżeli natomiast osoba, której dotyczy akt urodzenia lub akt małżeństwa, żyje dłużej niż okres przechowywania tego aktu przez kierownika urzędu stanu cywilnego, akt jest przechowywany do czasu sporządzenia dla tej osoby aktu zgonu lub zarejestrowania informacji o zgonie tej osoby).

Szczególne zasady wydawania odpisów aktów stanu cywilnego sporządzonych w księgach stanu cywilnego prowadzonych na podstawie dotychczasowych przepisów (obowiązujących przed dniem 1 marca 2015 r.) zostały określone w art. 127b p.a.s.c. W art. 130 p.a.s.c. określono także szczególne zasady udostępniania aktów stanu cywilnego sporządzonych w księgach stanu cywilnego prowadzonych przed dniem 1 marca 2015 r. oraz akt zbiorowych rejestracji stanu cywilnego lub skorowidzów alfabetycznych przez kierownika urzędu stanu cywilnego. Wyjątkowym rozwiązaniem jest przyznanie osobie uprawnionej do otrzymania odpisu (art. 45 p.a.s.c.) prawa do nieodpłatnego wykonania fotokopii aktu stanu cywilnego sporządzonego w księdze stanu cywilnego prowadzonej przed dniem 1 marca 2015 r., jeżeli jej wykonanie nie zagraża trwałości księgi i zawartych w niej aktów stanu cywilnego. Fotokopia aktu stanu cywilnego nie ma jednak mocy dokumentu urzędowego (art. 130 ust. 5 p.a.s.c.). Ponadto osobie uprawnionej do otrzymania odpisu aktu zgonu można umożliwić przeglądanie skorowidzów alfabetycznych aktu zgonu (art. 130 ust. 6 p.a.s.c.).

W związku z treścią powyższych regulacji Sąd stwierdził, że w aktualnym stanie prawnym brak jest podstawy materialnoprawnej do wydania skarżącemu oryginałów aktów stanu cywilnego (w tym aktu urodzenia) oraz oryginałów dokumentów z akt zbiorowych rejestracji stanu cywilnego.

Zgodnie z art. 2 ust. 3 p.a.s.c. aktem stanu cywilnego jest wpis o urodzeniu, małżeństwie albo zgonie w rejestrze stanu cywilnego wraz z treścią późniejszych wpisów wpływających na treść lub ważność tego aktu. Z samej istoty aktu stanu cywilnego w aktualnym stanie prawnym wynika, że akt ten jako wpis w rejestrze stanu cywilnego nie może zostać "wydany w oryginale". Również akty stanu cywilnego sporządzone w formie papierowej w księdze stanu cywilnego prowadzonej na podstawie przepisów dotychczasowych, nieprzeniesione do rejestru stanu cywilnego (zob. np. art. 124 p.a.s.c.) stanowią odpowiednie wpisy w księdze, a zatem nie mogą zostać "wydane" w oryginale na żądanie danego podmiotu.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 p.a.s.c. dokumenty stanowiące podstawę sporządzenia aktu stanu cywilnego lub dokumenty złożone po sporządzeniu aktu stanu cywilnego stanowiące podstawę do dołączenia wzmianki dodatkowej do aktu stanu cywilnego lub stanowiące podstawę zamieszczenia przypisku przy innych aktach stanu cywilnego stanowią akta zbiorowe rejestracji stanu cywilnego. Zasadą jest, że w aktach zbiorowych rejestracji stanu cywilnego gromadzi się dokumenty, które nie podlegają zwrotowi (np. stanowiące podstawę aktu urodzenia karty urodzenia lub karty martwego urodzenia) (zob. art. 26 ust. 2 zd. 1 p.a.s.c.), a jedynie wyjątkowo istnieje możliwość wydania dokumentu stanowiącego część akt zbiorowych rejestracji stanu cywilnego (zob. art. 26 ust. 2 zd. 2, art. 26 ust. 4 p.a.s.c.). Szczególne uregulowania wynikające z cytowanego powyżej art. 130 p.a.s.c. dotyczą także akt zbiorowych rejestracji stanu cywilnego lub skorowidzów alfabetycznych związanych z księgami stanu cywilnego prowadzonymi na podstawie przepisów dotychczasowych (obowiązujących przed dniem 1 marca 2015 r.).

Następnie Sąd stwierdził, że w obowiązującym stanie prawnym nie ma również podstawy prawnej do decyzyjnego załatwienia wniosku skarżącego o wydanie i doręczenie poświadczonych urzędowo kopii lub oryginałów dokumentów, o których mowa w pismach skarżącego z dnia 30 czerwca 2021 r. oraz dnia 23 lipca 2021 r.

Sąd zauważył, że jakkolwiek w świetle art. 2 ust. 5 i 6 p.a.s.c. czynności z zakresu rejestracji stanu cywilnego innych niż akty stanu cywilnego dokonuje się w formie decyzji administracyjnej albo czynności materialno-technicznej, a odmowa dokonania czynności z zakresu rejestracji stanu cywilnego następuje w formie decyzji administracyjnej, to jednak w przedmiotowej sprawie brak jest podstaw, aby uznać, że wniosek skarżącego o wydanie i doręczenie określonych dokumentów był wnioskiem o dokonanie określonych czynności z zakresu rejestracji stanu cywilnego. Sąd wskazał, że w tym przedmiocie w orzecznictwie organów właściwych z zakresu rejestracji stanu cywilnego oraz sądów administracyjnych można wprawdzie zauważyć szerokie podejście interpretacyjne do terminu "czynności z zakresu rejestracji stanu cywilnego", jednak należy pamiętać, że zasadniczo czynności rejestracyjne w sferze stanu cywilnego obejmują rejestrację w formie aktów stanu cywilnego (art. 2 ust. 2 p.a.s.c.), adnotacji w akcie stanu cywilnego (art. 23 p.a.s.c.), wzmianki dodatkowej w akcie stanu cywilnego (art. 24 p.a.s.c.), przypisków przy akcie stanu cywilnego (art. 25 p.a.s.c.) lub zmian w zakresie aktów stanu cywilnego (art. 35 i n. p.a.s.c.).

Uwzględniając powyższe Sąd nie zgodził się z twierdzeniem, że odmowa wydania i doręczenia żądanych przez skarżącego dokumentów była odmową dokonania czynności z zakresu rejestracji stanu cywilnego, dla której przepis art. 2 ust. 6 p.a.s.c. przewiduje formę decyzji administracyjnej.

W tym stanie rzeczy Sąd za prawidłowe zachowanie kontrolowanych organów uznał wydanie postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania administracyjnego na podstawie art. 61a § 1 K.p.a. Wniosek skarżącego nie dotyczy bowiem sprawy administracyjnej, o której mowa w art. 1 pkt 1 K.p.a., a zatem żądanie wydania decyzji administracyjnej w przedmiocie powyższego wniosku nie mogło zostać uwzględnione. Niezależnie od powyższego nie mogło również dojść do uwzględnienia wniosku skarżącego przez podjęcie czynności materialno-technicznej polegającej na wydaniu żądanych dokumentów. Na przeszkodzie tego rodzaju czynności stoi bowiem wyjaśniony wyżej brak podstawy materialnoprawnej do jej podjęcia. W tej sytuacji wydanie – niezależnie od będących przedmiotem kontroli postanowień – odrębnego aktu odmownego, wobec wyraźnego żądania skarżącego, było oczywiście niecelowe.

Skarżący wniósł skargę kasacyjną od powyższego wyroku, zaskarżając go w całości.

Zaskarżonemu wyrokowi zarzucił naruszenie przepisu prawa materialnego art. 26 ust. 4 ustawy z dnia 28 listopada 2014 r. Prawo o aktach stanu cywilnego (Dz.U. z 2014 r. poz. 1741 z późn. zm.) dalej jako p.a.s.c., polegające na jego niezastosowaniu i nieuwzględnieniu wniosku o wydanie kopii aktu urodzenia potwierdzonej za zgodność z oryginałem pomimo, iż skarżący posiada uprawnienie do takiego żądania, a przepis w sposób bezsprzeczny na to zezwala,

Wskazując na naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy, zarzucono naruszenie art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. 2016.1066. j.t.) - dalej jako P.p.s.a. w zw. z art. 3 § 1 w zw. z art. 141 § 4 P.p.s.a., poprzez wadliwe uzasadnienie zaskarżonego wyroku, nieodpowiadające wymogom art. 141 § 4 P.p.s.a., polegające na całkowitym braku rozpoznania i dokonania oceny prawnej podniesionych przez skarżącego w skardze zarzutów, a mianowicie: art. 7, art. 77 § 1, art. 80 i art. 84, a także art. 8 K.p.a. ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 23) - dalej jako K.p.a., a także polegające na nienależytym uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, z uwagi na sporządzenie lakonicznego uzasadnienia i zawarcie w nim zbyt ogólnych stwierdzeń niewyjaśniających istoty problemu.

Na podstawie tak sformułowanych zarzutów skarżący kasacyjnie wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji, zasądzenie zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych, a nadto zrzekł się przeprowadzenia rozprawy i wyraził zgodę na rozpatrzenie sprawy na posiedzeniu niejawnym w trybie art. 182 § 2 P.p.s.a.

W uzasadnieniu skargi kasacyjnej przedstawione zostały argumenty mające, zdaniem skarżącego kasacyjnie, potwierdzać zasadność podniesionych zarzutów.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

Skarga kasacyjna nie zasługiwała na uwzględnienie.

Na wstępie należy wskazać, że Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę tylko w granicach skargi kasacyjnej (art. 183 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – tekst jedn. Dz.U. z 2023 r., poz. 259 ze zm., dalej jako "P.p.s.a."), z urzędu biorąc pod uwagę jedynie nieważność postępowania, co oznacza związanie przytoczonymi w skardze kasacyjnymi jej podstawami, określonymi w art. 174 P.p.s.a. Nadto, zgodnie z treścią art. 184 P.p.s.a., Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną, jeżeli zaskarżone orzeczenie mimo błędnego uzasadnienia odpowiada prawu.

Wobec tego, że skarżący kasacyjnie w skardze kasacyjnej zrzekł się rozprawy, a organ w terminie czternastu dni od dnia doręczenia mu odpisu skargi kasacyjnej, nie zażądał przeprowadzenia rozprawy, NSA – na podstawie art. 182 § 2 i 3 P.p.s.a. – skargę kasacyjną rozpoznał na posiedzeniu niejawnym w składzie trzech sędziów.

Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, skarga kasacyjna wniesione przez M. K. nie miała usprawiedliwionych podstaw.

Za niezasadny uznać należy zrzut naruszenia art. 26 ust. 4 ustawy z dnia 28 listopada 2014 r. Prawo o aktach stanu cywilnego. Za przepisu tego wynika, że dokumenty z akt zbiorowych rejestracji stanu cywilnego, na żądanie sądu, prokuratora, osoby, której akt stanu cywilnego dotyczy, lub osoby mającej interes prawny, mogą być wydawane w postaci kopii poświadczonych za zgodność z oryginałem przez kierownika urzędu stanu cywilnego.

Akta zbiorowe, to dokumenty stanowiące podstawę sporządzenia aktu stanu cywilnego lub dokumenty złożone po sporządzeniu aktu stanu cywilnego stanowiące podstawę do dołączenia wzmianki dodatkowej do aktu stanu cywilnego lub stanowiące podstawę zamieszczenia przypisku przy innych aktach stanu cywilnego (art. 26 ust. 1 ww. ustawy). Skoro akta zbiorowe to to dokumenty stanowiące podstawę sporządzenia aktu stanu cywilnego to tym samym do dokumentów tych nie może zaliczać się sam akt stanu cywilnego, który jest na ich podstawie sporządzany. W konsekwencji art. 26 ust. 4 ustawy Prawo o aktach stanu cywilnego nie mógł stanowić podstawy prawnej uwzględnienia żądania skarżącego kasacyjnie sporządzenia kopii oryginału aktu urodzenia.

Zasadnie Sąd I instancji zaakceptował stanowisko wyrażone przez organy administracji, że brak jest podstaw prawnych do uwzględnienia wniosku skarżącego kasacyjnie o wydanie oryginału aktu urodzenia. Szczegółowa argumentacja w tej kwestii została przedstawiona w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku. Argumentację tę należy w pełni podzielić. Ponowne przytaczanie tych argumentów jest niecelowe.

Za niezasadny, zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, uznać należy zarzut naruszenia przez Wojewódzki Sąd Administracyjny art. 141 § 4 P.p.s.a. Przepis ten stanowi, że uzasadnienie wyroku powinno zawierać zwięzłe przedstawienie stanu sprawy, zarzutów podniesionych w skardze, stanowisk pozostałych stron, podstawę prawną rozstrzygnięcia oraz jej wyjaśnienie. Z przepisu tego nie wynika obowiązek odniesienia się przez sąd administracyjny do zarzutów skargi. Obowiązkiem sądu jest wskazanie podstawy prawnej rozstrzygnięcia oraz jej wyjaśnienie. Może to w praktyce oznaczać konieczność odniesienia się do zarzutów ale nie oznacza to, że sąd administracyjny musi szczegółowo w uzasadnieniu odnosić się do wszystkich zarzutów nawet jeśli są one oczywiście niezasadne lub niezwiązane ze sprawą. Wojewódzki Sąd Administracyjny sporządzając uzasadnienie wyroku nie naruszył wymogów wynikających z art. 141 § 1 P.p.s.a. Sąd ten wskazał podstawę prawną wydanego rozstrzygnięcia oraz ją wyjaśnił jak również odniósł się w wystarczający sposób do zarzutów skargi. Uzasadnienie wyroku pozwala na odtworzenie toku rozumowania Sądu I instancji oraz ocenę prawidłowości wydanego przez ten Sąd rozstrzygnięcia.

Nie znajduje uzasadnienia zarzut art. 7, art. 77 § 1, art. 80 i art. 84 K.p.a., a także art. 8 K.p.a. Wszystkie okoliczności faktyczne istotne dla rozstrzygnięcia sprawy zostały należycie wyjaśnione. Z dokumentów znajdujących się w aktach administracyjnych jednoznacznie wynika, co było przedmiotem żądania skarżącego kasacyjnie skierowanego do organu administracji. Słusznie organy administracji uznały, że brak jest podstaw prawnych do wszczęcia postępowania administracyjnego w sprawie dotyczącej wniosków skarżącego kasacyjnie co zasadnie zaakceptował Sąd I instnacji.

Z przytoczonych wyżej względów Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 P.p.s.a. w zw. z art. 182 § 2 P.p.s.a., orzekł jak w sentencji.