Wyrok z dnia 2022-05-18 sygn. II Ka 198/22

Przewodniczący:

SSO Agata Kowalska

Protokolant:

st.sekr.sądowy Agata Polkowska

UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 198/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Garwolinie z 8 listopada 2021 r.
sygn. akt II K 781/20

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.  1. 1.

I. W. (1)

1. Oskarżona choruje na raka piersi.

Dokumentacja medyczna przedłożona przez obrońcę

k. 221, 222

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1. 

I. W. (1)

1. Oskarżona padła ofiarą przestępstwa ze strony tej samej osoby, która doprowadziła do niekorzystnego rozporządzenia mieniem pokrzywdzoną.

2. Założenie rachunku bankowego, wyłącznie w celu uzyskania pożyczki na leczenie, której ostatecznie nie otrzymała.

3.Oskarżona transferowała środki przekazane jej przez nieustaloną osobę, wyłącznie celem (zamiarem), wsparcia organizacji charytatywnej UNICEF i w żadnym wypadku nie miała wiedzy, iż przedmiotowe środki pochodzą z przestępstwa (brak zamiaru);

4. ustalenia, iż osoby trzecie miały dostęp do numeru telefonu komórkowego oskarżonej.

Wydruki wiadomości z komunikatora

k. 223-231

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1

Dokumentacja medyczna przedłożona przez obrońcę.

Kserokopie dokumentów potwierdzają okoliczności w nich ujęte związane ze zdrowiem oskarżonej. Przedłożone dokumenty zostały wystawione
przez uprawnione do tego podmioty.

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

2.1.2.1

Wydruki wiadomości
z komunikatora

Przedłożone wydruki nie zawierają daty,
jak również nie wynika z nich czy jest to całość konwersacji czy jedynie fragment, wyrwany
z szerszego kontekstu, co poddaje
w wątpliwość twierdzenia oskarżonej.

Nadto, na jednym ze screen’ów została ujęta wiadomość jeszcze nie wysłana (screen’y były robione na bieżąco) co może świadczyć o kreowaniu przez oskarżoną linii obrony, mając na względzie świadomość oskarżonej o toczącym się postępowaniu oraz zarzutach.

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1

1.  naruszenie art. 7 kpk w zw. z art. 4 kpk w zw. 410 kpk, poprzez uznanie oskarżonej za winną popełnienia zarzucanego jej czynu, w oparciu o dowolną, a nie swobodną ocenę dowodów, polegającą na odmówieniu wiarygodności wyjaśnieniom złożonym przez oskarżoną, a także dowolnej ocenie korespondencji z portalu Facebook utrwalonej
na kartach 9-17 akt sprawy, korespondencji e-mailowej utrwalonej na kartach 7-8 kart sprawy, a przy tym pominięcie korespondencji utrwalonej na karcie 229 akt sprawy,
a w konsekwencji nieuprawnione przyjęcie, że:

a.  oskarżona za pośrednictwem Internetu prowadziła korespondencję z S. Z. (dalej:„pokrzywdzoną”)
i zobowiązała się pomóc jej w pozyskiwaniu od innych osób funduszy tytułem pożyczki;

b.  oskarżona rzekomo miała wiedzę o dokonywanych
w wyniku przestępstwa wpłatach przez pokrzywdzoną poszczególnych kwot pieniężnych na rachunek bankowy
o numerze: (...);

c.  oskarżona miała wolę doprowadzenia pokrzywdzonej do niekorzystnego rozporządzenia mieniem,

podczas gdy skrupulatna ocena całości materiału dowodowego w sprawie, a w szczególności złożonych przez oskarżoną wyjaśnień oraz korespondencji, które oceniono niedokładnie, wbrew zasadom logicznego rozumowania i zdrowego rozsądku, prowadzi do konstatacji, iż:

d. oskarżona nie prowadziła korespondencji z pokrzywdzoną:

e. oskarżona nie miała wiedzy o dokonywanych w wyniku przestępstwa wpłatach na rachunek bankowy o numerze: (...) (vide: przez pokrzywdzoną);

f. oskarżona nie miała wiedzy o oszustwie związanym z doprowadzeniem pokrzywdzonej do niekorzystnego rozporządzenia mieniem;

g. oskarżona nie miała wiedzy, że rachunek bankowy numer (...) jest założony do pozyskiwania wpłat pieniężnych z przestępstwa;

2. naruszenie art. 167 kpk w zw. z art. 193 § 1 kpk, polegające na braku przeprowadzenia przez Sąd z urzędu dowodu z opinii biegłego z zakresu informatyki śledczej, w oparciu o zebrany w sprawie materiał dowodowy, a w szczególności o zabezpieczone dane dotyczące adresów IP (vide: k 43 akt sprawy), celem ustalenia geolokalizacji urządzenia (vide: określenia miasta, ulicy) z którego dokonywano logowań na konto (...) należące do posiadacza rachunku bankowego o numerze: (...) w Banku (...) SA w W., na okoliczności ustalenia:

i. w jakim mieście/miastach następowały logowania do konta (...);

ii. czy logowania do konta (...) mogły następować w pobliżu miejsca zamieszkania oskarżonej;

iii. jakie jest procentowe prawdopodobieństwo prawidłowego określenia geolokalizacji przypisanej do adresu IP urządzenia, z którego podejmowano logowanie;

iv. jaki jest margines błędu, co do odległości pomiędzy faktycznym miejscem logowania urządzenia, a danymi ustalonymi przez geolokalizację;

a w konsekwencji błąd w ustaleniach faktycznych, polegający na przypisaniu oskarżonej winy, w tym przyjęciu, iż oskarżona rozporządzała środkami na rachunku bankowym oraz wiedziała o wpłatach dokonywanych przez pokrzywdzoną na rachunek bankowy, w wyniku przestępstwa.

3. naruszenie art. 167 kpk, poprzez brak zwrócenia się
i zwolnienia z tajemnicy zawodowej osób sprawujących faktyczne funkcje kierownicze w portalu (...) i niezażądanie przez Sąd wydania informacji mogących stanowić dowód w sprawie w postaci:

1.wszelkich danych dotyczących konta użytkownika o adresie email: (...) oraz nickiem (...), a w szczególności danych osobowych takich jak imię, nazwisko, adres zamieszkania oraz numer telefonu;

2. wszelkich danych dotyczących logowań na ww. konta, wraz z uwzględnieniem adresów IP, numerów portów źródłowych za pośrednictwem których łączono się z serwisem (...) oraz miejscowości i ulicy, z której nastąpiło logowanie;

3. wszelkiej korespondencji zarchiwizowanej w czasie użytkowania poczty elektronicznej,

na okoliczność ustalenia danych osobowych oraz geolokalizacji osoby prowadzącej korespondencje z pokrzywdzoną, którego zaniechanie przeprowadzania przez Sąd, skutkowało błędem w ustaleniach faktycznych polegającym na nieprawidłowym przyjęciu, iż oskarżona jest użytkownikiem ww. adresu email i miała prowadzić korespondencję z pokrzywdzoną, a w konsekwencji
zaś przypisaniu winy oskarżonej, co nie miało miejsca.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja obrońcy oskarżonej okazała się zasadna jedynie w niewielkiej części, co spowodowało konieczność dokonania zmiany w ustaleniach faktycznych na korzyść oskarżonej w zakresie przypisanego jej działania w formie pomocnictwa.

Na wstępie należy wskazać, iż w akcie oskarżenia zarzucono oskarżonej popełnienie czynu wyczerpującego – w ocenie oskarżyciela – dyspozycję art. 286 § 1 kk w zw. z art. 12 § 1 kk. Sąd Rejonowy w Garwolinie w zaskarżonym wyroku uznał oskarżoną za winną pomocnictwa do przestępstwa oszustwa i skazał ją za czyn z art. 18 § 3 kk art. 286 § 1 kk w zw. z art. 12 § 1 kk, nie zmieniając jednak opisu czynu i ustaleń faktycznych w tym zakresie. Sąd ten nie wskazał jakie działanie w ramach przyjętego pomocnictwa przypisał oskarżonej i na czym polegało jej przestępne zachowanie.

Zgodnie z art. 18 § 3 kk odpowiada za pomocnictwo ten, kto w zamiarze, aby inna osoba dokonała czynu zabronionego, swoim zachowaniem ułatwia jego popełnienie,
w szczególności dostarczając narzędzie, środek przewozu, udzielając rady
lub informacji. Istotą pomocnictwa jest więc okoliczność ułatwienia dokonania czynu zabronionego przez inną osobę. Pomocnik nie działa zatem w zamiarze wspólnego dokonania czynu zabronionego, ani też dokonania go na własny„rachunek”, lecz jedynie w zamiarze wsparcia sprawcy. Sąd Najwyższy w wyrokach z dnia 27 marca 2013 r., sygn. III KK 308/12
oraz z dnia 15 października 2013 r. sygn. III KK 184/13 wyraził też pogląd, który w pełni podziela Sąd Okręgowy, iż dla wykazania pomocnictwa wystarczający jest zamiar ewentualny, a zatem pomocnik może nie być w pełni poinformowany o zamiarze sprawcy i jedynie może przewidywać możliwość popełnienia przez niego określonego przestępstwa, na co się godzi, skoro udziela pomocy, mając świadomość znaczenia swojego zachowania.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy należy stwierdzić, że zdaniem Sądu Okręgowego, w sprawie bezspornie ustalono, że I. W. (2) udostępniła innej osobie dane dostępowe do swojego rachunku bankowego. To działanie oskarżonej ułatwiło niewątpliwie sprawcy dokonanie oszustwa poprzez umożliwienie wpłaty na ten rachunek przez pokrzywdzoną ustalonej kwoty, wyłudzonej przez sprawcę głównego.

Nie ma natomiast podstaw dowodowych do przyjęcia, jak słusznie podnosi skarżący, iż to oskarżona prowadziła korespondencję mailową z S. Z., nakłaniając ją do dokonywania wpłat na tenże rachunek bankowy i obiecując udzielenie pożyczki, z czego nie miała zamiaru się wywiązać.

Zatem, materiał dowodowy zgromadzony w sprawie, niekwestionowany przez oskarżoną, wskazuje, iż I. W. (2) po założeniu rachunku bankowego o numerze (...) w banku (...) S.A. w W. udostępniła dane do logowania innej osobie. W ten sposób nieustalona osoba miała dostęp do przedmiotowego rachunku bankowego. Z przekazanej przez bank (...) S.A. w W. dokumentacji dodatkowo wynika, że do autoryzacji (za pomocą SMS) operacji na rachunku bankowym założonym przez oskarżoną podany jest numer telefonu oskarżonej: +48 513-131-339. Z kolei z zestawień operacji w okresie od 4 kwietnia 2020 r. do 16 maja 2020 r. wynika, iż na konto oskarżonej (...) wpłynęły dwukrotnie kwoty po 500 zł z tytułu świadczenia 500+, a oskarżona dokonywała wypłat z przedmiotowego konta. W związku z tym pomimo udostępnienia danych osobie trzeciej, oskarżona nie utraciła faktycznej możliwości kontroli przedmiotowego konta, tak w zakresie dokonywania operacji jak również wglądu do posiadanego rachunku i wiedzy o dokonywanych transakcjach.

Z powyższego wynika, iż oskarżona udostępniając dane do logowania nieznanej osobie do rachunku bankowego miała świadomość, że może być on wykorzystany do celów niezgodnych z prawem, tj. wyłudzenia określonej kwoty, biorąc pod uwagę okoliczności popełnienia czynu, a także pojawiające się w mediach informacje o oszustwach dokonywanych za pośrednictwem internetu oraz sposobie działania sprawców. Z okoliczności ustalonych w sprawie wynika, jak już zaznaczono, że miała dostęp do rachunku i wiedzę o przeprowadzanych na nim operacjach, a więc także wpłatach dokonanych przez S. Z.. W związku z powyższym nielogiczne wydają się wyjaśnienia oskarżonej związane ze zbiórką pieniędzy na leczenie i zakładanie konta jedynie w tym celu na polecenie innej osoby. Gdyby założony rachunek bankowy miał być przeznaczony do dokonywania wpłat na leczenie, niepotrzebnym i nielogicznym byłoby przekazywanie innej osobie danych dostępowych do tego rachunku, pozwalających, jak twierdzi oskarżona do dokonywania na nim operacji bankowych poza jej kontrolą i wiedzą.

W związku z powyższym, nie ma racji obrońca, iż oskarżona nie miała wiedzy o dokonywanych w wyniku przestępstwa wpłatach na stanowiący jej własność rachunek bankowy. Dla przypisania jej odpowiedzialności za pomocnictwo do przestępstwa oszustwa nie ma także znaczenia, czy posiadała ona szczegółową wiedzę na temat planowanego przestępstwa i okoliczności związanych z jego popełnieniem. Istotą działania w tej formie zjawiskowej, jak już wyżej zaznaczono, jest bowiem jedynie ułatwienie innej osobie popełnienia czynu zabronionego przy świadomości, że dokonane przez pomocnika działania, tutaj udostępnienie danych dostępowych do rachunku bankowego, stwarzają możliwość jego popełnienia.

Z uwagi na powyższe, okoliczności podniesione przez obrońcę związane z brakiem wiedzy oskarżonej o dokonywanych w wyniku przestępstwa wpłatach na rachunek bankowy o numerze: (...), a tym samym oszustwie związanym z doprowadzeniem pokrzywdzonej do niekorzystnego rozporządzenia mieniem oraz prawdziwego celu założenia rachunku bankowego uznać należy za przyjętą linię obrony biorąc pod uwagę fakt, że:

- oskarżona przez cały czas miała dostęp do przedmiotowego konta, świadomość w zakresie operacji finansowych prowadzonych na koncie, zaś udostępniając dane do logowania innej osobie przewidywała możliwość dokonania przestępstwa i godziła się na to,

- dokonywane operacje na rachunku bankowym wskazują, że na konto wpływały kwoty do 2.000 zł, które były systematycznie wypłacane, co przeczy wersji o rzekomej zbiórce na leczenie oskarżonej.

Wobec tego, Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok ustalając, że czyn oskarżonej słusznie zakwalifikowany przez Sąd Rejonowy jako wyczerpujący dyspozycję art. 18 § 3 kk w zw. z art. 286 § 1 kk, polegał na tym, że I. W. (1) w okresie od dnia 4 kwietnia 2020 r. do dnia 14 maja 2020 r. w miejscu bliżej nieustalonym ze skutkiem w miejscowości G., w woj. (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej udzieliła pomocy innej nieustalonej osobie w doprowadzeniu za pośrednictwem sieci teleinformatycznej S. Z. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 6.908 złotych poprzez wprowadzenie jej w błąd co do zamiaru wywiązania się z obietnicy udzielenia pożyczki pieniężnej w wysokości 30.000 złotych rozłożonej na 48 rat, za pośrednictwem sieci Internet, w ten sposób, że po uprzednim przekazaniu sprawcy danych dostępowych do założonego przez siebie w oddziale Banku (...) w P. rachunku bankowego numer (...), umożliwiła w powyższym okresie wpłatę przez pokrzywdzoną na tenże rachunek wskazanej wyżej kwoty w dziewięciu transzach tytułem „zapłaty podatku” i „weryfikacji pożyczki bankowej” od oczekiwanej pożyczki, z której udzielenia sprawca się nie wywiązał.

W związku z powyższymi ustaleniami, konieczne stało się także wyeliminowanie z kwalifikacji prawnej art. 12 § 1 kk. Udostępnienie przez oskarżoną danych dostępowych do rachunku bankowego innej sobie miało charakter jednorazowy, a zatem brak jest podstaw do przyjęcia, aby I. W. (2) działała w warunkach czynu ciągłego, tj. aby na popełnione przez nią przestępstwo składało się kilka zachowań podjętych w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru.

W związku z powyższym, niezasadne okazały się zarzuty naruszenia przez sąd przepisu art. 167 kpk w zw. z art. 193 § 1 kpk, poprzez zaniechanie podjęcia inicjatywy dowodowej z urzędu i nieprzeprowadzenia dowodu z opinii biegłego z zakresu informatyki śledczej
oraz zwrócenia się do portalu G. w celu pozyskania informacji o danych dotyczących użytkownika adresu e-mail (...) oraz nickiem (...) logowań na ww. konta, wraz z uwzględnieniem adresów IP, numerów portów źródłowych za pośrednictwem których łączono się z serwisem (...) oraz miejscowości i ulicy, z której nastąpiło logowanie wszelkiej korespondencji zarchiwizowanej w czasie użytkowania poczty elektronicznej, bowiem te dowody nie miały znaczenia dla prawidłowego rozpoznania niniejszej sprawy w zakresie przypisanego oskarżonej działania w formie pomocnictwa do dokonania czynu z art. 286 § 1 kk. Z tych samych względów niezasadny był wniosek obrońcy o dopuszczenie tych dowodów na etapie postępowania odwoławczego.

Wniosek

Obrońca oskarżonej wniósł o:

1.zmianę zaskarżonego wyroku w pkt I poprzez uniewinnienie Oskarżonej od zarzucanego jej czynu;

ewentualnie o

2.uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego prowadzenia;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Bezzasadność zarzutu w zdecydowanej części skutkowała bezzasadnością wniosku.

Lp.

Zarzut

2.

Rażąca niewspółmierność kary, poprzez orzeczenie, wobec Oskarżonej kary grzywny w wymiarze 80 stawek dziennych
po 15,00 złotych, pomijając przy tym całokształt okoliczności łagodzących sprawy, a w szczególności poważną cho­robę nowotworową Oskarżonej, współpracę Oskarżonej z organami sprawiedliwo­ści oraz złożenie szczegółowych wyjaśnień
w sprawie, w tym doręczenie wydruków korespondencji
z komunikatora WhatsApp w dobrej wierze do organów ścigania będąc de facto pokrzywdzoną, co winno skutkować orzeczeniem wobec Oskarżonej zdecydowanie najłagodniejszego wymiaru kary (vide: 80 stawek, po 10,00 złotych).

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut skarżącego jest niezasadny.

W ocenie Sądu Okręgowego nie sposób uznać, aby orzeczona wobec oskarżonej kara grzywny wymiarze 80 stawek dziennych przy przyjęciu wysokości jednej stawki na kwotę 15 zł była rażąco niewspółmierna w rozumieniu art. 438 pkt 4 kpk.

Przesłanka rażącej niewspółmierności kary jest spełniona wyłącznie wtedy, jeśli z punktu widzenia nie tylko sprawcy, ale i ogółu społeczeństwa, kara jawi się jako niesprawiedliwa, zbyt drastyczna, przynosząca nadmierną dolegliwość, bądź też rażąco niewspółmiernie łagodna, nie do pogodzenia z ciężarem gatunkowym przestępstw, jakich sprawca się dopuścił oraz szkód, jakie zostały przezeń wyrządzone (por. wyrok SA w Katowicach z 20.11.2018 r., II AKa 354/18, LEX nr 2625085).

Analiza akt sprawy wskazuje, że Sąd Rejonowy w Garwolinie wymierzając oskarżonej karę grzywny zarówno w zakresie ilości jak i wysokości jednej stawki uwzględnił w należytym stopniu okoliczności sprawy oraz kierował się w sposób prawidłowy ogólnymi dyrektywami wymiaru kary określonymi w art. 53 § 1 i 2 kk. Zaznaczenia wymaga, że wobec oskarżonej orzeczono karę o najłagodniejszym charakterze, przy zastosowaniu art. 37a kk. Sąd pierwszej instancji w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku wyartykułował okoliczności mające wpływ na wymiar kary, zarówno obciążające, jak też łagodzące. Skarżący nie wskazał zaś żadnych dodatkowych przesłanek, które mogłyby mieć wpływ na jej ewentualną korektę. Podkreślenia wymaga ponadto, że apelacja zarzuca jedynie nadmierną surowość orzeczonej stawki dziennej grzywny, tj. 15 zł, a nie 10 zł, stanowiącej kwotę minimalną. W tej sytuacji, trudno przyjąć, aby wymierzona kara cechować mogła się rażącą surowością, dodatkowo jeśli uwzględnić, iż oskarżona, zgodnie z jej oświadczeniem pracuje zarobkowo i uzyskuje stałe dochody.

Z powyższych względów podniesiony zarzut uznano za niezasadny.

Wniosek

Obrońca oskarżonej wniósł o:

zmianę zaskarżonego wyroku w pkt I poprzez orzeczenie grzywny w wymiarze 80 stawek dziennych po 10,00 złotych dziennie.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Bezzasadność zarzutu skutkowała bezzasadnością wniosku.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Sąd w ramach przysługujących mu kompetencji, mając na uwadze również reguły
ne peius ustalił, że czyn oskarżonej wyczerpał dyspozycję art. 18 § 3 kk
w zw. z art. 286 § 1 kk, zaś przypisane jej w ramach tego czynu działanie polegało na udzieleniu pomocy innej nieustalonej osobie w doprowadzeniu za pośrednictwem sieci teleinformatycznej S. Z. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 6.908 złotych poprzez wprowadzenie jej w błąd co do zamiaru wywiązania się z obietnicy udzielenia pożyczki pieniężnej w wysokości 30 000 złotych rozłożonej na 48 rat, za pośrednictwem sieci Internet, w ten sposób, że po uprzednim przekazaniu sprawcy danych dostępowych do założonego przez siebie w oddziale Banku (...) w P. rachunku bankowego numer (...), umożliwiła w powyższym okresie wpłatę przez pokrzywdzoną
na tenże rachunek wskazanej wyżej kwoty w dziewięciu transzach tytułem „zapłaty podatku” i „weryfikacji pożyczki bankowej” od oczekiwanej pożyczki, z której udzielenia sprawca się nie wywiązał.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

Ocena materiału dowodowego jak również wywodów Sądu pierwszej instancji oraz w niewielkiej części okoliczności podniesionych w apelacji doprowadziła Sąd Okręgowy do zmiany ustaleń faktycznych w ramach przypisanego oskarżonej czynu z art. 18 § 3 kk w zw. zart. 286 § 1 kk.

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego w Garwolinie z dnia 8 listopada 2021 r. o sygn. II K 781/20 utrzymany w mocy w pkt I, II, III.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Bezzasadność zarzutów skutkowała bezzasadnością wniosku.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok Sądu Rejonowego w Garwolinie
z dnia 8 listopada 2021 r. o sygn. akt II K 781/20 w ten sposób, że ustalił,
iż I. W. (1) w ramach zarzuconego i przypisanego jej czynu, w okresie od dnia 4 kwietnia 2020 r. do dnia 14 maja 2020 r.
w miejscu bliżej nieustalonym ze skutkiem w miejscowości G.,
w woj. (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej udzieliła pomocy innej nieustalonej osobie w doprowadzeniu za pośrednictwem sieci teleinformatycznej S. Z. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 6.908 złotych poprzez wprowadzenie jej w błąd co do zamiaru wywiązania się z obietnicy udzielenia pożyczki pieniężnej w wysokości 30 000 złotych rozłożonej na 48 rat, za pośrednictwem sieci Internet, w ten sposób, że po uprzednim przekazaniu sprawcy danych dostępowych do założonego przez siebie w oddziale Banku (...) w P. rachunku bankowego numer (...), umożliwiła w powyższym okresie wpłatę przez pokrzywdzoną
na tenże rachunek wskazanej wyżej kwoty w dziewięciu transzach tytułem „zapłaty podatku” i „weryfikacji pożyczki bankowej” od oczekiwanej pożyczki, z której udzielenia sprawca się nie wywiązał, co wyczerpało dyspozycję art. 18 § 3 kk w zw. z art. 286 § 1 kk.

Zwięźle o powodach zmiany

Weryfikacja ustaleń faktycznych poczynionych przez Sąd Rejonowy doprowadziła do zmiany opisu czynu przypisanego oskarżonej.

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

-----------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

-----------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

---------------------

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

Na podstawie art. 636 § 1 kpk w zw. z art. 626 § 1 kpk
w zw. z art. 624 § 1 kpk Sąd Okręgowy zwolnił oskarżoną I. W. (1) od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, ustalając, że wydatki tego postępowania ponosi Skarb Państwa. Za takim rozstrzygnięciem przemawiały względy słuszności.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w Garwolinie z 8 listopada 2021 r. sygn. akt II K 781/20-
zmieniony w zakresie kwalifikacji prawnej czynu.

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana