Wyrok z dnia 2002-12-09 sygn. II KKN 373/00

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt II KKN 373/00

W Y R O K

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 grudnia 2002 r.

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Wiesław Kozielewicz (przewodniczący)

SSN Jerzy Steckiewicz (sprawozdawca)

SSN Józef Szewczyk

Protokolant Katarzyna Wasilewska

przy udziale prokuratora Prokuratury Krajowej Krzysztofa Parchimowicza

w sprawie B. L.

skazanego z art. 280 § 1 kk

po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie

w dniu 9 grudnia 2002 r.,

kasacji, wniesionej przez Ministra Sprawiedliwości – Prokuratora Generalnego, na niekorzyść

od wyroku Sądu Rejonowego w W.

z dnia 20 grudnia 1999 r., sygn. akt VIII K […]

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi Okręgowemu w W. do rozpoznania w pierwszej instancji.

U Z A S A D N I E N I E

Sąd Rejonowy w W. wyrokiem z dnia 20 grudnia 1999 r., sygn. VIII K […] uznał B. L. (i W. G.) za winnych tego, że: „w dniu 20/21 marca 1998 r. w W. działając wspólnie i w porozumieniu grożąc użyciem pistoletu […] bez amunicji i używając przemocy wobec A. R., K. R. – B. i J. B. usiłowali dokonać kradzieży różnych przedmiotów z mieszkania wyżej wymienionych nieustalonej bliżej wartości” tj. popełnienia przestępstwa określonego w art. 13 § 1 kk w zw. z art. 280 § 1 kk, za co B. L. skazany został na karę 2 lat pozbawienia wolności.

Wyrok ten w części dotyczącej B. L. uprawomocnił się w pierwszej instancji, natomiast obrońca W. G. złożył apelację.

Rozpoznając środek odwoławczy Sąd Okręgowy w W. wyrokiem z dnia 10 maja 2000 r., sygn. X Ka […] uznał, że przypisany oskarżonemu W. G. czyn powinien był być zakwalifikowany jako zbrodnia określona w art. 280 § 2 kk, po czym powołując się na obrazę art. 25 § 1 kpk i art. 439 § 1 pkt 4 kpk uchylił wyrok Sądu Rejonowego w W. odnoszącego się do W. G. i sprawę w tym zakresie przekazał do rozpoznania w pierwszej instancji Sądowi Okręgowemu w W..

Sąd Okręgowy w W. wyrokiem z dnia 1 grudnia 2000 r., sygn. VIII K […] – który uprawomocnił się w pierwszej instancji – uznał W. G. za winnego czynu, którego opis był analogiczny jak w wyroku Sądu Rejonowego w W. z dnia 20 grudnia 1999 r.; przyjął tę samą kwalifikację prawną i orzekł karę identyczną, jak w powołanym orzeczeniu.

Prokurator Generalny, na podstawie art. 521 kpk wniósł kasację od wyroku Sądu Rejonowego w W. z dnia 20 grudnia 1999 r., sygn. VIII K […] i zaskarżając go na niekorzyść skazanego B. L. zarzucił „rażące naruszenie prawa materialnego poprzez przyjęcie, iż usiłowanie dokonania rozboju wspólnie z osobą posługującą się nie nabitą bronią palną stanowi występek określony w art. 280 § 1 kk mimo że czyn ten wypełnia znamiona zbrodni z art. 280 § 2 kk”.

Podnosząc ten zarzut autor kasacji postulował uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy B. L. Sądowi Okręgowemu w W. do rozpoznania w pierwszej instancji.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Kasacja jest zasadna.

Sąd Rejonowy w W. bezkrytycznie, w ślad za aktem oskarżenia przyjął, że usiłowanie dokonania rozboju wspólnie i w porozumieniu z osobą, która posługuje się bronią palną – chociaż sprawną, jednak nie nabitą – wyczerpuje dyspozycję art. 13 § 1 kk w zw. z art. 280 § 1 kk, a nie zbrodni, o której mowa w art. 280 § 2 kk.

Tymczasem posłużenie się bronią palną w rozumieniu art. 280 § 2 kk nie musi polegać na oddaniu strzału lub usiłowaniu oddania strzału, bowiem do wyczerpania znamion tego przestępstwa broń w ogóle nie musi być nabita. Wystarcza, że sprawca posiada broń i manipulując nią sprawia wrażenie, że może być użyta, zgodnie z jej przeznaczeniem (patrz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 30 września 1975 r., sygn. VI KRN 33/75, OSNKW 1976, z. 1, poz. 3 oraz glosy do tego orzeczenia: T. Bojerski, Państwo i Prawo 1977, nr 1; S. Hoc, OSPiKA 1977, z. 5, poz. 88; I. Andrejew, OSPiKA 1976, z. 6, poz. 120).

Z niebudzących wątpliwości ustaleń faktycznych dokonanych w niniejszej sprawie wynika, że B. L. usiłował dokonać rozboju z inną osobą, która posługiwała się w pełni sprawnym (patrz ekspertyza k. 277 – 279) pistoletem […]. Pistolet ten chociaż nie był nabity, to jednak powinien zostać uznany za broń palną, a to z kolei uzasadniało przyjęcie usiłowania kwalifikowanego typu rozboju, o którym mowa w art. 280 § 2 kk.

Wobec tego, że Sąd Rejonowy w W. przyjął inną, łagodniejszą kwalifikację prawną przypisanego skazanemu czynu, w pełni trafny jest zarzut rażącego naruszenia prawa karnego materialnego, a to z kolei miało istotny wpływ na treść wydanego przez Sąd wyroku.

W wyniku błędnej oceny prawnej zachowania skazanego B. L. doszło też do naruszenia przepisów o właściwości rzeczowej sądu.

Z powyższych względów należało uchylić zaskarżony kasacją wyrok i stosownie do treści art. 25 § 1 pkt 1 kpk oraz art. 31 § 1 kpk sprawę przekazać Sądowi Okręgowemu w W. do rozpoznania w pierwszej instancji.