Postanowienie z dnia 2022-03-07 sygn. V KK 495/21

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt V KK 495/21

POSTANOWIENIE

Dnia 7 marca 2022 r.

Sąd Najwyższy w składzie:

Prezes SN Michał Laskowski

w sprawie skazanej D. F.

po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu

w dniu 7 marca 2022 r.,

wniosku pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego o zasądzenie wydatków na rzecz oskarżyciela posiłkowego

na podstawie art. 626 § 1 i 2 w zw. z art. 627 i art. 636 § 1, art. 637 § 1, art. 637a k.p.k. oraz art. 616 § 1 pkt 2 k.p.k. i § 11 ust. 3 pkt 1 w zw. z ust. 7 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2015 r., poz. 1800 ze zm.)

p o s t a n o w i ł:

zasądzić od skazanej D. F. na rzecz oskarżyciela posiłkowego W. F. kwotę 720 zł (siedemset dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu wydatków związanych z ustanowieniem pełnomocnika, który sporządził odpowiedź na kasację w sprawie V KK 495/21.

UZASADNIENIE

Sąd Najwyższy, postanowieniem z dnia 13 grudnia 2021 r., V KK 495/21, pozostawił bez rozpoznania kasację wniesioną przez obrońcę skazanej D. F., jako opartą na niedopuszczalnych podstawach (k. 24-25 akt SN). W tej sprawie oskarżycielem posiłkowym był W. F., a jego pełnomocnik w toku postępowania kasacyjnego złożył odpowiedź na kasację skazanej („stanowisko oskarżyciela posiłkowego” – k. 16-17 akt SN). Obecnie pełnomocnik ten wnosi o zasądzenie na rzecz oskarżyciela posiłkowego wydatków związanych z ustanowieniem pełnomocnika „w wysokości odpowiadającej stawce minimalnej kosztów zastępstwa prawnego ustalonej na podstawie przepisów Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie”.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje.

Wniosek pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego zasługiwał na uwzględnienie. Co prawda, do wniosku o zasądzenie odpowiedniej kwoty tytułem zwrotu wydatków nie dołączono jakichkolwiek dokumentów, które potwierdziłyby albo chociaż uprawdopodobniły fakt, że oskarżyciel posiłkowy wydatki te poniósł w rzeczywistości. W orzecznictwie sądowym i doktrynie procesu karnego przyjmuje się jednak, że jeżeli oskarżyciel posiłkowy nie chce albo nie jest w stanie wykazać wysokość rzeczywiście poniesionych kosztów, to wówczas ustala się ją w oparciu o zasadę określoną obecnie w § 16 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2015 r., poz. 1800 ze zm.) (por. postanowienia Sądu Apelacyjnego w Katowicach: z dnia 22 czerwca 2011 r., II AKz 393/11, z dnia 8 lutego 2012 r., II AKz 61/12; K. Eichstaedt (w:) D. Świecki (red.), Kodeks postępowania karnego. Komentarz, teza 2 do art., 627; K. Dudka (w:) K. Dudka (red.), Kodeks postępowania karnego. Komentarz, teza 6 do art. 627 k.p.k.)

Mając na uwadze powyższe, orzeczono jak w sentencji.