Postanowienie z dnia 1987-01-29 sygn. II CZ 3/87

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt II CZ 3/87

Postanowienie

z dnia 29 stycznia 1987 r.

Przewodniczący: Sędzia SN Ł. Grygołajtys.

Sędziowie SN: J. Niejadlik (sprawozdawca), J. Szachułowicz.

Sąd Najwyższy Izba Cywilna i Administracyjna po rozpoznaniu w dniu 29 stycznia 1987 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku Spółdzielni Pracy "M." w R. przeciwko T. R. o nadanie klauzuli wykonalności na skutek zażalenia wierzyciela na postanowienie Sądu Wojewódzkiego w W. z dnia 19 sierpnia 1986 r., sygn. akt (...), postanawia:

oddalić zażalenie.

Uzasadnienie

Właścicielem Przedsiębiorstwa Polonijno-Zagranicznego "M." w W. był obywatel szwedzki W. R. Prawomocnym wyrokiem z dnia 31 sierpnia 1983 r., sygn. akt (...), Sąd Wojewódzki w W. zasądził od tego Przedsiębiorstwa na rzecz Spółdzielni Praca "M." w R. kwotę 1.047.450 zł z odsetkami i kosztami (73.084 zł) procesu. Decyzją z dnia 29 października 1983 r., znak: PU-(...), Wojewoda (...) cofnął z dniem 31 grudnia 1983 r. W. R. zezwolenie na prowadzenie w W. Przedsiębiorstwa Polonijno-Zagranicznego "M.". W piśmie z dnia 13 marca 1984 r. dotychczasowy pełnomocnik procesowy dłużnika powiadomił Wojewodę, że podporządkowując się powyższej decyzji W. R. zaprzestał prowadzenia Przedsiębiorstwa "M." oraz że "do wykonywania czynności prawnych w swoim imieniu oraz do składania oświadczeń w zakresie praw i zobowiązań finansowych na terenie PRL dot. PPZ "M.", upoważnił notarialnie brata T. R." Te informacje Wojewoda przekazał przy piśmie z dnia 21 stycznia 1985 r. Spółdzielni Pracy "M." w R. Uznając to za przejście obowiązku na rzecz T. R., Spółdzielnia Pracy "M." w R. złożyła wniosek o nadanie klauzuli wykonalności przeciwko temuż T. R. W powołaniu się na brak warunków z art. 788 § 2 k.p.c. oddalił Sąd Wojewódzki wniosek wierzyciela.

Zażalenie wierzyciela jest bezzasadne.

Przedmiotom egzekucji świadczeń pieniężnych jest mienie dłużnika. Mieniem dłużnika może zarządzać także osoba trzecia. Zarząd wykonywany w imieniu dłużnika nie ogranicza dłużnika w prawie rozporządzania składnikami majątku oddanego przezeń pod piecze zarządcy (art. 750 k.c.). Ograniczenia w tym przedmiocie powoduje już jednak ustanowienie przez sąd zarządcy masy majątkowej dłużnika (art. 203, 269 k.c. w zw. z art. 611-616 k.p.c., art. 908, 933 k.p.c. i in.). Tu bowiem zarządca ma prawo we własnym imieniu, a więc z wyłączeniem właściciela, do pobierania pożytków z majątku poddanego zarządowi, spieniężenia ich, czynienia określonych wydatków, jak też - w sprawach dotyczących zarządu - może pozywać i być pozywany (art. 935, 940 k.p.c.). Toteż kodeks stanowi (art. 780 k.p.c.), że w takiej sytuacji do egzekucji z mienia poddanego pieczy zarządcy konieczny jest tytuł egzekucyjny wydany przeciwko zarządcy, a gdy dłużnikowi odjęto zarząd po powstaniu tytułu egzekucyjnego opiewającego na niego, sąd - po wykazaniu tego dokumentem - nada klauzulę wykonalności przeciwko zarządcy (art. 788 § 2 k.p.c.).

Nie może więc skarżący skutecznie zwalczać poglądu Sądu Wojewódzkiego, iż nie wykazał, że po uzyskaniu przez powołany na wstępie wyrok wykonalności, prawo rozporządzenia aktywami mienia dłużnika W. R. znajdującego się na obszarze Polski, przeszło na uczestnika postępowania T. R. Udowodnił przecież tylko to, że tenże T. R. uzyskał umocowanie do wykonywania w imieniu dłużnika "czynności prawnych (...) oraz do składania oświadczeń w zakresie praw i zobowiązań finansowych na terenie PRL". Wierzyciel zaś nawet nie twierdził, że T. R. został ustanowiony przez sąd zarządcą mienia dłużnika położonego na obszarze Polski. Tymczasem - jak powiedziano - zarządcą w rozumieniu art. 788 § 2 k.p.c. -jest tylko osoba sprawująca we własnym imieniu zarząd masy majątkowej, która stanowi mienie dłużnika (art. 935 § 1 k.p.c. w zw. z art. 737, 636, 908 k.p.c., art. 203 i 269 k.c., art. 611-616 k.p.c.). Oddalając wniosek wierzyciela o nadanie powołanemu na wstępie wyrokowi klauzuli wykonalności przeciwko uczestnikowi postępowania T. R., nie naruszył więc Sąd Wojewódzki tegoż art. 788 § 2 k.p.c.

Dlatego oddalono zażalenie wierzyciela (art. 387, art. 397 § 2, art. 13 § 2 k.p.c.).