Wyrok z dnia 2002-02-05 sygn. II CZ 147/01

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt II CZ 147/01

POSTANOWIENIE

Dnia 5 lutego 2002 r.

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Iwona Koper (przewodniczący)

SSN Maria Grzelka

SSN Marek Sychowicz (sprawozdawca)

w sprawie z powództwa T. […] S.A. – Oddział w W. przeciwko M. S. i I. S.

o wydanie,

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej

w dniu 5 lutego 2002 r.,

zażalenia pozwanych na postanowienie Sądu Okręgowego w P. –

Ośrodka Zamiejscowego w K.

z dnia 15 października 2001 r., sygn. akt I Ca […],

uchyla zaskarżone postanowienie.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 15 października 2001 r. Sąd Okręgowy w P., Ośrodek Zamiejscowy w K., odrzucił kasację wniesioną przez pozwanych M. i I. S. od wyroku tego Sądu z dnia 13 czerwca 2001 r. Sąd Okręgowy uznał, że kasacja od tego wyroku nie przysługuje, ponieważ wartość przedmiotu zaskarżenia jest niższa niż 10.000zł. Wprawdzie w sprawie, która jest sprawą o wydanie nieruchomości, jako przesłankę rozstrzygnięcia przyjęto rozgraniczenie nieruchomości, ale nie orzeczono o rozgraniczeniu. Kasacja nie przysługuje więc bez względu na wartość przedmiotu zaskarżenia (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 30 kwietnia 1997 r., III CKN 43/97).

W zażaleniu na wymienione postanowienie pozwani zarzucili błędne zastosowanie art. 392¹ § 1 i niezastosowanie art. 393 k.p.c. Ich zdaniem Sąd Okręgowy wadliwie uznał, że rozgraniczenie było tylko przesłanką wyroku, podczas gdy stanowi ono także jego treść. Żalący się wnieśli o zmianę zaskarżonego postanowienia i nadanie biegu kasacji względnie uchylenie tego postanowienia i przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu do ponownego rozpoznania.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Przedmiotem sporu w sprawie, w której wniesiona została kasacja, jest przede wszystkim przebieg granicy między nieruchomościami należącymi do stron. Apelacja wniesiona od wyroku sądu pierwszej instancji oparta została na zarzucie naruszenia art. 153 k.c., a Sąd Okręgowy oddalając ją, przyjął za trafne rozgraniczenie dokonane według stanu prawnego. Wprawdzie wyrok sądu pierwszej instancji nie zawiera odrębnego rozstrzygnięcia o rozgraniczeniu nieruchomości, ale nakazuje pozwanym, aby wydali powodowi pas gruntu do linii wyznaczonej przez określone punkty oznaczone na bliżej opisanej mapie. W okolicznościach sprawy wynikających z uzasadnienia tego wyroku, w istocie oznacza to rozstrzygnięcie o rozgraniczeniu nieruchomości zamieszczone w wyroku, którym uwzględnione zostało powództwo windykacyjne (art. 36 zdanie drugie ustawy z dnia 17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne (tekst. jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 100, poz. 1086 ze zm.). Stosownie do poglądu wyrażonego przez Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 30 kwietnia 1997 r., III CKN 43/97 („Wokanda” 1997, nr 7, poz. 4), który skład Sądu Najwyższego rozpoznający zażalenie podziela, kasacja przysługuje od wyroku windykacyjnego, niezależnie od wartości zaskarżenia, jeżeli w wyroku tym sąd przeprowadził rozgraniczenie na podstawie art. 36 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne.

Z przytoczonych powodów, ze względu na charakter wyroku zaskarżonego kasacją, od wyroku tego kasacja przysługuje. Zażalenie jest zatem zasadne, wobec czego Sąd Najwyższy na podstawie art. 393¹⁸ § 3 w związku z art. 397 § 2 i art. 386 § 4 k.p.c. postanowił jak w sentencji. Sąd Okręgowy oceni, czy ze względu na inne okoliczności jest ona dopuszczalna (art. 393⁵ k.p.c.).