Postanowienie z dnia 1967-03-17 sygn. I CZ 146/66

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt I CZ 146/66

Postanowienie

Sądu Najwyższego

z dnia17 marca 1967 r.

Przewodniczący: sędzia J. Ignatowicz (sprawozdawca). Sędziowie: Z. Wasilkowska, W. Kuryłowicz.

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Kazimierza R. przeciwko Budowlanej Spółdzielni Pracy "Kolektyw" w W. o wyłączenie wierzytelności z masy upadłości, na skutek zażalenia powoda na postanowienie Sądu Wojewódzkiego dla m.st. Warszawy z dnia 4 listopada 1966 r.,

zaskarżone postanowienie uchylił.

Uzasadnienie

Powołując się na art. 31 § 3 w związku z art. 28 i 29 prawa upadłościowego powód wniósł o wyłączenie z masy upadłości pozwanej Spółdzielni na jego rzecz wierzytelności w kwocie 107.242,94 zł (którą w toku procesu zmniejszył do kwoty 87.905,51 zł), dochodzonej przez tę Spółdzielnię od Związku Zawodowego Pracowników Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych w W. w sprawie Sądu Wojewódzkiego dla m.st. Warszawy. W uzasadnieniu pozwu powód podał, że wierzytelność ta została scedowana na jego rzecz przez Spółdzielnię przed wszczęciem w stosunku do niej postępowania upadłościowego. Sędzia-komisarz postanowieniem z dnia 17.XII.1965 r. w sprawie Sądu Powiatowego dla Warszawy - Pragi oddalił wniosek o wyłączenie wskazanej wierzytelności z masy upadłości.

Postanowieniem z dnia 4 listopada 1966 r. Sąd Wojewódzki dla m.st. Warszawy zawiesił postępowanie w sprawie do czasu prawomocnego zakończenia sprawy o wierzytelność. W uzasadnieniu tego postanowienia Sąd Wojewódzki podkreślił, że wprawdzie cesja, na którą powołuje się powód, miała miejsce, ale równocześnie z jej treści wynika, że rozstrzygnięcie niniejszego sporu zależy od wyniku toczącego się postępowania cywilnego w sprawie o wierzytelność. Dopiero bowiem po prawomocnym zakończeniu sporu między Spółdzielnią a Związkiem Zawodowym będzie można ustalić wysokość scedowanej przez Spółdzielnię na rzecz powoda kwoty, gdyż przedmiotem przelewu nie była wierzytelność dochodzona, lecz kwota zasądzona przez Sąd.

Powyższe postanowienie zaskarżył powód.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

W zażaleniu trafnie podkreślono, że chociaż w art. 28 prawa upadłościowego mowa jest o wyłączeniu z masy upadłości rzeczy nie należących do upadłego, to jednak przez zwrot ten należy rozumieć - zgodnie z ustalonym poglądem - wszelkie prawa, byleby tylko tak ustalony przedmiot wyłączenia był indywidualnie oznaczony i nadawał się do wydzielenia z masy. Z tego z kolei wynika, że wyłączeniu może podlegać także wierzytelność, zarówno bezsporna, jak i sporna, a nie tylko już zasądzona kwota pieniężna. Wbrew sugestii Sądu Wojewódzkiego odmienna ocena spornej wierzytelności nie wynika także z dokumentu cesji; w dokumencie tym - pomimo braku precyzji sformułowania - mowa jest ostatecznie o przelewie wierzytelności, która już w chwili przelewu przeszła na powoda, a powód w tej samej chwili zrezygnował ze swojej pretensji względem Spółdzielni.

W tych warunkach Sąd Wojewódzki powinien rozstrzygnąć sprawę merytorycznie, tzn. ocenić - zgodnie z tym, co wyżej powiedziano - czy wierzytelność, o którą chodzi w sprawie, jest takim przedmiotem wyłączenia, który nadaje się do wydzielenia z masy upadłości.

Z tych zasad należało orzec jak w sentencji.

OSNC 1967 nr 11, poz. 203