Wyrok z dnia 2005-11-22 sygn. V KK 129/05

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt V KK 129/05

W Y R O K

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 listopada 2005 r.

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Henryk Gradzik (przewodniczący)

SSN Krzysztof Cesarz (sprawozdawca)

SSN Antoni Kapłon

Protokolant Michał Wierzbowski

przy udziale prokuratora Prokuratury Krajowej Marii Zawadzkiej

w sprawie: S. S.

w przedmiocie wydania wyroku łącznego

po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie

w dniu 22 listopada 2005 r.,

kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego na niekorzyść skazanego (PR – V – […])

od wyroku łącznego Sądu Rejonowego w G.

z dnia 30 listopada 2004 r., sygn. akt II K […]

uchyla zaskarżony wyrok i umarza postępowanie w przedmiocie wydania wyroku łącznego.

U Z A S A D N I E N I E

W sprawie sygn. akt II K […] Sądu Rejonowego w G. toczyło się postępowanie o wydanie wyroku łącznego wobec S. S. Przedmiotem tego postępowania były prawomocne wyroki wydane w sprawach:

1) II K 420/02 Sądu Rejonowego w G. z dnia 20 grudnia 2002 r., którym S. S. został skazany na karę roku pozbawienia wolności za przestępstwo z art. 279 § 1 k.k. popełnione w dniu 11 czerwca 2002 r.,

2) II Ks 165/02 Sądu Rejonowego w G. z dnia 19 maja 2003 r., którym S. S. został skazany na karę grzywny w wysokości 100 stawek dziennych, przy przyjęciu jednej stawki na kwotę 30 zł, za przestępstwo skarbowe z art. 91 § 3 k.k.s. popełnione w dniach 22 – 23 kwietnia 2002 r. Postanowieniem z dnia 26 kwietnia 2004 r. sygn. akt II Ko 10/04 Sąd zarządził wykonanie wobec skazanego 50 dni zastępczej kary pozbawienia wolności w miejsce nie uiszczonej kary grzywny.

Wyrokiem łącznym z dnia 30 listopada 2004 r., wydanym z powołaniem się na art. 85 k.k. i art. 86 k.k., Sąd Rejonowy w G. połączył skazanemu S. S. wyroki opisane w pkt. 1 oraz 2 i wymierzył mu karę łączną roku pozbawienia wolności z zaliczeniem na jej poczet okresu pozbawienia wolności od dnia 28 kwietnia 2003 r. do dnia 28 kwietnia 2004 r.

Wyrok ten nie został zaskarżony i uprawomocnił się bez postępowania odwoławczego w dniu 23 grudnia 2004 r.

Kasację od tego wyroku złożył Prokurator Generalny, zarzucając rażącą i mającą wpływ na treść wyroku obrazę prawa materialnego, a mianowicie art. 85 k.k., poprzez jego zastosowanie mimo braku ku temu przesłanek, gdyż wyrokami jednostkowymi wymierzono S. S. rodzajowo różne kary nie podlegające łączeniu.

Autor skargi wniósł o uchylenie zaskarżonego orzeczenia i umorzenie postępowania o wydanie wyroku łącznego.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje.

Kasacja jest zasadna. Przepis art. 569 § 1 k.p.k., otwierający rozdział 60 pt. „Wyrok łączny”, nie określa materialnych przesłanek orzekania kary łącznej. Zawarte jest w nim odesłanie do Kodeksu karnego przez sformułowanie „jeżeli zachodzą warunki do orzeczenia kary łącznej”. Do tych warunków, przewidzianych w art. 85 k.k., należy wymierzenie w wyrokach, których dotyczy postępowanie w trybie rozdziału 60 k.p.k., kar tego samego rodzaju albo innych podlegających łączeniu. Wymierzeniu kary łącznej, także w wyroku łącznym, nie stoi na przeszkodzie fakt, że poszczególne kary zostały orzeczone za przestępstwo skarbowe i przestępstwo pospolite (określone w innej ustawie karnej), skoro art. 20 § 2 k.k.s. nakazuje stosować odpowiednio art. 85 k.k., zaś art. 113 § 1 k.k.s. stanowi, że w postępowaniu w sprawach o przestępstwa skarbowe stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania karnego, a więc art. 569 i następne.

Nie ulega jednak wątpliwości, że omawianymi wyrokami nie wymierzono kar tego samego rodzaju. W sprawie II K 420/02 orzeczona została kara pozbawienia wolności, zaś w sprawie II Ks 165/02 kara grzywny w stawkach dziennych. Pierwsza z tych kar oraz zastępcza kara pozbawienia wolności nie odpowiadają też kryterium wymierzenia innych kar podlegających łączeniu, zawartemu w art. 85 k.k., a odnoszącemu się do kar wymienionych w art. 87 k.k. i 89 § 1 k.k. (które stosuje się odpowiednio zgodnie z powołanym art. 20 § 2 k.k.s.).

Wracając do wyjściowego warunku, w sprawie karnej skarbowej doszło do wymierzenia kary innego rodzaju. Sąd Rejonowy postanowieniem z dnia 26 kwietnia 2004 r. na podstawie art. 46 § 1 k.k.w. nie wymierzył (w znaczeniu wymaganym przez art. 85 k.k.), ale orzekł karę zastępczą zamiast wymierzonej w wyroku kary grzywny.

Nie było zatem podstaw prawnych do wymierzenia kary łącznej za zbiegające się przestępstwa. Doszło tym samym do rażącego naruszenia art. 85 k.k. i 86 § 1 k.k., powołanych w zaskarżonym wyroku. Dlatego nie mógł się on ostać.

Stwierdzenie braku warunków do wydania wyroku łącznego skutkowało orzeczenie następcze tj. umorzenie postępowania w tym przedmiocie (art. 537 § 2 k.p.k. w zw. z art. 572 k.p.k.).