Postanowienie z dnia 1997-07-09 sygn. II CKN 254/97

Numer BOS: 2222803
Data orzeczenia: 1997-07-09
Rodzaj organu orzekającego: Sąd Najwyższy

Najważniejsze fragmenty orzeczenia w Standardach:

Sygn. akt II CKN 254/97

POSTANOWIENIE

z dnia 9 ipca 1997 roku

Sąd Najwyższy Izba Cywilna

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSN. G. Bieniek

Sędziowie SN.: Z. Kwaśniewski, K. Zawada /spraw./

Protokolant: P. Malczewski

po rozpoznaniu w dniu 9 1ipca 1997 roku na rozprawie

sprawy z powództwa SI

przeciwko

Zakładowi Ubezpieczeń S.A. – Inspektoratowi w KI

o zapłatę

na skutek kasacji powoda od wyroku Sądu Wojewódzkiego w… z dnia 8 października 1996 roku,

postanawia:

odrzucić kasację.

(…)

Sąd Najwyższy zważył, co następuje.

Kasacja jest środkiem odwoławczym od orzeczeń sądu II in którego podstawę może stanowić naruszenie prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie oraz naruszenie przepisów postępowania, jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy (art. 3931 k.p.c.). Zgodnie z art. 3933 k.p.c., kasacja powinna zawierać przytoczenie podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienie. Przytoczenie podstaw winno polegać na wskazaniu konkretnych przepisów, do których naruszenia doszło, zdaniem skarżącego, przez sąd II instancji. W uzasadnieniu zaś podstaw kasacyjnych należy przedstawić, co i dlaczego skarżący uważa za naruszenie wskazanych przepisów prawa. Nie uczynienie zadość tak rozumianemu wymaganiu przytoczenia i uzasadnienia podstaw kasacyjnych uniemożliwia ocenę zasadności kasacji, czyli jej merytoryczne rozpoznanie. Dlatego kasacja, która nie zawiera ani Jednej podstawy odpowiadającej powyższemu wymaganiu, podlega odrzuceniu (por. post. SN z 7 stycznia 1997 r. , I CZ 22/96, OSN 1997/4, poz . 46; post, z 10 stycznia 1997 r., II CKN 21/96, OSN 1997/5, poz. 61).

Wniesiona przez pełnomocnika powoda kasacja, zarzucająca zaskarżonemu wyrokowi ogólnie "naruszenie prawa materialnego, a w szczególności przepisów o obowiązkowym ubezpieczeniu budynków wchodzących w skład gospodarstw rolnych", nie czyni - w świetle powyższych uwag - zadość zawartemu w art. 3933 k.p.c. wymaganiu przytoczenia podstaw kasacyjnych. Zarzut ten jest skierowany przeciwko całemu aktowi prawnemu, tj. rozporządzeniu Rady Ministrów z 21 grudnia 1990 r. w sprawie ogólnych, warunków ubezpieczenia obowiązkowego budynków wchodzących w skład gospodarstwa rolnego od ognia i innych zdarzeń losowych, oraz ewentualnie innym jeszcze przepisom. Przy takim ujęciu podstawy kasacyjnej, w razie uznania tego ujęcia za wystarczające. Sąd Najwyższy byłby skazany, albo na badanie wszystkich, wchodzących w grę przepisów pod kątem ewentualnego ich naruszenia przez sąd II instancji, albo na domyślanie się, o które konkretnie przepisy skarżącemu chodziło. Obie zaś ewentualności są - rzecz jasna - nie do przyjęcia.

Zrozumiałe, że wniesiona przez pełnomocnika powoda kasacja, wobec wadliwego przytoczenia podstaw kasacyjnych, nie zawiera także odpowiedniego ich uzasadnienia. To, co mieści się pod nagłówkiem "uzasadnienie", dowodzi zupełnego niezrozumienia założeń kasacji. Znajduje się tu polemika z ustaleniami faktycznymi stanowiącymi podstawę zaskarżonego rozstrzygnięcia. Sąd Najwyższy jest zaś związany tymi ustalenia-tak jak w niniejszej sprawie

Wobec tego, że kasacja nie czyniąca zadość przewidzianemu wymaganiu przytoczenia i uzasadnienia podstaw kasacyjnych, podlega odrzuceniu.

Treść orzeczenia została pozyskana od organu orzekającego na podstawie dostępu do informacji publicznej.

Serwis wykorzystuje pliki cookies. Korzystając z serwisu akceptujesz politykę prywatności i cookies.