Postanowienie z dnia 1998-04-16 sygn. I CKN 739/97

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt I CKN 739/97

Postanowienie

z dnia 16 kwietnia 1998 r.

Przewodniczący: Sędzia SN T. Domińczyk (spraw.).

Sędziowie SN: H. Ciepła, M. Zychowicz.

Sąd Najwyższy Izba Cywilna po rozpoznaniu w dniu 16 kwietnia 1998 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy egzekucyjnej z wniosku Banku Państwowego w W. przy udziale Michała T. na skutek kasacji dłużnika od postanowienia Sądu Wojewódzkiego w W, z dnia 9 stycznia 1997 r., postanawia:

oddalić kasację.

Uzasadnienie

We wniosku z dnia 19 kwietnia 1995 r. Bank Państwowy w W. domagał się wszczęcia postępowania egzekucyjnego przeciwko dłużnikowi M. T. Jako przedmiot egzekucji wierzyciel wskazał dwie nieruchomości gruntowe, z których jedna położona jest w K., druga zaś w S. Dołączony do wniosku wyciąg z ksiąg banku opiewa na kwotę 360.910,65 zł należności głównej i 72.286,09 zł należności odsetkowej.

Komornik Sądu Rejonowego w N. pismem z dnia 19 czerwca 1995 r. zawiadomił dłużnika o wszczęciu egzekucji i wezwał go do zapłaty.

Pismami z tej samej daty dokonał zajęcia dwóch nieruchomości dłużnika Obwieszczenia komornika o terminie opisu i oszacowania obu nieruchomości pochodzą z dnia 6 października 1995 r.

Biegły B. M. oszacował wartość nieruchomości rolnej położonej w K., o obszarze 134,59 ha, łącznie na kwotę 315.680 zł, przy czym na tę sumę składa się wartość poszczególnych działek wchodzących w skład szacowanej nieruchomości

a) położonych w kompleksie między W. a wałem przeciwpowodziowym: Nr (…) o pow. 2,26 ha wartości 3.390 zł Nr (…) o pow. 21,72 ha wartości 32.580 zł Nr (…) o pow. 25,81 ha wartości 25.810 zł Nr (…) o pow. 0,50 ha wartości 1.000 zł 50,29 ha 62.780 zł

b) położonych w kompleksie przy jeziorze G. Nr (…) o pow. 7,06 ha wartości 21.180 zł Nr (…) o pow. 46,72 ha wartości 140.160 zł Nr 253 o pow. 30,24 ha wartości 90.720 zł Nr (…) o pow. 0,28 ha wartości 840 zł 84,30 ha 252.900 zł.

W obwieszczeniu o licytacji z dnia 29 maja 1996 r. termin jej przeprowadzenia komornik wyznaczył na dzień 11 lipca 1996 r., oznaczając cenę wywoławczą nieruchomości na kwotę 236.760 zł.

Na wyznaczony termin zgłosili się dwaj licytanci, z których jeden, Jan M., nabył dwie działki o numerach (...) i (...) o łącznej powierzchni 47,53 ha, drugi natomiast, B. W., dwie dalsze działki o numerach (…) i (…) o łącznej powierzchni 2,76 ha. W tych warunkach z nieruchomości objętej księgą wieczystą Kw nr (...) sprzedany został obszar gruntu w kompleksie między rzeką W. a wałem przeciwpowodziowym we wsi K. o łącznym obszarze 50,29 ha za cenę wywoławczą, czyli za sumę 47.087 zł.

Postanowieniem z dnia 11 lipca 1996 r. Sąd Rejonowy w N. udzielił przybicia obu nabywcom działek.

W piśmie z dnia 12 lipca 1996 r., nazwanym skargą na czynności komornika, dłużnik M. T. zarzucił, iż komornik nie przeprowadził akcji reklamowej w celu korzystnego zbycia nieruchomości, że zbyciu uległa część nieruchomości, co nie odpowiada warunkom licytacji, a co krzywdzi dłużnika, gdyż w przypadku wiedzy o możliwości nabycia części nieruchomości wzrosła by liczba licytantów. Domagał się w związku z tym unieważnienia licytacji.

Wywołane tym pismem, potraktowanym jako zażalenie, uzasadnienie postanowienia Sądu Rejonowego o przybiciu orientuje, iż licytacja przeprowadzona została publicznie i pod nadzorem sędziego z zachowaniem reguł proceduralnych.

Zażalenie dłużnika na postanowienie o przybiciu Sąd Wojewódzki oddalił. W uzasadnieniu swego postanowienia Sąd Wojewódzki zauważył, iż na komorniku nie ciąży obowiązek przeprowadzenia akcji reklamowej w celu korzystnego zbycia przedmiotu licytacji. Komornik może wprawdzie zarządzić ogłoszenie o licytacji w inny sposób niż przez niego stosowany, niemniej może to uczynić na wniosek i koszt strony, a taki wniosek do niego nie wpłynął.

Postanowienie Sądu Wojewódzkiego zaskarżył kasacją dłużnik M. T. Kasacja oparta jest na podstawie z art. 393¹ pkt 2 k.p.c. Naruszenia prawa procesowego skarżący upatruje w postępowaniu komornika sprzecznie z wymogami art. 965 i 983 k.p.c. Twierdzi w szczególności, iż część nieruchomości wystawionej do przetargu odpowiadała więcej niż jedna trzecia całej powierzchni gruntu, gdy tymczasem cena przybicia równa się mniej niż 1/5 ceny wywołania.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Kasacja nie jest uzasadniona. Kasacja nie zauważa, iż cała nieruchomość objęta wpisem do księgi wieczystej nr 3920 prowadzonej przez Sąd Rejonowy w N. o powierzchni 134,59 ha, oszacowana została na kwotę 315.680 zł a określona w tych warunkach cena wywołania dla tej nieruchomości, równa 3/4 sumy oszacowania, określona została kwotą 236.760 zł. Ponieważ nieruchomość składa się z dwóch kompleksów, a każdy kompleks mieści w sobie po cztery działki, każdy z tych kompleksów przedstawia odrębną wartość szacunkową i odpowiednią w tych warunkach cenę wywołania. Podobnie rzecz się ma w odniesieniu do każdej z działek wchodzących w skład kompleksów gruntów.

Przedmiotem nabycia w dniu licytacji był kompleks gruntów o powierzchni 50,29 ha i wartości 62.780 zł. Stosowną proporcję ceny wywołania należy zatem odnieść do kwoty 62.780 zł, a zważywszy, że każdy z licytantów nabył po dwie działki, dla każdego z nich cena wywołania odpowiadała 3/4 wartości działek. Za takie też sumy każdy z nich nabył działki wobec braku postąpień ze względu na brak większej ilości licytantów. Wystawienie na licytację całej nieruchomości nie stoi na przeszkodzie zlicytowania jej części. Możliwość taką dopuszcza art. 926 § 1 k.p.c. W sytuacjach określonych w art. 979 k.p.c. komornik obowiązany jest nawet wstrzymać przetarg poprzestając na zbyciu części nieruchomości, względnie umorzyć postępowanie egzekucyjne co do jeszcze nie zbytej części nieruchomości.

Dłużnik podnosi w kasacji zarzut naruszenia przepisu art. 983 k.p.c., podczas gdy przepis ten pozostaje w ścisłym związku z poprzedzającym go art. 982 k.p.c. i może mieć zastosowanie tylko w razie nie przystąpienia do licytacji żadnego licytanta. W rozważanych okolicznościach sprawy zarzut ten jest oczywiście nieuzasadniony. Podobnie nie może być uznany za uzasadniony zarzut nieuwzględnienia wniosku dłużnika o zawieszenie postępowania egzekucyjnego wobec zastrzeżeń co do tytułów wykonawczych, w szczególności wskazania, że to nie dłużnik egzekwowany jest odpowiedzialny wobec wierzyciela. Nie leży bowiem w gestii komornika badanie zasadności tytułów wykonawczych i nie może on także uzależniać czynności egzekucyjnych przez wzgląd na tego rodzaju zastrzeżenia.

Komornik dokonał w stosownej formie i we właściwym terminie obwieszczenia o licytacji i nie da się w tych warunkach usprawiedliwić kolejnego zarzutu dłużnika, iż treścią tego obwieszczenia "odstraszył" potencjalnych nabywców części nieruchomości.

Z tych wszystkich względów i wobec braku uzasadnionej podstawy kasacyjnej na zasadzie art. 393¹² k.p.c. kasację należało oddalić.