Postanowienie z dnia 2000-02-04 sygn. II CKN 740/98

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt II CKN 740/98

Postanowienie

Sądu Najwyższego

z dnia 4 lutego 2000 r.

Przewodniczący: Sędzia SN I. Koper.

Sędziowie SN: J. Gudowski (spraw.), T. Domińczyk.

Sąd Najwyższy, Izba Cywilna po rozpoznaniu w dniu 4 lutego 2000 r. na rozprawie sprawy z wniosku J. R. z udziałem D. C. i M. S. o zmianę stwierdzenia nabycia spadku, na skutek kasacji wnioskodawcy od postanowienia Sądu Wojewódzkiego w K. z dnia 16 kwietnia 1998 r., sygn. akt (...), postanawia:

oddalić kasację i zasądzić od wnioskodawcy na rzecz uczestniczek kwotę 100 zł (sto zł) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wnioskodawca J. R. domagał się zmiany prawomocnego postanowienia Sądu Rejonowego w O. z dnia 24 listopada 1993 r., stwierdzającego nabycie spadku po W. R., zmarłej w dniu 18 kwietnia 1969 r. w O Żądał zmiany tego postanowienia w części dotyczącej dziedziczenia gospodarstwa rolnego, które - mocą tego postanowienia - przypadło córce D. C. w całości.

Postanowieniem z dnia 29 września 1997 r. Sąd Rejonowy w O. wniosek oddalił, albowiem ustalił, że wnioskodawca J. R. brał udział w postępowaniu o stwierdzenie nabycia spadku po W. R. i zarzuty stawiane obecnie mógł postawić w tamtym postępowaniu.

Apelację wnioskodawcy od tego postanowienia Sąd Wojewódzki w K. - orzeczeniem z dnia 16 kwietnia 1998 r. - oddalił. Sąd drugiej instancji podzielił wszystkie stwierdzenia Sądu Rejonowego, jak też uznał za prawidłową zastosowaną przez ten Sąd koncepcję prawną rozstrzygnięcia.

Kasacja wnioskodawcy została oparta na obu podstawach z art. 393¹ k.p.c. W ramach podstawy pierwszej wytoczony został zarzut naruszenia art. 679 k.p.c. w związku z art. 1025, 1059 i 1063 k.c., natomiast w ramach podstawy drugiej zarzut obrazy art. 679, art. 510 § 2, art. 144, art. 513, art. 514, art. 136 § 2, art. 147 i art. 369 oraz art. 232-234 i art. 316 w związku z art. 13 § 2 k.p.c.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 679 k.p.c. złożenie wniosku wszczynającego postępowanie o zmianę postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku nie jest ograniczone w czasie tylko dla tych zainteresowanych, którzy nie byli uczestnikami postępowania zakończonego prawomocnym postanowieniem o stwierdzenia nabycia spadku. Natomiast ten, kto był uczestnikiem może to uczynić w terminie jednego roku od dnia, w którym uzyskał możność wskazania podstawy uzasadniającej dokonanie zmiany postanowienia, o ile nie mógł jej powołać w trakcie postępowania spadkowego (por. uchwałę SN z dnia 27 kwietnia 1982 r., sygn. akt III CZP 15/82, OSNCP 1982, nr 8-9, poz. 118).

Postępowanie przeprowadzone w sprawie niniejszej pokazało w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, że wnioskodawca J. R. był uczestnikiem postępowania o stwierdzenie nabycia spadku po W. R. (sygn. akt (...) Sądu Rejonowego w O.); doręczono mu odpis wniosku, w którym był wymieniony, jako uczestnik, jak też sam złożył pismo procesowe. Okoliczności tej nie sposób skutecznie kwestionować. Gdy się do tego doda stwierdzenie, że przez uczestnictwo w postępowaniu o stwierdzenie nabycia spadku - w rozumieniu art. 679 k.p.c. - należy rozumieć formalny udział w postępowaniu, a nie stopień aktywności, bierność, czy nawet całkowitą bezczynność zainteresowanego występującego w sprawie, to zarzuty wnioskodawcy zmierzające do wykazania, że nie był uczestnikiem postępowania o stwierdzenie nabycia spadku po W. R. należy uznać za całkowicie chybione. W tym stanie rzeczy wszystkie dalsze zarzuty formułowane w kasacji, dotyczące w rzeczywistości postępowania w sprawie (...), należy pozostawić na uboczu bądź to, jako postawione bez jakiegokolwiek związku z rozpoznawaną sprawą, bądź to dotyczące uchybień, które nie mogły mieć żadnego wpływu na wynik niniejszej sprawy.

Z tych przyczyn Sąd Najwyższy kasację wnioskodawcy, pozbawioną usprawiedliwionych podstaw, oddalił, jak w sentencji (art. 393¹² k.p.c.).

O kosztach postępowania kasacyjnego orzeczono na podstawie art. 520 § 3 w związku z art. 13 § 2, art. 391 i 393¹⁹ k.p.c.